Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Liliana Wojciechowska

Protokolant: Kamila Sienkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2019 r. w Świnoujściu na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego K. O.

przeciwko P. O.

o alimenty

I.  Zasądza od pozwanego P. O. na rzecz małoletniego powoda K. O. urodzonego (...) alimenty w wysokości po 400 zł (czterysta złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 – go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 15 marca 2019r.

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  Odstępuje od obciążania pozwanego kosztami procesu;

IV.  Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 196/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 października 2018r. małoletni powód K. O. reprezentowany przez matkę P. R., wniósł o zasądzenie od pozwanego P. O. alimentów w kwocie po 1.300 zł miesięcznie, płatnych z góry do 10-go dnia każdego miesiąca, do rąk matki powoda wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Ponadto wniósł o zabezpieczenie roszczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do zapłaty na rzecz małoletniego powoda na czas trwania postępowania od dnia 10 października 2018 r. kwoty po 700 zł miesięcznie płatnej z góry do rąk matki powoda do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że małoletni powód K. O. pochodzi z nieformalnego związku (...). Rodzice powoda poznali się w 2011 r, a od 2013 r. zamieszkali razem w Holandii, gdzie oboje pracowali i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Z uwagi na problemy pozwanego z nadużywaniem alkoholu i środków odurzających, matka powoda wróciła z małoletnim K. O. do Polski i zamieszkali u jej rodziców. Obecnie P. R. zatrudniona jest na umowę o pracę na okres próbny w firmie (...) sp. z o.o.” w Ś.. Z tytułu umowy o pracę osiąga miesięczny dochód w wysokości 3.000 zł brutto miesięcznie. Wskazuje, że średni koszt utrzymania syna to ok. 1.300 zł miesięcznie, na który składają się: czynsz – 614,98 zł; gaz – ok.20- 50 zł; prąd – ok. 60-90 zł; przedszkole – ok. 160 – 200 zł; wyprawka przedszkolna – ok. 73 zł; środki czystości i kosmetyki – ok. 50 – 70 zł; odzież i obuwie – ok. 75 – 100 zł; materiały dydaktyczne do przedszkola – ok. 20 zł; wyżywienie – ok. 170 – 200 zł; zabawki rozrywki – ok. 80 zł. Dodatkowo wskazano, że dziecko powinno uczęszczać na dodatkowe zajęcia np. na basen, zajęcia sportowe i naukę języków obcych ,których koszt to ok. 200-250 zł miesięcznie a przedstawicielka ustawowa nie jest w stanie obecnie pokryć kosztów zajęć dodatkowych syna. W utrzymaniu i wychowaniu małoletniego K. O. pomaga babcia J. R.. Pozwany P. O. pracował na cały etat w firmie (...) w Holandii na stanowisku magazyniera, uzyskując dochód w wysokości 1.200 – 1.500 euro miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 27 grudnia 2018r. P. O. wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę alimentów po 300 zł oraz wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia ponad kwotę 200 zł miesięcznie, a dodatkowo wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zarzucił zawyżenie wysokości wydatków wskazanych przez matkę małoletniego powoda na utrzymanie syna oraz fakt, że podana w pozwie kwota stanowczo przekracza jego możliwości finansowe. Pozwany podniósł, że małoletni K. O. mieszka obecnie z matką i babcią, w związku z czym część kosztów utrzymania mieszkania w których partycypuje małoletni to co najwyżej 1/3 wskazanych w pozwie opłat. Według powoda, w mniejszym stopniu zawyżone zostały wydatki na wyżywienie, środki czystości i teoretyczne wydatki na zajęcia dodatkowe małoletniego. Podniósł, że obowiązek partycypowania w utrzymaniu dziecka należy do obojga rodziców, w związku z czym niezrozumiałe jest, że matka dziecka żąda alimentów w wysokości kosztów jego całkowitego miesięcznego utrzymania. Wskazał, że obecnie wrócił do Polski i nie jest nigdzie zatrudniony, a po znalezieniu pracy deklaruje chęć uiszczania wyższej kwoty alimentów.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2019r. Sąd Rejonowy (...) udzielił zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na czas trwania postępowania, zobowiązując P. O. do łożenia na rzecz małoletniego syna po 400 z miesięcznie, do 10-tego dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – P. R., od dnia 2 listopada 2018 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni K. O. urodził się (...) w miejscowości L. w Holandii. Pochodzi z nieformalnego związku (...), którzy razem wychowywali dziecko i wspólnie prowadzili gospodarstwo domowe w Holandii do połowy lipca 2018r. P. R. wyjechała z Holandii z małoletnim synem i zamieszkała w Ś. ze swoją matką J. R., ze względu na nadużywanie alkoholu i środków odurzających przez P. O..

Dowody:

- kopia odpisu zupełnego aktu urodzenia k. 4

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda P. R. k. 61-62

- zeznania świadka J. R. k. 86-87

Małoletni K. O. ma 4 lata i 10 miesięcy. Chłopiec uczęszcza do Przedszkola Miejskiego nr 10 w Ś., co wiąże się z opłaceniem ubezpieczenia i składek. Ostatnio częściej niszczy ubrania i obuwie. K. O. jest dzieckiem zdrowym. Małoletni obecnie nie chodzi na żadne dodatkowe zajęcia. Bierze udział w przyjęciach urodzinowych kolegów i koleżanek. Miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego wynoszą około 900 zł, na które składają się: opłata za przedszkole – 160 zł, składka ubezpieczeniowa – 3,50 zł; komitet rodzicielski – 8,33 zł; składki w przedszkolu – 8,33 zł; wyżywienie – 200 zł; ubrania – 150 zł; buty – 80 zł; wyjścia na urodziny kolegów - 100 zł; kosmetyki – 50 zł; zabawki – 50 zł. Dodatkowo udział w kosztach utrzymania mieszkania przypadający w 1/3 na K. O. - 253,33 zł miesięcznie.

Dowody:

- zaświadczenie k.13

- faktury k. 16,17

- paragony k. 18 – 24

- bilety k. 25

- zeznania świadka J. R. k.86-87

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda P. R. k.61-62

Matka małoletniego P. R. ma 32 lata. W lipcu 2018 r. przeprowadziła się wraz z małoletnim synem K. O. do Polski z zamiarem stałego pobytu. Obecnie mieszka razem z synem u swojej matki J. R. w Ś. w 3 pokojowym mieszkaniu i razem z matką prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i dokłada się do rachunków. Pozwany nie przekazuje pieniędzy na utrzymanie syna, kupił mu dwa razy zabawki - auta. W grudniu 2018 r. przywiózł dziecku ubrania, część z nich była za mała, a drugiej części małoletni nie chciał nosić. Pozwany odwoływał spotkanie z synem ze względu na złe warunki pogodowe, ostatni raz spotkał się 12 stycznia na 2 godziny. Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda pracuje w firmie spedycyjnej na stałą umowę o pracę, osiągając zarobki w kwocie 2.500 zł netto miesięcznie, wcześniej otrzymywała 2.150 zł netto miesięcznie, pracując na umowę o pracę na okres próbny. Nie ma żadnych zobowiązań finansowych. Po powrocie do Polski w lipcu 2018 r. posiadała oszczędności z tytułu pracy w Holandii. Jest zdrowa i nie bierze żadnych leków. Miesięczny koszt utrzymania P. R. to 1.073 zł, na który składa się: wyżywienie – 200 zł, środki higieniczne i kosmetyki – 100 zł, ubrania – 150 zł, obuwie – 70 zł. Udział w kosztach utrzymania mieszkania to 253 zł miesięcznie.

Dowody:

- zaświadczenie k. 12

- umowa o pracę na okres próbny k. 14

- faktury k. 16,17

- paragony k. 18 – 24

- zaświadczenie k. 50

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda P. R. k. 61-62

- zeznania świadka J. R. k. 86-87

Pozwany P. O. ma 33 lata i obecnie zamieszkuje w N. ze swoją matką S. O.. W domu matki, dokłada się do węgla, za który zapłacił 550 zł. Jego matka robi zakupy spożywcze, a on wydaje na swoje potrzeby 100 zł miesięcznie na środki czystości. Jest zdrowy i na nic się nie leczy. W grudniu 2018 r. wrócił do Polski z Holandii, gdzie pracował zarobkowo w firmie drukarskiej, za wynagrodzeniem 1.200- 1.300 euro miesięcznie. Poniósł dodatkowe koszty związane z przywiezieniem rzeczy z Holandii ok. 950 euro i z opłaceniem zaległego rachunku za prąd ok. 700 euro. Posiada konto w banku (...), nie ma żadnych oszczędności. Nie posiada żadnych zobowiązań, kredytów i pożyczek. W grudniu 2018 r. przywiózł dla syna ubrania na kwotę 250 – 300 zł, kupuje mu zabawki. Zazwyczaj przyjeżdża na kontakty z synem. W dniu 6 marca 2019 r. pozwany zapłacił przedstawicielce ustawowej małoletniego powoda kwotę 1600 zł tytułem zabezpieczenia. Obecnie utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych, osiągając z tego tytułu zarobki w kwocie 1.500 zł miesięcznie, planuje wyjechać do Norwegii i zacząć pracę w budownictwie. Pozwany jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Miesięczne koszty utrzymania pozwanego to łącznie 540 zł. Na tą kwotę składają się koszty kosmetyków i środków czystości – 100 zł i zakupu węgla – 440 zł. Pozostałe opłaty związane z eksploatacją domu i zakupem wyżywienia dla pozwanego dokonuje jego matka, z którą pozwany prowadzi gospodarstwo domowe.

Dowody:

- zaświadczenie k.58,75

- przesłuchanie pozwanego P. O. k.62-63

- zaświadczenie z systemu PESEL –SAD k. 68-71

- zestawienie operacji bankowych k. 80 - 81

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o zasądzenie alimentów na rzecz małoletniego K. O. - co do zasady oraz co do wysokości 400 zł dochodzonego roszczenia, okazało się uzasadnione, w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści powołanych dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Nadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania stron i świadka które zasługiwały na nadanie im waloru wiarygodności w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem zeznania korespondowały z treścią dokumentów zgromadzonych w sprawie.

Powództwo o alimenty zostało oparte o treść przepisu art. 133 § 1 k.r.o. zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Według pkt XII uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z 9 czerwca 1976 r. (III CZP 46/75, OSNCP 1976, nr 9, poz. 184) podzielaną przez Sąd Rejonowy konsekwencją obowiązywania zasady równej stopy życiowej jest to, że rodzice w żadnym razie nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Pogląd ten podzielono i uzupełniono pkt IV uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 r. (III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42) (zob. również np. wyroki SN: z 21 stycznia 1999 r., I CKN 1292/98; z 6 stycznia 2000 r., I CKN 1077/99; z 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99; z 16 stycznia 2001 r., II CKN 40/99), gdzie wskazano nadto, że w szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek nie tylko dzielenia się choćby najszczuplejszymi swymi dochodami, lecz także wyzbywania się posiadanego majątku bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu, np. dla ratowania zdrowia dziecka. Nie można od nich jednak wymagać zbycia przedmiotów majątkowych przynoszących dochód i stanowiących źródło utrzymania rodziny. W przywołanej uchwale SN z 16 grudnia 1987 r. wskazano również, że zawsze zachodzi potrzeba zachowania rozsądnej równowagi pomiędzy zaspokojeniem potrzeb uprawnionego a poziomem życia zobowiązanego. Podkreślono, że uwzględnienie roszczenia dziecka nie może doprowadzić do niedostatku rodziców (zob. też wyrok SN z 8 sierpnia 1980 r., III CRN 144/80, OSNCP 1981, nr 1, poz. 20, gdzie wskazano na niedopuszczalność rozstrzygnięcia sprawy, w rezultacie którego pozwany zostanie pozbawiony najniezbędniejszych środków utrzymania i możliwości najskromniejszej egzystencji).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego K. O. oraz wskazany udział pozwanego P. O. w zaspokajaniu tych potrzeb wymagał zasądzenia alimentów w kwocie 400 zł miesięcznie od dnia wyrokowania, bowiem postanowieniem z dnia 30 stycznia 2019r. Sąd udzielił zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na czas trwania postępowania.

W tym miejscu w pierwszej kolejności należy wskazać, iż Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci dokumentów, zeznania stron i świadka oraz mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego i zawodowego iż usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego powoda opiewają na kwotę ok. 900 zł miesięcznie. Podkreślenia wymaga również okoliczność, że to matka powoda sprawuje bezpośrednią opiekę nad synem, pozwany zaś od momentu rozstania nie łoży na jego utrzymanie. Powyższe oznacza, iż małoletni ma ośrodek życiowy przy matce, a tam samym dla ustalenia kosztów związanych z utrzymaniem małoletniego powoda miarodajne były m.in. koszty związane z utrzymaniem mieszkania, w którym zamieszkuje on z matką.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż wysokość czynszu najmu, opłaty eksploatacyjnej, koszty związane z zakupem energii elektrycznej, w którym zamieszkuje małoletni powód wraz z matką – przy uwzględnieniu zasad doświadczenia życiowego i zawodowego odnoszących się do cen i poziomu zużycia przedmiotowych dóbr – nie są zbyt wygórowane. W konsekwencji należy uznać, iż kwota 253,33 zł – jako udział przypadający na małoletniego powoda w kosztach utrzymania mieszkania (tj. 1/3 x 760 zł wszystkich opłat eksploatacyjnych; opłat za energię elektryczną, gaz oraz czynszu najmu, jak również opłat za abonament telewizyjny) – jest w całości wydatkiem usprawiedliwionym w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkiem, który winien być pokrywany przez rodziców małoletniego dziecka.

Następnie należy podnieść, iż usprawiedliwione potrzeby uprawnionego w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., to nie tylko potrzeby elementarne – polegające na zapewnieniu minimum egzystencji – ale chodzi tu także o stworzenie uprawnionemu warunków umożliwiających mu rozwój intelektualny, społeczny, fizyczny oraz zdobycie wykształcenia. W tym kontekście wątpliwości Sądu nie budził fakt, iż usprawiedliwionymi wydatkami związanymi z utrzymaniem małoletniego powoda są kwoty wydatkowane tytułem przedszkola, zabawek i wyjść na urodziny kolegów i koleżanek dwa razy w miesiącu.

W odniesieniu do powyższych wydatków należy wskazać, iż konieczność ich ponoszenia – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – jest obligatoryjna przy uwzględnieniu wieku i związanych z tym potrzeb małoletniego K. O..

Podsumowując, wszystkie powyższe wydatki służą ogólnie pojętemu rozwojowi małoletniego powoda, a zatem są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. Jednocześnie należy wskazać, iż wysokość przedmiotowych wydatków – w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – nie jest wygórowana i odpowiada wysokości cen towarów i usług obowiązujących na lokalnym rynku.

Kolejno należy podnieść, iż skoro w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. usprawiedliwione są wydatki na zaspokajanie innych aniżeli elementarnych potrzeb, to tym bardziej usprawiedliwione będą miesięczne wydatki na zaspokajanie elementarnych potrzeb małoletniego powoda, tj. ubrania - 150 zł, buty – 80 zł, kosmetyki i środki czystości – 50 zł, wyżywienie – 200 zł. Małoletni jest obecnie w wieku, w którym szybciej niszczy i zużywa ubrania oraz obuwie. Ponadto szybko rośnie i się rozwija. W związku z powyższym, zakupów odzieży i obuwia należy dokonywać częściej.

Reasumując należy wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda K. O. opiewają na kwotę ok. 900 zł miesięcznie i w takim zakresie winny być pokrywane przez osoby zobowiązane do alimentacji dziecka w pierwszej kolejności, tj. przez rodziców dziecka. Sąd uznał, że matka powoda P. R. zawyżyła miesięczne koszty utrzymania małoletniego wskazując je w pozwie na średnią kwotę ok. 1.300 zł miesięcznie. Wygórowana była wskazana przez matkę małoletniego powoda kwota wyżywienia 4-letniego dziecka wskazana na rozprawie na 500 – 600 zł poza przedszkolem, ponieważ jak wynika z zeznań świadka J. R. - babci małoletniego kwota 600 zł miesięcznie jest wydatkowana na wyżywienie trzech osób: matki, babci i dziecka. Ponadto Sąd nie dał wiary twierdzeniom matki, że udział małoletniego powoda w utrzymaniu mieszkania to koszt ok. 700 zł miesięcznie. Jak wynika z postępowania dowodowego udział małoletniego w utrzymaniu mieszkania to kwota ok. 253 zł miesięcznie. W związku z tym kwota wskazana w pozwie przez przedstawicielkę ustawową, jest rażąco, co najmniej dwukrotnie zawyżona.

Przechodząc do kwestii możliwości zarobkowych oraz majątkowych osoby zobowiązanej do alimentacji należy wskazać, iż wątpliwości Sądu nie budził fakt, że pozwany może i powinien łożyć na swojego małoletniego syna K. O.. Należy wskazać, iż pozwany jest osobą zdrową i zdolną do pracy. Obecnie nie jest nigdzie zatrudniony i jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Utrzymuje się z tytułu wykonywanych prac dorywczych i z tego tytułu osiąga miesięczne wynagrodzenie w kwocie około 1.500 zł miesięcznie. W ocenie Sądu, możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka kwotą 400 zł miesięcznie. Pozwany otrzymuje o 1.000 zł niższe wynagrodzenie niż przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda, obecnie pozostaje na utrzymaniu matki, która jest na emeryturze- S. O. i nie posiada żadnych oszczędności.

Sąd wziął pod uwagę, że pozwany P. O. nie zajmuje się na co dzień wychowaniem syna, który na co dzień pozostaje pod opieką matki i winien w wyższym zakresie niż matka uczestniczyć w kosztach utrzymania małoletniego, jednakże ustalając wysokość alimentów Sąd kierował się obecnymi a nie przyszłymi możliwościami finansowymi i aktualną na dzień wyrokowania sytuacją życiową pozwanego zgodnie z art. 316§ 1 k.p.c., a te umożliwiają mu partycypowania w kosztach utrzymania syna w stopniu nie większym niż 400 zł miesięcznie. Jednakże, nie wyklucza to możliwości dochodzenia w przyszłości przez uprawnionego do świadczenia alimentacyjnego roszczeń z tytułu podwyższenia alimentów, o ile zmieni się sytuacja finansowa pozwanego, zrealizuje on swoje plany wyjazdu za granicę i tam podjęcia lepiej płatnej pracy. Obecnie zaś zasądzona tytułem alimentów kwota 400 zł pokrywa w odniesieniu do małoletniego K. O. ok. 1/2 kosztów związanych z jego utrzymaniem, bowiem Sąd uznał, że matka powoda, która zarabia średnio ok. 2.500 zł miesięcznie może partycypować w jego utrzymaniu w kwocie około 500 zł miesięcznie. Sąd uznał, że miesięczne wydatki P. R. związane z własnym utrzymaniem wynoszą około 820 zł miesięcznie, a ponadto koszt utrzymania mieszkania 253 zł. Matce małoletniego powoda pozostaje do dyspozycji miesięcznie kwota ok. 1.427 zł.

W zakresie przewyższającym zasądzoną kwotę 400 zł tytułem alimentów powództwo jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu (pkt. II wyroku).

Sąd na podstawie art.102 k.p.c. odstąpił od obciążania pozwanego kosztami procesu tj. opłaty od pozwu i zwrotem kosztów zastępstwa procesowego na rzecz małoletniego powoda w zakresie w jakim przegrał sprawę, mając na uwadze jego złą sytuację materialną i pierwszorzędny obowiązek alimentacyjny wobec syna.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie IV wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty.