Sygnatura akt VI Ka 728/18
Dnia 12 października 2018 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Kazimierz Cieślikowski
Protokolant: Igor Ekert
przy udziale Ewy Szlosar Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.w G.
po rozpoznaniu w dniu 12 października 2018 r.
sprawy M. J. ur. (...) w Ś.
syna M. i M.
oskarżonego z art. 207§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk przy zast. art 64§2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach
z dnia 28 marca 2018 r. sygnatura akt III K 771/16
na mocy art. 437 §1 kpk, art. 636 §1 kpk
1. utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
3. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 536,60 zł (pięćset trzydzieści sześć złotych sześćdziesiąt groszy ) i wymierza mu opłatę za II instancję w wysokości 120 zł (sto dwadzieścia złotych).
Sygn. akt VI Ka 728/18
(w zakresie rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu)
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 28 marca 2018 roku, sygn. akt III K 771/16 oskarżony M. J. został uznany za winnego czynu i art. 157 § 2 kk w zw z art. 11 § 2 kk przy zast art. 64 § 2 kk. Za to przestępstwo Sąd orzekł karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekł też Sąd środek karny w oparciu o art. 41 a § 1 i 4 kk w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej A. N. na odległość mniejszą niż 50 metrów przez okres 3 lat.
Od powyższego wyroku Sądu Rejonowego apelację wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżył wyrok w całości. Podważając rozstrzygnięcie co do winy oskarżonego postawił wyrokowi zarzuty obrazy przepisów postępowania a to art. 7 kpk i art. 5 § 2 kpk a także błąd w ustaleniach faktycznych.
W zakresie rozstrzygnięcia o karze powołał się na stanowisko oskarżonego, że zapadły wyrok nie da się pogodzić z poczuciem sprawiedliwości a każdy wyrok związany z koniecznością odbycia kary pozbawienia wolności jest dla niego niewyobrażalną traumą.
Domagał się zmiany wyroku i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia czynu, ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje :
Apelacja obrońcy oskarżonej okazała się bezzasadna.
Uniknął Sąd I instancji takich uchybień, które stanowiłyby bezwzględne przyczyny odwoławcze. Nie dopuścił się także obrazy przepisów postępowania karnego, która miałaby wpływ na treść wyroku. Zaakceptować należy też ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji. Rozstrzygnięcia o karze i środku karnym także Sąd Okręgowy akceptuje.
Oskarżonemu przypisał Sąd popełnione w warunkach recydywy wielokrotnej przestępstwo znęcania się nad konkubiną, w ramach którego oskarżony spowodował także obrażenia ciała pokrzywdzonej naruszające prawidłowe czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni. Trzeba też zauważyć, że przyjęta kwalifikacja prawna implikowała rozstrzygnięcie o karze pozbawienia wolności, przy dolnej granicy równej czterem miesiącom pobawienia wolności a granica górna wynosiła 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekł zatem Sąd I instancji karę pozbawienia wolności w wymiarze równym dolnemu progowi zagrożenia. Orzeczenie środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej było ze wszech miar wskazane a okres obowiązywania tego środka nie jest zbyt długi. Nie budzi także wskazana jako minimalna odległość, o której mowa w art. 41a § 4 kk. Nie może budzić zastrzeżeń brak rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. Jest to już bowiem dziesiąty wyrok skazujący wobec oskarżonego a czwarty skazujący za przestępstwo z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia. Dlatego rozstrzygnięcia o karze nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surowe.