Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko E. G.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej E. G. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 183,42 zł (sto osiemdziesiąt trzy 42/100 złotych) wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14% rocznie, nie więcej jednakże niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia 29 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty;

II umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

III odstępuje od obciążania pozwanej kosztami procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować i zakreślić w rep. C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 5 czerwca 2017 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanej E. G. kwoty 1.275,42 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14 % w skali roku, nie więcej jednak niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 1.000 zł od dnia 17 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, iż pozwana w dniu 18 maja 2016 r. przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość zawarła z powodem umowę pożyczki odnawialnej, której treścią była możliwość zawierania przez strony dalszych umów pożyczek. Powód nadmienił, że pozwana sama ustaliła wysokość oraz sposób spłaty pożyczki. Pozwana zobowiązała się do spłaty kwoty pożyczki w wysokości 1.000 zł wraz z prowizją za jej udzielenie wynoszącą 275,42 zł do dnia 17 czerwca 2016 r. Powód nadmienił, iż pomimo upływu przewidzianego terminu, a także wielu prób pozasądowego rozwiązania sporu pozwana nie dokonała spłaty na rzecz powoda kwoty wynikającej z przedmiotowej umowy.

/pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 3-4v/

W dniu 14 lipca 2017 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

/nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 5/

Wobec skutecznego wniesienia przez pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty, w którym pozwana zaskarżyła przedmiotowy nakaz w całości, postanowieniem z dnia 13 listopada 2017 r., Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni jako sądu właściwości ogólnej pozwanej.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 11v-12v, postanowienie z dn. 13.11.2017 r. – k. 17/

W piśmie procesowym z dnia 12 września 2018 r. powód cofnął pozew co do kwoty 1.400 zł ze zrzeczeniem się roszczenia w tym zakresie, powołując się na spłatę przez pozwaną ww. kwoty w dniu 31 sierpnia 2018 r., ostatecznie wnosząc o zasądzenie od pozwanej kwoty 183,42 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14 % w skali roku, nie więcej jednak niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 29 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

/pismo procesowe powoda z dn. 12.09.2018 r. - k.63/

Na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. pozwana uznała roszczenie powoda, jednocześnie wnosząc o nieobciążanie jej kosztami procesu z uwagi na trudną sytuację materialną swojej rodziny.

/protokół rozprawy z dn. 22.11.2018 r. – k. 67/

Wobec treści art. 505 ¹ k.p.c. niniejsza sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 kwietnia 2016 r. pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (pożyczkodawcą) a E. G. (pożyczkobiorcą) została zawarta ramowa umowa pożyczki odnawialnej nr (...), na podstawie której w dniu 18 maja 2016 r. pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy pożyczki o nr (...). Zgodnie z umową pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki gotówkowej w kwocie 1.000 zł na okres 31 dni. E. G. zobowiązała się do spłaty pożyczki wraz z należnymi odsetkami do dnia 17 czerwca 2016 r. Strony ustaliły, że pożyczkobiorca jest zobowiązany ponieść koszt prowizji z tytułu udzielenia pożyczki w wysokości 275,42 zł.

/niesporne, nadto: ramowa umowa pożyczki – k. 30-31v; umowy pożyczki nr (...) – k. 32-35v/

W dniu 29 sierpnia 2018 r. E. G. wpłaciła na rzecz pożyczkodawcy kwotę 1.400,00 zł tytułem spłaty umowy pożyczki o nr (...).

/niesporne, nadto: potwierdzenie wykonania przelewu – k. 59/

Wpłata E. G. w kwocie 1.400 zł zaliczona została przez pożyczkodawcę na poczet odsetek umownych za opóźnienie, których łączna wartość na dzień wniesienia pozwu wynosiła 308 zł, następnie zaś na poczet prowizji za udzielenie i obsługę pożyczki, a także w części na poczet kapitału pożyczki.

/niesporne, nadto: pismo powoda z dn.12.09.2018 r. – k. 64/

E. G. prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z małżonkiem i małoletnią córką. Małżonkowie G. nie posiadają oszczędności, nieruchomości, akcji, obligacji, ani wartościowego majątku ruchomego, którego zbycie pozwoliłoby na poprawę sytuacji materialnej rodziny. Sytuacja majątkowa E. G. uległa pogorszeniu w związku z utratą stabilności finansowej jej małżonka. Małżonkowie G. z tytułu pracy zarobkowej łącznie osiągają miesięczny dochód w wysokości ok. 5.200 zł, z której to kwoty ponoszą wydatki związane z wyżywieniem, utrzymaniem, leczeniem, edukacją córki i dojazdami członków rodziny do szkoły i pracy, utrzymaniem mieszkania (czynsz, media, spłata zadłużenia, opłaty), spłatą kredytu hipotetycznego i konsumpcyjnego, zobowiązań wynikających z trzech prawomocnych orzeczeń sądowych etc. Łączne comiesięczne zobowiązania E. G. i jej rodziny wynoszą około 4500 zł tak więc w dużej części pokrywają się z ich miesięcznymi dochodami.

/niesporne, nadto: pismo pozwanej z dn. 06.06.2018 r. wraz z załącznikami – k. 46-56; oświadczenie pozwanej złożone na rozprawie w dn. 22.11.2018 r. – k. 67 /

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia powyższego stanu faktycznego, który był niesporny pomiędzy stronami, Sąd dokonał na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

W niniejszej sprawie powód pierwotnie domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 1.275,42 zł, powołując się na umowę pożyczki odnawialnej z dnia 8 kwietnia 2016 r., w ramach której w dniu 18 maja 2016 r. doszło do zawarcia umowy pożyczki o nr (...).

Po wniesieniu powództwa wobec wpłaty pozwanej części zobowiązania powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w części, tj. co do kwoty 1.400 zł, wnosząc ostatecznie o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 183,42 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14 % w skali roku, nie więcej jednak niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 29 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty. Powód wyjaśnił jednocześnie, iż wpłata dokonana przez pozwaną w kwocie 1.400 zł zaliczona została przez pożyczkodawcę na poczet odsetek umownych za opóźnienie, których łączna wartość na dzień wniesienia pozwu wynosiła 308 zł, następnie zaś na poczet prowizji za udzielenie i obsługę pożyczki, a także w części na poczet kapitału pożyczki.

Wobec powyższego w pierwszej kolejności Sąd badał zatem zasadność i dopuszczalność cofnięcia powództwa.

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, zaś zgodnie z § 4 przywołanego przepisu sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie Sąd oceniając częściowe cofnięcie pozwu przez powoda z punktu widzenia przesłanek zawartych w art. 203 § 1 - 4 k.p.c. nie dopatrzył się, aby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Wobec powyższego postępowanie podlegało umorzeniu w zakresie kwoty 1.400 zł, tj. w zakresie, w jakim powód cofnął pozew – o czym orzeczono w pkt II wyroku.

W ocenie Sądu, powództwo w pozostałej części, a więc w ostatecznie żądanej wysokości zasługiwało na uwzględnienie.

Należy wskazać, iż roszczenie powoda znajduje swoje normatywne podstawy w treści przepisu art. 720 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W niniejszej sprawie pozwana z tytułu łączącej ją z powodem umowy pożyczki, zobowiązana była do zwrotu na rzecz powoda, kwoty udzielonej pożyczki wraz z prowizją za jej udzielenie a także odsetkami, w wysokości żądanej pozwem.

Podkreślić w tym miejscu należy, że pozwana nie kwestionowała zasadności ani wysokości pozostałej kwoty wskazanej przez powoda jako należność z tytułu umowy pożyczki

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 720 k.c., Sąd zasądził od pozwanej E. G. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 183,42 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14% w skali roku, nie wyższymi jednakże od odsetek maksymalnych za okres od dnia 29 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie I wyroku.

Uwzględniając powództwo w niniejszej sprawie Sąd w pkt. III wyroku odstąpił, na podstawie art. 102 k.p.c., od obciążania pozwanej kosztami niniejszego procesu. Art. 102 k.p.c. pozwalający, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, na zasądzenie od strony przegrywającej tylko części kosztów lub nie obciążaniu jej kosztami w ogóle, jest przepisem szczególnym, stanowiącym wyłom w zasadzie odpowiedzialności za wynik sporu i urzeczywistniającym zasadę słuszności. Przepis ten nie konkretyzuje owych szczególnie uzasadnionych wypadków, do których się odnosi – pozostawione to więc przez ustawodawcę zostało do uznania sądu, który uwzględniając całokształt okoliczności sprawy kierować się powinien własnym poczuciem sprawiedliwości. Zarówno w doktrynie jak i praktyce orzeczniczej utrwaliło się przy tym, iż owe szczególne okoliczności związane mogą być zarówno z przebiegiem samego procesu, jak i okolicznościami pozostającymi na zewnątrz procesu – a więc także, a nawet zwłaszcza, dotyczącymi stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony. Okoliczności te winny być przy tym oceniane z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. Mając powyższe na względzie Sąd zważył, iż sytuacja finansowa pozwanej jest trudna, a także kierując się tym, że ewentualne zasądzenie od pozwanej kosztów procesu obciążyłoby ją ponad miarę, Sąd uznał, iż zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek i na zasadzie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania pozwanej kosztami procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w repertorium C i w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanej z pouczeniem o apelacji;

3.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.