Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20.11.2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6.11.2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa L. P.

przeciwko M. S.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego M. S. kwotę 4.418,50 zł (cztery tysiące czterysta osiemnaście złotych pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych:

- od kwoty 3.091,06 zł (trzy tysiące dziewięćdziesiąt jeden złotych sześć groszy) od dnia 30 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.327,44 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia siedem złotych czterdzieści cztery grosze) od dnia 1 lutego 2017 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.017 zł (jeden tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 1225/18 upr

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 czerwca 2017 roku powód L. P., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą ,,PW (...) wniósł o zasądzenie od pozwanego M. S., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) kwoty 3.091,06 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 30 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 1.327,44 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 1 lutego 2017 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż strony w dniu 3 marca 2016 roku zawarły umowę, na podstawie której L. P. zobowiązał się do wykonywania usługi prania asortymentu przekazywanego przez pozwanego. Powód wykonywał umowę, a pozwany regulował należności objęte wystawianymi przez powoda fakturami. Jak wskazał powód, pozwany do dnia wniesienia pozwu nie dokonał zapłaty należności objętych fakturami VAT nr (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. na kwotę 3.091,06 zł oraz nr (...) z dnia 31 stycznia 2017 r. na kwotę 1.327,44 zł.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu w dniu 3 sierpnia 2017 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem pozwu.

Pozwany M. S. w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu. Pozwany zgłosił zarzut zniszczenia jego mienia na skutek wadliwie wykonanej usługi przez powoda, w wyniku której pozwany poniósł szkodę na kwotę 4.418,50 zł.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany potwierdził istnienie stosunku zobowiązaniowego między stronami. W ocenie pozwanego na skutek wadliwie wykonanej usługi pralniczej, w IV kwartale 2016 r. zostały odbarwione i zniszczone logo firmy na tekstyliach hotelowych. Pozwany wskazał ponadto, iż próbował zakończyć sprawę ugodowo, jednakże bezskutecznie.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał powództwo w całości oraz wskazał, iż wykonywał usługi pralnicze zgodnie z oznaczeniami zawartymi na metkach asortymentu. Pozwany nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do jakości świadczenia powoda, a asortyment oddawany do pralni został bez żadnych krytycznych uwag odebrany przez pozwanego. Ponadto powód wskazał, iż podczas spotkania z pozwanym nie miał możliwości dokonania oględzin całego asortymentu hotelowego. W ocenie powoda zarzuty stawiane przez pozwanego mają na celu uchylenie się od zapłaty należności.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy postanowieniem z dnia 27 czerwca 2018 roku skierował strony do mediacji, wyznaczając czas trwania mediacji na okres dwóch miesięcy. W piśmie procesowym z dnia 13 lipca 2018 r. powód oświadczył, iż nie wyraża zgody na mediację.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód L. P. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ,, PW (...) L. P.,, w zakresie prania i czyszczenia wyrobów włókienniczych i futrzarskich. Pozwany M. S. prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej pod nazwą ,, (...) M. S..

(dowód: wydruk z (...) powoda – k. 8, wydruk z (...) pozwanego – k. 9)

W ramach prowadzonych działalności strony zwarły w dniu 3 marca 2016 roku umowę na wykonywanie usług pralniczych w zakresie prania pościeli, ręczników i obrusów oraz innych asortymentów związanych z funkcjonowaniem kompleksu R.. Umowa miała obowiązywać od dnia 3 marca 2016 r. do dnia 4 marca 2017 r.

(dowód: umowa na wykonywanie usług pralniczych – k. 10-11)

W okresie obowiązywania powyższej umowy pozwany korzystał jedynie z usług pralniczych świadczonych przez powoda. Powód odbierał ręczniki hotelowe, pościel, galanterię hotelową i restauracyjną, a następnie zwracał wyprany asortyment pozwanemu. Współpraca stron zakończyła się w lutym 2017 roku.

(dowód: zeznania świadka J. Z. – k. 86-86v, przesłuchanie pozwanego – k. 86v)

Powód L. P. wystawił za wykonane usługi fakturę VAT nr (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. na kwotę 3.091,06 zł oraz fakturę VAT nr (...) z dnia 31 stycznia 2017 r. na kwotę 1.327,44 zł.

(dowód: faktura VAT nr (...) – k. 13, faktura VAT nr (...) – k. 14)

Pismem datowanym na dzień 4 lutego 2017 r. powód wezwał M. S. do zapłaty kwoty 3.091,06 zł w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Następnie pismem z dnia 21 lutego 2017 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1.327,44 zł wynikającej z faktury nr (...).

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 4 lutego 2017 r. wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 14-15, wezwanie do zapłaty z dnia 16 lutego 2017 r. – k. 16-17)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony postępowania oraz w oparciu o zeznania świadka J. Z., a także dowodu z przesłuchania strony pozwanej. Strony nie podważały wiarygodności przedłożonych dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności. Zważyć przy tym należy, że czym innym jest przyznanie dowodowi z dokumentu waloru prawdziwości, a zatem tego, że nie został on podrobiony czy przerobiony, a czym innym jest wyciąganie stosownych wniosków z treści tego dokumentu.

Sąd uznał zeznania świadka J. Z. jako spójne i wyczerpujące. Sąd dał im wiarę w części dotyczącej współpracy między stronami po objęciu przez świadka funkcji managera. Jednakże Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom w części, w jakiej świadek zeznawał na okoliczności stanu asortymentu hotelu przed zatrudnieniem, gdyż J. Z. pracował jako manager od stycznia 2017 r., a współpraca stron trwała już od marca 2016 r. Tym samym świadek nie mógł posiadać bezpośredniej wiedzy na temat współpracy stron przed 2017 rokiem.

Ustalając stan faktyczny, Sąd miał na uwadze, iż okolicznością bezsporną w sprawie było związanie stron umową na wykonywanie usług pralniczych z dnia 3 marca 2016 roku. Strony zgodnie potwierdziły istnienie stosunku zobowiązaniowego oraz faktyczne realizowanie postanowień umowy.

W niniejszej sprawie kwestią sporną był obowiązek zapłaty przez powoda należności wynikających z faktur nr (...) w łącznej kwocie 4.418,50 zł. Pozwany odmawiał spełnienia świadczenia z uwagi na wadliwe wykonanie usług przez powoda, polegające na odbarwieniu i zniszczeniu logo firmy na tekstyliach hotelowych.

Przechodząc do merytorycznej oceny powództwa, w ocenie Sądu jest ono w pełni uzasadnione. Zgodnie z art. 627 § 1 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Strony zawarły umowę na wykonywanie „usług pralniczych” , niemniej jednak dla oceny prawnej stosunku prawnego istniejącego między stronami będą miały zastosowanie przepisy o umowie o dzieło. Umowa o wykonanie czynności pralniczych , nie jest jak się ją często nazywa zleceniem, lecz umową o dzieło.

W przedmiotowej sprawie strony zgodnie przyznały, iż łączyła je umowa , której przedmiotem było pranie pościeli, ręczników, obrusów oraz innych asortymentów, a jej postanowienia były faktycznie realizowane. W ocenie Sądu powód wykazał należycie istnienie swojego roszczenia, a przedłożone dokumenty w postaci faktur VAT potwierdzają jego wysokość. Strona pozwana zakwestionowała zasadność dochodzonego roszczenia, wskazując, iż powód nienależycie wykonał swoje czynności , co skutkowało zniszczeniem asortymentu pozwanego. Powód wskazywał jednak, że osiągnął umówiony rezultat i dokonywał prania ręczników zgodnie z oznaczeniami zawartymi na metce produktu, a pozwany nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do jakości świadczenia powoda i dokonywał zapłaty za wykonane czynności pralnicze . Należy wskazać, iż strona pozwana nie wykazała, aby zgłaszała jakiekolwiek reklamacje czy zastrzeżenia odnośnie towaru wobec powoda. Wprawdzie zarówno świadek, jak i strona pozwana podnosili, że pozwany kontaktował się z powodem w sprawie nienależytego prania, jednakże nie przedłożono na tę okoliczność żadnego dowodu, jak choćby wydruków wiadomości e-mail kierowanych do powoda. Strona pozwana nie wykazała ponadto, że składała reklamację do producenta ręczników. Należy tutaj wskazać, iż w myśl art. 6 k.c. i 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, gdyż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 76, z glosą A. Zielińskiego, Palestra 1998, nr 1-2, s. 204; uzasadnienie wyroku SN z dnia 11 października 2000 r., II UKN 33/00, OSNP 2002, nr 10, poz. 251). Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodzenia co do tych okoliczności na niej spoczywał, zaś sąd powinien wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (zob. wyrok SA w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., I ACa 613/12, LEX nr 1294695). W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie pozwany nie sprostał ciężarowi dowodu dla wykazania zasadności swoich twierdzeń.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, iż roszczenie powoda było w pełni uzasadnione, bowiem wykazał on fakt istnienia zobowiązania i jego wysokość. W związku z tym Sąd zasądził od pozwanego M. S. na rzecz powoda L. P. kwotę 4.418,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty 3.091,06 zł od dnia 30 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.327,44 zł od dnia 1 lutego 2017 roku do dnia zapłaty.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 684), który stanowi, że w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie, wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki zostały spełnione, a powód żądał odsetek od dnia następnego po upływie terminu płatności należności. Tym samym, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą proces w całości był pozwany i to on winien zwrócić powodowi poniesione koszty procesu. Do niezbędnych kosztów postępowania w niniejszej sprawie należy zaliczyć opłatę sądową od pozwu w kwocie 100 zł, a także koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 900 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łączne koszty postępowania wyniosły zatem 1.017 zł.