Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania K. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 22 lutego 2013 r. Nr (...)

w sprawie K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. G. prawo do emerytury od dnia 27 stycznia 2013 r.

Sygn. akt IV U 212/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.01.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy K. G. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr153, poz. 1227) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43), albowiem ubezpieczony nie wykazał na dzień 1.01.1999 r. co najmniej 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Od decyzji tej odwołanie złożył K. G., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. Ubezpieczony wnosił o zaliczenie do kategorii prac w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od dnia 22.02.1972 r. do 6.03.1987 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. na stanowisku zbrojarz – betoniarz. Ponadto do odwołania załączył świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach za okres od 2.05.1987 r. do 31.12.1991 r. wystawione przez pracodawcę R. C. – właściciela Zakładu Budowlano – (...).

Pozwany ZUS uznał ten okres zatrudnienia i wydał nową decyzję z dnia 22.02.2013 r. i w tej decyzji uznał, że na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał 30 lat, 3 miesiące i 1 dzień okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 5 lat, 2 miesiące i 24 dni okresów zatrudnienia w warunkach szczególnych (k. 30 a.e.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. G. , ur. (...), złożył w styczniu 2012 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie prawa do emerytury. Pozwany ZUS nie zaliczył wnioskodawcy okresu zatrudnienia we Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od dnia 22.02.1972 r. do 6.03.1987 r. na stanowisku zbrojarza betoniarza, do pracy w warunkach szczególnych z uwagi na brak świadectwa pracy w szczególnych warunkach (decyzje z 26 i 30 k. a.e.).

W toku postepowania odwoławczego ubezpieczony popierał odwołanie i wnosił o zaliczenie wymienionego wyżej okresu jako zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony K. G. od 22.02.1972 r. był zatrudniony w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu jako betoniarz – zbrojarz. Przedsiębiorstwo to zajmowało się produkcją słupów betonowych, supremy, prefabrykatów betonowych, ogrodzeń i innych elementów (k. 14v a.s.). K. G. wykonywał głównie prace zbrojarskie. Sporadycznie wykonywał czynności związane z praca operatora sprzętu ciężkiego (k. 14 – zeznania świadka L. B., brygadzisty) i zeznania ubezpieczonego (k. 22v). Pracę na stanowisku zbrojarza wykonywał do końca zatrudnienia jako zajęcie podstawowe do 6.03.1987 r. Pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy tzw. „ogólne”, w którym to dokumencie wskazał stanowisko betoniarz – zbrojarz oraz sprzętu ciężkiego (k. 10 a.e.). Przedsiębiorstwo nie istnieje. W toku postępowania nie udało się ustalić miejsca przechowywania akt osobowych K. G. z okresu zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie.

Zdaniem Sądu Okręgowego materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonego, jak i świadków byłego przedsiębiorstwa tj. L. B. i C. S. oraz świadectwo pracy wystawione z chwilą zakończenia zatrudnienia w wymienionym przedsiębiorstwie daje podstawę do ustalenia, że ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia pracował jako zbrojarz – betoniarz, a sporadycznie był operatorem ciężkich maszyn budowlanych – spychacza. Obydwa te rodzaje prac należą do kategorii prac w szczególnych warunkach, o których mowa w przepisach wykazu „A” dział VIII poz. 3 i 4 powołanego na wstępie rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r.

Pomimo braku akt osobowych, nie budzi wątpliwości, zdaniem Sądu, że w spornym okresie ubezpieczony wykonywał te prace stale i w pełnym wymiarze. Zatem po doliczeniu okresu 15-letnioego zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie do okresu uznanego przez ZUS tj. do 5 lat, to łączny okres zatrudnienia w tej kategorii wynosi ponad 20 lat.

Ubezpieczony nie należy do OFE.

W tej sytuacji Sąd przyjął, że K. G. w dacie ukończenia 60-tego roku życia tj. (...)r. spełnił wszystkie przesłanki określone w § 2 ust. 1, §3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. rozporządzenia w zw. z przepisami art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym.

Mając na względzie powyższe Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzekł jak w sentencji.