Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia (...) r.

(...) II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: (...)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu (...) r.

sprawy (...) urodzonego (...) w (...) syna (...) i (...)

oskarżonego o to, że:

1. w dniu (...) r. w msc. (...), gm. (...), pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki (...) o nr rej. (...), nie stosując się do orzeczonego przez (...) w sprawie sygn. akt (...) zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. (...) to jest o czyn z art. 244 kk;

2. w dniu (...) r. w msc. (...), gm. (...), pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki (...) o nr rej. (...), nie stosując się do orzeczonego przez (...) w sprawie sygn. akt (...) zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. (...) to jest o czyn z art. 244 kk;

o r z e k a

I. oskarżonego (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie pierwszym, za który na podstawie art. 244 kk skazuje go, a na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie;

II. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie drugim, za który na podstawie art. 244 kk skazuje go, a na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie;

III. na podstawie art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk orzeczone kary ograniczenia wolności łączy i wymierza oskarżonemu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie;

III. na podstawie art. 42§1a pkt 2 kk, art. 43§1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;

IV. na podstawie art. 618§1 pkt. 11 kpk zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego adw. (...) 420 (czterysta dwadzieścia ) złotych oraz 23% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu;

V. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 812 / 18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia (...) roku wydanego w trybie art. 387 kpk

Na rozprawie w dniu (...) roku oskarżony (...) wykorzystując uprawnienie określone treścią przepisu art. 387 kpk złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu kary:

- 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie za czyn opisany w pkt. I, a polegający na tym, że w dniu (...) r. w msc. (...), gm. (...), pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki (...) o nr rej. (...), nie stosując się do orzeczonego przez (...) w sprawie sygn. akt (...) zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. (...) to jest o występek z art. 244 kk,

b/ 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie za czyn opisany w pkt. II, a polegający na tym, że w dniu (...) r. w msc. (...), gm. (...), pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki (...) o nr rej. (...), nie stosując się do orzeczonego przez (...) w sprawie sygn. akt (...) zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. (...) to jest o występek z art. 244 kk,

a następnie połączenie w/wym kar jednostkowych i wymierzenie kary łącznej 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie. Ponadto orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

Sąd wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy uwzględnił.

Sąd zważył co następuje:

Wobec wniosku prokuratora o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego w oparciu o treść art. 387 kpk, sąd w trybie art. 424 § 4 kpk ograniczył sporządzenie uzasadnienia wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej oraz wskazanych w nim rozstrzygnięć.

Oskarżony (...) z wnioskiem o wydanie wyroku w trybie art. 387 kpk wystąpił przed zakończeniem jego pierwszego przesłuchania na rozprawie głównej. Każdy z zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów zagrożony jest karą nie przekraczającą 15 lat pozbawienia wolności. W tych okolicznościach warunki formalne wystąpienia z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego określone w art. 387 § 1 kpk zostały spełnione.

Wnioskowi oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego i wymierzenie oznaczonej kary oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów nie sprzeciwił się prokurator. Sąd uznał przy tym, że okoliczności zarzucanych oskarżonemu przestępstw, który przyznał się do ich popełnienia oraz wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy w całości. Tym samym zaistniały również przesłanki do uwzględnienia wniosku oskarżonego objęte normą art. 387 § 2 kpk.

Reasumując, wobec zaistnienia przesłanek określonych w art. 387 § 1 i § 2 kpk sąd uwzględnił wniosek oskarżonego (...) o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie wnioskowanej kary oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

Sąd polegał przy tym na dowodach zgromadzonych w toku postępowania i ujawnionych bez odczytywania z uwagi na fakt, że ich prawdziwość oraz autentyczność nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. W ich świetle oraz poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonego (...) w zakresie zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów została w pełni udowodniona. Oskarżony przyznał się do popełnienia tych przestępstw i w konsekwencji złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy.

Przystępując do oceny prawnej czynów zarzucanych oskarżonemu sąd przyjął, że zachowanie (...) winno zostać każdorazowo zakwalifikowane z art. 244 kk.

Oskarżony w dniu (...) roku oraz (...) roku w (...) kierował po drodze publicznej samochodem osobowym marki (...) nr rej. (...). Złamał tym samym orzeczony prawomocnym wyrokiem (...) z dnia (...) roku w sprawie sygn. akt (...) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, który wobec uprawomocnienia się tegoż wyroku (...) roku winien obowiązywać do (...) roku. Tym samym w ocenie sądu oskarżony zachowaniem swoim w związku z prowadzeniem pojazdu w dniu (...) roku i (...) roku wyczerpał każdorazowo znamiona występku stypizowanego w art. 244 kk.

Przystępując do wymiaru kary sąd miał na uwadze przesłanki określone w art. 53 kk.

Ocenił więc stopień społecznej szkodliwości czynu kierowania pojazdem mimo orzeczonego w tym zakresie zakazu jako znaczny, jako wysoki należało również ocenić stopień winy oskarżonego, który jako osoba dorosła, której zdolność postrzegania nie jest w żaden sposób ograniczona, musi sobie zdawać sprawę z tego jakie konsekwencje niesie za sobą podobne postępowanie. Do okoliczności łagodzących sąd zaliczył fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i że prowadząc pojazd nie stwarzał zagrożenia dla innych uczestników ruchu.

Nie bez znaczenia dla sądu pozostaje fakt uprzedniej karalności oskarżonego, w tym także z art. 244 kk, jednak wymierzenie w niniejszej sprawie oskarżonemu kary pozbawienia wolności przekraczałoby stopień jego zawinienia. Zdaniem sądu kara pozbawienia wolności byłaby także karą zbyt dotkliwą w stosunku do rodzaju i stopnia naruszenia przez oskarżonego obowiązujących norm prawnych. Należy przy tym również zauważyć, że w sytuacji kiedy w dacie popełnienia czynów będących przedmiotem niniejszego postępowania oskarżony był już karany na karę pozbawienia wolności, w sprawie niniejszej sąd wymierzając karę pozbawienia wolności nie mógłby zastosować środka probacji w postaci warunkowego zawieszenia wykonania tej kary. Ostatecznie nie można także pominąć okoliczności, że wysokość oraz rodzaj kary są wynikiem realizacji przysługujących oskarżonemu uprawnień procesowych który przyznając się do winy zdecydował się jednocześnie złożyć wniosek o dobrowolne poddanie się karze. Stąd też mógł liczyć na łagodniejszą karę.

W związku z powyższym sąd wymierzył oskarżonemu za każdy z czynów karę po 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, i następnie karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Wymierzając karę łączną sąd miał na uwadze treść art. 85 § 1 kk, zgodnie z którym sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Z uwagi na fakt, że sąd wymierzył oskarżonemu jako kary jednostkowe kary ograniczenia wolności należało przyjąć, że są to kary tego samego rodzaju i kary podlegające łączeniu.

Wysokość kary łącznej sąd ukształtował natomiast w oparciu o przepis art. 86 § 1 kk, który stanowi, że sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Tym samym najniższą karą łączną wymierzoną oskarżonemu mogła być kara 6 miesięcy ograniczenia wolności jako najwyższa z kar jednostkowych, a najwyższą karą łączną kara 1 roku ograniczenia wolności jako suma wymierzonych kar jednostkowych.

Wymierzenie kary ograniczenia wolności, w sytuacji gdzie przepis art. 244 kk przewiduje tylko zagrożenie karą w postaci pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, było możliwe w oparciu o przepis art. 37a kk, który stanowi, że jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności.

Zdaniem sądu postawa oskarżonego wskazuje, że wymierzenie wobec niego tak ukształtowanej kary spełni swoje cele wychowawcze, ugruntuje w nim poszanowanie dla prawa i będzie swoistą szansą na zmianę dotychczasowego postępowania.

Wobec skazania (...) za przestępstwo kierowania samochodem mimo orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zgodnie z treścią art. 42 § 1a pkt 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjnie środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i określił czas jego trwania na 1 rok.

Należy w tym miejscu jednocześnie zauważyć, że sąd uwzględniając wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy pominął okoliczność, że środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych winien zostać wymierzony oskarżonemu za każdy z czynów objętych aktem oskarżenia, a następnie sąd winien wymierzyć łącznie również środek karny, podobnie jak w przypadku wymierzenia kar jednostkowych i kary łącznej ograniczenia wolności.

Z uwagi na fakt, że na gruncie niniejszego postępowania oskarżony był reprezentowany przez obrońcę z urzędu sąd określił wysokość należnego obrońcy wynagrodzenia i orzekł o jego przyznaniu uwzględniając udział obrońcy w rozprawie w dniu (...) roku.

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o treść art. 624 § 1 kpk, uznając, że sytuacja materialna oskarżonego uprawnia do przyjęcia, że nie jest on w stanie kosztów tych ponieść. Wobec zwolnienia oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania koszty te należało przejąć na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.