Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r.

sprawy J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 20 czerwca 2017

znak :(...)

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U .883/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.VI. 2017r., znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu wniosku z dnia 1.III. 2017r. odmówił J. B. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawczyni odmówiono prawa do renty, gdyż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13.VI.2017 r. ustalono, że nie jest ona niezdolna do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła wnioskodawczyni J. B. wnosząc o przyznanie prawa do renty .

W odpowiedzi Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o oddalenie odwołania uzasadniając jak w decyzji .

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

J. B. urodziła się (...) W okresie od 28.XI.1991r do 28.II.2001r miała prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy , a od 1.III.2001r do 31.III.2017r posiadała prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 2.V.2017r orzecznik ZUS uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy .Na skutek złożonego sprzeciwu orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13.V. 2017r. nie ustalono aby odwołująca była niezdolna do pracy (k. 353,254 akt rentowych)

W celu ustalenia stanu zdrowia wnioskodawczyni J. B. w szczególności czy jest ona nadal częściowo niezdolna do pracy, kiedy powstała owa niezdolność do pracy oraz czy ma charakter trwały czy okresowy, Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu pulmunologii, reumatologii, kardiologii , ortopedii i specjalisty medycyny pracy .

Biegli z zakresu kardiologii , neurologii , ortopedii w opiniach wydanych na podstawie akt sprawy, akt organu rentowego i zgromadzonej dokumentacji lekarskiej, a także po przeprowadzeniu badania sądowo-lekarskiego odwołującej się zaopiniowali ,że stan zdrowia wnioskodawczyni nie powoduje niezdolności do pracy / k. 13-16, 29-31/.

Biegła specjalista chorób płuc pulmunolog rozpoznała u wnioskodawczyni astmę oskrzelową kontrolowaną i zaopiniowała ,że nie stwierdziła u wnioskodawczyni takiego stopnia uszkodzenia układu oddechowego , który powodowałby niezdolność do pracy .Potwierdziła swoje stanowisko w opinii uzupełniającej / k. 24-25, 47/.

Biegła specjalista medycyny pracy w opinii z dnia 9.VII.2018r / k. 51 / orzekła ,że wnioskodawczyni nie jest nadal częściowo niezdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W uzasadnieniu wskazała ,że wnioskodawczyni od dziecka choruje na astmę oskrzelową. Przez 27 lat otrzymywała rentę , w międzyczasie pracując na stanowisku sprzedawcy , jak też prowadziła działalność gospodarczą o profilu administracyjno-handlowym .W 2009r uzyskała poprawę stanu zdrowia .To sprawia ,że wnioskodawczyni zarówno z tego z tego schorzenia jak i pozostałych schorzeń nie jest niezdolna do pracy .Tym samym wnioskodawczyni może pracować zgodnie z kwalifikacjami , czy też w zawodach jakie wykonywała w trakcie otrzymywania renty / k. 50-54/.

Zarzuty do opinii biegłej pulmunolog zgłosił pełnomocnik wnioskodawczyni / k. 43/.

Biegła w swojej opinii uzupełniającej podtrzymała swoją opinię.

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie wskazanych dowodów. Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego osoby w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy dał wiarę opiniom biegłych sądowych , albowiem są one fachowe, a ich treść oraz sposób formułowania wniosków nie budzi wątpliwości. Wspomniane opinie zawierają wszystkie konieczne elementy opiniowania, w tym odnosi się do dokumentacji lekarskiej. Z treści opinii wynika, iż zawierają one wszystkie konieczne elementy (wywiad uzyskany od wnioskodawczyni i z zapisu dokumentacji medycznej, rezultaty własnych badań, wskazanie dokumentacji medycznej będącej przedmiotem analizy, rozpoznanie lekarskie i wniosek końcowy dotyczący niezdolności do pracy). Merytoryczna analiza również pozwala na przyznanie opiniom biegłych waloru wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Renta z tytułu niezdolności do pracy chroni przed ryzykiem niezdolności do pracy. Specyfika powyższego ryzyka przejawia się w niestałości tego stanu faktycznego i prawnego. W związku z tym prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom – zmianie kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustaniu lub ponownemu powstaniu. O zmianach w prawie i wysokości świadczeń rentowych przesądza wynik badania lekarskiego przeprowadzonego przez lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. W toku postępowania sądowego w przedmiocie odwołania od decyzji organu rentowego, która zależna jest od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, Sąd dokonuje weryfikacji stanowiska lekarza, jak i komisji lekarskiej zakwestionowanych przez wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu przy czym częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie, stanowisko wyrażone w decyzji organu rentowego, odmawiające dalszej wypłaty renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy było zasadne. Sąd Okręgowy dokonując weryfikacji decyzji organu rentowego oparł się w tej mierze na opiniach biegłych. Biegli badający wnioskodawczynię jednoznacznie wskazali na jakie schorzenia cierpi wnioskodawczyni oraz orzekli, że nie powodują one naruszenia sprawności organizmu w stopniu, który uzasadniałby niezdolność do pracy w stopniu częściowym.

Biegła medycyny pracy wskazała ,że w stanie zdrowia wnioskodawczyni nastąpiła poprawa w stosunku do badania poprzedniego w dniu 18.III.2014r Poprawa polega na stabilizacji procesu chorobowego.

Sąd w całości podziela opinie biegłych. W ocenie Sądu zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy pozwala stwierdzić, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki do uzyskania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres .

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie .