Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) S.C.A. z siedzibą w Luksemburgu Rejestr Handlowy i Spółek (...)

przeciwko A. S.

o zapłatę

o r z e k a

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 952/18 upr

UZASADNIENIE

(...) S.C.A. z siedzibą w Luksemburgu wytoczył powództwo przeciwko A. S. o zapłatę kwoty 730,00 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie liczonymi od 28.10.2015r. do 31.12.2015r. i odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od 01.01.2016r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w 28 sierpnia 2015 roku pozwany zawarł z pożyczkodawcą umowę pożyczki gotówkowej o numerze (...). Pozwany zobowiązał się do zwrotu udzielonej mu pożyczki do dnia 27 października 2015 roku, czego jednak nie dokonał, co spowodowało powstanie wymagalnego zadłużenia. Na podstawie umowy cesji z dnia 28 grudnia 2016 roku pożyczkodawca zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz (...) Sp. z o.o., która z kolei na podstawie umowy cesji z dnia 27 czerwca 2017 roku zbyła tą wierzytelność na rzecz powoda. Powód wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się: 600,00 zł – kwota udzielonej pożyczki, 130,00 zł – prowizja. Ponadto wskazał, że dochodzi odsetek od dnia następnego po dniu ustalonego w umowie pożyczki terminu spłaty. Podniósł nadto, że podjął próbę polubownego rozwiązania niniejszego sporu, między innymi poprzez wysłanie do pozwanego przedsądowego wezwania do zapłaty. Wezwanie to pozostało jednak bez odpowiedzi.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 9 listopada 2018 roku, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu, jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Pozwany A. S., mimo należytego powiadomienia go o terminie, nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W związku z niestawieniem się pozwanego A. S. na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę i brakiem jakichkolwiek wyjaśnień, Sąd zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego (art. 339 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 k.p.c., w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Twierdzenia pozwu uznaje się za budzące uzasadnione wątpliwości, m.in. w sytuacji, gdy dowody i twierdzenia przedstawione przez powoda są niekompletne, pozostawiają wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, nie przedstawiają pełnego obrazu rzeczywistości. W takiej sytuacji wydając wyrok sąd nie może oprzeć się wyłącznie na twierdzeniach powoda i należy przeprowadzić postępowanie dowodowe celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1972 r. w sprawie III CR 153/72).

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie to na powodzie spoczywał więc ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy czy też do uzupełnienia postępowania dowodowego o dowody, na których istnienie wskazują strony, lecz których nie przedstawiły. Obowiązek dowodzenia spoczywa bowiem na stronach.

Powód nie dowiódł zarówno istnienia wierzytelności dochodzonej w pozwie, jak i legitymacji procesowej do występowania w niniejszej sprawie w charakterze powoda.

Należy podkreślić, iż powód nie przedłożył Sądowi żadnych dokumentów potwierdzających zasadność jego roszczenia, a zatem potwierdzających, że pozwanego i wierzyciela pierwotnego łączyła powołana w pozwie umowa pożyczki gotówkowej, z której warunków pozwany się nie wywiązał. Brak jest też jakichkolwiek dowodów na podjęcie wobec pozwanego działań windykacyjnych przed złożeniem pozwu, a także dowodów potwierdzających istnienie po stronie powoda legitymacji procesowej. Do zamknięcia rozprawy powód, zastąpiony przez profesjonalnego pełnomocnika, nie przedstawił powołanych w pozwie dokumentów. Pełnomocnik powoda ograniczył się jedynie do złożenia pozwu, który stanowi jedynie pismo procesowe, oraz pełnomocnictwa i wyciągu z rejestru handlowego i spółek, które to dokumenty nie dowodzą wskazanych na wstępie okoliczności.

Brak jakichkolwiek dowodów uniemożliwia poczynienie przez Sąd ustaleń zarówno w zakresie legitymacji procesowej stron, jak i ustaleń co do treści ewentualnej umowy zawartej przez pozwanego, ustalenia daty początkowej odsetek, wysokości odsetek oraz charakteru roszczenia i jego wymagalności, jak również ustaleń w zakresie legitymacji procesowej powoda.

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powód nie dowiódł swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.