Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Anna Glijerska-Socha

Protokolant Monika Suchecka

przy udziale D. A. Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2014 r.

sprawy:

M. M.

urodz. (...) w W.

syna A., A. z domu A.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 6 maja 2013 w W., woj. (...) stosując przemoc wobec P. M. polegającą na uderzaniu go pięścią w twarz oraz grożąc pobiciem, zabrał mu w celu przywłaszczenia bransoletkę koloru srebrnego o wartości 300 zł, powodując u wyżej wymienionego obrażenia w postaci sińca lewej małżowiny usznej i rany jej tylnej powierzchni, naruszających czynności narządów ciała, na czas poniżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w tym samym miejscu i czasie, jak w pkt I, groził A. S. uszkodzeniem ciała, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k.

I.  oskarżonego M. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego M. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 190 § 1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 190 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy wymierzone wobec oskarżonego w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza temuż oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zalicza zatrzymanie oskarżonego w dniu 7 maja 2013 r.,

V.  zwalnia oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa i nie wymierza mu opłaty.

Sygnatura akt 1049/13

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2013 roku ok. godz. 18:00 oskarżony M. M. spotkał się z kolegami między budynkami przy ul. (...) w W.. Przed spotkaniem oskarżony M. M. spożywał alkohol w postaci piwa. Około godz. 19.00 oskarżony M. M. dostrzegł po drugiej stronie ulicy i znanego mu z widzenia mężczyznę, którym okazał się być pokrzywdzony P. M.. P. M. wracał od swojej dziewczyny A. S. zamieszkałej przy ul. (...), ubrany był w koszulkę z krótkim rękawem, na lewej ręce miał, grubą, srebrną bransoletkę o wartości 300 zł. Do stojącego na przystanku autobusowym, przy ul. (...) w W. pokrzywdzonego P. M. podszedł nieznany mu młody mężczyzna. Osobą tą okazał się być oskarżony M. M., który oświadczył pokrzywdzonemu, że albo „idą na „solówkę” albo da mu „plaskacza” . Kiedy pokrzywdzony zapytał oskarżonego o co mu chodzi ,wówczas oskarżony uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz oraz w głowę, skutkiem czego pokrzywdzonemu zaczęła lecieć krew z ucha . Następnie oskarżony M. M. zażądał od P. M. wydania mu srebrnej bransoletki, którą pokrzywdzony miał na lewej ręce zwracając się do niego słowami:” albo mi ja dasz albo sam ja zerwę” . Kiedy pokrzywdzony odmówił wydania bransoletki , oskarżony zerwał ją z ręki pokrzywdzonego, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia i wrócił do znajomych. Pokrzywdzony wsiadł do autobusu i o zdarzeniu powiadomił swoją ówczesną narzeczoną A. S.. W rozmowie telefonicznej pokrzywdzony opisał jej rysopis sprawcy. A. S. po rysopisie rozpoznała w mężczyźnie M. M., pseudonim (...). Po wydarzeniu pokrzywdzony P. M. udał się do swojego miejsca zamieszkania.

A. S. po rozmowie telefonicznej z P. M. poszła na przystanek autobusowy przy ul. (...) , gdzie w grupie innych osób przebywał oskarżony M. M., którego poprosiła, by udał się z nią na bok oraz oddał srebrną bransoletkę zabraną pokrzywdzonemu. Wówczas M. M. splunął w kierunku A. S., po czym zwrócił się do niej słowami „ to się k.. zaboisz oraz , „dostaniesz wpierdol i będziesz jeździć w wózku inwalidzkim”. Pokrzywdzona A. S. obawiając się spełnienia gróźb oskarżonego oddaliła się w kierunku swojego miejsca zamieszkania.

Pokrzywdzony P. M. po zdarzeniu udał się na Pogotowie (...) w W., gdzie udzielono mu pomocy medycznej .

W dniu 7 maja 2013r. pokrzywdzony P. M. złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez oskarżonego M. M. .

Dowód:

1/protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze osoby zawiadamiającej /k. 2-3/

2/zeznania świadka P. M./k- 3, 27, 28, 49, 92-93/

3/ zeznania świadka A. S./k-11, 93-94/

4/ karta informacyjna Pogotowia (...) w W. /k- 4/

5/ protokół oględzin miejsca /k- 7/

6/ protokół eksperymentu procesowego /k- 21-24/

6/ częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. M./k- 15, 34-35, 49, 91-92/

Oskarżony M. M. został zatrzymany w dniu 7 maja 2013r.

Dowód:

1/ protokół zatrzymania /k- 9/

W wyniku przeszukania w miejscu zamieszkania oskarżonego M. M. w dniu 7 maja 2013r. ujawniono srebrną bransoletkę stanowiącą własność pokrzywdzonego P. M., którą wydano pokrzywdzonemu .

Dowód:

1/ protokół przeszukania /k- 17-19/

2/ zeznania świadka P. M. /k- 27-28/

3/ pokwitowanie odbioru /k- 29/

W wyniku zdarzenia pokrzywdzony P. M. doznał obrażeń ciała w postaci sińca lewej małżowiny usznej oraz rany jej tylnej powierzchni, które naruszyły czynności narządów jego ciała na czas poniżej 7 dni .

Dowód:

1//zeznania świadka P. M./k- 3, 27, 28, 49, 92-93/

2/ zeznania świadka A. S./k-11, 93-94

3/ karta informacyjna Pogotowia (...) w W. /k- 4/

4// sprawozdanie z sadowo-lekarskich oględzin ciała biegłej z zakresu medycyny sądowej H. S. /k- 43/

Oskarżony M. M. był dotychczas dwukrotnie karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu.

Dowód:

1/ dane o karalności oskarżonego /k. 25-26/

2/ odpisy wyroków /k- 54 - 57/

Oskarżony M. M. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się w części do popełnienia pierwszego z zarzucanych mu czynów , do drugiego czynu przyznał się w całości. Słuchany w postępowaniu przygotowawczym odnośnie pierwszego zarzutu oskarżony wskazał, iż będąc pod wpływem alkoholu podszedł do pokrzywdzonego P. M. i „w celu wyrównania sporu” uderzył go„ z liścia w twarz”. Podał, że widział jak po uderzeniu pokrzywdzonemu leciała krew z ucha oraz że w trakcie uderzenia pokrzywdzonemu spadła z ręki bransoletka, którą oskarżony podniósł , po czym przeszedł na drugą stronę ulicy. Oskarżony wyjaśnił, że nie chciał pokrzywdzonemu oddać bransoletki od razu , tylko po chwili ponieważ chciał go zdenerwować. Wskazał, że widział jak pokrzywdzony wsiadł do autobusu i odjechał. Odnośnie drugiego czynu oskarżony wyjaśnił, że po zdarzeniu z P. M. spotkał A. S., która zwróciła się do niego by oddał bransoletkę pokrzywdzonemu oraz że pomiędzy nim a A. S. doszło do wymiany zdań. Oskarżony podał, że nie pamięta rozmowy z pokrzywdzoną albowiem znajdował się wówczas pod wpływem alkoholu. Przed sądem oskarżony odmówił składania wyjaśnień i potwierdził wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Na pytanie sądu oskarżony podał, że uderzył pokrzywdzonego, ponieważ ten wcześniej go wyzywał, wskazał, że nie pamięta, kiedy to wyzywanie miało miejsce oraz stwierdził , iż nie pamięta w jakich okolicznościach zerwała się bransoletka , dodając: „chyba po tym jak go szturchnąłem” .

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:

Sprawstwo i wina oskarżonego M. M. co do popełnienia zarzucanych mu czynów nie budzi żadnych wątpliwości. Na sprawstwo oskarżonego w zakresie pierwszego z zarzucanych mu czynów wskazują spójne, konsekwentne, zeznania świadków P. M. oraz A. S., karta informacyjna Pogotowia (...) w W., sprawozdanie z sądowo-lekarskich oględzin ciała biegłej z zakresu medycyny sądowej H. S., protokoły oględzin miejsca, eksperymentu procesowego oraz częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. M.. Sąd nie dał wiary tej części wyjaśnień oskarżonego, w której podał, że przyczyną jego zachowania wobec oskarżonego była chęć „wyrównania sporu” i w której wskazał, że nie zerwał on P. M. srebrnej bransoletki z lewej ręki w czasie zajścia z dnia 6 maja 2013 roku, a jedynie podniósł ją z ziemi, albowiem pozostają one w sprzeczności ze spójnymi zeznaniami świadków P. M. i A. S.. Pokrzywdzony P. M. w sposób szczegółowy konsekwentny, także podczas konfrontacji z oskarżonym, przedstawiał przebieg zdarzenia . Niezwłocznie po zdarzeniu P. M. zatelefonował do swojej ówczesnej dziewczyny A. S. i opowiedział jej o tym, co działo się na przystanku. Relacje świadka A. S. w pełni korespondują z zeznaniami pokrzywdzonego P. M., który nie ma żadnej motywacji do tego by bezpodstawnie obciążać oskarżonego narażając się na odpowiedzialność karną z art. 233 kk i art. 234 kk . Pokrzywdzony wskazał, iż oskarżonego zna jedynie z widzenia i nie miał z nim konfliktu. Wersja oskarżonego co do przebiegu zdarzenia ma na celu umniejszenie swojej roli w czynie i jawi się jako nieprawdopodobna. Oskarżony nie potrafił podać kiedy i w jaki sposób pokrzywdzony go wyzywał / co miało być wedle jego relacji bezpośrednią przyczyną zadawania mu uderzeń/, ani także w jakich okolicznościach „zerwała się bransoletka”. Na marginesie wskazać należy, iż oskarżony w postępowaniu przygotowawczym wskazał, iż nie pamięta przebiegu rozmowy z A. S. albowiem wcześniej wypił 8-9 piw a jednocześnie ze szczegółami przedstawił przebieg zdarzenia z udziałem P. M., które maiło miejsce chwilę wcześniej przed spotkaniem A. S.. W przekonaniu sądu wersja wydarzeń przedstawiona przez oskarżonego, w której podał, że wziął srebrną bransoletkę z ziemi stanowi linię jego obrony , zmierzającą do uwolnienia się od przedstawionego mu zarzutu popełnienia czynu zabronionego z art. 280 § 1 kk.

Mając na uwadze powyższe sąd uznał, iż oskarżony M. M. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstw z art. 280 § 1 i 157 § 2 kk w zw. z art. 11§2 kk . Przestępstwo rozboju określonego w art. 280 § 1 kk należy do grupy przestępstw przeciwko mieniu, których cechą jest to, że sprawca kieruje swoje czyny nie tyko na mienie, ale także na osobę, aby przy pomocy określonego działania zawładnąć rzeczą. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 280 § 1 kk polega na zaborze rzeczy w celu przywłaszczenia dokonanym po użyciu taksatywnie wymienionych w tym przepisie szczególnych sposobów zachowania skierowanych na osobę, służących do zawładnięcia rzeczą i polegających na użyciu przemocy wobec osoby lub groźby jej natychmiastowego użycia albo doprowadzenia człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Znamię czynności wykonawczej ma charakter złożony, wskazujący na etapy aktywności sprawcy: zastosowanie jednej z wymienionych w art. 280 § 1 kk form oddziaływania wobec osoby oraz zabór rzeczy w celu przywłaszczenia. Jedną z form oddziaływania jest użycie przemocy wobec osoby, czyli zastosowanie bezpośredniej przemocy fizycznej skierowanej na ciało człowieka w celu uniemożliwienia lub pokonania oporu, aby następnie dokonać kradzieży (poprzez np. bicie, kopanie, obezwładnianie). Oskarżony M. M. po uprzednim użyciu przemocy wobec pokrzywdzonego P. M. w postaci uderzenia w twarz (okolice ucha) oraz grożąc mu pobiciem zerwał mu z nadgarstka srebrną bransoletkę o wartości 300 zł dokonując jej zaboru w celu przywłaszczenia, czym działał na szkodę właściciela wskazanej bransoletki, pokrzywdzonego P. M.. Nadto oskarżony M. M. wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa określonego w art. 157 § 2 kk. Przedmiotem ochrony w wypadku czynu zabronionego określonego w art. 157 § 2 kk jest zdrowie człowieka rozumiane jako prawidłowość procesów fizjologicznych i związana z tym wydolność człowieka do wypełniania jego funkcji społecznych. Czynność sprawcza polega na powodowaniu opisanych w art. 157 § 2 kk. Pojęcie to obejmuje wszystkie działania pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem. W wypadku skutku stanowiącego znamię przestępstwa opisanego w art. 157 § 2 kk ma być nim naruszenie czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni. Niewątpliwie obrażenia ciała jakich doznał pokrzywdzony P. M. w postaci naruszenia małżowiny usznej i rany jej tylnej powierzchni należą do obrażeń wskazanych w art. 157 § 2 kk. Pomiędzy zachowaniem oskarżonego M. M. w postaci uderzenia pokrzywdzonego pięścią w twarz , a skutkami tych działań w postaci wyżej wskazanych obrażeń ciała istnieje ścisły związek przyczynowy. Zachowanie oskarżonego stanowiło w sensie kauzalnym przyczynę powstania obrażeń ciała pokrzywdzonego. Nie ma żadnych wątpliwości, że skutek należy przypisać oskarżonemu M. M.. Oskarżony M. M. swoim zachowaniem wyczerpał także znamiona przestępstwa z art. 190§1 kk . Przestępstwo groźby bezprawnej określone w art. 190 § 1 kk należy do grupy przestępstw przeciwko wolności, którego cechą jest, że sprawca grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, w sytuacji gdy groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. W niniejszej sprawie poczucie zagrożenia u pokrzywdzonej A. S. było w pełni, nie tylko subiektywnie, ale także obiektywnie, uzasadnione. W sytuacji zdarzenia jakie miało miejsce z udziałem pokrzywdzonego P. M., kierowane tego samego dnia do A. S. przez oskarżonego słowa „to się k.. zaboisz” oraz „dostaniesz wpierdol i będziesz jeździć w wózku inwalidzkim” stanowiły bezprawną groźbę uszkodzenia ciała, która wzbudziła w wyżej wymienionej pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Wymierzając oskarżonemu M. M. kary za oba czyny sąd wziął pod uwagę szereg okoliczności wpływających na jej wymiar. Jako okoliczności obciążające w odniesieniu do obu czynów sąd potraktował znaczny stopień ich społecznej szkodliwości. Oskarżony dopuścił się obu zarzucanych mu czynów w miejscu publicznym, przy jednej z głównych ulic miasta, na przystanku autobusowym, czym pogwałcił podstawowe zasady funkcjonowania w społeczeństwie i mógł doprowadzić do poczucia zagrożenia wśród innych osób znajdujących się w pobliżu. Zachowanie takie miało być w ocenie sądu próbą wykazania swojej pozycji przed znajomymi oskarżonego oraz skierowane było jednocześnie na upokorzenie pokrzywdzonych. Nadto za okoliczność obciążającą wobec oskarżonego sąd uznał jego dotychczasowy sposób życia i dwukrotną karalność za przestępstwa przeciwko mieniu oraz popełnienie zarzucanych mu czynów w okresie próby i pozostawania pod dozorem kuratora sądowego. Przy wymiarze kary sąd uwzględnił młody wiek oskarżonego oraz wziął pod uwagę, że zarzucane czyny zostały popełnione przez oskarżonego pod wpływem alkoholu. Choć sam fakt przebywania w miejscu publicznym pod wpływem alkoholu zasługuje na potępienie, to powyższe wpływa na stopień zawinienia oskarżonego. W trakcie całego postępowania także i przed sądem oskarżony nie wyraził skruchy, nie przeprosił pokrzywdzonych, wobec czego jego częściowe przyznanie się do popełnienia czynów nie może być potraktowane jako okoliczność łagodząca albowiem owo przyznanie ma nic wspólnego z krytycznym podejściem do czynów, ale jest działaniem wyrachowanym, nastawionym na uniknięcie surowej kary. Wymierzając oskarżonemu M. M. kary za oba czyny sąd baczył by były one adekwatne zarówno do stopnia zawinienia jak i społecznej szkodliwości czynów oraz uwzględniały cechy osobowości i warunki osobiste oskarżonego. Ponadto sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, mając na uwadze w szczególności środowisko oskarżonego, ażeby on sam jak i jego otoczenie zrozumiało, że za popełnione przestępstwa sprawca musi ponieść karę. Przy wymiarze kary łącznej sąd miał na uwadze przede wszystkim prewencyjne oddziaływanie kary w znaczeniu prewencji indywidualnej i generalnej, charakter popełnionych czynów i czas ich popełnienia . Sąd zastosował zasadę pełnej absorbcji uznając, iż kara łączna w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności spełni wobec oskarżonego potrzeby resocjalizacyjne. Sąd uznał, iż brak jest podstaw do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności . Oskarżony M. M. był uprzednio dwukrotnie karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu a zarzucanych muc czynów dopuścił się po upływie niespełna 5 miesięcy od ostatniego skazania pozostając pod dozorem kuratora sądowego. Należy zatem uznać, iż dotychczasowe skazania oskarżonego wyrokami Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 12 kwietnia 2012 r. (sygn. Akt II K 217/12) i z dnia 10 grudnia 2012 r. (sygn. Akt II K 326/12) na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania nie spełniły oczekiwanych rezultatów, czego dowodem jest przedmiotowe postępowanie. Oskarżony mimo młodego wieku jest osobą w wysokim stopniu zdemoralizowaną o czym świadczy jego dotychczasowy sposób życia i co przejawia się w sposobie dokonania zarzucanych mu czynów. Oskarżony prowadzi w istocie pasożytniczy tryb życia, jest bezrobotny, nie podejmuje starań o podjęcie zatrudnienia , utrzymuje się z renty babci. W tej sytuacji brak jest podstaw do przyjęcia wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej, co jest warunkiem fundamentalnym do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zaliczono zatrzymanie oskarżonego w dniu 7 maja 2013 r. Mając na uwadze aktualną sytuację materialną oskarżonego sąd zwolnił oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa i nie wymierza mu opłaty. Powyższe orzeczenie oparto o przepis art. 624§1 kpk.