Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r. w Lublinie

sprawy P. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty na dalszy okres

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 21 czerwca 2018 r. sygn. akt VIII U 1638/17

oddala apelację.

Jacek Chaciński Małgorzata Pasek Elżbieta Czaja

Sygn. akt III AUa 753/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 maja 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił P. K.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z dnia 24 kwietnia 2017 roku ustaliła, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy.

W odwołaniu wniesionym w dniu 28 czerwca 2017 roku P. K.domagał się jej zmiany poprzez ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniósł, iż stan jego zdrowia nie uległ jakiejkolwiek poprawie i nadal powoduje częściową niezdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z 21 czerwca 2018 roku Sąd Okręgowy w Lublinie zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił P. K.prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia (...)do dnia(...)oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
w L. na rzeczP. K.kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Podstawą wyroku były następujące ustalenia:

P. K. urodził się w dniu (...). W okresie od 18 września 1992 roku wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 grudnia 2016 roku. Wnioskodawca ma wykształcenie zasadnicze zawodowe w zawodzie kierowca.

W dnia 7 grudnia 2016 roku P. K.wystąpił z wnioskiem
o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Komisja Lekarska ZUS, wydanym w dniu 24 kwietnia 2017 roku orzeczeniem w trybie nadzoru orzekła, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Powyższe orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji.

W opinii sporządzonej w dniu 6 września 2017 roku, uzupełnionej w dniu 28 grudnia 2017 roku biegli kardiolog, neurolog i chirurg rozpoznali
u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, ranę głowy, zespół bólowy kręgosłupa okolicy(...)bez ubytków neurologicznych, stan po złamaniu panewki stawu biodrowego lewego, stan po złamaniu żeber od (...) do(...)po stronie lewej, stan po złamaniu trzonu i wyrostka łokciowego lewego, stan po złamaniu nasady dalszej obu kości przedramienia lewego, rany lewego kolana, skręcenie kręgosłupa szyjnego, stan po operacji przepukliny pępkowej, stan po operacji polipów jelita grubego. Uznali wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

W opinii z dnia 17 października 2017 roku biegła lekarz psychiatra stwierdziła u wnioskodawcy funkcjonowanie intelektualne na poziomie poniżej przeciętnej, organiczne zaburzenia procesów poznawczych i organiczną chwiejność afektywną, organiczne zaburzenia lękowo – depresyjne w wywiadzie, cerebrastenię pourazową w wywiadzie. Uznała wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 4 marca 2015 roku do(...). W uzasadnieniu opinii biegła podniosła, iż rozpoznane zaburzenia powodują utrudnienie funkcjonowania wnioskodawcy we wszystkich dziedzinach życia i dezorganizują jego funkcje psychiczne w stopniu sprowadzającym częściową niezdolność do pracy.

Strony nie wniosły zastrzeżeń do powyższej opinii.

Sąd Okręgowy w Lublinie podzielił sporządzone w niniejszym postępowaniu opinie biegłych. Zostały one wydane przez niekwestionowanych specjalistów z zakresu schorzeń występujących u wnioskodawcy, po uprzedniej analizie akt sprawy i zapoznaniu się z dotyczącą jego osoby dokumentacją lekarską. Opinie są rzetelne i wyczerpujące. Za podstawę rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy w Lublinie przyjął opinię biegłego sądowego psychiatry sporządzoną w dniu 17 października 2017 roku, w której stwierdzono u wnioskodawcy częściową niezdolność do pracy, która trwa w dalszym ciągu od(...)do dnia (...).

Powyższa opinia nie były kwestionowana przez strony niniejszego postępowania.

Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. 2017, poz. 1383 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy;

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 i 7 ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Wnioskodawca był częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 grudnia 2016 roku. W oparciu o przedstawioną powyżej opinię biegłego Sąd Okręgowy ustalił, iż P. K.jest osobą nadal częściowo niezdolną do pracy. Z tego względu zmienił zaskarżoną decyzję, ustalając wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia(...)na okres wskazany w opinii biegłego do dnia (...).

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o przytoczone przepisy oraz na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia przepis art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia niniejszego postępowania.

Od tego wyroku apelację złożył organ rentowy zaskarżając wyrok
w całości.

Wyrokowi zarzucał:

- naruszenie przepisów prawa materialnego art. 107 w zw. z art. 129 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. DZ. U. z 2017 poz. 1383 ze zm.) poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji ustalenie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w nieprawidłowym okresie, tj. od dnia (...)do(...), a nie od dnia 1.06.2017 roku bowiem P. K.miał wypłacane świadczenie rentowe do dnia 31.05.2017 roku.

Skarżący wnosił o zmianę wyroku poprzez ustalenieP. K.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.06 2017 roku do(...), a także zniesienie kosztów postępowania miedzy stronami.

Sąd Apelacyjny zważył.

Apelacja nie jest zasadna. Ustalenia Sądu I instancji i wyprowadzone na ich podstawie wnioski Sąd Apelacyjny podziela i przyjmuje za własne, nie ma potrzeby ich powtarzania. Z prawidłowych ustaleń dokonanych przez Sąd Okręgowy wynika, że wnioskodawca spełnia w dalszym ciągu warunki do renty.

W uzupełnieniu ustaleń przypomnieć należy, że ubezpieczony orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 3 stycznia 2017 roku uznany został za nadal częściowo niezdolnego do pracy. Organ rentowy decyzją z dnia 24.01. 2017 roku przyznał rentę i wypłacał ją do dnia 31.05. 2017 roku.

Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z dnia 24 kwietnia 2017 roku w trybie nadzoru ustaliła, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy. Istotnym jest, że zaskarżoną decyzją z dnia 26 maja 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie tylko odmówił P. K.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, lecz również uchylił wcześniejszą decyzję 24 stycznia 2017 roku.

W tym stanie rzeczy prawo P. K.do renty za okres od
1 stycznia do 31 maja 2017 roku nie zostało jednoznacznie i ostatecznie rozstrzygnięte. Okoliczność, że wnioskodawca miał w tym okresie wypłacane świadczenie wobec uchylenia decyzji przyznającej to świadczenie, pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Podkreślenia wymaga, że sąd orzekał jedynie o prawie do renty, a nie o wypłacie świadczenia.

Ustawa odróżnia moment powstania prawa (tj. spełnienie warunków - art. 100) od momentu wypłaty świadczenia, tj. co do zasady nie wcześniej niż od miesiąca zgłoszenia wniosku lub wydania decyzji z urzędu - art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny nie stwierdza naruszenia wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny orzekł, na podstawie art. 385 k.p.c., jak w sentencji.