Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r.

sprawy Z. G.

syna F. i S. z domu O.

urodzonego (...) w D.

obwinionego z art. 119 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 30 sierpnia 2018 r. sygnatura akt II W 332/18

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obwinionego Z. G. uniewinnia od zarzucanego mu czynu;

II.  stwierdza, że koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygn.akt IV Ka 740 / 18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kłodzku wyrokiem zaocznym z dnia 30 sierpnia 2018r. sygn. akt II W 332/18:

I.  Obwinionego Z. G. uznał za winnego tego, że w dniu 12.06.2017 r. o godz. 14:58 w sklepie (...) w S. przy ul. (...). Dokonał kradzieży art. spożywczych - (...) o wartości 6,99 zł na szkodę (...) S.A., to jest wykroczenia z art. 119§1 kw i za to na podstawie art.119§1 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) złotych;

II.  na podstawie art.119§4 kw orzekł wobec obwinionego obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego mienia, tj. kwoty 6,99 (sześć 99/100) złotych na rzecz (...)

III.  na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624§1 kpk zwolnił obwinionego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek tegoż Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się obwiniony, wnosząc apelację tzw. osobistą.

Apelujący zaskarżonemu wyrokowi zarzucił cyt. „ na podstawie art.438 punkt 2 i 3 kpk:

I.  obrazę przepisów postępowania mającą bezpośredni wpływ na treść orzeczenia poprzez 1) niezachowanie zasady obiektywizmu przy rozpoznawaniu sprawy a tym samym naruszenie art. 4 kpk polegającym na uwzględnieniu okoliczności i badaniu tychże przemawiających wyłącznie na moją niekorzyść, a pominięcie badania i uwzględnienia okoliczności przemawiających na moją korzyść,

2)  obrazę art. 6 kpk - to jest naruszenie prawa do obrony obwinionego poprzez nie przesłuchanie mnie przez funkcjonariuszy policji, oraz nie przesłuchanie obwinionego bezpośrednio przed Sądem orzekającym, co miało istotny wpływ na wynik orzeczenia zapadłego w sprawie,

3)  naruszenie art.424§1 punkt 1 i 2§2 kpk przez nie wskazanie na czym Sąd oparł się przy wydaniu wyroku, jakim dowodom dał wiarę, a jakim odmówił wiarygodności, a ponadto nie odniesienie się do szeregu zaniechań zarówno pracownika ochrony K. B., jego przełożonego któremu zgłaszał fakt dokonania przywłaszczenia, oraz niewyjaśnienie odległości czasowej pomiędzy dniem 12.06.2017 rok a powiadomieniem organów ścigania,

II.  naruszenie prawa procesowego art.7 kpk przez ukształtowanie przekonania Sądu na podstawie niektórych tylko dowodów przemawiających na niekorzyść obwinionego z pominięciem dowodów przemawiających na jego korzyść, przy dowolnej ocenie materiału dowodowego nie mającej nic wspólnego ze swobodną oceną dowodów bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania, oraz zasad wiedzy i doświadczenia życiowego,

III.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na przyjęciu sprawstwa i winy obwinionego w kierunku popełnienia zarzuconego mu wykroczenia i przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu z art. 119§1 kw, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy nie był kompletny, bowiem nie było moich wyjaśnień odnośnie przebiegu zdarzenia, brak zapisu monitoringu, brak zdjęć z monitoringu dokumentujących fakt rzekomego dokonania przeze mnie kradzieży, brak wyjaśnienia przyczyn licznych zaniechań pracownika ochrony, funkcjonariuszy policji w sprawie, a nadto dokonanie przez Sąd oceny zebranego materiału dowodowego niezgodnej z zasadami doświadczenia życiowego, które to zasady zastosowane w sposób poprawny przez Sąd orzekający winny prowadzić do wniosku o uniewinnienie mnie od popełnienia zarzuconego mi wykroczenia.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty apelujący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku co do istoty sprawy i uniewinnienie od popełnienia przypisanego wykroczenia, albo uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego jej w tym zakresie rozpoznania, albowiem zachodzi potrzeba przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości, całkowite zwolnienie obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest zasadna i skutkuje zmianą wyroku przez uniewinnienie obwinionego od przypisanego mu czynu.

Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne bazowały wyłącznie na dowodach przedstawionych przez oskarżyciela publicznego. Stanowisko obwinionego znane sądowi nie było, gdyż w toku postępowania nie został przesłuchany i nie złożył wyjaśnień. Sytuacja dowodowa jednak uległa istotnej zmianie w postępowaniu apelacyjnym. Obwiniony Z. G. w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie w dniu 19 grudnia 2018r. przyznał, że w dacie zarzucanego mu czynu robił zakupy w sklepie (...) w S. zidentyfikował swój wizerunek na zdjęciu z monitoringu sklepu (na k. 1 akt). Jednocześnie obwiniony zaprzeczył dokonaniu zarzucanej mu kradzieży sklepowej, podkreślając, że ze wskazanego zdjęcia nie wynika, by jej dokonał. Obwiniony także zaprzeczył, by toczyły się inne postępowania przeciwko niemu o kradzieże sklepowe. Zaznaczył że nie zna świadka K. B., obciążającego go zeznaniami.

W obliczu całokształtu materiału dowodowego sprawy nie można w sposób stanowczy przesądzić o sprawstwie i zawinieniu obwinionego. W sprawie występują dwie równoważne wersje dowodowe, oparte wyłącznie na relacjach osobowych, tj. obciążające zeznania świadka K. B. ( pracownika ochrony sklepu) oraz przeciwne im w treści wyjaśnienia obwinionego. Obie wersje nie zostały potwierdzone jakimkolwiek obiektywnym dowodem.

Wypada też wyeksponować, że zeznań świadka K. B., jakoby moment kradzieży zarejestrowała kamera ochrony, nie można zweryfikować procesowo. Mimo możliwości technicznych nie zabezpieczono przedmiotowego nagrania monitoringu. Nadto obwiniony nie został ujęty na gorącym uczynku kradzieży serka (...), ani bezpośrednio po zarzucanym czynie. Policja o rzekomej kradzieży została powiadomiona po tygodniu, bo dopiero 19 czerwca 2017r. Pokrzywdzony sklep nie przedstawił jakiejkolwiek dokumentacji, w ogóle potwierdzającej kradzież serka (...) o wartości 6,99 zł ( np. dowodu dostawy towaru, protokołu pokradzieżowego czy remanentu).

Zatem żadnej z przedstawionych wersji dowodowych nie można - bez ryzyka błędu faktycznego - przydać waloru wiarygodności. W szczególności nie przekonują dowody winy.

W przedstawionej wyżej sytuacji dowodowej musi znaleźć zastosowanie przepis art. 8 kpw w zw. z art. 5§ 2 kpk - niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego, co w realiach dowodowych sprawy powoduje konieczność wydania wyroku uniewinniającego.

W konsekwencji tej treści orzeczenia koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa (art. 119 § 2 pkt 1 kpw).