Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk

protokolant: sekr. sądowy Renata Szczegot

przy udziale prokuratora Iwony Zielińskiej

po rozpoznaniu dnia 12 lutego 2019 r. w Warszawie

sprawy M. N., syna P. i M., ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora, obrońcę oskarżonego i oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 9 marca 2018 r. 1sygn. akt V K 431/13

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że za przypisany oskarżonemu czyn z art. 270 § 1 kk wymierza mu na tej podstawie karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Wołominie na rzecz adw. M. T. kwotę 516,60 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT .

VI Ka 806/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 marca 2018 r. Sąd Rejonowy w Wołominie oskarżonego M. N. w sprawie V K 431/13 uznał winnym popełnienia czynu z art. 270§1 kk. i za to na podstawie tego przepisu skazał go na karę grzywny 60 stawek dziennych ustalając stawkę dzienną na 10 złotych; orzekł o dowodach rzeczowych, kosztach obrony z urzędu oraz kosztach postępowania.

Wyrok ten zaskarżył prokurator, obrońca oskarżonego oraz oskarżony osobista apelacją.

Prokurator zaskarżył przedmiotowy wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze zarzucając rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary i w konkluzji wniósł o zmianę wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok w całości zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania to jest art. 7 kpk. oraz art. 424kpk. w zw. z art.422§2 kpk. w zw. z art.410 kpk.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Oskarżony jak wynika z treści jego osobistej apelacji także zaskarżył wyrok w całości zarzucając mu przede wszystkim błąd w ustaleniach faktycznych poprzez oparcie ich o doniesienia medialne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest częściowo zasadna, natomiast niezasadnymi są apelacje oskarżonego i jego obrońcy.

W pierwszym rzędzie odnieść się trzeba do apelacji obrońcy oskarżonego w zakresie wskazywanego naruszenia przepisu art. 424 kpk.

Otóż sąd odwoławczy dostrzegł, iż w przedmiotowej sprawie sporządził uzasadnienie ograniczone zgodnie z treścią wniosku prokuratora, który to wniosek wpłynął, jako pierwszy. Jest to, zatem uzasadnienie ograniczone do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku i rozstrzygnięcia o karze. Wniosek obrońcy natomiast wpłynął już po sporządzeniu uzasadnienia we wskazanym wyżej zakresie. Oczywiście sąd powinien sporządzić/uzupełnić uzasadnienie w zakresie wniosku obrońcy, co faktycznie nie miało miejsca.

Sąd odwoławczy jednak uznał, iż w realiach przedmiotowej sprawy, jest w stanie na podstawie tak sporządzonego uzasadnienia dokonać merytorycznej instancyjnej kontroli zaskarżonego wyroku także w kontekście apelacji oskarżonego jak i jego obrońcy.

Przechodząc do zasadniczego zarzutu obu tych apelacji dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych wynikającego z naruszenia normy art.7 kpk. a sprowadzającego się do tezy, iż w sprawie brak jest jakichkolwiek dowodów sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu wskazać trzeba, iż jest to zarzut całkowicie bezzasadny.

Analizując materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie zauważyć trzeba, bowiem, iż zawiera on w sobie dowód obiektywny z opinii biegłego z zakresu pisma k 137-141 v akt sprawy, która to opinia w swej konkluzji jednoznacznie wskazuje na fakt podrobienia przez oskarżonego dokumentu w postaci zeznania podatkowego PIT-37 poprzez złożenie podpisu za nieżyjąca S. S..

Przyznać trzeba, iż w sprawie nie istnieje jakikolwiek inny dowód winy oskarżonego, niemniej jest i był on wystarczający dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu. Dlatego też jak wskazano wyżej sąd odwoławczy mógł skontrolować zaskarżone orzeczenie także w zakresie orzeczenia o winie, albowiem sąd rejonowy nie mógł w realiach tej sprawy na innym dowodzie oprzeć rozstrzygnięcia w tym zakresie, tym bardziej, iż ową opinię zaliczył do materiału dowodowego w sprawie.

Przechodząc do apelacji prokuratora, to sąd odwoławczy podzielił tezę, iż wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest karą niewspółmierną. Ma rację skarżący wskazując, iż oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną w tym przede wszystkim za przestępstwa przeciwko mieniu. Wprawdzie przedmiotowy czyn jest przestępstwem przeciwko dokumentom jednak słusznie wskazuje prokurator, iż oskarżonemu były już wielokrotnie wymierzane kary o charakterze wolnościowym w postaci grzywny i nie przyniosły one żadnego efektu w zakresie prewencji zwłaszcza zaś nie powstrzymały oskarżonego od popełniania kolejnych czynów zabronionych. Na marginesie już zauważyć trzeba, iż kara grzywny wobec oskarżonego nie jest też dostosowana do jego statusu majątkowego. Oskarżony jest, bowiem rencistą o dochodach na poziomie kilkuset złotych miesięcznie i nawet stosunkowo niewielka grzywna orzeczona w przedmiotowym wyroku nie pozostawałaby obojętna dla niezbędnych środków dla utrzymania się oskarżonego.

Natomiast sąd odwoławczy uznał, iż wniosek o orzeczenie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności jest żądaniem zbyt surowym. W ocenie sądu odwoławczego kara na poziomie najniższym przewidzianym za tego typu czyn będzie wystarczająca dla uzyskania celów prewencyjnych zwłaszcza wychowawczych wobec oskarżonego, a jednocześnie odpowiada społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.624§1 kpk.