Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2019 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R.

przeciwko K. M. i B. M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Rejonowego w R.

z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I C 2194/17

uchyla zaskarżony wyrok w punktach 1, 3 oraz 4 i w tym zakresie sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w R., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1025/18

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w R. żądała zasądzenia na jej rzecz solidarnie od pozwanych K. M. i B. M. kwoty 4.870,71zł z ustawowymi odsetkami za okres od lipca 2014r.

do grudnia 2015r., z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od stycznia 2016r. oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powództwa twierdziła, że pozwani zajmują lokal mieszkalny stanowiący jej własność i pomimo tego we wskazanym w pozwie okresie nie uiścili obciążających ich rat kredytu i odsetek od niego zaciągniętego na budowę budynku, w którym znajduje się on znajduje.

Sąd Rejonowy w R. sporządził w dniu 22 12 2016r. nakaz zapłaty w którym polecił pozwanym solidarnie zapłacić powódce dochodzone należności oraz orzekł o kosztach procesu.

Pozwani K. M. i B. M. wnieśli sprzeciwy

od nakazu zapłaty, w których wnosili o oddalenia powództwa oraz zasądzenie na ich rzecz zwrotu kosztów procesu.

Zaprzeczyli – poza wyraźnie przyznanym – twierdzeniom pozwu oraz zarzucali,

że w zaoferowanym materiale powódka nie udowodniła zasadności dochodzonych roszczeń.

Sąd Rejonowy w R. wyroku z dnia 20 12 2019r. uwzględnił powództwo w części żądania głównego oraz odsetek ustawowych, odsetek ustawowych za opóźnienie od podanych w sentencji kwot i za wskazane w niej okresy oraz orzekł

o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym jako podstawę rozstrzygnięcia przywołał regulacje

art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 12 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych oraz art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 11 1995r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych. Ocenił, że w świetle tych regulacji pozwani są zobowiązani do uiszczania powódce normatywu – która regularnie spłaca należność kredytowo – odsetkową na rzecz banku, co potwierdza złożona przez nią dokumentacja, a to Generalna umowa na spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe z 29 11 1984r. zawarta przez powódkę oraz Narodowy Bank Polski wraz z załącznikiem z 17 12 2015r. i wykaz osób zobowiązanych do spłaty odsetek do wysokości normatywu. Stwierdził, że z akt sprawy wynika, że pozwani nie spłacili powódce prawidłowo wyliczonego przez nią normatywu obciążającego ich lokal, co w tej części czyni powództwo w pełni uzasadnionym. Wskazał, że zapłata przez pozwanych podanych w uzasadnieniu kwot była wymagalna w późniejszym okresie od dat wskazanych w pozwie i należne powódce odsetki ustawowe za opóźnienie w ich zapłacie należą się dopiero od dnia następnego po dacie ich wymagalności i w tym tylko zakresie uznała powództwo za uzasadnione, a pozostałej części oddalił je jako bezzasadne. O kosztach procesu w oparciu o regulację art. 100 zd. 2 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyli pozwani K. M. i B. M. w części uwzględniającej powództwo oraz orzekającej o kosztach procesu i należnego ich pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzeniu, którzy wnosili o jego zmianę przez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na ich rzecz oraz ich pełnomocnika zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych za obie instancje.

Zarzucała, że przy ferowaniu wyroku naruszono w sposób podany w apelacji przywołane w niej przepisy prawa procesowego, w tym regulację art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i błędne przyjęcie, że Generalna umowa kredytowa na spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe z 29 11 1984r dotyczy przedmiotowego lokalu, który miał zostać wybudowany ze środków pochodzących z tego kredytu, co z kolei skutkuje błędnym przyjęciem, że lokal ten jest obciążony kredytem,

zaś pozwani są kredytobiorcami i winni partycypować w spłacie kredytu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powódki

lecz wadliwie rozpoznał sprawę.

Powódka dochodzi w niniejszej sprawie zasądzenia od pozwanych należności

z tytułu ciążącego na nich obowiązku zapłaty jej normatywu wynikającego ze spłaty przez nią kredytu na budowę budynku, w którym położony jest zajmowany przez nich lokal mieszkalny i wobec zaprzeczenia przez skarżących temu twierdzeniu powinna była – stosownie do regulacji art. 6 k.c. – udowodnić te okoliczności (kwestionowane

w apelacji ustalenie, iż pozwani zajmują sporny lokal na podstawie przydziału jest prawidłowe, co między innymi wynika z faktu, że pozwani w nim przebywają o czym

z kolei świadczy fakt odbierania przez nich kierowanych na ten adres korespondencji oraz uiszczania powódce pozostałych opłat związanych z korzystaniem z tego lokalu).

Na tę okoliczność zaoferowała ona dowody z Generalnej umowy kredytowej na spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe zawartej w dniu 29 11 1984r. pomiędzy powódką a Narodowym Bankiem Polskim Oddział w R., pism powódki

do (...) S.A. Centrum Wierzytelności Mieszkaniowych Zespołu (...) w K. a także z zeznań świadka J. G..

Ze wskazanej umowy nie wynika jednak, że dotyczy ona nieruchomości

na której wybudowano budynek w którym położony jest sporny lokal, więcej z postanowień jej § 8 wynika, że nie była to umowa definitywna, gdyż stanowiła ona jedynie podstawę do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie kredytu, którego realizacja kończyła dopiero proces jego udzielania.

Równocześnie z przywołanego powyżej pism nie wynika jakiej konkretnej umowy one dotyczą.

Z tych względów dokumenty te nie mogą same w sobie stanowić wiarygodnej podstawy do poczynienia kwestionowanego w apelacji ustalenia i zawarte w nich informacje powinny były zostać potwierdzone i uzupełnione przez inne źródła dowodowe, np. zaoferowanym Sądowi dowodzie z zeznań świadka J. G..

Dowód ten co prawda został przeprowadzony przez Sąd pierwszej instancji jednak w złożonych przez niego zeznaniach brak jest jakichkolwiek informacji dotyczących tego zagadnienia (negatywnych czy też pozytywnych).

Został on zatem nieprawidłowo przeprowadzony a wadliwości tej Sąd odwoławczy nie może sanować w toku postępowania odwoławczego, gdyż sprawa jest rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym (zgodnie z regulacją art. 505 ¹¹ § 1 k.p.c. „Sąd drugiej instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu”).

Czyni to apelację uzasadnioną i przemawiało za koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Reasumując zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego apelację pozwanych jako uzasadnioną uwzględniono orzekając jak w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 4 k.p.c.

Sąd Rejonowy rozpoznając ponownie sprawę uwzględni zawartą powyżej ocenę prawną i z urzędu dopuści oraz przeprowadzi dowód z uzupełniających zeznań świadka J. G. na wskazane powyżej okoliczności.

Orzekając ponownie w sprawie ponownie oceni czy w uzupełnionym materiale sprawy istnieją wiarygodne informacje do poczynienia w tym zakresie pozytywnych ustaleń i w zależności od tej oceny skonstruuje prawidłowa podstawę faktyczną orzeczenia.

SSO Leszek Dąbek