Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa (...) S.A. we W.

przeciwko (...) S.A. w W.

o odszkodowanie w kwocie 1930,50 zł

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) S.A. we W. kwotę 500,00 zł ( pięćset złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od powoda (...) S.A. we W. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 180,00 zł ( sto osiemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Sygn. akt I C 916/17

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. we W. w pozwie z dnia 16 listopada 2016 r. ( data stempla operatora pocztowego ) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1930,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 7 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność w kwocie 1500,00 zł tytułem uzupełnienia odszkodowania oraz kwota 430,50 zł tytułem ekspertyzy technicznej.

Pozew został wniesiony do Sądu Rejonowego w Płocku Wydział Gospodarczy, który nakazem zapłaty z dnia 13 lutego 2017 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie V GNc 3823/16 uwzględnił powództwo w całości.

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2017 r. wydanym w sprawie V GC 488/17 Sąd Rejonowy w Płocku przekazał sprawę według właściwości miejscowej i funkcjonalnej do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Przed Sądem Rejonowym w Ciechanowie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 listopada 2014 r. doszło do kolizji drogowej z udziałem samochodu osobowego marki K. nr rej. (...), należącego do G. D., oraz samochodu osobowego marki S. (...) nr rej. (...), należącego do R. Z., sprawcy kolizji. Samochód sprawcy kolizji objęty był w dacie zdarzenia ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. w W. ( bezsporne ).

W toku postępowania ubezpieczeniowego (...) S.A. w W. przyznał i wypłacił do dnia 12 września 2016 r. odszkodowanie w kwocie 6878,19 zł ( bezsporne ).

W dniu 16 lutego 2016 r., pomiędzy G. D., a (...) S.A. we W. doszło do zawarcia umowy cesji wierzytelności, na mocy której G. D. w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 8 listopada 2014 r. likwidowaną przez (...) S.A. w W., przeniósł wszelkie przysługujące mu wierzytelności z tytułu tej szkody na rzecz (...) S.A. we W. ( umowa cesji wierzytelności k. 18 - 20 ).

(...) S.A. we W. w dniu 7 marca 2016 r. zgłosiło do (...) S.A. w W. roszczenie w kwocie 1500,00 zł z tytułu ubytku wartości rynkowej pojazdu marki K. nr rej. (...) oraz w kwocie 430,50 zł z tytułu zwrotu kosztów wykonania opinii technicznej. W ekspertyzie wysokość utraconej wartości handlowej pojazdu ustalono na 1500,00 zł. (...) S.A. we W. zapłacił wynagrodzenie za wykonanie tej ekspertyzy w wysokości 430,50 zł ( ekspertyza k. 23, faktura k. 24 ).

Zakład ubezpieczeń odmówił przyznania odszkodowania w tym zakresie ( bezsporne ).

Wartość rynkowa samochodu marki K. nr rej. (...) według stanu na dzień 8 listopada 2014 r. wynosiła 32700,00 zł. Rynkowy ubytek wartości tego pojazdu w związku ze zdarzeniem z dnia 8 listopada 2014 r. wynosi 500,00 zł przy uwzględnieniu wcześniejszych uszkodzeń pojazdu przed dniem 8 listopada 2014 r. w postaci błotnika tylnego prawego ( opinia biegłego sądowego w zakresie wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw mgr inż. L. K. k. 143 – 151, 176 – 181 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dowodów, a w szczególności akt szkody ( k. 65 - 137 ), umowy cesji wierzytelności ( k. 18 - 20 ), ekspertyzy ( k. 23 ), faktury ( k. 24 ), zeznań świadka G. D. ( k. 138 – 139 ) oraz opinii biegłego sądowego w zakresie wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw mgr inż. L. K. ( k. 143 – 151, 176 – 181 ).

Odpowiedzialność (...) S.A. w W. za szkody wyrządzone w samochodzie G. D., a będące wynikiem kolizji z dnia 8 listopada 2014 r. oraz wysokość uznanej i wypłaconej kwoty odszkodowania nie były sporne. Wynikają wprost z akt szkody i niespornych twierdzeń stron.

W ocenie Sądu, do niespornych należą również okoliczności dotyczące wcześniejszych uszkodzeń pojazdu G. D., wynikające wprost z jego zeznań, a mające wpływ na wysokość należnego powodowi odszkodowania. Okoliczność powyższa, podobnie jak opinia uzupełniająca biegłego sądowego w tym zakresie nie były kwestionowane przez powoda (...) S.A. we W..

Rynkowy ubytek wartości pojazdu marki K. nr rej. (...), stanowiącego własność G. D., będący skutkiem zdarzenia z dnia 8 listopada 2014 r., Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw mgr inż. L. K.. Żadna ze stron nie kwestionowała tej opinii. W ocenie Sądu, opinia ta jest logiczna, spójna i opracowana w sposób fachowy. W związku z tym, Sąd przyjął ustalenia dokonane w tej opinii za własne.

Na marginesie wskazać należy, aczkolwiek okoliczność ta nie była kwestionowana przez stronę pozwaną, że z ekspertyzy, na którą powołuje się powód nie wynika w żaden sposób, przez kogo została sporządzona, jak również nie zawiera żadnych danych pozwalających na bezsporną identyfikację przedstawionej przez powoda faktury jako dotyczącej kosztów sporządzenia przedłożonej ekspertyzy.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda (...) S.A. we W. zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo tj. do kwoty 500,00 zł.

Powód (...) S.A. we W. dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda z tytułu uszkodzenia pojazdu, należało określić – według ogólnych zasad prawa cywilnego – do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiła kolizja. W niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, że odpowiedzialność kierowcy samochodu osobowego marki S. (...), nie była kwestionowana, należało rozstrzygnąć jedynie zakres odpowiedzialności pozwanego, w ramach jego odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody.

W myśl art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego: bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W ramach postępowania prowadzonego przez pozwany zakład ubezpieczeń w zakresie likwidacji szkody, ustalono odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu G. D.. Zakład ubezpieczeń odmówił natomiast wypłaty odszkodowania dotyczącego rynkowej utraty wartości pojazdu.

Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznała określona osoba w swych dobrach lub interesach. W efekcie owo naprawienie szkody ma zmierzać do odwrócenia w dobrach poszkodowanego skutków zdarzenia wyrządzającego mu szkodę i przywrócenia – w znaczeniu prawnym – stanu, jaki by istniał gdyby owo zdarzenie nie nastąpiło ( por. Kodeks Cywilny Tom I „Komentarz do artykułów 1 - 534” pod redakcją prof. E. Gniewka C.H. BECK Warszawa 2004, str. 838 ). Przenosząc te uwagi na grunt niniejszej sprawy, trzeba opowiedzieć się za takim sposobem ustalenia odszkodowania, które zapewni poszkodowanemu uzyskanie świadczenia umożliwiającego przywrócenie uszkodzonego samochodu do stanu sprzed wypadku. Dopiero wówczas dojdzie do pełnego odwrócenia skutków kolizji, za którą odpowiada ubezpieczyciel w ramach swej odpowiedzialności gwarancyjnej.

Skoro szkoda w tym wypadku polegała nie tylko na uszkodzeniach samochodu, awarii pewnych elementów, ale również utracie wartości pojazdu pomimo jego naprawy w stosunku do wartości pojazdu w chwili przed zdarzeniem drogowym z dnia 8 listopada 2014 r. Wysokość utraconej wartości pojazdu biegły sądowy mgr inż. L. K. ustalił na kwotę 500,00 zł przy uwzględnieniu, że samochód miał inne, wcześniejsze uszkodzenia.

Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody. Wartość samochodu po jego naprawie to nic innego, jak jego wartość rynkowa. Ponieważ wartość ta w wyniku uszkodzenia, choć później wyeliminowanego, zmalała w stosunku do tej, jaką pojazd ten miałby na rynku, gdyby nie został uszkodzony, to kompensata powinna obejmować nie tylko koszty naprawy, ale także tę różnicę wartości. W uchwale z dnia 12 października 2001 r. wydanej w sprawie III CZP 57/01 Sąd Najwyższy podkreślił, że odszkodowanie za uszkodzenie samochodu może obejmować oprócz kosztów jego naprawy także zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej różnicy między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie.

Powód (...) S.A. we W. domagał się zapłaty tytułem odszkodowania w związku z ubytkiem wartości rynkowej pojazdu kwoty 1500,00 zł. Sąd oddalił powództwo ponad kwotę 500,00 uznając je za niezasadne. Powód nie wykazał, do czego jest zobowiązany z mocy art. 6 kc, że wysokość odszkodowania ( utrata wartości handlowej pojazdu ) jest zasadna w kwocie wyższej niż 500,00 zł tj. niż kwota wynikająca z opinii biegłego sądowego sporządzonej na potrzeby niniejszego procesu.

Powód domagał się wypłaty kwoty 1500,00 zł wskazując na treść ekspertyzy technicznej sporządzonej na jego zlecenie. Ekspertyza ta ma charakter dokumentu prywatnego. Pozwany zakład ubezpieczeń nie uznał wniosków tej ekspertyzy. Złożona przez powoda ekspertyza techniczna nie może stanowić podstawy ustaleń Sądu w tym zakresie, wobec zakwestionowania przez pozwany zakład ubezpieczeń jej wniosków.

Sąd oddalił powództwo o zapłatę kwoty 430,50 zł tytułem kosztów ekspertyzy. Niewątpliwie, zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem judykatury i opinią doktryny, odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów winno obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższego w uchwale z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie III CZP 24/04. W niniejszej sprawie powód (...) S.A. we W. wystąpił o ekspertyzę, mając na uwadze odmowę wypłaty odszkodowania w zakresie ubytku wartości rynkowej pojazdu przez pozwanego. Ostatecznie ekspertyza miała istotne znaczenie dla powoda w kontekście domagania się wyższego odszkodowania, jednakże niniejszy proces jedynie w części potwierdził jego twierdzenia w zakresie wysokości należnego odszkodowania. Uznać zatem należy, że roszczenie w tym względnie, jako roszczenie pomocnicze, związane z roszczeniem głównym, potwierdzonym jedynie w niewielkiej części, podlega oddaleniu. W ocenie Sądu, powód decydując się na sporządzenie ekspertyzy prywatnej powinien uwzględniać również kwestię jej wiarygodności przy uwzględnieniu, że sporządzana jest na jego zlecenie i ma służyć potwierdzeniu jego roszczeń. Ekspertyza przedstawiona w niniejszym procesie jest enigmatyczna, nie wiadomo na jakiej podstawie przyjęto wyższe koszty naprawy samochodu niż w postępowaniu przed zakładem ubezpieczeń oraz według jakiej daty przyjęto wartość rynkową pojazdu.

Odsetki ustawowe za opóźnienie od wymienionej wyżej kwoty, Sąd zasądził od dnia 26 kwietnia 2019 r. tj. po upływie 14 dni od dnia wyrokowania w tej sprawie. Powód nie wykazał również, że decyzja o odmowie wypłaty odszkodowania była w oczywisty sposób nieprawidłowa. Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie zaś do ust. 2 cyt. artykułu w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania. W związku z powyższym Sąd uznał, że zastosowanie ma w niniejszej sprawie termin 14 – dniowy, który należy liczyć od dnia wyrokowania w sprawie, a zatem od wyjaśnienia okoliczności dotyczących wysokości należnego powodowi odszkodowania. W pozostałym zakresie Sąd oddalił żądanie powoda w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie jako niezasadne.

W pkt III wyroku, Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu. Zgodnie z art. 100 kpc, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań, koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd miał na uwadze, że powód wygrał proces jedynie w 26 % i w takim stosunku, co do zasady, Sąd uznał obciążenie stron kosztami procesu. Tym niemniej w uwagi na fakt, że pozwany powinien ponieść koszty opinii do kwoty 227,30 zł ( łącznie 874,22 x 26 % ), zaś podniósł je do kwoty 248,00 zł, przysługiwałby mu zwrot od powoda w kwocie 20,70 zł. Pozwany natomiast powinien zwrócić powodowi opłatę sądową od uwzględnionej części powództwa. Sąd zatem zniósł ostatecznie koszty w tym zakresie. Sąd rozstrzygnął nadto w zakresie kosztów zastępstwa procesowego, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego zakładu ubezpieczeń kwotę 180,00 zł stanowiącą różnicę pomiędzy stawką tych kosztów od uwzględnionej ( 90,00 zł ) a oddalonej ( 270,00 zł ) części powództwa.