Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 lutego 2013 r. Nr (...)- (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2013 r. do dnia 30 listopada 2013 r.

Sygn. akt IV U 296/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.02.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.02.2013 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. w związku z tym ubezpieczony nie spełnił warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227).

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony A. K., który wnosił o jej zmianę, twierdząc, że schorzenie w postaci pokrzywki autoimmunologicznej, na która cierpi od 2002 r., nie jest wyleczone, a jedynie jest w fazie remisji. Dalej ubezpieczony twierdził, że schorzenie to nie pozwala mu na wykonywanie zawodu mechanika kierowcy. Ponadto występują u niego dolegliwości kręgosłupa co powoduje niezdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony A. K. ur. (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznawanej okresowo od 1.06.2005 r. do 31.01.2013 r. Przed upływem okresu, na który przyznana była ostatnia renta, A. K. złożył 18.12.2012 r. kolejny wniosek do ZUS o przyznanie prawa do renty na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego, Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu badania stwierdziła u wnioskodawcy następujące schorzenia: pokrzywkę przewlekłą opóźnioną w ucisku, pokrzywkę autoimmunologiczną w okresie remisji, nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane, nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka w wywiadzie (k. 46v – 47 a.l.). W ocenie Komisji, stopień nasilenia tych schorzeń, nie powoduje u badanego niezdolności do pracy. Orzeczenie to wydane dnia 12.02.2013 r. stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 19.02.2013 r. odmawiającej prawa do renty (k. 171 a.r.).

W trakcie postępowania odwoławczego, Sąd wywołał dowód z opinii biegłych lekarzy: ortopedy i dermatologa. Biegli opiniowali oddzielnie. Biegły lekarz ortopeda rozpoznał u A. K., okresowe dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa, w przebiegu zmian zwyrodnieniowych segmentów L3L4 i L5S1 bez objawów korzeniowych i ubytkowych (k. 8 a.s.). według tego biegłego schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy.

Z kolei biegła lekarz dermatolog, rozpoznała u opiniowanego: pokrzywkę przewlekłą autoimmunologiczną i pokrzywkę opóźnioną w ucisku. W ocenie tej biegłej schorzenia te powodują w dalszym ciągu częściowa niezdolność do pracy okresowo do 30.11.2013 r. (k. 22 a.s.). W uzasadnieniu opinii biegła stwierdziła, że badany pomimo stosowania leków przeciwhistaminowych, średnio dwukrotnie w ciągu miesiąca na obrzęki powiek które przez kilka dni utrudniają mu pole widzenia oraz powstają wysiewy na ciele. Biegła stwierdziła, że potrzebna jest kolejna hospitalizacja badanego w klinice dermatologicznej celem wdrożenia nowoczesnego leczenia.

Do opinii tej zastrzeżenia złożył pozwany organ rentowy (k. 27 i 29 a.s.). W załączniku do pisma procesowego ZUS, członek Komisji Lekarskiej, powołał się na stwierdzenie biegłej, iż nie stwierdza się zmian chorobowych, pomimo to biegła uważa, że ubezpieczony powinien odbyć hospitalizację dermatologiczną. Z opinią tą nie może się zgodzić. Został złożony wniosek dowodowy o powołanie innego biegłego dermatologa.

Sąd oddalił ten wniosek dowodowy, uznając, iż nie został właściwie uzasadniony. Zdaniem Sądu, okoliczność, iż w dacie badania, biegła nie stwierdziła zmian chorobowych nie oznacza, że schorzenia dermatologiczne nie istnieją. Biegła powołując się na wywiad z badanym, wskazał, że dwa razy w miesiącu występują objawy tych schorzeń i konieczna diagnostyka w warunkach szpitalnych i wdrożenie nowoczesnego leczenia. W ocenie Sądu argumentacja biegłej jest przekonywująca. Schorzenia te w dalszym ciągu istnieją. Podkreślić należy, iż w niedawnej przeszłości ubezpieczony dowodził również na drodze sądowej (sygn. akt IV U 89/10). W trakcie tamtego postępowania był badany przez dwóch biegłych dermatologów, którzy ocenili, iż przyjmowanie leków przeciwhistaminowych stanowi przeciwwskazanie do wykonywania zawodu kierowcy (uzasadnienie wyroku z dnia 9.11.2010 r. – k. 133v a.r.). Ubezpieczony, jak wynika z opinii wywołanej w przedmiotowej sprawie, w dalszym ciągu przyjmuje leki przeciwhistaminowe. Jego stan zdrowia nie uległ więc znaczącej poprawie. Dlatego też uznał, iż dowód z opinii biegłej dermatolog, która we wnioskach stwierdziła częściową niezdolność do pracy na dalszy okres tj. do 30.11.2013 r. z zaleceniem hospitalizacji, jest miarodajny.

Sąd przyjmując ten dowód za obiektywny i miarodajny, uznał, że A. K. jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS za okres do 30.11.2013 r. Spełnił zatem przesłankę z art. 57 ust. 1 pkt. 1 tej samej ustawy do nabycia prawa do renty na dalszy okres.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.