Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant st. sekretarz sądowy Lidia Śnieg

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Kaliszu A. H.,

po rozpoznaniu dnia 10.01.2017r., 17.03.2017r., 30.03.2017r.

sprawy G. J. , s. J. i W. zd. B., ur. (...) w K.,

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 03 stycznia 2013r. w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla (...) spółki z o.o. w K. w kwocie 177 zł, będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, mimo braku decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru (...) zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego tj. cysterny ciśnieniowej wyprodukowanej przez M. numer fabryczny (...) rok produkcji 1998, zamontowanej na naczepie typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...), poświadczył nieprawdę w dokonanym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wpisie, stwierdzając, iż wynik badania w/w pojazdu jest pozytywny, czego zgodnie z art. 81 ustęp 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym w związku § 6 ustęp 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i w zw. z treścią punktu 6.5 załącznika numer 1 do tegoż Rozporządzenia nie mógł uczynić, jeśli nie przedstawiono mu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność w/w urządzenia technicznego,

tj. o czyn z art. 271§3 k.k.

II. w dniu 04 stycznia 2014r. w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla (...) spółki z o.o. w K. w kwocie 177 zł, będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, mimo braku decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru (...) zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego tj. cysterny ciśnieniowej wyprodukowanej przez M. numer fabryczny (...) rok produkcji 1998, zamontowanej na naczepie typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...), poświadczył nieprawdę w dokonanym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wpisie, stwierdzając, iż wynik badania w/w pojazdu jest pozytywny, czego zgodnie z art. 81 ustęp 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym w związku § 6 ustęp 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i w zw. z treścią punktu 6.5 załącznika numer 1 do tegoż Rozporządzenia nie mógł uczynić, jeśli nie przedstawiono mu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność w/w urządzenia technicznego,

tj. o czyn z art. 271§3 k.k.

sprawy S. K. , s. M. i M. zd. D., ur. (...) K.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 04 lutego 2015r. w P., gm. B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla PPHU (...) w kwocie 177 zł, będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, mimo braku decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru (...) zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego tj. cysterny ciśnieniowej wyprodukowanej przez M. numer fabryczny (...) rok produkcji 1998, zamontowanej na naczepie typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...), poświadczył nieprawdę w dokonanym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wpisie, stwierdzając, iż wynik badania w/w pojazdu jest pozytywny, czego zgodnie z art. 81 ustęp 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym w związku § 6 ustęp 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i w zw. z treścią punktu 6.5 załącznika numer 1 do tegoż Rozporządzenia nie mógł uczynić, jeśli nie przedstawiono mu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność w/w urządzenia technicznego,

tj. o czyn z art. 271§3 k.k.

1.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postepowanie karne wobec oskarżonego G. J. o czyny polegające na tym, że:

- w dniu 03 stycznia 2013 r. w K., będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, mimo braku decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru (...) zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego, tj. cysterny ciśnieniowej wyprodukowanej przez M. numer fabryczny (...) rok produkcji 1998, zamontowanej na naczepie typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...), poświadczył nieprawdę w dokonanym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wpisie, stwierdzając, iż wynik badania w/w pojazdu jest pozytywny, czego zgodnie z art. 81 ustęp 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym w związku § 6 ustęp 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i w zw. z treścią punktu 6.5 załącznika numer 1 do tegoż Rozporządzenia nie mógł uczynić, jeśli nie przedstawiono mu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność w/w urządzenia technicznego,

- w dniu 04 stycznia 2014 r. w K., będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, mimo braku decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru (...) zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego, tj. cysterny ciśnieniowej wyprodukowanej przez M. numer fabryczny (...) rok produkcji 1998, zamontowanej na naczepie typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...), poświadczył nieprawdę w dokonanym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wpisie, stwierdzając, iż wynik badania w/w pojazdu jest pozytywny, czego zgodnie z art. 81 ustęp 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym w związku § 6 ustęp 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i w zw. z treścią punktu 6.5 załącznika numer 1 do tegoż Rozporządzenia nie mógł uczynić, jeśli nie przedstawiono mu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność w/w urządzenia technicznego, tj. o czyny z art. 271 § 1 k.k. warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok;

2.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego S. K. o czyn polegający na tym, że w dniu 04 lutego 2015r. w P., gm. B., będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, mimo braku decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru (...) zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego, tj. cysterny ciśnieniowej wyprodukowanej przez M. numer fabryczny (...) rok produkcji 1998, zamontowanej na naczepie typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...), poświadczył nieprawdę w dokonanym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wpisie, stwierdzając, iż wynik badania w/w pojazdu jest pozytywny, czego zgodnie z art. 81 ustęp 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym w związku § 6 ustęp 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i w zw. z treścią punktu 6.5 załącznika numer 1 do tegoż Rozporządzenia nie mógł uczynić, jeśli nie przedstawiono mu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność w/w urządzenia technicznego, tj. o czyn z art. 271 § 1 k.k. warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok;

3.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt 7 k.k. orzeka wobec oskarżonego G. J. świadczenie pieniężne w kwocie 3000 (trzech tysięcy) zł a od oskarżonego S. K. w kwocie 2000 (dwa tysiące) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

4.  zasądza od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 110 (sto dziesięć) zł tytułem kosztów sądowych.

II K 581/16

UZASADNIENIE

Oskarżony G. J. wykonuje zawód diagnosty pojazdów mechanicznych. Jest zatrudniony przez (...) spółka z o.o. w K.. W dniach 3 stycznia 2013 r. oraz 4 stycznia 2014 r. przeprowadzał badanie diagnostyczne naczepy typ (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer VIN (...).

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. J. – k. 370-371, informacja – k. 21, dokumenty związane z nadaniem uprawnień – k. 90-102, rejestr badań technicznych wraz z zaświadczeniami – k. 208-220).

Podobne badania ale w dacie 4 lutego 2015 r. przeprowadził diagnosta S. K. działający w ramach PPHU (...).

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. K. – k. 370, informacja – k. 21, dokumenty związane z nadaniem uprawnień – k. 58-89).

Na przedmiotowej naczepie zamontowana jest cysterna ciśnieniowa wyprodukowana przez firmę (...), o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 1998. Cysterna ta po raz pierwszy została zarejestrowana w Polsce w 1998 r. W datach badań przedmiotowa naczepa wraz z cysterna były własnością przedsiębiorstwa (...) spółka z o.o. w K.. Cysterna ta mimo, iż była wyposażona w mechanizm do służący do napełniania i opróżniania ciśnieniem wyższym niż 0,5 bara, nie miała zamontowanej odpowiedniej tabliczki znamionowej jak również dla te naczepy nie została wydana pozytywna decyzja Transportowego Dozoru (...)

(dowód: dokumenty związane z doraźnym badaniem cysterny – k. 422-471, dokumenty związane z rejestracją naczepy – k. 22-44, 107-132, zeznania świadka R. P. – k. 202-203, decyzja (...) – k. 381-382)

Za przedstawienie pojazdu do badania technicznego był odpowiedzialny między innymi kierowca A. Ś.. Przedstawiając pojazd do badania kierowca okazywał diagnostom dokumenty pojazdu. Wśród tych dokumentów znajdowały się świadectwa legalizacji ponownej wystawione w dniu 2 grudnia 2006 r. i ważne do 31 grudnia 2013 oraz kolejne od 31 grudnia 2013 r. do 31 grudnia 2020 r. Diagności po powierzchownych oględzinach polegających na sprawdzeniu tabliczki znamionowej oraz dokumentów dotyczącej tej cysterny przyjęli, iż jest to cysterna bezciśnieniowa, co skutkowało zaniechaniem żądania dokumentów potwierdzających pozytywne wyniki badań przeprowadzonych przez Urząd Dozoru Technicznego. Pomimo braku decyzji naczepa uzyskała pozytywny wynik podczas badań technicznych

(dowód: świadectwo legalizacji ponownej – k. 176, 362, 416, 418, zeznania świadka A. Ś. – k. 371-372 , 173-174, zdjęcie – k. 355).

Oskarżony G. J. ma 56 lat. Jest żonaty, ma jedno samodzielne dziecko. Z zawodu jest technikiem mechanikiem. Pracuje jako diagnosta i zarabia 1700 zł miesięcznie. Jest współwłaścicielem nieruchomości. Nie był karany

(dane osobowe – k. 370, karta karna – k. 237, 257).

Oskarżony S. K. ma 36 lat. Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest technikiem mechanikiem. Pracuje na stanowisku diagnosty. Zarabia ok. 1300 zł miesięcznie. Jest żonaty, ma dwoje dzieci,. Nie ma majątku większej wartości. Nie był uprzednio karany

(dane osobowe – k. 243-244, karta karna – k. 238, 256).

G. J. oraz S. K. nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów. Okoliczności każdorazowego przeprowadzania badań i dokonania wpisu potwierdzili oskarżeni, wyjaśniając, że nie mieli podstaw, by żądać od kierowcy lub właściciela naczepy dokumentów dotyczących dozoru technicznego. Wyjaśnili także, iż informacji o posiadaniu przez pojazd urządzenia technicznego podlegającego dozorowi technicznemu nie było w systemie komputerowym, którego sprawdzenia dokonuje przy każdym badaniu pojazdu. Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych w części w jakiej potwierdzili dokonanie badań technicznych i dokonanie wpisów w dowodach rejestracyjnych. Wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie są jasne i rzeczowe, znajdują także potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach, które nie były kwestionowane przez strony i w całości uznano za wiarygodne. Jednocześnie brak podstaw do kwestionowania twierdzeń oskarżonych w odniesieniu do opisywanej przez nich motywacji i interpretacji przepisów, bowiem wyjaśnienia te nie podlegają obiektywnej weryfikacji Sądu ( w odróżnieniu od oceny prawidłowości dokonanych interpretacji i okoliczności jej towarzyszących). Odmówiono prawdziwości twierdzeniom oskarżonych w zakresie, w jakim twierdzili, iż nie mieli możliwości innego postąpienia i zweryfikowania prawidłowości przedkładanych dokumentów. Przeczą temu przede wszystkim wyjaśnienia G. J., który stwierdził, iż cysterny ciśnieniowe i bezciśnieniowe odróżnia nastawa na manometrze, a w przypadku przedmiotowej cysterny nie widział manometru, co z pewnością nie polega na prawdzie ponieważ jak wynika z dokumentów uzyskanych od producenta cysterny od momentu wyprodukowania była to cysterna ciśnieniowa. Z zeznań D. M. wynika, iż nastawa na manometrze wskazywała, że jest to cysterna ciśnieniowa. Przeczą wyjaśnieniom oskarżonych w tym zakresie również zeznania świadka K. W. – kierownika diagnostów zatrudnionych w P. M. (k. 206-207), który stwierdził, iż uznaje się, że cysterna jest urządzeniem bezciśnieniowym jeśli nie posiada zaworów bezpieczeństwa, manometrów. Natomiast zeznania świadka D. P. (k. 284-285) wynika, iż przeprowadzał on badania naczepy w taki sposób jak oskarżony G. J.. Natomiast z zeznań Z. P. (k. 290-291) wynikało, iż sprawdziłby ciśnienie robocze na manometrze. Z zeznań M. C. wynika natomiast, iż diagnosta ma możliwość ustalenia, czy dana naczepa powinna podlegać Transportowemu Dozorowi Technicznemu (k. 297).

Sąd uznał za jasne w treści zeznania świadka R. P. – pracownika transportowego Dozoru (...) w P. i D. M. nie odmówił wiary ich wzajemnie uzupełniającym się i szczegółowym relacjom. Wiarygodności nie odmówiono także zeznaniom pozostałych świadków, bowiem były one rzeczowe i poparte załączonymi dokumentami. Zeznania M. Z. nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego w sprawie, świadek ogólnie potwierdził informacje znajdujące się w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa (k. 160). Podobnie zeznania J. J. (2) nie wniosły nic nowego do sprawy – świadek potwierdził, że wykonywał badania przedmiotowej cysterny. Zeznał, iż dla niego nie miało znaczenia, czy jest to cysterna ciśnieniowa czy bezciśnieniowa.

Stosownie do treści art. 84 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – prawo o ruchu drogowym diagnosta w zakresie swych uprawnień do przeprowadzania kontroli pojazdów, pełni funkcję publiczną, przekazaną mu przez właściwego miejscowo starostę. Nie budzi wątpliwości Sądu, że oskarżeni w tej sprawie jako diagności, w ramach przysługujących im uprawnień byli upoważnieni do wystawiania zaświadczeń, które posiadały istotne znaczenie w obrocie prawnym.

Stosownie do treści § 1 pkt. 1 ppkt g Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 1468), dozorowi technicznemu podlegają urządzenia ciśnieniowe, w których znajdują się ciecze lub gazy pod ciśnieniem różnym od atmosferycznego - zbiorniki, w tym cysterny, do przewozu materiałów niezaliczonych jako niebezpieczne, które są pod ciśnieniem napełniane, opróżniane lub przewożone, dla których iloczyn nadciśnienia i pojemności jest większy niż 50 barów × dm3, a nadciśnienie jest wyższe niż 0,5 bara. W stosunku do tych urządzeń w celu uzyskania pozytywnego wyniku badania technicznego wymagane jest uzyskanie decyzji właściwego organu dozoru technicznego o dopuszczeniu go do eksploatacji.

Stosownie do treści art. 81 ust 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – prawo o ruchu drogowym badanie techniczne pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego.

Z przeprowadzonych dowodów w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że cysterna eksploatowana przez (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zaopatrzona była w mechanizm opróżnienia ciśnieniowego przekraczającego 0,5 bara, a jednocześnie była przeznaczona do przewozu materiałów płynnych – nie zaliczonych do niebezpiecznych.

Jak wynika z zeznań D. M. pracownika firmy (...), cysterny ciśnieniowe i bezciśnieniowe nie muszą się od siebie oczywiście różnić. Zarówno cysterny ciśnieniowe jak i bezciśnieniowe mogą być wyposażone w podobny osprzęt. Natomiast zawsze będą się odróżniać nastawą ciśnienia na manometrze. Niezależnie od tego oskarżeni jako uprawnieni do przeprowadzania kontroli diagności pomimo nie złożenia im decyzji właściwego organu dozoru technicznego o dopuszczeniu do eksploatacji cystern podlegających dozorowi, badania zakończyli wynikiem pozytywnym dopuszczającym pojazdy do ruchu po drogach publicznych.

Podjęcie tych decyzji oskarżeni wyjaśniali, tym, iż nie mieli prawa kontrolować zgodności dokumentów z przedstawionym do badań urządzeniem. W ocenie Sądu, jako diagności oskarżeni mają obowiązek badać, czy przedstawione im urządzenie posiada wymagane dokumenty, zaświadczenia. Diagności muszą umieć odróżnić, czy przedstawione do badania urządzenia posiadają właściwe dokumenty. W tej sytuacji, niezależnie od tego, że cysterna nie została prawidłowo oznakowana i posiadała świadectwo legalizacji ponownej właściwe dla urządzenia bezciśnieniowego brak dokonania dokładnego sprawdzenia, czy urządzenie to nie wymaga aktualnego zaświadczenia o dopuszczeniu do eksploatacji było zaniechaniem ze strony diagnostów. Oskarżeni całkowicie pominęli wątek dotyczący parametrów ciśnieniowych poddanych badaniom pojazdów, powyżej 0,5 bara, który wynika bezpośrednio z treści przepisu rozporządzenia. Niewątpliwie badanie techniczne pojazdu to także sprawdzenie jego parametrów z wymaganiami stawianymi określonego rodzaju pojazdom i to niezależnie od tego, czy podleganie (...) było w jakikolwiek sposób uzewnętrznione. Na oskarżonych, jako podmiotach profesjonalnie świadczących usługi w zakresie dokonywania badań diagnostycznych, którzy uzyskali stosowne uprawnienia, poprzedzone szkoleniem ciążył szczególny obowiązek podjęcia takich czynności, któremu – mimo możliwości jego wykonania – uchybili. Na diagnoście spoczywa bowiem obowiązek kontrolowania, czy pojazdy nadają się do funkcjonowania w ruchu drogowym i czy nie stanowią niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia innych użytkowników ruchu drogowego. Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, iż zachowanie oskarżonych wyczerpało znamiona występku z art. 271 § 1 k.k.

Sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej zarzucanych oskarżonym czynów, uznając, iż nie działali oni w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na rzecz zatrudniającego ich pracodawcy. Działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej może polegać na przysporzeniu tej korzyści zarówno dla siebie samego lub kogoś innego (art. 115 § 4 k.k.). W realiach niniejszej sprawy opłaty pobrane w wyżej opisanych okolicznościach nie stanowiły korzyści majątkowej dla pracodawcy oskarżonego, a były pobraną i ustaloną w oparciu o obwiązujące taryfy opłatą za dokonanie badania diagnostycznego. Przy tym były to opłaty za pojedyncze badania i nie stanowiły podstawy do zwiększenia, z uwagi na sposób działania oskarżonych, chociażby ilości innych badań na tych określonych stacjach. Oskarżeni nie działali w przestępczym, bezpośrednim zamiarze poświadczenia nieprawdy, co do stanu technicznego pojazdu i dopuszczenia go w ten sposób do ruchu ale dokonali prawidłowych, choć niekompletnych badań technicznych. Pojazd, który podlegał badaniu był nietypowy i już ta okoliczność winna skutkować u oskarżonych zwiększeniem czujności w zakresie sprawdzenia wymagań jakie powinien on spełniać. Zwłaszcza, że powierzone oskarżonym obowiązki wymagały szczególnej staranności i rzetelności W tej sytuacji oskarżeni godzili się na skutek w postaci dopuszczenia do ruchu pojazdów bez wymaganych dodatkowych wymagań, istotnych z punktu widzenia bezpieczeństwa innych użytkowników dróg.

Stopień społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonym w tej sprawie należy ocenić jako spory, bowiem ich działanie godziło w dobro jakim jest wiarygodność dokumentów i zaufanie do działania osób, którym powierzono szczególne obowiązki jak i uprawnienia. Przy tym należy stwierdzić, iż zdarzenia będące przedmiotem oceny Sądu miały charakter incydentalnych, sprawcy nie działali z zamiarem kierunkowym poświadczenia nieprawdy, a zdarzenia były efektem nieprawidłowej interpretacji zakresu swoich obowiązków i braku należytej, podstawowej staranności w działaniu. Pojazdy były sprawne, brak aktualnej decyzji z dozoru technicznego został uzupełniony.

Powyższa ocena stopnia społecznej szkodliwości czynów oraz stopnia winy oskarżonych pozwoliła Sądowi na rozważenie zastosowania wobec oskarżonych instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

Zarówno stopień społecznej szkodliwości czynów jak i winy oskarżonych nie jest znaczny.

W sprawie nie budzą wątpliwości okoliczności popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im czynów, a oskarżeni nie byli karani sądownie.

Przestępstwo z art. 271 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Sąd zastosował wobec oskarżonych ustawę obowiązującą po dniu 1 lipca 2015 roku, z uwagi na fakt, iż jej brzmienie pozwala na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania w stosunku do sprawców przestępstw z art. 271 § 1 kk .

W zakresie postawy i właściwości sprawców zdaniem Sądu istnieją niewątpliwe podstawy do przyjęcia pozytywnej prognozy w zakresie przestrzegania przez nich w przyszłości porządku prawnego, w tym należytego wykonywania obowiązków zawodowych. Oskarżeni sumiennie wykonują powierzone im obowiązki. Wobec oskarżonych nie odnotowano przewinień dyscyplinarnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd warunkowo umorzył oskarżonym G. J. postępowanie karne o czyny z art. 271§1 kk na okres 1 roku próby, uznając, iż okres ten będzie adekwatny i jednocześnie wystarczający dla odniesienia wobec oskarżonych należytych efektów zapobiegawczych i wychowawczych. Nadto celem maksymalizacji tych efektów Sąd na podstawie art. 67 § 3 k. k. i art. 39 pkt 7 k.k. orzekł od oskarżonego S. K. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 2.000 złotych, a w przypadku oskarżonego G. J., któremu zarzucono dwa czyny – kwoty 3000 złotych. Ustalona wysokość świadczeń uwzględnia przeciętną ale stabilną sytuację majątkową oskarżonych i poniesienie takiego świadczenia określonego w dolnych granicach jest możliwe.

Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwotach po 110 złotych. Poniesienie kosztów w pełnej ich wysokości nie będzie dla oskarżonych zbyt uciążliwe.