Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 14 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna (...) W.

przeciwko K. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 12664,86 zł (dwanaście tysięcy sześćset sześćdziesiąt cztery zł osiemdziesiąt sześć gr) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot i dat:

- 27,16 zł od dnia 16 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

- 12637,70 zł od dnia 24 listopada 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3917,00 zł (trzy tysiące dziewięćset siedemnaście zł zero gr) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 2142/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna (...) W. złożyła pozew przeciwko K. B. o zapłatę kwoty 12.664,86 złotych z odpowiednimi odsetkami. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony zawarły umowę leasingu. Pozwany nie wywiązywał się z obowiązków płatniczych. Umowa została wypowiedziana. Powód wyjaśnił sposób wyliczenia kwoty dochodzonej pozwem.

Postanowieniem z dnia 13 listopada 2018 roku (karta 130 sprawę przekazano do tutejszego sądu do rozpoznania.

W piśmie z dnia 21 stycznia 2019 roku (karta 18) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W piśmie z dnia 7 marca 2019 roku (karta 51) pozwany wniósł oddalenie powództwa (wskazując, co prawda, że wnosi o odrzucenie pozwu). Wskazał, że powodowi należne są odsetki ustawowe za opóźnieniem, nie zaś odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych. Dalej pozwany zarzucił powodowi arogancję i próbę wyłudzenia. Pozwany zarzucał późne w stosunku do wypowiedzenia umowy złożenie przedmiotowego pozwu. Dalej opisano aroganckie działania windykatora. Wskazano, że kiedy powód odebrał pozwanemu pojazd, zwolnił go z wszystkich długów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 lutego 2015 roku K. B. (korzystający) oraz (...) spółka akcyjna (...) W. (finansujący) zawarli umowę leasingu numer (...). Na podstawie umowy finansujący zobowiązał się do nabycia i oddania korzystającemu przedmiotu leasingu – samochodu osobowego C. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Korzystający miał zaś obowiązek zapłaty wynagrodzenia pieniężnego w postaci rat leasingowych, każda w wysokości 1.045,92 złotych na warunkach określonych w umowie. Pojazd został nabyty i przekazany korzystającemu. Korzystający nie wykonywał swoich obowiązków, nie uiszczał wymagalnych rat. Finansujący wzywał kontrahenta do zapłaty, wyznaczył dodatkowy termin zapłaty. Z uwagi na brak zapłaty pismem z dnia 24 czerwca 2016 roku umowa została rozwiązana przez finansującego z przyczyn dotyczących korzystającego. Wezwano korzystającego do zwrotu pojazdu. Pojazd został przekazany 29 czerwca 2016 roku. Przedmiot leasingu został sprzedany w dniu 4 sierpnia 2016 roku za cenę 28.100 złotych. Po sprzedaży finansujący rozliczył umowę i pismem z dnia 9 listopada 2016 roku wezwano pozwanego do zapłaty.

Dowód:

- umowa, karta 31 wraz z OWU, karta 32 – 34;

- umowa serwisowa, karta 34 wraz z OWU, karta 35;

- protokół wydania, karta 36;

- wypowiedzenie, karta 37;

- potwierdzenie odbioru, karta 39;

- karta informacyjna dłużnika, karta 40;

- wezwanie, karta 40v;

- nota, karta 41, 41v;

- pismo, karta 42;

- wniosek karta 42v;

- zestawienie, karta 43;

- wezwanie karta 45;

Na bieżącą należność leasingodawcy składa się kwota 27,16 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek oraz kwota 12.637 złotych na którą składają się przyszłe raty leasingowe w kwocie 33.180,04 złotych pomniejszone o dyskonto z tytułu wcześniejszej spłaty rat leasingowych (§ 24-27 OWU). Kwotę 2.572,96 złotych stanowią zaległości z tytułu faktur za niezapłacone raty leasingowe (opłata numer 016 płatna do dnia 15 maja 2016 roku i opłata numer 017 płatna do dnia 15 czerwca 2016 roku). Kwota 1.186,47 jest to suma wynikająca z faktur i not wystawionych zgodnie za obsługę i w zakresie kosztów ubezpieczenia i wezwań (faktura (...) płatna do dnia 15 maja 2016 roku, faktura (...) płatna do dnia 15 czerwca 2016 roku, faktura (...) płatna do dnia 20 maja 2016 roku, (...) płatna do dnia 8 czerwca 2016 roku, (...) płatna do dnia 20 czerwca 2016 roku. Kwota 184,50 złotych stanowi koszt przygotowania pojazdu do wyceny, koszt 1.191,53 złotych stanowiło koszt przygotowania pojazdu do sprzedaży a kwota 2.422,20 złotych tytułem opłaty z tytułu zakończenia umowy serwisowej.

Niesporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Powód wywodził, że dochodzona przed sądem należność wynika z umowy leasingu. Stosownie do treści art. 709 ¹ k.c. przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. W myśl normy art. 709 ¹³ § 1 k.c. korzystający obowiązany jest płacić raty w terminach umówionych. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 709 ¹⁵ k.c. w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Niesporny w sprawie był fakt zawarcia umowy łączącej strony i jej rozwiązania.

Pozwany nie zaprzeczył aby zawierał umowę, pozwany nie zaprzeczył, że posiadał przedmiotowy pojazd, że nie uiszczał, zgodnie z umową, rat leasingowych. Nie kwestionował faktu i legalności odebrania mu przedmiotu leasingu. Pretensja pozwanego dotyczy faktu, iż umowę wypowiedziano w czerwcu 2016 roku, zaś pozew złożono po ponad dwóch latach. Dalej pozwany odnosi się do sposobu zabezpieczenia roszczenia.

Powód w sposób jasny i odpowiadający treści umowy i OWU do umowy obliczył kwotę objętą pozwem a zatem 12.664,86 złotych. Na kwotę tę składa się kwota z not odsetkowych 27,16 złotych, oraz kwota 12.637 złotych obliczona w ten sposób, że przyszłe raty leasingowe 33.180,04 złotych stanowiące przyszłe raty leasingowe pomniejszone o dyskonto z tytułu wcześniejszej spłaty rat leasingowych (§ 24-27 OWU). Kwota 2.572,96 złotych stanowią zaległości z tytułu faktur za niezapłacone raty leasingowe (opłata numer 016 płatna do dnia 15 maja 2016 roku i opłata numer 017 płatna do dnia 15 czerwca 2016 roku). Kwota 1.186,47 jest to suma wynikająca z faktur i not wystawionych zgodnie za obsługę i w zakresie kosztów ubezpieczenia i wezwań (faktura (...) płatna do dnia 15 maja 2016 roku, faktura (...) płatna do dnia 15 czerwca 2016 roku, faktura (...) płatna do dnia 20 maja 2016 roku, (...) płatna do dnia 8 czerwca 2016 roku, (...) płatna do dnia 20 czerwca 2016 roku. Kwota 184,50 złotych stanowi koszt przygotowania pojazdu do wyceny, koszt 1.191,53 złotych stanowiło koszt przygotowania pojazdu do sprzedaży a kwota 2.422,20 złotych tytułem opłaty z tytułu zakończenia umowy serwisowej.

Kwota ta została pomniejszona o cenę sprzedaży przedmiotu leasingu.

Pozwany nie kwestionował faktu podpisania umowy leasingowej, zasadności czy też celowości odebrania mu pojazdu. W tym zakresie zwracał uwagę na fakt, iż „windykator” był nieuprzejmy. Nie wyjaśnił z jakich względów nie uiszczał rat leasingowych, nie wskazał w jaki ewentualnie zakresie koszty zostały wadliwie przeliczone. Nie kwestionował faktu sprzedaży pojazdu C. i uzyskanej ze sprzedaży jego ceny. Wskazywał, że nie mógł zawrzeć żadnej ugody z powodem, ponieważ umowa nie przewidywała takiej instytucji. W tym miejscu należy zauważyć, że instytucja ugody nie jest instytucją uregulowaną w spornej umowie, ale swoistą szansą daną dłużnikowi aby ten uregulował dług, przed wytoczeniem powództwa. Nie kwestionował dodatkowych kosztów wywołanych rozwiązaniem umowy przez powoda z winy pozwanego, takich jak wycena czy też przygotowanie pojazdu/

Co do daty złożenia pozwu, wyjaśnić należy, że złożenie pozwu jest prawem, nie obowiązkiem powoda, stąd nie sposób czynić zarzutu skorzystania z tego prawa w określonym terminie. Dodatkowo podkreślić należy, że dłużnik (pozwany ) po dacie wypowiedzenia umowy miał szansę – blisko trzy lata aby dług spłacić a tym samym uniknąć procesu sądowego i kosztów z nim związanych.

Brak jest podstaw do przyjęcia, że odebranie pojazdu zwalniało pozwanego z odpowiedzialności. Zasady i podstawy rozwiązania umowy przewidziano w § 24 ust. 2 umowy. Sposób i zasady odebrania przedmiotu leasingu strony przewidziały w treści § 27 umowy. Dalej § 24 reguluje sposób rozliczenia zaległych i przyszłych rat leasingowych. Pozwany potwierdził fakt zapoznania się z tabelami opłat i prowizji.

Pozwany nie stawił się na termin rozprawy, nie złożył wyjaśnień, nie usprawiedliwił swojej nieobecności a zatem wniosek o jego przesłuchanie podlegał oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku.

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem. Strony w chwili obowiązywania umowy były przedsiębiorcami, umowa została zawarta w ramach prowadzenia ich działalności gospodarczych. O odsetkach tych stanowi art.7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 684), zgodnie z którym w transakcjach handlowych- z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie; 2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powodów koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową 3.617 – zł, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata od pozwu w kwocie 300 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)