Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st. sekr. sąd. Urszula Ekstowicz

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w (...)–

po rozpoznaniu w dniach 28.08.2018r., 20. 11. 2018 r i 04.12 2018 r. i 15.02.2019r. sprawy

B. O. (1)

c. S. i D. z d. T.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

1.  W dniu 09 listopada 2017r. w G. groziła słownie zrobieniem krzywdy swojej córce A. G. (1) a następnie uderzyła ją w twarz czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, iż będą spełnione

tj. o czyn z art. 190§1 kk i art. 217§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

2.  W dniu 05 marca 2018r. w G. groziła córce A. G. (1) pobiciem jej, czym wzbudziła w zagrożonej uzasadniona obawę, ze groźba ta będzie spełniona

tj. o czyn z art. 190§1kk

1.  Oskarżoną B. O. (1) uniewinniania od popełnienia obu zarzucanych jej czynów.

2.  Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt. II K 187/18

UZASADNIENIE

B. O. (1) ( 41 lat) mieszka u swego konkubenta w msc. B.koło G.. Jest matką czwórki dzieci, ale jest pozbawiona władzy rodzicielskiej co do nich. Córka A. G. (1) ( l. 14), co do której pozbawiona jest władzy rodzicielskiej od 25.01.2018r. aktualnie pozostaje w rodzinie zastępczej u starszej córki P. G. (1). ( dane oskarżonej k. 70-71, wyjaśnienia oskarżonej k.126, odpis postanowienia Sądu Rodzinnego k. 122, odpis z USC k. 12.

B. O. (1) została oskarżona o dwa przestępstwa na szkodę małoletniej A. G. (1)

1.  W dniu 09 listopada 2017r. w G. groziła słownie zrobieniem krzywdy swojej córce A. G. (1) a następnie uderzyła ją w twarz czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, iż będą spełnione ( z art. 190§1kk, art. 217§1kk w zw. z art. 11§2kk)

2.  W dniu 05 marca 2018r. w G. groziła córce A. G. (1) pobiciem jej, czym wzbudziła w zagrożonej uzasadniona obawę, że groźba ta będzie spełniona( z art. 190§1kk).

Jedynym dowodem oskarżyciela publicznego na sprawstwo i winę B. O. są zeznania małoletniej córki oskarżonej A. G. (1) złożone przez nią dwukrotnie w postępowaniu przygotowawczym.

Za pierwszym razem- zeznając na okoliczność zdarzenia z 09.11.2017r. A. G. podała, że spotkała matkę w pobliżu swojej szkoły na ul. (...) w G., gdy ta przyszła tam ze swoim partnerem i z pretensjami, że „ nie odbiera zaproszeń na facebook od jej partnera” (M.). Zagroziła wtedy zrobieniem jej krzywdy. Ponadto miała uderzyć ją w twarz w lewy policzek, a jej partner też ja uderzył „poprawił jeden raz” (zeznania A. G. k. 17). W wyniku tego zajścia miała mieć zaczerwieniony policzek. O zdarzeniu tym małoletnia powiedziała psycholog z (...) Dziecka- I. K. (1). Ta zeznając w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed Sądem ( k. 2-3, 110v) potwierdziła, że małoletnia A. G., która mieszkała wówczas w (...) Dziecka (Dom dla Dzieci J.) opowiedziała jej o tym zdarzeniu, tyle tylko, że nic nie wspominała o udziale w zajściu partnera matki. Świadek też nie widziała u małoletniej żadnych obrażeń, w tym zaczerwienienia policzka ( k. 3).

Podczas rozprawy świadek scharakteryzowała małoletnią jako osobę trudną, z problemami, której zdarzało się oszukiwać, konfabulować, przekręcać fakty, naciągać. Podobnie opisała małoletnią jej wychowawczyni z (...) Dziecka Ł. R. (zeznania k.11,111). Świadek podała jednocześnie, że małoletnia bardzo negatywnie wypowiada się o oskarżonej, że jej się boi.

W dniu 05.03.2018r. A. G. jakiś czas po skończonych zajęciach w Szkole (...)nr (...)weszła do gabinetu nauczycieli. Była zapłakana i wystraszona. Obecnej w gabinecie pedagog szkolnej I. Ł. i psycholog K. K., opowiedziała, że przed szkołą zaczepiła ją matka B. O.. Krzyczała na nią i groziła jej pobiciem. ( zeznania I. Ł. k. 33-34, k. 110). Przebieg tego zajścia opowiedziała również swojej starszej siostrze P. G. (1), z którą już wówczas mieszkała na stancji na ul. (...) w pobliżu szkoły (zeznania P. G. k. 117, A. G. k. 43) oraz wychowawczyni M. C. (k.36).

Z powyższego wynika, że żadna z przywołanych wyżej osób nie była bezpośrednim świadkiem, któregokolwiek ze zdarzeń opisanych przez małoletnią. Także siostra P. G. (1) będąca już w dacie 05.03.2018r. rodziną zastępczą dla małoletniej przebieg zdarzeń znała tylko z jej opisu, bo to za jej namową małoletnia każde zdarzenie z udziałem matki miała zgłaszać nauczycielom.

Obie siostry mają bardzo złe relacje z oskarżoną B. O.. P. G. oskarżała matkę o przemoc w rodzinie, B. O. z kolei posądza starszą córkę, że ta mści się na niej za zeznawanie w sprawie IIK 257/15 przeciwko byłemu mężowi P. O. oskarżonemu wówczas o molestowanie seksualne najmłodszej córki, z którym ta utrzymuje teraz stosunki seksualne. (k. 127).

Oskarżona B. O. nie przyznała się do popełnienia żadnego z zarzucanych jej czynów. Odnośnie pierwszego wyjaśniała, że tego dnia w ogóle pokrzywdzonej nie widziała tylko dostała sms-a od matki, jakoby miała pobić w tym dniu córkę (k.61). Potwierdził to w zeznaniach M. P. (k.127). Zaprzeczył też, aby oskarżona w jego obecności groziła lub pobiła małoletnią ( k.126-127).

Odnośnie sytuacji z 05.03.2018r. B. O. potwierdziła, że spotkała córkę w pobliżu jej szkoły, bo było to po drodze do domu, gdy wracała z rozprawy z Sądu w sprawie byłego męża. Przywitały się wtedy i przez chwile rozmawiały. Zaprzeczyła, by wówczas groziła córce. Ze znajdującego się w aktach sprawy protokołu odtworzenia monitoringu (k. 65) wynika, że małoletnia spotkała wówczas inną dorosłą osobę i przez pewien czas szły obok siebie w sposób nie nasuwający żadnych podejrzeń. Z nagrania trudno stwierdzić, by tą osobą dorosłą była oskarżona.

A. G. (1) ma 14 lat, uczy się w szkole (...)z uwagi na upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim ( k. 77v, k. 117v). Przez nauczycieli charakteryzowana jest jako osoba sprawująca problemy wychowawcze, czasami wulgarna, prowokująca, zaczepna, konfabulująca, oczekująca uwagi innych (k. 77,11,111,33-34,110).

Podobnie ocenił ją również świadek D. P. (1) (k. 108-109), który od prawie roku sprawował nad nią kuratele sądową w związku z procedurą umieszczenia jej w rodzinie zastępczej. Świadek ten zetknął się z obiema siostrami, gdy sporządzał wywiady dla Sądu Rodzinnego także w związku z urlopowaniem małoletniej w (...) Dziecka. Kontaktował się z siostrami nie rzadziej niż raz w miesiącu. Bardzo często słyszał od nich, że oskarżona nachodzi je, nęka telefonami. Świadek rozmawiała o tym z oskarżoną, która temu zaprzeczyła i ogólnie przedstawiła mu się w dobrym świetle (k.53v). Z czasem sam zaczął wątpić w wiarygodność zarówno P. G. (1) jak i małoletniej, zwłaszcza po informacjach od tej ostatniej, że ktoś zaatakować miał ja bronią palną, a innym razem, ze rzucał w nią butelką. Już w pierwszej wypowiedzi na rozprawie skonkludował „ ta sytuacja jest dla mnie niejasna” ( D. P. k. 108-109).

P. G. (3) odnosząc się w czasie rozprawy do obu tych kwestii przyznała, ze małoletnia siostra po tych jej doniesieniach o rzucaniu w nią butelkami i grożeniu jej przez mężczyznę z bronią w ręku, trafiła do Szpitala psychiatrycznego w O., gdzie przebywała w okresie od 14.06-14.07.2018r. Gdzie stwierdzono u niej depresje lękową. W szpitalu powiedziano jej też, że siostra wyolbrzymia sytuacje ( zeznania P. G. k. 117v).

Sąd podzielił zeznania wyżej wymienionych świadków- osób dorosłych, co do tego, że tej treści relacje o obu zdarzeniach z udziałem oskarżonej z 09.11.2017r. i 05.03.2018r. od małoletniej A. G. usłyszeli. Tych relacji jest wiele i są one konsekwentne, pochodzą od osób poważnych, kompetentnych, na co dzień obcujących z dziećmi. Nie znaczy to jednak zdaniem Sądu, że dowodzą one prawdziwości przebiegu tych zdarzeń. Sama małoletnia, jak wspomniano wyżej, przesłuchana była w tzw. Niebieskim P. z udziałem psychologa I. K., która następnie sporządziła pisemną opinię (k. 77-78). Z opinii tej, ale i z odtworzonych na rozprawie obu nagrań zeznań małoletniej wynika, ze podczas przesłuchania małoletnia zasłaniała się rękami i włosami, unikała kontaktu wzrokowego. Posługiwała się ubogim słownictwem, budowała proste zdania, prezentowała ograniczony krytycyzm wobec własnego postępowania. W konkluzji biegła przyjęła, że zeznania jej należy traktować ostrożnie i weryfikować ze źródłami zewnętrznymi. Opinię tę Sąd w pełni podzielił jako pełną, zrozumiałą i przekonywującą.

W konkluzji stwierdzić należy zdaniem Sądu, że w świetle zgromadzonych w sprawie kompletnych dowodów, nie można ich uznać, w szczególności dotyczy to zeznań małoletniej A. G., za miarodajne dla ustaleń faktycznych w zakresie obu czynów zarzucanych B. O. (1). Nie da się, bez obawy popełnienia błędu, wykluczyć innej wersji zdarzeń aniżeli te, przyjęte w akcie oskarżenia. Mając na uwadze treść art. 5§2kpk, że nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyć oskarżonej- Sąd uniewinnił B. O. (1) od popełnienia zarzucanych jej czynów.

W związku z uniewinnieniem oskarżonej kosztami sądowymi obciążono Skarb Państwa ( art. 632 pkt. 2kpk ).