Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Urbańska - Czarnasiak

Protokolant : stażysta Daria Włodarska

w obecności /-/

po rozpoznaniu w dniach 29 marca 2018r., 19 czerwca 2018r. i 30 sierpnia 2018r.

sprawy karnej:

P. K.

syna J. i J. zd. L.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 22 lipca 2017 roku w K. na ul. (...), kierował w strefie ruchu lądowego po drodze publicznej samochodem osobowym marki T. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,39 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

- tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  oskarżonego P. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego wyżej wypełniającego znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 /sto/ stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10,00 /dziesięć/ złotych,

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkich kategorii w strefie ruchu lądowego na okres 3 /trzech/ lat,

3.  na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego w pkt. 2 wyroku zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 22 lipca 2017r.,

4.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,00 /pięć tysięcy/ złotych,

5.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 666,16 /sześćset sześćdziesiąt sześć 16/100/ złotych tytułem kosztów sądowych.

SSR J. Urbańska –Czarnasiak

Sygn. akt II K 890/17

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2017 roku oskarżony P. K. poruszał się samochodem osobowym marki T. o nr rej. (...) w K. ulicą (...). O godz. 7:45 został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy K. w K., którzy wyczuli od oskarżonego woń alkoholu, wobec czego poddali go na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem AlcoBlow z wynikiem pozytywnym. Następnie został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem A.. Badanie wykazało, iż prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości z następującymi wynikami:

-

o godzinie 07 : 48 – wynik 0,39 mg / l,

- o godzinie 08 : 07 – wynik 0,40 mg / l

Następnie na urządzeniu ALKOMETR A2.0 o godzinach 08:13 i 08:15 stan nietrzeźwości wynosił 0,37mg/l oraz 0,39 mg/l. .

Funkcjonariusze zatrzymali oskarżonemu prawo jazdy o nr (...) wydane przez Starostę K., a jego samochód zabezpieczyła inna osoba.

( dowód: notatka urzędowa- k. 1, protokoły z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 2 i 4, świadectwa wzorcowania k. 3 i 5, oświadczenie k. 6, postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy k- 10, zeznania świadka M. K. k. 35-36, 110)

Oskarżony P. K. ma 54 lata, jest synem J. i J. z d. L.. Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu wyuczonego jest technikiem ogrodnikiem. Jest żonaty i posiada dwoje dorosłych dzieci. Utrzymuje się z prac dorywczych o dochodzie ok. 1000 zł. miesięcznie. Posiadający gospodarstwo rolne o pow. ok. 1 ha wraz z budynkami gospodarczymi oraz dom jednorodzinny. Nie był uprzednio karany, a według biegłych psychiatrów jego zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem nie była w żadnym stopniu ograniczona.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego- k. 77, dane o karalności- k. 9, zapytanie o ukaranie k. 14, opinia sądowo – psychiatryczna k. 89 - 92 )

Oskarżony P. K. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Wobec zebranego w sprawie materiału dowodowego wyjaśnienia oskarżonego w zakresie nie przyznania się do winy są zupełnie niewiarygodne. Za prawdziwe i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym należało uznać zeznania świadka funkcjonariusza policji M. K.. Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości. Ponadto nie budziła wątpliwości także sprawność urządzeń, za pomocą których dokonywano pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, gdyż posiadały one ważne świadectwa legalizacji.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis artykułu 178a § 1 k.k. penalizuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Zgodnie z art. 115 § 16 k. k. człowiek znajduje się w stanie nietrzeźwości, gdy zawartość alkoholu w jego krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego te wartość, lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg, albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Występek przewidziany w art. 178a § 1 k. k. jest przestępstwem formalnym, które może nastąpić bez względu na to czy zaistniał jakikolwiek skutek. Stronę podmiotową tego występku stanowi umyślność.

Oskarżony P. K. wypełnił swoim zachowaniem przedmiotową stronę występku z art. 178a § 1 k.k., gdyż po spożyciu alkoholu, mając 0,39 mg /l alkoholu w wydychanym powietrzu, wsiadł do samochodu i wyjechał nim na drogę publiczną. Oskarżony, jako dorosły mężczyzna, miał pełną świadomość, iż po spożywaniu alkoholu możne znajdować się w stanie nietrzeźwości. Analiza dowodów zebranych w sprawie wskazuje, iż oskarżony działał umyślnie z zamiarem ewentualnym, gdyż zdając sobie sprawę, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, przewidywał możliwość popełnienia przestępstwa i godził się na to.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny Sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako znaczny. Przemawia za tym postawa oskarżonego oraz stopień i rodzaj naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Nadmienić w tym miejscu należy, iż nagminność tego typu przestępstw w skali ogólnokrajowej nie pozwala na uznanie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu P. K. nie jest znaczny, a co za tym idzie nie pozwala na zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował uprzednią niekaralność oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie 178a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 złotych uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara w pełni zrealizuje wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, Sąd na podstawie art. 42 § 2 k. k. (w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 maja 2015r.) orzekł w stosunku do P. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w stresie ruchu lądowego na okres 3 lat. Nadmienić należy, iż okres wymierzonego zakazu jest okresem minimalnym, bowiem w myśl wyżej cytowanego przepisu Sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełni to przestępstwo w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Ustalając minimalny okres trwania orzeczonego zakazu Sąd wziął pod uwagę stan nietrzeźwości oskarżonego.

Zgodnie z art. 63 § 4 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 22 lipca 2017r..

Wobec popełnienia przez oskarżonego przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Sąd zobligowany był również w myśl przepisu art. 43a § 2 kk orzec od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości od 5.000,00 złotych do 60.000,00 złotych. Zasądzając w przedmiotowym wyroku świadczenie pieniężne w minimalnej kwocie 5000,00 złotych Sąd kierował się stanem nietrzeźwości oskarżonego i jego sytuacją materialną.

Na podstawie art. 627 kpk uwzględniając sytuację rodzinną i finansową oskarżonego Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 666,16 złotych tytułem poniesionych w niniejszej sprawie kosztów sądowych. Oskarżony jest osobą pracującą, uzyskującą z pracy zarobkowej wynagrodzenie w wysokości ok 1000 złotych, a poza tym posiada gospodarstwo rolne o pow. ok. 1 ha z budynkami gospodarczymi oraz dom jednorodzinny. Zatem uiszczenie poniesionych w sprawie kosztów nie będzie dla niego stanowiło zbyt dużego obciążenia. Na koszty te składa się opłata od wymierzonej kary oraz koszty poniesione zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym.

SSR J. Urbańska – Czarnasiak