Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 442/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Sławomir Lewandowski

Ławnicy: ----------------------

Protokolant sekretarz sądowy Dominika Ritter

po rozpoznaniu w dniu 04 marca 2019 r. w Chełmnie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S. A. z siedzibą

w W.

przeciwko M. S. (1)

o zapłatę

1. Zasądza od pozwanej M. S. (1) na rzecz powoda (...)

(...) Bank (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 4375,35 zł. (czterech tysięcy

trzystu siedemdziesięciu pięciu złotych i trzydziestu pięciu groszy) z odsetkami umownymi w

wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, nie

wyższymi jednak niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, od kwoty 3363,53 zł.

(trzech tysięcy trzystu sześćdziesięciu trzech złotych i pięćdziesięciu trzech groszy) od dnia

01 lutego 2018 r. do dnia zapłaty.

2. Przyznaje kuratorowi procesowemu A. D. kwotę 100 (stu) zł. z tytułu

wynagrodzenia za udział w sprawie.

3. Zasądza od pozwanej M. S. (1) na rzecz powoda (...)

(...) Bank (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 163,69 zł. (stu sześćdziesięciu

trzech złotych i sześćdziesięciu dziewięciu groszy) z tytułu zwrotu kosztów procesu.

4. Nie uiszczonymi w sprawie kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powódka (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w pozwie z dnia 31 stycznia 2018 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. S. (1) na swoją rzecz kwoty 4375,35 zł., na którą składają się: należność główna (kapitał) w kwocie 3363,53 zł., odsetki umowne liczone od 24.06.2015 r. do 31.01.2018 r. w kwocie 933,82 zł. oraz koszty, opłaty i prowizje bankowe w kwocie 78 zł., z odsetkami umownymi naliczanymi od należności głównej w kwocie 3363,53 zł. w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego; aktualna wysokość stopy, wg której naliczane są odsetki wynosi 10,00 % w stosunku rocznym, jednak nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, za okres od dnia 01 lutego 2018 r. do dnia zapłaty, oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Ponadto wniósł on o rozpoznanie sprawy w postępowaniu nakazowym. W uzasadnieniu żądania pozwu powódka podniosła, iż w dniu 05,05.2015r. Powód zawarł z Pozwaną umowę (...). nr (...). Pozwana nie wywiązywała się z warunków umowy dlatego powód wypowiedział umowę w dniu 22.09.2015 r. Wraz z upływem terminu wypowiedzenia zadłużenie stało się w całości wymagalne. W dniu 05.07.2017 r. powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty, które zwrócono z adnotacją „adresat wyprowadził się” z dniem 19.07.2017 r. W treści w/w wezwania powód zaznaczył, iż w przypadku braku możliwości dokonania jednorazowej spłaty istnieje możliwość zawarcia ugody/porozumienia w spłacie wymagalnego zadłużenia. Do dnia wniesienia niniejszego powództwa, pozwany nie podjął próby dobrowolnego uregulowania zadłużenia, nie wystąpił też z żadnym wnioskiem o zawarcie ugody, ani też nie skontaktował się z powodem. Wobec czego powód wyczerpał dyspozycję art. 187 § 1 pkt. 3 k. p. c. Powódka wyjaśniła ponadto, że wierzytelność jest w pełni wymagalna i, że mimo wezwania do zapłaty, pozwana swoich należności względem powódki nie uregulowała, w tym stanie rzeczy pozew niniejszy jest konieczny i uzasadniony. Powódka wniosła także o ustanowienie kuratora dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu i wyznaczenie osoby kuratora według uznania Sądu, albowiem Powód nie posiada żadnych wiadomości odnośnie osób które mogłyby być kuratorami procesowymi dla pozwanej. Powódka podniosła także, że podstawę prawną pozwu w postępowaniu nakazowym stanowi art. 485 § 3 k. p. c. (k. 1 – 6).

Wobec uprawdopodobnienia przez stroną powodową, iż nie jest znane miejsce pobytu pozwanej, Sąd – na wniosek pełnomocnika powódki – ustanowił w niniejszej sprawie kuratora procesowego dla reprezentowania w niej nie znanej z miejsca pobytu pozwanej M. S. (2). Reprezentujący pozwaną kurator procesowy na rozprawie w dniu 04 marca 2019 r. oświadczył, że pozostawia rozstrzygnięcie sprawy do uznania Sądu i wniósł o przyznanie mu kosztów. (k. 44).

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 05 maja 2015 r. pozwana M. S. (1) i powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarli umowę pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, na mocy której powódka udzieliła pozwanej pożyczki gotówkowej w kwocie 3 573,23 zł., obejmującej: kwotę pożyczki w wysokości 3000 zł. i kwotę przeznaczoną na zapłatę kosztów związanych z udzieleniem pożyczki, wymienionych w § 2 tej umowy, na które składały się:

- prowizja za udzielenie pożyczki w wysokości 296,34 zł.,

- składki ubezpieczeniowe za cały okres ubezpieczenia, równy okresowi kredytowania, określonemu w § 1 ust 1 umowy, w wysokości 276,89 zł., z tytułu zawarcia: Umowy ubezpieczenia zawartej na podstawie Warunków (...) U. Dochodu i Trwałego Inwalidztwa w Następstwie Nieszczęśliwego Wypadku dla Pożyczkobiorców Posiadających (...) w (...) S. A. i Umowy ubezpieczenia zawartej na podstawie Ogólnych Warunków Ubezpieczenia na Życie Pożyczkobiorców Posiadających (...) w (...) S. A. - wariant podstawowy.

Okres kredytowania tej pożyczki, wynikający z w/w umowy pożyczki, wynosił 24 miesiące. Zgodnie z § 1 ust. 3 i 4 w/w umowy pożyczki, całkowity koszt pożyczki wynosił 977,15 zł., a całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę, będąca sumą całkowitej kwoty pożyczki i całkowitego kosztu pożyczki, wynosiła 3 977,15 zł. Stosownie do §5 pkt 1 i 2 umowy pożyczki, kwota pożyczki, o której mowa w § 1 ust. 1 tej umowy była oprocentowana według zmiennej stopy procentowej, stosowanej w (...) SA dla pożyczek gotówkowych, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 9,99 % w stosunku rocznym, przy czym w okresie obowiązywania umowy, (...) SA była uprawniona, zgodnie z treścią umowy, do podwyższania albo obniżania oprocentowania pożyczki, w sytuacji odpowiednio wzrostu albo spadku:

- którejkolwiek z podstawowych stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego ustalanych przez Radę Polityki Pieniężnej, publikowanych na stronie internetowej NBP, o co najmniej 0,25 punktu procentowego, lub

- ustalonych jako średnia arytmetyczna notowań z miesiąca kalendarzowego, którejkolwiek z następujących stawek referencyjnych dla depozytów Złotowych udzielanych na polskim rynku międzybankowym: WIBOR 1M, WIBOR 3M, WIBOR 6M, WIBOR 9M, WIBOR 12M, publikowanych w serwisie informacyjnym R., o co najmniej 0,10 punktu procentowego.

W myśl § 6 ust. 1 umowy pożyczki, pożyczkobiorca był zobowiązany do spłaty pożyczki wraz z odsetkami w 24 równych ratach kapitałowo-odsetkowych, płatnych w okresach miesięcznych, w wysokości i terminach wyszczególnionych w planie spłaty, który stanowi integralną część umowy, przy czym plan spłaty był wręczany pożyczkobiorcy przy zawieraniu umowy.

Zgodnie z § 8 umowy pożyczki, kwoty niespłaconych w całości lub w części rat pożyczki - w terminach określonych w planie spłaty - stają się następnego dnia po upływie tych terminów zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym, zaś w przypadku nie spłacenia raty w terminie, (...) SA pobiera od kwoty zaległej raty pożyczki odsetki według, ustalanej przez (...) SA, zmiennej stopy procentowej dla zadłużenia przeterminowanego, równej czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

(dowód: umowa pożyczki nr (...) z pakietem

ubezpieczeniowym – k. 11 – 13)

Pozwana M. S. (1), mimo obowiązku spłacania kolejnych rat pożyczki, udzielonej jej na podstawie w/w umowy, dokonała – po wypłaceniu jej kwoty udzielonej pożyczki – tylko jednej wpłaty na poczet jej spłaty, wpłacając z tego tytułu jedynie w dniu 06 listopada 2015 r. kwotę 209,70 zł.

Wobec braku spłat przez pozwaną rat otrzymanej pożyczki, powodowy Bank pismem z dnia 22 września 2015 r. dokonał wypowiedzenia w/w umowy pożyczki w części dotyczącej warunków spłaty kredytu z powodu braku spłaty wymagalnych rat pożyczki. Zgodnie z treścią tego pisma, wypowiedzenie warunków spłaty oznaczało obowiązek spłaty zadłużenia w terminie wypowiedzenia, który wynosił 30 dni i był liczony od dnia następującego po dniu doręczenia tego pisma. Na dzień sporządzenia w/w pisma z dnia 22 września 2015 r. zadłużenie pozwanej z tytułu pożyczki wynosiło:

- zadłużenie przeterminowane – kwotę 3710,16 zł.,

- odsetki od zadłużenia przeterminowanego – kwotę 6,66 zł.,

- zaległe odsetki – kwotę 105,15 zł.,

- zaległy kapitał – kwotę 408,10 zł.

- opłaty bankowe - kwotę 30,00 zł.

Zgodnie z treścią w/w wypowiedzenia, spłata przez pozwaną zadłużenia przeterminowanego w terminie wypowiedzenia powodowała, że wypowiedzenie traciło moc.

(dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki – k. 14, historia operacji na koncie

kredytowym – k. 17)

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, takich jak: umowa pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym (k. 11 – 13), wypowiedzenie umowy pożyczki (k. 14) i historia operacji na koncie kredytowym (k. 17), którym dał wiarę, ponieważ ich wiarygodność nie była przez strony kwestionowana.

Zgodnie z art. 720 § 1 k. c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego pozwana nie spłacała zaciągniętej pożyczki. Sąd uznał, że strona powodowa udowodniła zarówno fakt niespłacania przez nią pożyczki, co stanowiło przyczynę wypowiedzenia jej umowy pożyczki jak i wysokość zadłużenia pozwanej z tego tytułu wobec powodowego Banku.

Mając powyższe ustalenia i rozważania na uwadze, Sąd – w punkcie 1 wyroku – zasądził od pozwanej na rzecz powodowego banku kwotę 4375,35 zł. z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, nie wyższymi jednak niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, od kwoty 3363,53 zł. od dnia

01 lutego 2018 r. do dnia zapłaty.

W punkcie 2 wyroku Sąd przyznał kuratorowi procesowemu A. D. – reprezentującemu nie znaną z miejsca pobytu pozwaną – na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 536) w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie - kwotę 100 zł. z tytułu wynagrodzenia za udział w sprawie.

W punkcie 3 wyroku Sąd – na podstawie art. 98 § 1 i § 2 k. p. c. - zasądził od pozwanej M. S. (1) na rzecz powoda (...) Bank (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 163,69 zł. z tytułu zwrotu kosztów procesu, na które składają się: kwota 100 zł. z tytułu zwrotu wydatków poniesionych przez stronę powodową na poczet wynagrodzenia kuratora procesowego, kwota 17 zł. z tytułu zwrotu uiszczonej przez stronę powodową opłaty skarbowej od udzielonego w sprawie pełnomocnictwa, kwota 3,69 zł. z tytułu zwrotu uiszczonej opłaty za poświadczenie przez notariusza zgodności odpisu pełnomocnictwa procesowego udzielonego w niniejszej sprawie przez powoda z oryginałem oraz kwota 43 zł. z tytułu zwrotu uiszczonej przez powoda opłaty sądowej należnej złożonego w niniejszej sprawie pozwu.