Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2019 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa U. (...) (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko K. K. (1)

o zapłatę kwoty 1208,85 zł

1.  Zasądza od pozwanej K. K. (1) na rzecz powoda U. (...) (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego
z siedzibą w W. kwotę 1208,85 zł (tysiąc dwieście osiem złotych 85/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 02.01.2019 roku do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Lidia Merska

Sygn. akt I C 64/19 upr

UZASADNIENIE

Powód – U. (...) (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wystąpił z pozwem o zapłatę przeciwko pozwanej K. K. (1) kwoty 1208,85zł wraz odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu podano, iż przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawartej przez pozwaną w dniu 03.08.2007r umowy z (...) S.A. o nr (...), z której to umowy pozwana się nie wywiązała. Dnia 06.06.2013r nastąpiło zbycie wierzytelności zgodnie z art. 509kc na rzecz powoda. Wówczas powód skierował do strony pozwanej wezwanie do zapłaty należności wraz z zawiadomieniem o przelewie wierzytelności, poinformowano pozwaną o wysokości zadłużenia. Strona pozwana w odpowiedzi na podjętą przez powoda próbę pozasądowego rozwiązania sporu dokonała wpłat na poczet zadłużenia, a tym samym uznała roszczenie. Powód odnotował dobrowolne wpłaty dotyczące roszczenia objętego pozwem. Pełnomocnik powoda powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2003r odnośnie definicji uznania długu wskazując, iż jest to każdy przypadek wyraźnego oświadczenia woli lub też innego jednoznacznego zachowania się dłużnika, z którego wynika że dłużnik uważa roszczenie za istniejące – sygn. akt I CKN 11/01. Zdaniem pełnomocnika powoda przejawem takiego uznania jest zapłata części długu, a to z kolei jest przerwaniem biegu przedawnienia, co z kolei można potraktować jako zrzeczenie się zarzutu przedawnienia. Uznanie długu wywołało istotne materialnoprawne skutki, bowiem roszczenie uzyskało ponownie przymiot zaskarżalności tj. stało się wymagalne z dniem 21.12.2016r. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się: 1062,36zł – kwota niespłaconego kapitału, 146,49 – kwota odsetek naliczonych przez cesjonariusza od kwoty kapitału. Pełnomocnik powoda podał, iż od dnia 31.12.2015r naliczane są odsetki ustawowe, zaś od dnia 01.01.2016r do dnia sporządzenia pozwu naliczane są odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z art. 481§2kc.

Pozwana K. K. (2) na rozprawie podała, że wie że ma dług w P., który spłacała w latach 2013 – 2016. Podała również, że miała zawarte dwie umowy pożyczki z tą firmą, że oddała dług w kwocie ponad 3000zł. Wskazała, że nie ma środków na spłatę pożyczki, okazała na tę okoliczność dokumenty.

Sąd Rejonowy w Giżycku ustalił i zważył, co następuje:

Pozwana dnia 27.07.2007r zawarła z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki o nr (...) (k. 4). Z tytułu tejże umowy pozwana obowiązana był do spłaty zadłużenie w ogólnej kwocie 5974,80zł. Z warunków umowy wynika, że roczna stopa oprocentowania wynosi 19% - kwota 752,56zł, ubezpieczenie – 480,00zł, opłata przygotowawcza – 174,00zł, a całkowity koszt pożyczki to 1396,56zł. Pożyczka miała być spłacona w 104 tygodniowych ratach w wysokości 57,54zł począwszy od 03.08.2007r. Na podstawie umowy z dnia 6.06.2013r powód nabył wierzytelność od (...) (k. 5 – 11). Z załącznika nr 1 wynika, iż pozwana nie wywiązała się z zawartej umowy o nr (...) na kwotę 1988,44zł – k. 11. Z pisma powoda kierowanego po pozwanej – k. 17 wynika, że powód nabył dwie wierzytelności, tj. tę objętą pozwem oraz wynikającą z umowy o nr (...) z dnia 17.10.2008r.

Z oświadczenia serwisera wierzytelności o odnotowanej wpłacie dotyczącej wierzytelności objętej pozwem wynika, że pozwana dokonywała systematycznie wpłat z tytuły zadłużenia od 23.07.2013r do 21.12.2016 (k. 12). Z tytułu wpłat wynika, iż strony zawarły układ ratalny, a wysokość rat miesięcznych wynosiła około 35 złotych.

Przedstawione powyżej ustalenia faktyczne wynikają ze zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów i są bezsporne między stronami.

Pozwana K. K. (1) nie kwestionowała tego, że ma dług wynikający z zawartej wcześniej umowy pożyczki, ale tłumaczyła jedynie że nie stać jej na spłatę należności. Zaznaczyć należy, że przystąpiła do spłaty należności wg zaproponowanego jej układu ratalnego, a zatem uznała roszczenie już w 2013r. Systematycznie spłacała należność do 21.12.2016r i od tego momentu zdaniem Sądu należy ewentualnie uwzględnić zarzut przedawnienia zgodnie z art. 117§2 ¹ kc. Uznanie roszczenia w rozumieniu art. 123§1 pkt 2 kc występuje w każdym wypadku wyraźnego oświadczenia woli lub też innego jednoznacznego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela z którego wynika, że dłużnik uważa roszczenie za istniejące. O uznaniu roszczenia można mówić wówczas, gdy określone zachowania dłużnika dotyczą w sposób jednoznaczny skonkretyzowanego, skierowanego przeciwko niemu roszczenia – wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 września 2017r sygn. akt V ACa 681/16; LEX 2382760.

Z tych względów Sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości oraz stosownie do art. 98kpc rozstrzygnął o kosztach postępowania należnych stronie powodowej. Wysokość należnego wynagrodzenia pełnomocnikowi powoda ustalono na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zm.) a także uwzględniono zwrot uiszczonej opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa – 17zł oraz wpisu sądowego – 30zł.