Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 5 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Weronika Szymczuk-Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. kwotę 2546,10 zł (dwa tysiące pięćset czterdzieści sześć złotych dziesięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1745,00 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1742/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 sierpnia 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. wniosła przeciwko (...) spółce akcyjnej V. (...) w W. o zapłatę kwoty 2.546,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dnia 8 marca 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. nr rej. (...) należący do W. H. (1). Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie polisy zawartej z (...) spółką akcyjną V. (...) w W.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody do swojego ubezpieczyciela tj. (...). w W. w ramach tzw. bezpośredniej likwidacji szkody. W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z pojazdu, dnia 28 marca 2018 roku poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego na okres 9 dni tj. do dnia 5 kwietnia 2018 r. Z tytułu najmu pojazdu zastępczego powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT na kwotę 2.546,10 zł w tym 23% podatku VAT. Również dnia 28 marca 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługująca jej w stosunku do (...) spółki akcyjnej V. (...) w W. z tytułu szkody z dnia 8 marca 2018 r.

Powódka dokonała zgłoszenia roszczenia ubezpieczycielowi sprawcy, który mimo wezwania do zapłaty odmówił wypłaty odszkodowania.

Nakazem zapłaty z dnia 3 września 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie (...) spółka akcyjna V. (...) w W. wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwane towarzystwo ubezpieczeń potwierdziło, że samochód O. (...) o nr rej. (...) był objęty przez nią ochroną ubezpieczeniową OC oraz że przyjęła zgłoszenie szkody dotyczące uszkodzeń w pojeździe A. (...) o nr rej. (...), jednak po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustaliła, że szkoda nie mogła powstać w takich okolicznościach, jak podano w zgłoszeniu szkody, albowiem uszkodzenia pojazdów, które miały powstać w wyniku kolizji w dniu 8 marca 2018 roku nie korelują ze sobą. Nadto pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej powódki. Pozwana zakwestionowała roszczenie powódki co do wysokości zarzucając zawyżenie stawki najmu, co w konsekwencji w jej ocenie przyczyniło się do zwiększenia szkody oraz podniosła, że najem pojazdu zastępczego nie był konieczny, albowiem uszkodzenia pojazdu były na tyle nieduże, że nie uniemożliwiały w żaden sposób normalnej eksploatacji pojazdu po jego kolizji w dniu 8 marca 2018 roku. Jednocześnie podniosła, że w chwili zgłoszenia szkody proponowała poszkodowanemu najem pojazd zastępczego za stawkę trzykrotnie niższą niż stawka powódki – 85 zł netto. Pozwana zakwestionowała również okres naprawy pojazdu, co przedłużyło okres najmu pojazdu zastępczego podnosząc, że naprawa została niepotrzebnie przeciągnięta, gdyż zgodnie z technologią producenta powinna ona trwać co najwyżej jeden dzień roboczy.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. H. (1) jest lekarzem, pracuje w szpitalu w Z., na podstawie umowy leasingu użytkuje pojazd marki A. (...) nr rej. (...). W dniu 8 marca 2018 r. W. H. przyjechał do pracy i zaparkował pojazd na parkingu pod szpitalem. Jakiś czas później obok tego pojazdu próbowała zaparkować tyłem D. D. (1), pojazdem O. (...), ubezpieczonym u pozwanej. W trakcie cofania zahaczyła swoim tyłem o przód pojazdu. W. H..

Zdarzenie zauważyła jedna z salowych i poinformowała o nim W. H.. Sprawca odjechał, ale salowa powiedziała W. H., dokąd, wskazała też, że sprawca porusza się pojazdem O. (...). H. udał się na parking, stwierdził uszkodzenia prawego przodu pojazdu – zarysowana lampa, uszkodzony czujnik parkowania, porysowany lakier. W. H. odnalazł pojazd sprawcy, miał on uszkodzony lewy tylny zderzak i błotnik. Poszkodowany zostawił za wycieraczką tego pojazdu kartkę, następnie wrócił do pracy, ale po jakimś czasie zadzwonił na policję, a wkrótce zadzwoniła do niego właścicielka O. (...) – D. D. (1).

Policja przyjechała na miejsce zdarzenia, D. D. (1) i W. H. (1) spotkali się przy samochodzie. D. D. zachowywała się dziwnie, kontakt z nią był utrudniony, ale przyznała się, że uszkodziła pojazd A., wskazała też, że to już druga jej stłuczka w tym dniu. D. D. udostępniła poszkodowanemu wszystkie dokumenty, a po przyjeździe policji przyznała się do winy i przyjęła mandat.

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody do swojego ubezpieczyciela tj. (...). w W. w ramach tzw. bezpośredniej likwidacji szkody. Szkoda została zarejestrowana pod numerem (...).

Poszkodowany potrzebował pojazdu do dojazdów do pracy, drugim samochodem w rodzinie jeździła jego żona. Najbliższy (...) serwis (...) mieścił się w P. i poszkodowany umówił się tam na naprawę. Warsztat zgromadził części przed wstawieniem pojazdu, poinformował jednak, że po rozebraniu pojazdu mogą wyjść na jaw nowe uszkodzenia, nie da się więc przewidzieć czasu naprawy. Poszkodowany był zainteresowany najmem pojazdu zastępczego, w (...) poinformowano go, że może taki pojazd otrzymać od podmiotu współpracującego i że będzie to rozliczone z OC sprawcy. Poszkodowany nie interesował się stawką najmu, nie dzwonił też do ubezpieczyciela sprawcy, gdyż szkoda była likwidowana przez jego zakład ubezpieczeń. Ubezpieczyciel sprawcy nie kontaktował się z poszkodowanym w sprawie najmu pojazdu zastępczego.

Szkoda została pozwanej zgłoszona przez ubezpieczyciela poszkodowanego. W toku postępowania likwidacyjnego D. D. (1) dwukrotnie złożyła oświadczenie, w którym przyznała się do winy, w pierwszym wskazała, że nie pamięta okoliczności zdarzenia, w drugim zaś, że cofając nie zauważyła auta z tyłu i uderzyła w nie, uszkadzając reflektor i czujnik.

Dowód:

- akta szkody nr 3684240/1 k.73-142 (w tym dokumentacja fotograficzna k.121-122 i oświadczenie sprawcy szkody k.102 i 131, oświadczenie poszkodowanego o danych sprawcy kolizji k.111),

- oświadczenie o leasingu k.21,

- wydruk z (...) dot. W. H. (1) k.39,

- zeznania świadka W. H. (1) k.164-165,

- zeznania świadka D. D. (1) k.165,

- upoważnienie do wypłaty odszkodowania k.84,

- pismo (...) s.a. k.87 verte,

Dnia 28 marca 2018 roku poszkodowany W. H. (1) przekazał uszkodzony pojazd do naprawy w serwisie (...) sp. z o.o. w P.. Serwis w dniu 22 marca 2018 roku sporządził kalkulację naprawy w systemie A., w której koszt naprawy samochodu wyceniono na 11.999,52 zł. Następnie po dokonaniu oględzin pojazdu i zdemontowaniu uszkodzonego zderzaka serwis naprawczy w dniu 29 marca 2018 roku sporządził uzupełniony kosztorys naprawy, w którym koszt naprawy wskazano na kwotę 12.683,19 zł poszerzając naprawę o konieczność wymiany czujnika układu wspomagania parkowania i kratki w zderzaku. Dodatkowe części zostały zamówione 29.03.2018 r., tego samego dnia dotarły do warsztatu. Pozostałe części zamówione były i dostarczone przed wstawieniem pojazdu.

Dnia 28 marca 2018 r. W. H. (1) zawarł z (...) sp. z o.o. w Ś. umowę najmu nr (...) pojazdu zastępczego marki M. (...) o nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 230 netto/doba.

W oświadczeniu złożonym dnia 28 marca 2018 r. poszkodowany wskazał na konieczność najmu pojazdu zastępczego w związku z dojazdami do pracy, a także w celach służbowych i prywatnych.

Dowód:

- historia naprawy pojazdu k.15,

- kalkulacja naprawy P. (...) z dnia 22.03.2018 r. k.23-28,

- kalkulacja naprawy P. (...) z dnia 29.03.2018 r. k.32-37,

- zamówienie klienta k.29,

- wydanie do zlecenia k.38,

- dokumentacja zdjęciowa k. 30-31,

- upoważnienie do wypłaty odszkodowania w aktach szkody k.84,

- umowa najmu (...) k.17-19,

- pełnomocnictwo k.20,

- oświadczenie o długości trwania najmu k.13,

- oświadczenie o zasadności najmu k.14,

- oświadczenie o danych sprawcy kolizji k.22,

- protokół zdawczo- odbiorczy k.16,

- akta szkody nr 3684240/1 k.73-142

W dniu 28 marca 2018 poszkodowany W. H. (1) zawarł z powódką (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługującą jej z tytułu zdarzenia z dnia 8 marca 2018 roku w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności k. 41,

Dnia 4 kwietnia 2018 roku zakończono naprawę pojazdu poszkodowanego, a dnia 5 kwietnia 2018 roku porządkowany odebrał samochód z serwisu, zwracając pojazd zastępczy

Dowód:

- historia naprawy pojazdu k. 15;

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 16;

Dnia 19 kwietnia 2018 roku powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.546,10 zł tytułem najmu z OC sprawy, z terminem płatności do dnia 26 kwietnia 2018 r.

Dowód:

- faktura VAT k.40,

Pismem z dnia 19 kwietnia 2018 roku powódka poinformowała pozwaną o cesji wierzytelności zawartej w poszkodowanym i zwróciła się o wypłatę odszkodowania. Pozwana zarejestrowała sprawę pod numerem (...). Pismem z dnia 8 czerwca 2018 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 2.546,10 zł z tytułu odszkodowania w zakresie wynajmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 19.04.2018 r. w aktach szkody k.76,

- wezwanie do zapłaty k.42 wraz z kserokopią potwierdzeniem odbioru k.43-44

W piśmie z dnia 9 lipca 2018 roku pozwana poinformowała powódkę, że odmawia wypłaty świadczenia wskazując na braki pełnej dokumentacji szkody.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 9.07.2018 r. w aktach szkody 3684240/1 k.134

Uzasadniony czas trwania naprawy i jednocześnie wynajmu samochodu zastępczego trwał od początku wynajmu, czyli od środy, dnia 28 marca 2018 r. do dnia 5 kwietnia 2018 roku, kiedy to poszkodowany mógł odebrać naprawiony pojazd, czyli przez 9 dni kalendarzowych. Dnia 22 marca 2018 roku serwis naprawczy otrzymał kosztorys naprawy sporządzony przez ubezpieczyciela i tego samego dnia zamówił zakwalifikowane do wymiany części i sporządził własny kosztorys. Zamówione części dotarły do serwisu naprawczego w poniedziałek, dnia 26 marca 2018 roku. Poszkodowany dostarczył samochód do P. do serwisu dnia 28 marca 2018 roku wynajmując za pośrednictwem powódki samochód zastępczy. W dniu 29 marca 2018 roku serwis naprawczy zdemontował z pojazdu uszkodzony zderzak i ujawnił nie uwzględnione wcześniej uszkodzenia czujnika układu wspomagania parkowania i kratki w zderzaku. Tego samego dnia serwis sporządził uzupełniony kosztorys naprawy. Również w dniu 29 marca 2018 roku serwis naprawczy pozyskał dodatkowo zakwalifikowane do wymiany części zamienne, co umożliwiło rozpoczęcie właściwej naprawy pojazdu od piątku dnia 30 marca 2018 r. Technologiczny czas netto naprawy wynosił 2 dni robocze, przy czym konieczne było wydłużenie tego czasu o 1 dodatkowy dzień roboczy z uwagi na konieczność czekania na utwardzenie lakieru na zderzaku przed jego montażem na pojeździe oraz na czas potrzebny na zakończenie prac, umycie pojazdu i czynności organizacyjno-administracyjne związane z wydaniem pojazdu. Tym samym naprawa omawianego pojazdu przy zachowaniu przez serwis należytej staranności oraz uwzględniając przypadające w międzyczasie dni wolne od pracy w tym Ś. Wielkanocne mogła trwać 3 dni robocze tj. do dnia 4 kwietnia 2018 r. i tyle trwała. Przy uwzględnieniu, że naprawa odbywała się w P., zasadne jest uwzględnienie dodatkowego dnia na podróż poszkodowanego do serwisu naprawczego, odbiór naprawionego pojazdu i zdanie samochodu zastępczego.

(...) A. (...) jest pojazdem klasy premium, średnie stawki najmu są wyższe od typowej klasy C średnio o około 10 %. Biorąc pod uwagę, że stawki wynajmu przez (...) firmy lokalne i firmy o zasięgu krajowym pojazdów zastępczych z segmentu C na okres 5-15 dni ze zniesionym udziałem własnym w szkodach kształtowały się w marcu 2018 r. w przedziale - z limitem kilometrów 129-184 zł/dobę netto, przeciętnie ok. 162 zł za dobę, a bez limitu kilometrów 143-224 zł/dobę netto, przeciętnie ok.188 zł/dobę netto należało przyjąć, że stawka najmu z limitem kilometrów wynosiłaby średnio 205 zł netto/dobę, a dla opcji bez limitu kilometrów wynosiłaby kwotę około 246 zł netto. Stawka użyta przez powódkę w umowach najmu i fakturze za wynajem pojazdu zastępczego poszkodowanej wynosiła 230 zł netto, zatem mieściła się w przedziale stawek, które mogły być stosowane ówcześnie na lokalnym rynku przy wynajmie pojazdów podobnych do uszkodzonego A. (...).

Dowód:

- opinia biegłego W. S. k.172-182,

- uzupełniająca ustna opinia biegłego W. S. k.207,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Pozwana w pierwszej kolejności kwestionowała legitymację powódki. Powódka jest legitymowana czynnie na podstawie umowy cesji. Stosownie do treści art. 509 § 1 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tej normy wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Pozwany kwestionował legitymację nie uzasadniając bliżej tego zarzutu, wobec czego należy tylko krótko stwierdzić, że z okoliczności sprawy wynika, iż przelew nastąpił w celu zaspokojenia wierzytelności powódki z tytułu najmu pojazdu zastępczego, istniała zatem przyczyna prawna dokonania takiej czynności – zwolnienie się ze zobowiązania ( solvendi causa).

Pozwana zakwestionowała swoją odpowiedzialność, wskazując, że uszkodzenia pojazdu nie korelują ze sobą, a mechanizm ich powstania nie jest tożsamy, a co za tym idzie nie można uznać, że zgłoszone uszkodzenia powstały w wyniku kolizji z pojazdem u niej ubezpieczonym.

Jeśli idzie o odpowiedzialność pozwanej, to odpowiada ona na podstawie art. 415 k.c., tak jak sprawca szkody. Pozwana starała się podważyć to, iż sprawcą kolizji była D. D. (1), wnosiła też, aby korelację uszkodzeń zbadał biegły. Ten jednak stwierdził, że brak jest w aktach materiału dowodowego (zdjęć) umożliwiających takie badanie. Nie może to być jednak podstawą oddalenia powództwa w sytuacji, w której przebieg zdarzenia wynika z zeznań świadków – W. H. i D. D.. Wprawdzie D. D. nie umiała szczegółowo opisać przebiegu zdarzenia, ale nie można tych zeznań oceniać w oderwaniu od stanu zdrowia świadka, która zarówno w dniu zdarzenia (co opisał W. H.) jak i w dniu rozprawy zachowywała się, jakby była pod wpływem leków psychotropowych (szczegółowo zachowanie świadka opisano w protokole rozprawy), a do brania jakichś leków się przyznała, co musi powodować pewne trudności z pamięcią. Dla sądu kluczowe jest jednak, że poszkodowana przyznała się na miejscu zdarzenia i przyjęła mandat karny. Jednocześnie uszkodzenia pojazdu poszkodowanego korelują z opisem samego zdarzenia – niewielka stłuczka przy próbie zaparkowania. Z tego względu Sąd uznał, że sprawcą była D. D., a wobec bezspornego faktu, że jest ona ubezpieczona u pozwanej, pozwana ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za zdarzenie.

Kolejną sporną kwestią był czas trwania najmu pojazdu zastępczego, pozwana podnosiła bowiem, że czas technologiczny naprawy to 1 dzień. Kwestię tę ustalono na podstawie opinii biegłego, który wskazał, że czas technologiczny to 2 dni, plus dodatkowy dzień na schnięcie lakieru. Stanowisko pozwanej nie uwzględnia też konieczności zatwierdzenia dodatkowych uszkodzeń, które wykryto dopiero po zdemontowaniu zderzaka, a także przypadających w czasie naprawy dni wolnych (Wielkanoc). Z opinii biegłego wynika, iż w przebiegu naprawy nie wystąpiły żadne przestoje, naprawa mogła trwać 3 dni robocze tj. do dnia 4 kwietnia 2018 r. i tyle trwała. Przy uwzględnieniu, że naprawa odbywała się w P., zasadne było uwzględnienie dodatkowego dnia na podróż poszkodowanego do serwisu naprawczego, odbiór naprawionego pojazdu i zdanie samochodu zastępczego. Tak więc uzasadniony czas wynajmu pojazdu zastępczego trwał od jego początku czyli od dnia 28 marca 2018 roku do dnia 5 kwietnia 2018 roku, a więc tyle ile trwała naprawa tj. 9 dni kalendarzowych.

Pozwana kwestionowała też stawkę z umowy najmu. Pozwana nie wykazała, że oferowała poszkodowanemu najem za kwoty niższe niż wynikające z umowy stron.

W judykaturze utrwalony jest pogląd, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (por. uchwała SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 i wskazane w jej uzasadnieniu orzecznictwo), zaś poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatów oferujących najniższe ceny prac naprawczych. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy poszkodowanemu zarzucić można naruszenie wynikającego z art. 354 § 2 k.c. obowiązku współpracy z dłużnikiem, lub działanie sprzeczne z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym poszkodowany jest zobowiązany zapobieżeniu zwiększenia się szkody, a więc sytuacja, w której poszkodowany świadomie lub przez niedbalstwo wybrał zakład oferujący usługi w zawyżonych cenach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99).

Dla ustaleń w tej kwestii kluczowe znaczenie miała opinia biegłego W. S., w której biegły jednoznacznie wskazał, iż zastosowana przez powódkę stawka mieściła się w stawkach rynkowych dla pojazdu takiego jak uszkodzony, a więc klasie premium. Wobec tego Sąd przyjął za biegłym, iż zastosowana przez powódkę stawka dobowa najmu odpowiadała realiom rynkowym.

Kierując się powyższymi ustaleniami, przyjąć należało, że szkoda podlegająca refundacji przez zakład ubezpieczeń to kwota 282,90 zł brutto x 9 dni = 2.546,10 zł, która to kwota pozostaje do zapłaty.

Mając powyższe na uwadze powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 i 2 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Wobec powyższego zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1745 zł, na którą składa się opłata od pozwu w kwocie 128 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i kwota 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z par 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) w stawce minimalnej adekwatnie do wartości przedmiotu sporu oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 700 zł (tyle wypłacono z zaliczki powoda).

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...) S. P., (...) D. D. (1) (...)

3. (...)