Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska

Sędzia SR (del.) Barbara Glenc-Poślednik

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2018 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt I C 729/16

1)  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 3 w ten sposób, że ustala, iż koszty procesu ponosi powód w 43 % (czterdzieści trzy procent), a pozwany w 57 % (pięćdziesiąt siedem procent), pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym w (...);

2)  oddala apelację w pozostałej części;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Barbara Glenc-Poślednik SSO Leszek Dąbek SSO Magdalena Hupa-Dębska

Sygn. akt III Ca 804/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w (...) w wyroku z dnia 22 02 2018r. zasądził od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda G. K. kwotę 20.000zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 07 2016r., oddalił powództwo w pozostałej części i ustalił, że co do zasady pozwany ponosi w całości koszty procesu pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

W ustalonym stanie faktycznym i we wskazanym w uzasadnieniu wyroku reżimie prawnym ocenił, że z uwagi na charakter przeprowadzonego powodowi zabiegu operacyjnego, związane z tych cierpienia oraz nieodwracalność skutków doznanego przez niego 10% uszczerbku na zdrowiu, jego wiek oraz utraty możliwości prowadzenia dotychczasowego trybu życia należy mu się od pozwanego zadośćuczynienie w wysokości 45.000zł. Następnie po zarachowaniu na poczet tej kwoty otrzymaną przez powoda

od pozwanego z tego tytułu kwotę 25.000zł uznała powództwo w zakresie różnicy pomiędzy tymi kwotami za uzasadnione. Należne powodowi od pozwanego odsetki za opóźnienie się pozwanego w zapłacie zasądzonego zadośćuczynienia zasadził „od daty,

w której było możliwe ustalenie przez pozwanego” wysokości zadośćuczynienia,

a o kosztach procesu orzekał stosując regulację art. 108 k.p.c. w związku z art. 100 zd. 2 k.p.c.

Wyrok zaskarżył pozwany U.

w W. uwzględniającej powództwo ponad kwotę 10.000zł w części oddalającej powództwo oraz orzekającej o kosztach procesu, który wnosił o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie w tej części powództwa, zasądzenie kosztów procesu przy zastosowaniu regulacji art. 100 zd. 1 k.p.c. i przy stosunkowym ich rozdzieleniu oraz zasadzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów za drugą instancję.

Zarzucił, że przy ferowaniu wyroku naruszono wskazane w apelacji regulacje prawa procesowego i materialnego w sposób w niej podany,

Powód G. K. wnosił o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od pozwanego zwrotu kosztów procesu za drugą instancję.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując, że mają one źródło we wskazanym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku reżimie prawnym.

Składające się na podstawę faktyczna orzeczenia ustalenia w części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę w zebranym w sprawie wiarygodnym materiale dowodowym.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego jest logiczna, mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów i wbrew zarzutom apelacji nie naruszył on wskazanych apelacji przepisów prawa procesowego.

W oparciu zebrany w sprawie materiał dowodowy dodatkowo ustalono: „Powód po wypadku prze półtora miesiąca jeździł na wózku inwalidzkim a później poruszał się kulach. Brał leki przeciwbólowe. Przez 2-3 miesiące nie mógł samodzielnie się ubierać, myć i przygotowywać posiłków i był zmuszony korzystać z pomocy J. S.” (dowód: zeznania świadka J. S. k. 69-70 akt i powoda k. 61-62 akt).

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższą modyfikacją przyjął

za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego

jest również prawidłowa.

Ma ona odniesienie we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia prawidłowo zastosowanych przez Sąd pierwszej instancji regulacjach prawnych i Sąd Okręgowy ją podziela i przyjmuje za własną (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

Odpowiedzialność pozwanego za skutki przedmiotowego wypadku powoda nie była przez pozwanego kwestionowana i ma ona źródło we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku regulacjach prawnych.

Na zasadach ogólnych rodzi ona po stronie pozwanego z mocy regulacji

art. 445 § 1 k.c. obowiązek zapłaty powodowi stosownego zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę, które z uwagi na jego kompensacyjny charakter nie może być nadmierna do doznanej krzywdy, co oznacza, że przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego musi ono być utrzymane w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. orzecz. S.N. z dnia 24 czerwca 1965r. I PR 203/65 - OSPiKA 1966r. poz. 92).

Powód liczy 63 lata. Stosownie do prawidłowych ustaleń Sądu w wypadku doznał on uszkodzenia ciała – zwichnięcia stawu biodrowego i złamania panewki stawu biodrowego i obecnie występuje u niego 10% trwały uszczerbek na zdrowiu, a rokowania na przyszłość nie są pomyślne. Po wypadku przez około miesiąca był hospitalizowany. W tym czasie został poddany zabiegowi operacyjnemu, a później odbywał rehabilitację, która trwała około miesiąca. W czasie hospitalizacji w czasie pierwszych dwóch tygodni musiał stale przebywać w łóżku, gdyż zastosowano wyciąg bezpośredni i został on unieruchomiony. Później przez półtora miesiąca jeździł na wózku inwalidzkim, a następnie poruszał się kulach. Brał leki przeciwbólowe. Przez 2-3 miesiące

nie mógł samodzielnie się ubierać, myć i przygotowywać posiłków i był zmuszony korzystać z pomocy J. S.. Obecnie w dalszym ciągu odczuwa on dolegliwości bólowe po przejściu 1 km, w czasie zmiany pogody oraz kiedy siedzi.

Przed wypadkiem nie leczył się ortopedycznie, jeździł na rowerze, grał w piłkę, chodził po górach z czego musiał zrezygnować.

Dlatego ustalona przez Sąd Rejonowy globalna wysokość zadośćuczynienia w kwocie 45.000 zł, spełnia wskazane na wstępie kryteria i nie jest niewspółmiernie nieodpowiednia do doznanej przez powoda i krzywdy, wobec czego brak jest podstaw do jej skorygowania przez Sąd odwoławczy ( OSN 9 07 1970r. III PRN 39/70, OSNCP 1971, Nr 3, poz. 53).

Przed wszczęciem postępowania sądowego pozwany wypłacił powodowi zadośćuczynienie w kwocie 25.000zł i w chwili obecnej zalega ona z zapłatą mu pozostałej części zadośćuczynienia w kwocie 20.000zł (45.000zł – 25.000zł).

Czyni to powództwo w tej części uzasadnionym, co znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku.

Natomiast słusznie apelacja zarzuca, że wadliwie orzeczono o kosztach procesu.

Powód dochodził zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 35.000zł, co w sposób istotny rzutowało na wysokość kosztów zastępstwa procesowego pozwanego.

Uległ on w postępowaniu aż w 43% (wygrał sprawę w 57%).

Dlatego pomimo, iż wysokość należnego mu zadośćuczynienia zależy

od oceny sądu w rozumieniu art. 100 zd. 2 k.p.c. w sprawie brak jest podstaw do zastosowania tej regulacji i apelacja trafnie zarzuca, że przy rozliczeniu pomiędzy stronami kosztów procesu powinna mieć zastosowanie regulacja art. 100 zd. k.p.c. statuująca zasadę stosunkowego rozliczenia pomiędzy stronami poniesionych przez nie kosztów procesu.

W tej zatem tczęści apelacja była uzasadniona, co prowadziło do zmiany orzeczenia o kosztach procesu.

Reasumując apelacja pozwanego jest w części uzasadniona i dlatego zmieniono zaskarżony wyrok w sposób określony w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c. a w pozostałym zakresie apelację jako bezzasadną oddalono stosując regulacje art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c., biorąc pod uwagę, iż pozwany w części dotyczącej zaskarżenia orzeczenia

o zasadności roszczenia głównego uległ w całości w postępowaniu odwoławczym

i dlatego powinien zwrócić powodowi poniesione przez niego w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.

SSR (del.) Barbara Glenc-Poślednik SSO Leszek Dąbek SSO Magdalena Hupa-Dębska