Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2018 r. w Warszawie

sprawy W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

w przedmiocie umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

z dnia 11 września 2014 r. znak:(...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

W. B. w dniu 20 października 2014 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji w/w organu rentowego z dnia 11 września 2014 r., nr: (...)-77/WU. Odwołujący wniósł o umorzenie przez organ rentowy wszystkich nieopłaconych należności za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. Ubezpieczony wskazał, że spełnia warunki wskazane w ustawie abolicyjnej. Odwołujący podniósł, że organ rentowy nie umorzył wszystkich należności i zobowiązał do ich uregulowania, przy tym jednocześnie nie wskazując, jakie należności oraz z jakiego powodu nie zostały umorzone ( k. 2-3 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 19 listopada 2014 r. wniósł o jej oddalenie. Organ rentowy ustosunkowując się do treści odwołania wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 8 ustawy abolicyjnej o warunkach umorzenia należności decyduje Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W związku
z tym Oddział uznał, że instytucja umorzenia należności nie znajduje zastosowania do nieopłaconych należności za pracowników. W ocenie organu rentowego odwołanie nie przedstawia okoliczności mogących stanowić podstawę do zmiany bądź uchylenia decyzji
( k. 4-5 a. s.).

Odwołujący w piśmie procesowym z dnia 9 grudnia 2014 r. wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości celem ustalenia, czy na jego koncie znajdują się nieumorzone należności, które zgodnie z ustawą abolicyjną winny zostać umorzone ( k. 8 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 26 listopada 2015 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości celem ustalenia wysokości kwot oraz tytułów kwot składek rzeczywiście uiszczonych przez odwołującego w spornych okresach ujętych
w zaskarżonej decyzji przez organ rentowy ( k. 107 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 3 lutego 2015 r. dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu rachunkowości na okoliczności tożsame, jak w postanowieniu
z dnia 26 listopada 2015 r. ze szczególnym uwzględnieniem pisma procesowego organu rentowego z dnia 17 stycznia 2016 r. oraz pisma odwołującego z dnia 27 stycznia 2016 r.
( k. 161 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2016 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości i finansów innego niż P. B. celem dokonania ustaleń, jak w tezie dowodowej z dnia 26 listopada 2015 r. ( k. 227 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 1 lutego 2017 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości innego niż A. G. i P. B. na tożsamą okoliczność, jak w postanowieniu z dnia 26 listopada 2015 r. ( k. 347 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 21 września 2017 r. dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu rachunkowości I. Ł. celem ustosunkowania się do zastrzeżeń złożonych przez organ rentowy w piśmie procesowym
z dnia 10 sierpnia 2017 r. oraz zastrzeżeń złożonych przez odwołującego w piśmie procesowym z dnia 11 sierpnia 2017 r. ( k. 466 a. s.).

Sąd w dniu 29 grudnia 2017 r. ponownie zwrócił się do biegłego sądowego z zakresu rachunkowości I. Ł. celem zajęcia stanowiska w oparciu o zastrzeżenia organu rentowego zawarte w piśmie procesowym z dnia 1 grudnia 2017 r. ( k. 504 verte a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. w dniu 26 lutego 2014 r. złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. o umorzenie nieopłaconych należności powstałych
z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność ( akta ZUS).

Po rozpoznaniu wniosku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję z dnia 11 września 2014 r., nr: (...)-77/WU na podstawie art. 1 ust. 8 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność. Organ rentowy w punkcie 1 decyzji określił, że według stanu na dzień 26 lutego 2014 r. umorzeniu będą podlegać należności z tytułu składek na:

- ubezpieczenia społeczne za okres od stycznia 2000 r. do stycznia 2003 r., od marca 2003 r. do czerwca 2003 r., za sierpień 2003 r., od października 2003 r. do lutego 2004 r., od kwietnia 2004 r. do października 2006 r., za grudzień 2006 r. oraz od lipca 2007 r. do listopada 2008 r. w łącznej kwocie 60648,33 złotych, w tym z tytułu składek w kwocie 25384,28 złotych, odsetek w kwocie 34950,05 złotych oraz kosztów upomnienia w kwocie 314,00 złotych;

- ubezpieczenie zdrowotne za okres od stycznia 2000 r. do sierpnia 2002 r., od października 2002 r. do stycznia 2003 r., za czerwiec 2003 r., od kwietnia 2004 r. do lutego 2005 r.,
od czerwca 2005 r. do listopada 2005 r. oraz od września 2007 r. do listopada 2008 r.
w łącznej kwocie 16508,50 złotych, w tym z tytułu składek w kwocie 7329,96 złotych, odsetek w kwocie 9031,34 złotych oraz kosztów upomnienia w kwocie 147,20 złotych;

- Fundusz Pracy za okres od stycznia 2000 r. do grudnia 2001 r., od lutego 2002 r. do czerwca 2002 r., od września 2002 r. do listopada 2002 r., od marca 2003 r. do maja 2003 r., od maja 2004 r. do listopada 2004 r., od stycznia 2005 r. do lutego 2005 r., od czerwca 2005 r.
do listopada 2005 r. za lipiec 2007 r. oraz od września 2007 r. do listopada 2008 r. w łącznej kwocie 4371,64 złotych, w tym z tytułu składek w kwocie 1826,67 złotych, odsetek w kwocie 2406,17 złotych oraz kosztów upomnienia w kwocie 138,80 złotych.

W punkcie 2 decyzji organ rentowy wskazał, że warunkiem umorzenia podanych kwot jest spłata należności niepodlegających umorzeniu. Oddział podniósł jednocześnie, że należności z tytułu składek za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. nieobjęte postępowaniem o umorzeniu należy uregulować w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się decyzji wraz
z odsetkami naliczonymi do dnia wpłaty włącznie zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz wydanym na jej podstawie rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, dla których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych ( akta ZUS).

Przedawnieniu uległy różnice składek na: Fundusz Ubezpieczeń Społecznych za miesiące od września 1999 r. do grudnia 1999 r., za luty 2003 r. i za kwiecień 2003 r. w kwocie 814,24 złotych; Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych za miesiące od września 1999 r. do grudnia 1999 r., od marca 2003 r. do maja 2003 r., od lipca 2003 r. do sierpnia 2003 r., od października 2003 r. do listopada 2003 r. i za styczeń 2004 r. w kwocie 186,64 złotych; Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za listopad 1999 r. i za luty 2003 r. w kwocie 5,97 złotych. Zaległości za okres od stycznia 2000 r. do grudnia 2003 r. nie uległy przedawnieniu, ponieważ są objęte postępowaniem egzekucyjnym skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-W. ( k. 43 a. s.).

Bank (...) S.A. z siedzibą w B. w dniu 17 grudnia 2008 r. poinformował organ rentowy, że środki pieniężne oraz dyspozycje płatnika dotyczącą przelania składek ZUS za okres od czerwca 2005 r. do listopada 2005 r. wpłynęły na rachunek G.-Składek, lecz nie zostały zrealizowane ( k. 223 a. s.).

Sąd na podstawie opinii biegłych sądowych z zakresu rachunkowości ustalił, że:

- z przedstawionych zestawień rozliczeń na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego i Fundusz Pracy wyliczona wartość zadłużenia wynosi:
z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie (...),112 złotych, w tym koszty upomnień w kwocie 143,50 złotych; z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 14046,77 złotych, w tym koszty upomnień w kwocie 81,70 złotych; z tytułu Funduszu Pracy w kwocie 3851,07 złotych, w tym koszty upomnień w kwocie 90,70 złotych. W ramach tych kwot, wartość zadłużenia z tytułu składek powstała po dniu 28 lutego 2009 r. wynosi: z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie 573,54 złotych, z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 487,87 złotych oraz z tytułu Funduszu Pracy w kwocie 51,43 złotych. Na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy ustalono,
że znajdują się w nich potwierdzenia wpłat dokonanych przez odwołującego za pośrednictwem Poczty Polskiej oraz wpłata do Urzędu Skarbowego tytułem składek należnych do ZUS, które nie zostały przez organ rentowy odnotowane jako wpłaty na łączną sumę w kwocie 4465,34 złotych. Na podstawie dokumentacji organu rentowego ustalono,
że w decyzji nie wykazano zaległości ze składek na: Fundusz Ubezpieczeń Społecznych
za okresy od września 1999 r. do grudnia 1999 r. i za luty w 2003 r. w łącznej kwocie 712,54 złotych; Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego za okresy od września 1999 r. do grudnia
1999 r., od marca 2003 r. do maja 2003 r., od lipca 2003 r. do sierpnia 2003 r.,
od października 2003 r. do listopada 2003 r., za styczeń 2004 r. oraz za grudzień 2004 r.
na łączną kwotę 197,44 złotych; Fundusz Pracy za listopad 1999 r., luty 2003 r. oraz lipiec 2007 r. na łączną kwotę 14,77 złotych ( opinia główna biegłego sądowego P. B.,
k. 112-142 a. s.);

- w zestawieniu Raport rozliczeń należności płatnika w (...) na stronie 8 znajduje się rozliczenie płatności na kwotę 65,32 złotych, zgodnie z którym organ rentowy dokonał rozliczenia wpłaty na Fundusz Pracy. Na druku wpłaty wskazano, że powyższa wpłata ma być rozliczona na Fundusz Pracy. Uwzględniając to, rozliczenia płatności dokonano na Fundusz Pracy zgodnie z dokumentacją organu rentowego i odwołującego. W przedstawionych wyliczeniach uwzględniono wskazane przez organ rentowy dotyczące przedawnień zobowiązań ubezpieczonego z tytułu składek. Odnosząc się do nierozliczenia przez organ rentowy wpłat dokonanych w okresie od dnia 29 września 2005 r. do dnia 17 lutego 2006 r. oraz w dniu 18 czerwca 2001 r. należy zwrócić się do pośrednika przekazującego wpłatę
i Urzędu Skarbowego z prośbą o udzielenie wyjaśnień, dlaczego wpłaty dokonane przez odwołującego nie zostały zaewidencjonowane na koncie organu rentowego.
Po rozstrzygnięciu tych kwestii przez instytucję finansową możliwe będzie uwzględnienie bądź nieuwzględnienie tych wpłat. Dokumenty dołączone przez odwołującego w piśmie z dnia 26 stycznia 2016 r. potwierdzające wpłaty na poczet składek za październik 2005 r., wrzesień 2005 r. oraz listopad 2005 r. na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego i Fundusz Pracy uwzględnione zostały w zestawieniu znajdującym się w opinii głównej. Nieprzekazanie przez pośrednika finansowego i Urząd Skarbowy wpłat do organu rentowego powinien być wyjaśniony przez bank pocztowy pośredniczący w transakcji. Uwzględniając informacje przedstawione przez organ rentowy
w zakresie przedawnienia części zobowiązań odwołującego, przy czym wpłatę w kwocie rozliczono na Fundusz Pracy zgodnie z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy i aktach rentowych, ustalona wysokość zadłużenia odwołującego wobec organu rentowego wynosi
z tytułu składek na: ubezpieczenia społeczne w kwocie 54084,88 złotych, w tym koszty upomnień w kwocie 143,50 złotych; ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 13860,13 złotych,
w tym koszty upomnień w kwocie 81,70 złotych; z tytułu Funduszu Pracy w kwocie 3845,10 złotych, w tym koszty upomnień w kwocie 90,70 złotych ( opinia uzupełniająca biegłego sądowego P. B., k. 176-207 a. s.);

- powodem różnicy między wyliczeniami z opinii głównej i pierwszej uzupełniającej było wskazanie przez organ rentowy, że przedawnieniu uległy składki na: ubezpieczenie społeczne za okres od września 1999 r. do grudnia 1999 r., za luty 2003 r. oraz za kwiecień 2003 r.
na łączną kwotę 814,34 złotych; ubezpieczenie zdrowotne za okres od września 1999 r.
do grudnia 1999 r., od lutego 2003 r. do maja 2003 r., od lipca 2003 r. do sierpnia 2003 r.,
od października 2003 r. do listopada 2003 r. oraz za styczeń 2004 r. na łączną kwotę 186,64 złotych; Fundusz Pracy za listopad 1999 r. oraz za luty 2003 r. na łączną kwotę 5,97 złotych. Łączna kwota, o którą różnią się wyliczenia opinii pierwotnej i opinii pierwszej uzupełniającej wynikające z przedawnienia należnych składek wynosi 1006,95 złotych ( druga opinia uzupełniająca biegłego sądowego P. B., k. 237-245 a. s.);

- uwzględniono kwotę zapłaty przez ubezpieczonego jako 69876,88 złotych wynikającą
z uzgodnień zarejestrowanych wpłat w organie rentowym na podstawie uzgodnionych wydruków Należności i Zobowiązania w systemie (...) w organie rentowym. Odwołujący przedstawia niepełną wartość przelewów jako potwierdzenia wpłaty, bowiem ksero przelewów według akt sprawy wynosi łącznie 67516,59 złotych z przelewami
i potwierdzeniami z tytułu egzekucji Urzędu Skarbowego, bez kwoty dodatkowej
w wysokości 1000,00 złotych odnoszącej się do okresu sprzed dnia 1 stycznia 1999 r. nie podlegającej rozliczeniu w ramach tezy dowodowej po dniu 1 stycznia 1999 r. Wartość przelewów w kwocie 67516,59 złotych obejmuje przelewy nieujęte przez organ rentowy.
W związku z tym faktyczna wpłata wyniosła 61071,84 złotych według przelewów ubezpieczonego przy zarejestrowanej w ewidencji organu rentowego wpłacie w kwocie 69876,88 złotych. Ustalenia zostały oparte o zarejestrowane wpłaty w systemie Należności
i Zobowiązań, gdyż nie ma możliwości konfrontowania przelewów odwołującego z danymi odnośnie wpłat zarejestrowanych w ZUS, ponieważ są tam zawarte kwoty zbiorcze i przelew z danego dnia zmieniony jest na wewnętrzny dokument. Zaskarżona decyzja obejmująca stan należności z tytułu składek ZUS podlegających umorzeniu jest decyzją prawidłową
za wyjątkiem zmiany kwoty odnoszącej się do składki Funduszu Ubezpieczenia Zdrowotnego, ponieważ w decyzji uwzględniono umorzenie w kwocie 7329,96 złotych
z tytułu świadczenia głównego, podczas gdy jest to kwota 7300,06 złotych. Różnica zmniejszająca wartość umorzenia wynosi w kwocie 29,90 złotych dotycząca stycznia 2000 r. Świadczenia podlegające abolicji wynoszą z tytułu składek na: Fundusz Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 25384,28 złotych i odsetek w kwocie 34950,05 złotych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego w kwocie 7300,06 złotych i odsetek w kwocie 9031,34 złotych oraz Fundusz Pracy w kwocie 1826,67 złotych i odsetek w kwocie 2406,17 złotych ( opinia biegłego sądowego A. G., k. 282-314 a. s.);

- na podstawie danych z zestawień deklaracji miesięcznych ZUS DRA za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. dla odwołującego oraz płatności zarejestrowanych w systemie ZUS: kwota składek należnych zgodnie z deklaracjami ZUS wynosi 136308,13 złotych i różni się o kwotę 1114,84 złotych, która pochodzi spoza badanego okresu z listopada 2010 r.
i listopada 2012 r.; składki zapłacone wraz z odsetkami wynoszą 69876,88 złotych; odsetki/opłaty potrącone z dokonanych wpłat wynoszą 4974,49 złotych i różni się o kwotę 29,80 złotych w wyniku błędu wykazanego w piśmie organu rentowego z dnia 14 grudnia 2016 r., 101,40 złotych w wyniku potrąconych kosztów upomnień w kwocie 52,80 złotych
i egzekucji w kwocie 48,60 złotych; składki zapłacone bez odsetek wynoszą 64902,39 złotych i różni się o kwotę 29,80 złotych w wyniku błędu zawartego w piśmie organu rentowego
z dnia 14 grudnia 2016 r.; zobowiązanie główne pozostałe do zapłaty wynosi 71405,74 złotych za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. i różni się o kwotę 107,79 złotych wynikająca z różnicy składek spoza badanego okresu z listopada 2010 r. i listopada 2012 r.
w kwocie 1114,84 złotych i składek zaległości umorzonych w kwocie 1006,95 złotych; zaległości umorzone z powodu przedawnienia wynoszą 1006,95 złotych, na które złożyły się składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 814,34 złotych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego w kwocie 186,64 złotych i Fundusz Pracy w kwocie 5,97 złotych; zobowiązanie główne pozostałe do zapłaty wynosi 70398,79 złotych za okres
od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. i różni się o kwotę 1114,74 złotych wynikająca
z różnicy składek spoza badanego okresu z listopada 2010 r. i z listopada 2012 r.; nieuregulowane koszty upomnień i koszty egzekucyjne wynoszą 1057,80 złotych; zapłaty wykazane przez odwołującego na podstawie potwierdzeń zapłaty wynoszą 61071,70 złotych. W związku z tym łączna suma należnych składek za osoby zatrudnione przez odwołującego wynosi 34720,40 złotych, z czego na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych 26925,49 złotych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego 5797,06 złotych i Fundusz Pracy 1997,85 złotych. Natomiast łączna suma należnych składek za osoby prowadzące działalność wynosi 34993,94 złotych, z czego na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych 25537,16 złotych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego 7416,22 złotych i Fundusz Pracy 2040,56 złotych jest do ewentualnego umorzenia po spełnieniu odpowiednich warunków. Suma składek należnych na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 101981,03 złotych na podstawie kwot wskazanych w miesięcznych deklaracjach (...) zadeklarowanych przez płatnika i różnią się o kwotę 575,54 złotych spoza badanego okresu
z listopada 2010 r. i z listopada 2012 r. Suma wpłat na ten fundusz za okres od stycznia
1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 51433,91 złotych, z czego odwołujący wpłacił 50455,79 złotych a z egzekucji uzyskano 978,12 złotych. Suma rozliczonych kosztów upomnień
i kosztów egzekucyjnych łącznie dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Funduszu Ubezpieczenia Zdrowotnego i Funduszu Pracy wyniosła -101,40 złotych. Suma rozliczonych odsetek z wpłat za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła -3472,90 złotych. Suma rozliczonych wpłat na ten fundusz za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 47859,61 złotych. Suma niezapłaconych składek przed uwzględnieniem umorzenia za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 54121,42 złotych. Suma umorzonych zaległości z powodu przedawnienia składek wyniosła -814,34 złotych, która powinna pomniejszać zadłużenie ubezpieczonego. Suma nieopłaconych składek za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 53307,08 złotych. Suma nadpłat wynikających bezpośrednio z wpłat za poszczególne miesiące w okresie od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 937,41 złotych. Suma niezapłaconych składek należnych za osoby inne niż właściciel za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 26925,46 złotych. Suma niezapłaconych składek należnych za właściciela w okresie od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 25537,16 złotych, która jest ewentualną kwotą do umorzenia po uwzględnieniu wszystkich wymogów ustawowych. Suma składek należnych na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego za okres od stycznia 1999 r. do sierpnia 2011 r. wyniosła 26894,24 złotych na podstawie kwot wykazanych w miesięcznych deklaracjach (...) zadeklarowanych przez płatnika i różnią się o kwotę 487,87 złotych spoza badanego okresu
z listopada 2010 r. i z listopada 2012 r. Suma wpłat na ten fundusz za okres od stycznia
1999 r. do listopada 2008 r. wynosi (...).51 złotych, z czego odwołujący wpłacił 13818,21 złotych a z egzekucji uzyskano 503,30 złotych. Suma rozliczonych odsetek z wpłat za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła -945,57 złotych. Suma rozliczonych wpłat na ten fundusz za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 13375,91 złotych. Suma niezapłaconych składek przed uwzględnieniem umorzenia za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 13518,30 złotych. Suma umorzonych zaległości z powodu przedawnienia składek wyniosła 186,64 złotych, która powinna pomniejszać zadłużenie ubezpieczonego. Suma nieopłaconych składek za okres od stycznia 1999 r. do listopada
2008 r. wyniosła 13331,66 złotych. Suma nadpłat wynikających bezpośrednio z wpłat
za poszczególne miesiące w okresie od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 137,25 złotych. Suma niezapłaconych składek należnych za osoby inne niż właściciel za okres
od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 5797,06 złotych. Suma niezapłaconych składek należnych za właściciela w okresie od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 7416,22 złotych, która jest ewentualną kwotą do umorzenia po uwzględnieniu wszystkich wymogów ustawowych. Suma składek należnych na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 7432,86 złotych na podstawie kwot wskazanych w miesięcznych deklaracjach (...) zadeklarowanych przez płatnika i różnią się o kwotę 7484,29 złotych spoza badanego okresu z listopada 2010 r. i z listopada 2012 r. Suma wpłat na ten fundusz za okres
od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 4121,46 złotych, z czego odwołujący wpłacił 3493,96 złotych a z egzekucji uzyskano 627,50 złotych. Suma rozliczonych odsetek
z wpłat za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła -454,62 złotych. Suma rozliczonych wpłat na ten fundusz za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 3666,84 złotych. Suma niezapłaconych składek przed uwzględnieniem umorzenia za okres
od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 3766,02 złotych. Suma umorzonych zaległości z powodu przedawnienia składek wyniosła 5,97 złotych, która powinna pomniejszać zadłużenie ubezpieczonego. Suma nieopłaconych składek za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 3760,05 złotych. Suma nadpłat wynikających bezpośrednio z wpłat za poszczególne miesiące w okresie od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 99,51 złotych. Suma niezapłaconych składek należnych za osoby inne niż właściciel za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 1977,85 złotych. Suma niezapłaconych składek należnych za właściciela w okresie od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. wyniosła 2040,56 złotych, która jest ewentualną kwotą do umorzenia po uwzględnieniu wszystkich wymogów ustawowych. Dodatkowo suma kosztów upomnień
i kosztów egzekucyjnych za należności na fundusze ubezpieczeń wynosi 1057,80 złotych
na podstawie raportu rozliczeń należności płatnika (...) dla FUS z tytułu egzekucji z dnia 17 października 2016 r., na które składają się: ubezpieczenia społeczne za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. w kwocie 600,80 złotych z różnicą 8,40 złotych, która nie znajduje potwierdzenia w raportach z systemu (...); ubezpieczenia zdrowotne za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. w kwocie 261,50 złotych; Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2008 r. w kwocie 195,50 złotych ( opinia biegłego sądowego I. Ł., k. 416-451 a. s.);

- zgromadzone dokumenty i wyjaśnienia w sprawie nie dają możliwości uwzględnienia jako zapłaconych składek za okres od czerwca 2005 r. do listopada 2005 r., ponieważ przeczą im ujawnione dokumenty bankowe. Uznanie składek za opłaconych w niniejszej sprawie uzależnione jest od całkowitego przeprowadzenia transakcji zakończonym stwierdzeniem ,,zapłacone’’, co zależy nie tylko od woli dokonującego zapłaty, ale również od zachowania dwóch pozostałych uczestniczących podmiotów. Bank, który był obowiązany przekazać środki do organu rentowego potwierdził, że tego nie uczynił, ponieważ nie przelał tychże pieniędzy. Wyjaśnienia dotyczące tej okoliczności mogą stanowić ewentualnie przedmiot rozważań pomiędzy odwołującym a bankiem. Wskazano również, że sporządzona opinia nie miała na celu rozważenia, czy składki uległy przedawnieniu oraz wskazania, ile odwołujący ma zapłacić, a ile będzie umorzone. Ponadto, wyliczenia oparto na zestawieniach datowanych najpóźniej i zatwierdzonych przez organ rentowy w postaci raportu z systemu (...) z dnia 17 października 2016 r. Kwota 8,40 złotych nie zawiera się w sumowaniu kosztów upomnień, ponieważ nie znajduje ona potwierdzenia w raportach systemu (...) z dnia 17 października 2016 r. Jedyną podstawą do uwzględnienia tej kwoty stanowić mógłby ręczny dopisek poniżej sumowań systemowych, jednak nie jest on opatrzony żadnymi uwiarygodniającymi znakami. Druga nieuwzględniona kwota w wysokości 8,80 złotych dotycząca okresu października
2005 r. jest wykazana jako nieopłacona w raportach (...) z dnia 5 września 2014 r. Dokument ten potraktowany jako wcześniejszy jest niezatwierdzony pieczęcią i podpisem,
a przez to jest mniej wiarygodny. Jednocześnie w zestawieniu (...) z dnia 17 października 2016 r., który został stworzony później i jest zatwierdzony, widnieje kwota 8,80 złotych jako zapłacona z datą 21 lutego 2006 r. W związku z tym nie ma jej w sumowaniu niezapłaconych kosztów upomnień ( opinia uzupełniająca biegłego sądowego I. Ł., k. 472-473 a. s.);

- w wydrukach raportów z systemu (...) z dnia 17 października 2017 r. wykazane są koszty upomnień w kwocie 626,00 złotych, koszty egzekucyjne w kwocie 431,80 złotych, co dało łączną kwotę 1057,80 złotych. Organ rentowy przedstawił zaś nowe wydruki z systemu (...), które nie były dostępne w dacie sporządzenia opinii. Należałoby tę kwestię poddać nowemu badaniu, jednak z ekonomicznego punktu widzenia jest to pozbawione sensu ze względu na wysokość podnoszonej rozbieżności. Podnoszona różnica ma bowiem oparcie dopiero na podstawie wydruków z systemu (...) z dnia 17 listopada 2017 r. ( druga opinia uzupełniająca biegłego sądowego I. Ł., k. 514-515 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego zawartego w aktach sądowych, w tym aktach rentowych oraz na podstawie dokumentacji przedstawionej przez ZUS biegłym sądowym celem sporządzenia opinii. Zgromadzony materiał dowodowy stanowił podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Za pomocą zebranych dokumentów w sprawie w sposób kompleksowy ustalono stan faktyczny. Sąd nie oparł stanu faktycznego na podstawie przedstawionych dokumentów wpłat przedstawionych przez odwołującego, które miałyby być potwierdzeniem opłacania należnych składek organowi rentowemu. Sąd ustalił w toku postępowania, że bank, który był obowiązany przekazać środki do organu rentowego potwierdził, iż tego nie uczynił, ponieważ nie przelał tychże pieniędzy. Zaś odwołujący nie zdołał wyjaśnić tej spornej okoliczności za pomocą rzeczowego materiału dowodowego. Dodatkowo ubezpieczony za pomocą złożonych pism procesowych przedstawił swoje stanowisko w sprawie, które okazało się być bezzasadne w kontekście zgromadzonego materiału dowodowego. Dlatego też Sąd dał wiarę zeznaniom odwołującemu jedynie w zakresie, w jakim ustalono w/w stan faktyczny. Sąd uznał za niewiarygodne twierdzenia ubezpieczonego, jakoby organ rentowy błędnie księgował jego składki na konto. W tym zakresie Sąd oparł się na opiniach głównej i dwóch uzupełniających biegłego sądowego z zakresu rachunkowości I. Ł.. Biegły w sposób fachowy sporządził wszystkie opinie. W opinii głównej w sposób kompleksowy wyliczył wszystkie opłacone i nieopłacone składki przez odwołującego, odnosząc się przy tym do zawartej tezy dowodowej. W ocenie Sądu opinia została wydana na podstawie danych z systemu (...) z dnia 17 października 2016 r., który był najbardziej miarodajnym dowodem w sprawie. Należy uznać, że biegły sporządzał opinię jako ostatni, dlatego też dokonywał wyliczeń na bazie najbardziej aktualnej dokumentacji w oparciu o wiarygodne dane. Dlatego też Sąd uznał, że wnioski zawarte w jego opiniach są najbardziej aktualne i adekwatne oraz czynią podstawę dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Zgodnie z tym Sąd uznał co do zasady za wiarygodne opinie sporządzone przez biegłych sądowych z zakresu rachunkowości A. G. i P. B.. Jednakże z uwagi na zmienność danych wpływających na końcowe wyliczenia, Sąd uznał za wiarygodne wnioski poczynione przez biegłego sądowego I. Ł..

Zatem w ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia kończącego niniejszą sprawę.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 11 września 2014 r., nr: (...)-77/WU jest niezasadne
i jako takie podlega oddaleniu.

Przedmiotem sporu w niniejszym postępowaniu było ustalenie, czy organ rentowy prawidłowo wydał zaskarżoną decyzje w oparciu o przepisy ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność ( Dz. U. z 2012 r., poz. 1551) zwanej dalej ,,ustawą’’.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy stanowi, że na wniosek osoby podlegającej w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wypadkowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności w rozumieniu art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1)która przed dniem 1 września 2012 r. zakończyła prowadzenie pozarolniczej działalności i nie prowadzi jej w dniu wydania decyzji, o której mowa w ust. 8,

2)innej niż wymieniona w pkt 1

- umarza się nieopłacone składki na te ubezpieczenia za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. oraz należne od nich odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, koszty upomnienia, opłaty dodatkowe, a także koszty egzekucyjne naliczone przez dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego.

W myśl art. 1 ust. 6 ustawy, umorzenie należności, o których mowa w ust. 1, skutkuje umorzeniem nieopłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne i na Fundusz Pracy za ten sam okres oraz należnych od nich, za ten sam okres, odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnienia, opłat dodatkowych, a także kosztów egzekucyjnych naliczonych przez dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego.

W rozumieniu art. 1 ust. 8 ustawy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję określającą warunki umorzenia, w której ustala także kwoty należności, o których mowa
w ust. 1 i 6, z wyłączeniem kosztów egzekucyjnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 10 ustawy, warunkiem umorzenia należności, o których mowa
w ust. 1 i 6, jest nieposiadanie na dzień wydania decyzji, o której mowa w ust. 13 pkt 1, niepodlegających umorzeniu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz na Fundusz Emerytur Pomostowych, za okres od dnia 1 stycznia 1999 r., do opłacenia których zobowiązana jest osoba prowadząca pozarolniczą działalność lub płatnik składek, o którym mowa w ust. 2, oraz należnych od tych składek odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnienia, opłat dodatkowych, a także kosztów egzekucyjnych naliczonych przez dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego.

W świetle art. 1 ust. 11 ustawy, niepodlegające umorzeniu należności, o których mowa w ust. 10, podlegają spłacie w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się decyzji,
o której mowa w ust. 8.

Jak stanowi art. 1 ust. 12 ustawy, w przypadku, gdy w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 8, niepodlegające umorzeniu należności,
z wyłączeniem składek finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, zostaną rozłożone na raty albo zostanie odroczony termin ich płatności, warunek,
o którym mowa w ust. 10, uważa się za spełniony po ich opłaceniu.

W pierwszej kolejności Sąd zważył, że ustawodawca przyjął zasadę, zgodnie z którą umożliwione zostało umorzenie wnioskodawcy nieopłaconych składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. oraz należnych od nich odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnienia, opłat dodatkowych
a także kosztów egzekucyjnych. Warunkiem umorzenia tychże należności jest opłacenie należności niepodlegających umorzeniu. Z dokumentacji zawartej w aktach sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa wynika, że organ rentowy prawidłowo zastosował dyspozycje zawarte w ustawie.

Ubezpieczony w treści odwołanie podniósł, że organ rentowy nie wskazał, jakie należności nie zostały umorzone oraz z jakiego powodu. Jednakże w ocenie Sądu organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję w toku postępowania dokonując merytorycznej analizy sytuacji faktycznej odwołującej w oparciu o obowiązujące przepisy prawa. Mając na uwadze poglądy wypracowane przez orzecznictwo należy wskazać, że ,,Zakład Ubezpieczeń Społecznych w decyzji wydanej na podstawie art. 1 ust. 8 ustawy
z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu niepłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność obowiązany jest wskazać kwoty podlegających umorzeniu należności i określić wszystkie warunki, jakie musi spełnić ubezpieczony, aby uzyskać decyzję o umorzeniu niezapłaconych należności.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. akt III AUa 823/15) ,,Ocena prawidłowości decyzji odmawiającej umorzenia należności wydanej na podstawie art. 1 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych
z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność wskutek niespełnienia warunku, o którym mowa w art. 1 ust. 10 nie może się ograniczać do jej zakwestionowania, a w konsekwencji wzruszenia wyłącznie wobec faktu, że we wcześniejszej decyzji - określającej warunki umorzenia wydanej na podstawie art. 1 ust. 8 ustawy - organ rentowy ograniczył się do enumeratywnego wskazania wymienionych w art. ust. 1 i 6 należności podlegających umorzeniu i jednocześnie zaniechał takiego enumeratywnego wskazania co do należności niepodlegających umorzeniu, które podlegają spłacie w terminie 12 miesięcy od uprawomocnienia decyzji warunkowej, poprzestając wyłącznie na przywołaniu treści art. 1 ust. 10 i 11 ustawy. Ocena taka powinna być każdorazowo dokonana z uwzględnieniem indywidualnych okoliczności danej sprawy, w tym informacji faktycznie udzielanych przez organ rentowy oraz zachowania przez płatnika miary należytej staranności w działaniach zmierzających do wywiązania się z obowiązku uregulowania należności niepodlegających umorzeniu w terminie 12 miesięcy od uprawomocnienia się decyzji wydanej na podstawie art. 1 ust. 8 ustawy.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 8 marca 2016 r., sygn. akt III AUa 1693/15).

Zdaniem Sądu organ rentowy zgodnie z procedurą poinformował odwołującego za pomocą wydanej zgodnie z prawem decyzji o warunkach umorzenia należności powstałych
z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność. Odwołujący miał prawo zwrócenia się do organu rentowego o uzyskanie informacji dotyczących opłacenia wymaganych należności niepodlegających umorzeniu. Sąd doszedł do przekonania, że odwołujący błędnie przyjmuje, że organ rentowy miał obowiązek wskazania konkretnych kwot w pierwotnej decyzji stwarzającej warunki do umorzenia składek. Wskazuje na to stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny, zgodnie z którym przyjęto, że ,,art. 1 ust. 8 ustawy nakłada na organ rentowy określenie w decyzji warunków umorzenia,
a sam fakt, iż nie wskazano w tym przepisu obowiązku wskazania kwot nie musi świadczyć
o braku takiego obowiązku, lecz być skutkiem pragmatyzmu ustawodawcy mającego świadomość, iż w chwili wydawania decyzji warunkowej sam organ rentowy nie będzie
w stanie określić kwot należności nie podlegających umorzeniu.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt III AUa 1130/16) Do braku możliwości ustalenia
w pierwotnej decyzji wysokości składek niepodlegających umorzeniu również odwołuje się
w swoim stanowisku również Sąd Najwyższy. ,,Ustawodawca, określając warunki umorzenia, posługuje się zwrotem o „nieposiadaniu niepodlegających umorzeniu składek”. W świetle treści całej ustawy nie budzi wątpliwości, że chodzi o składki nieopłacone w ustawowym terminie (wraz z pozostałymi wymienionymi w art. 1 ust. 10 tej ustawy abolicyjnej należnościami) i to według stanu na dzień wydania decyzji o umorzeniu należności,
co wyraźnie zostało wyartykułowane w komentowanym przepisie („na dzień wydania decyzji,
o której mowa w ust. 13 pkt 1”). Siłą rzeczy stan ten nie jest znany na dzień wydania decyzji ustalającej warunki umorzenia należności, o której mowa w art. 1 ust. 8 ustawy abolicyjnej (nawet w przypadku zakończenia pozarolniczej działalności przed wydaniem decyzji warunkowej - np. w odniesieniu do odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnienia, opłat dodatkowych). Nie ma zatem obiektywnej możliwości skonkretyzowania
w takiej decyzji rodzaju, okresów i kwot niepodlegających umorzeniu należności. Jest to więc warunek możliwy do zweryfikowania na dzień podjęcia decyzji co do umorzenia należności
i dlatego nie może być sformułowany w decyzji inaczej niż przez przywołanie treści stosownego przepisu.’’ ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt II UZ 45/17) Organ rentowy nie mógł przewidzieć ostatecznej wysokości kwoty należności niepodlegających umorzeniu, czego też w sposób prawidłowy nie zawarł
w zaskarżonych decyzjach.

Odwołujący w toku postępowania sądowego zarzucał również, że organ rentowy nie uznał wpłat kwot na łączną sumę w wysokości 4465,34 złotych. Należy wskazać, że wszyscy trzej biegli sądowi w sporządzonych przez siebie opiniach nie wnioskowali o zaliczenie tych kwot w poczet opłacenia zaległości tytułem składek na Fundusze Ubezpieczeń Społecznych, Ubezpieczenia Zdrowotnego i Fundusz Pracy za okres dotyczący lat 2005-2006, o który wnioskował odwołujący. Sąd zważył, że zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do stwierdzenia, że w rzeczywistości ubezpieczony faktycznie opłacił składki należne organowi rentowemu w spornym okresie czasu. Z dokumentów zawartych w aktach sprawy bezsprzecznie wynika, że bank jednoznacznie wskazał, iż nie przekazał środków do organu rentowego, ponieważ nie przelał tychże pieniędzy. W związku z tym Sąd zważył, że skoro organ rentowy faktycznie nie otrzymał pieniędzy od banku, to nie można stwierdzić,
iż składki zostały opłacone. Twierdzenie to uzależnione jest od całkowitego przeprowadzenia transakcji, co zależy również od zachowania dwóch pozostałych uczestniczących podmiotów. Odwołujący w toku postępowania sądowego nie zdołał udowodnić, że opłacił składki, które nie zostały uwzględnione w wyliczeniach z uwagi na to, że nie zostały przeniesione na konto organu rentowego.

Sąd zważył również, że odwołujący błędnie przyjmuje, jakoby miało dojść do przedawnienia części należności z tytułu składek obejmujące lata za okres od stycznia 2000 r. do grudnia 2003 r. W ocenie Sądu składki te nie uległy przedawnieniu, ponieważ są objęte postępowaniem egzekucyjnym skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-W.. Tytułem wstępu należy wskazać, że w dniu 16 września 2011 r. weszła w życie ustawa o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców ( Dz. U. z 2011 r., Nr 232, poz. 1378). Na podstawie art. 11 tej ustawy, wprowadzono zmiany w art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.). Zgodnie z jego nowym brzmieniem, został skrócony okres przedawnienia należności z tytułu składek z 10 do 5 lat. Ustawa zmieniająca wprowadziła również przepis art. 27 ust. 1 i 2, w myśl którego do przedawnienia należności z tytułu składek, o którym mowa w art. 41b ust. 1 ustawy wymienionej w art. 2 oraz w art. 24 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 11, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2012 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 2012 r. Jeżeli przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2012 r. nastąpiłoby zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu. Zatem rozważając wprowadzone zmiany przez ustawodawcę, Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie należało liczyć 5-letni okres na przedawnienie należności z tytułu nieopłaconych składek począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. Na taką interpretację przepisu wskazuje również Sąd Najwyższy, który podniósł, że ,,pięcioletni okres przedawnienia składek na ubezpieczenia społeczne obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców - stosowany do składek nieprzedawnionych do 1 stycznia 2012 r. - nie może upłynąć wcześniej niż z dniem 1 stycznia 2017 r.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2013 r., sygn. akt I UK 613/12)

W świetle art. 24 ust. 5f ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1778), w przypadku wydania przez Zakład decyzji ustalającej obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym, podstawę wymiaru składek lub obowiązek opłacania składek na te ubezpieczenia, bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu od dnia wszczęcia postępowania do dnia, w którym decyzja stała się prawomocna. Jak wskazuje stanowisko Sądu Najwyższego z cytowanego wyroku z dnia
29 maja 2013 r., ,,stosownie do treści art. 24 ust. 5f ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wydanie przez organ rentowy decyzji ustalającej podstawę wymiaru składek lub obowiązek ich opłacenia rozpoczyna zawieszenie biegu terminu przedawnienia składek objętych tą decyzją i stan ten kończy się z dniem jej uprawomocnienia. Sąd ubezpieczeń społecznych może więc stwierdzić przedawnienie składek tylko wtedy, jeśli nastąpiło ono przed wydaniem decyzji wszczynającej postępowanie o ustalenie podstawy wymiaru składek lub obowiązku ich opłacenia.’’ Zaskarżona decyzja została wydana w dniu 11 września
2014 r., a więc przed upływem 5-letniego okresu, zatem dochodzenie zapłaty składek za okresy ujęte w zaskarżonej decyzji jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Dodatkowo należy wskazać, że składki, o które przedawnienie wnosi ubezpieczony, objęte są postępowaniem egzekucyjnym skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-W., które również zawiesiło bieg przedawnienia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., jak
w sentencji.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć odwołującemu.

MK