Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r. w S.

odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 14 sierpnia 2018 r. Nr (...)

w sprawie M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 689/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 14 sierpnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że ubezpieczony został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, która to niezdolność istniała na dzień 1 czerwca 2018r., jednakże niespełniona pozostaje po stronie ubezpieczonego przesłanka wymaganego co najmniej 5-letniego okresu ubezpieczenia w dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę ,tj. na przestrzeni od 18 czerwca 2008r. do 17 czerwca 2018r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony M. O. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że decyzja jest niesłuszna i narusza jego konstytucyjne prawo do opieki ze strony państwa z tytułu niezdolności do pracy. Jest ciężko chory i nie ma żadnych źródeł utrzymania, dlatego mimo braku spełnienia wymogów formalnych powinien mieć zagwarantowaną rentę (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując na argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 czerwca 2018r. ubezpieczony M. O. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1-3 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 12 lipca 2018r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 lipca 2019r., przy czym niezdolność ta istniała na dzień 1 czerwca 2018r. (orzeczenie lekarza orzecznika z 12 lipca 2018r. k.10 akt rentowych). Ubezpieczony nie wniósł sprzeciwu od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika. W oparciu o to orzeczenie oraz po ustaleniu, że w okresie dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę ,tj. na przestrzeni od 18 czerwca 2008r. do 17 czerwca 2018r. ubezpieczony nie legitymuje się co najmniej 5-letnim okresem ubezpieczenia, zaskarżoną decyzją z 14 sierpnia 2018r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (zaskarżona decyzja z 14 sierpnia 2018r. k.35 akt rentowych).

Ubezpieczony M. O. urodził się w dniu (...) i w dniu (...). ukończył 30. rok życia (odpis skrócony aktu urodzenia M. O. k.6 akt rentowych). W dniu 26 lipca 2016r. ubezpieczony doznał urazu czaszkowo-mózgowego ze stłuczeniem mózgowia (w wyniku wypadku komunikacyjnego jako motocyklista) z niedowładem połowiczym prawostronnym stopniowo zmniejszającym się, ze złamaniem oczodołu prawego i zatoki szczękowej prawej oraz załamaniem wyrostka kłykciowego lewego żuchwy. Po wypadku ubezpieczony był niewydolny oddechowo. Był hospitalizowany w (...) Szpitalu Wojewódzkim w S.. Z upływem czasu stan ubezpieczonego stopniowo poprawiał się. Aktualnie utrzymuje się u niego niewielki niedowład połowiczy lewostronny oraz występuje podejrzenie padaczki, w związku z czym przyjmuje on leki przeciwpadaczkowe. Nadto po wypadku występowały u ubezpieczonego stany pobudzenia z zaburzeniami świadomości, na skutek czego w okresie od 16 sierpnia 2016r. do 21 września 2016r. był on hospitalizowany w Oddziale Psychiatrycznym SP ZOZ w S.. Następnie leczył się ambulatoryjnie, a z powodu myśli suicydialnych (po zaprzestaniu przyjmowania leków) od 28 stycznia 2017r. do 6 lutego 2017r. ponownie był hospitalizowany w Oddziale Psychiatrycznym z rozpoznaniem „organiczne zaburzenia nastroju”. Ubezpieczony – wg ustaleń lekarza biegłego psychiatry – w przeszłości nadużywał alkoholu i choć od chwili wypadku nie przyjmuje go wcale, to jednak nadal jest od niego uzależniony. Skutkiem przebytego wypadku komunikacyjnego są obecne u ubezpieczonego dysfunkcje organiczne OUN w postaci organicznych zaburzeń osobowości i zachowania i organiczne zaburzenia nastroju, które wymagają systematycznego stosowania leków i kontroli lekarskiej. Z powodu opisanego stanu neurologicznego oraz psychicznego ubezpieczony od dnia wypadku komunikacyjnego ,tj. od 26 lipca 2016r. jest częściowo niezdolny do pracy, a przewidywany okres tej niezdolności to listopada 2012r.

W chwili powstania niezdolności do pracy ,tj. w dniu 26 lipca 2016r. ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu od 25 lipca 2016r. w (...) w M. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 29 czerwca 2018r. k.32 akt sprawy).

W dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy ,tj. na przestrzeni od 26 lipca 2006r. do 25 lipca 2016r. ubezpieczony posiada następujące okresy ubezpieczenia:

- od 21 sierpnia 2006r. do 1 września 2006r. z tytułu zatrudnienia w firmie (...) SA, co stanowi 12 dni (potwierdzenie ubezpieczenia k.24 akt rentowych),

- od 1 lutego 2007r. do 30 czerwca 2007r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności, co stanowi 5 miesięcy stanowi (potwierdzenie ubezpieczenia k.25 akt rentowych),

- od 2 marca 2009r. do 30 kwietnia 2009r. z tytułu zatrudnienia w firmie (...), co stanowi 1 miesiąc i 29 dni (potwierdzenie ubezpieczenia k.26 akt rentowych),

- od 30 sierpnia 2010r. do 31 sierpnia 2010r. z tytułu zatrudnienia w firmie (...) Sp. z o.o., co stanowi 2 dni (potwierdzenie ubezpieczenia k.27 akt rentowych),

- od 11 października 2011r. do 21 listopada 2011r. z tytułu zatrudnienia w firmie (...), co stanowi 1 miesiąc i 12 dni (potwierdzenie ubezpieczenia k.28 akt rentowych),

- od 23 kwietnia 2012r. do 31 maja 2012r. z tytułu zatrudnienia w firmie (...), co stanowi 1 miesiąc i 9 dni (potwierdzenie ubezpieczenia k.29 akt rentowych),

- zatrudnienie na dzień 25 lipca 2016r. (dzień poprzedzający wypadek i datę powstania niezdolności do pracy) z tytułu zatrudnienia w (...) w M., co stanowi 1 dzień (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 29 czerwca 2018r. k.32 akt sprawy).

Suma w/w okresów wynosi 10 miesięcy i 5 dni.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego M. O. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 w zw. z art.58 ust.1 pkt 5 i ust.2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy - który w przypadku gdy niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat wynosi 5 lat i powinien przypadać w ciągu dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy , a nadto niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Organ rentowy odmawiając ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ustalił, że ubezpieczony jest wprawdzie osobą częściowo niezdolną do pracy, ale nie legitymuje się wymaganym okres ubezpieczenia w wymiarze 5 lat na przestrzeni dziesięciolecia licząc od daty zgłoszenia wniosku o rentę, tj. na przestrzeni od 18 czerwca 2008r. do 17 czerwca 2018r. Jak ustalił organ rentowy okres ubezpieczenia M. O. we wskazanym dziesięcioleciu wynosi 9 miesięcy i 17 dni okresów składkowych oraz 3 miesiące i 6 dni okresów nieskładkowych (po ograniczeniu tych ostatnich do 1/3 okresów składkowych), co łącznie stanowi 1 rok i 23 dni (vide: karta przebiegu zatrudnienia i zaskarżona decyzja k.34-35 akt rentowych).

Rozpoznając odwołanie ubezpieczonego od decyzji odmawiającej mu prawa do renty, pomimo niewniesienia przez ubezpieczonego sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, z uwagi na rodzaj zarzutów ubezpieczonego oraz z uwagi na brak określenia przez lekarza orzecznika daty powstania u ubezpieczonego częściowej niezdolności do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy w celu ustalenia daty początkowej powstania u ubezpieczonego niezdolności do pracy. I tak, w złożonej opinii biegli stwierdzili, że datą początkowa istnienia u ubezpieczonego niezdolności do pracy jest dzień 26 lipca 2016r., w którym to dniu ubezpieczony uległ poważnemu w skutkach wypadkowi komunikacyjnemu. Przyjmując tę opinię jako wiarygodny dowód w sprawie i opierając się na ustalonej przez biegłych dacie powstania u ubezpieczonego niezdolności do pracy, przypadającej po ukończeniu przez ubezpieczonego 30. roku życia, Sąd stwierdził, że ubezpieczony nie spełnia przesłanki wymaganego co najmniej 5-letniego okresu ubezpieczenia również w przypadku przyjęcia do ustaleń dziesięciolecia przypadającego przed dniem powstania niezdolności do pracy, a zatem na przestrzeni od 26 lipca 2006r. do 25 lipca 2016r. Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że we wskazanym dziesięcioleciu okres ubezpieczenia M. O. wynosi 10 miesięcy i 5 dni (vide: ustalenia faktyczne).

Reasumując wskazać należy, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich przesłanek, które muszą być spełnione łącznie w celu nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wbrew twierdzeniom zawartym w odwołaniu Sąd nie może poprzestać na ustaleniu istnienia niezdolności do pracy i pominąć pozostałe ustawowe przesłanki nabycia prawa do renty.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.