Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział VI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Wyrwas - Oliwkiewicz

Protokolant: Elżbieta Radochońska

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2017 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R. na rzecz powoda Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwotę 19.872,14 zł (dziewiętnaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt dwa złote 14/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

a)  15.7444,76 zł od dnia 06 lutego 2016 roku,

b)  1.635,30 zł od dnia 18 lutego 2016 roku,

c)  2.492,08 zł od dnia 27 sierpnia 2016 roku;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.611,00 zł (cztery tysiące sześćset szesnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Justyna Wyrwas - Oliwkiewicz

Sygn. akt VI GC 339/17

UZASADNIENIE

Powód Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. wniosła przeciwko pozwanemu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R. pozew o zapłatę kwoty 19.872,14 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 15.744,76 zł od dnia 06 lutego 2016 roku, od kwoty 1.635,30 zł od dnia 18 lutego 2016 roku, od kwoty 2.492,08 zł od dnia 27 sierpnia 2016 roku, a także o zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Uzasadniając wskazał, iż strony zawarły umowę o dostarczanie wody i odprowadzania ścieków. Powód obciążył pozwanego fakturami VAT, które pozwany uregulował jedynie w części. (vide k.2-3)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 09 lutego 2017 roku tut. Sąd w całości uwzględnił żądanie pozwu. (vide k.31)

W sprzeciwie pozwany wniosła o oddalenie powództwa, a także zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Zaprzeczył wielkości zużycia wody opisanej w fakturach, a która nie wynika ze wskazań licznika. Zarzucał, że co do faktur nr (...) powód przyjął do rozliczenia średnie zużycie, jednakże nie wykazał, iż wodomierz główny przy ul. (...) i ul. (...) były niesprawne już w listopadzie 2015 roku i odpowiednio w czerwcu 2016 roku. Nie wykazał także, iż pozwany ponosi winę za niesprawność licznika. Brak zatem podstaw do szacunkowego określenia zużycia za w/w miesiące. Co do faktury nr (...) pozwana podniosła, iż została w całości opłacona. (vide k.36-37)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 kwietnia 2011 roku strony zawarły umowę o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków, na podstawie której powód miała dostarczać wodę do obiektów pozwanego i odprowadzać z nich ścieki (§ 1). Strony ustaliły, iż należności za zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków będą ustalane jako iloczyn cen i stawek oraz odpowiadającym im ilością świadczonych usług. W budynkach z wodomierzem głównym, ilość pobranej wody miała być ustalana zgodnie z jego wskazaniem. W przypadku niesprawności wodomierza lub niemożności odczytu z winy pozwanego faktura miała być wystawiona wg średniego zużycia wody z ostatnich 3 miesięcy lub na podstawie średniego zużycia wody w analogicznym okresie ubiegłego roku (§ 10). (dowód: umowa z 12 kwietnia 2011 roku z załącznikami nr 1 i 2 k.12-19)

W związku z wykonaniem umowy powód obciążył pozwanego fakturami VAT: z dnia 13 stycznia 2016 roku nr (...), z dnia 25 stycznia 2016 roku nr (...) oraz z dnia 2 sierpnia 2016 roku nr (...).

Faktura z dnia 13 stycznia 2016 roku na kwotę 37.821,38 zł została wystawiona tytułem rozliczenia wodomierza budynku przy ul. (...) w ilości 2.633,801 m ³, z terminem zapłaty dnia 05 lutego 2016 roku. Faktura z dnia 25 stycznia 2016 roku na kwotę 3.741,18 zł została wystawiona tytułem rozliczenia wodomierza budynku przy ul. (...), z terminem zapłaty dnia 17 lutego 2016 roku. Faktura z dnia 2 sierpnia 2016 roku na kwotę 41.142,02 zł została wystawiona tytułem rozliczenia wodomierza budynku przy ul. (...) w ilości 2.787,76 m ³, z terminem zapłaty dnia 25 sierpnia 2016 roku.

Pozwany uregulował częściowo ww. faktury. Do zapłaty pozostały kwoty odpowiednio: 15.744,76 zł, 1.635,30 zł oraz 2.492,08 zł. (dowód: faktury VAT z 13 i 25 stycznia 2016 roku, k.20-25)

Pismem z dnia 30 maja 2016 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwot 15.744,76 zł oraz 1.635,30 zł, a pismem z dnia 25 października 2016 roku kwoty 2.492,08 zł, z odsetkami ustawowymi, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. (dowód: pisma powódki z 30 maja i 25 października 2016 roku k.26-29)

W korespondencji powód informował pozwanego, iż w dniu 07 stycznia 2016 roku dokonano wymiany wodomierza przy ul. (...) w związku z jego postojem, a także, iż faktura z dnia 13 stycznia 2016 roku obejmuje okres niesprawności wodomierza od 31 października 2015 roku do 06 stycznia 2016 roku. Według średniego zużycia wody z ostatnich 3 miesięcy przed wystąpieniem postoju (tj. od 31 lipca do 30 października 2015 roku) zużycie wody za okres niesprawności wynosi łącznie 18.650,564 m ³, przy czym zużycie w ilości 7.514,30 m ³ oraz 8.502,463 m ³ zostało ujęte w innych fakturach. Faktura z dnia 13 stycznia 2016 roku obejmowała pozostałe zużycie (różnicę) w ilości 2.633,801 m ³.

Pozwany kwestionował sposób rozliczenia wodomierza przy ul. (...) podając, iż w listopadzie 2015 roku licznik wskazywał prawidłowe zużycie na 7.514,30 m ³. Postój wodomierza obejmował okres od 30 listopada 2015 roku do 06 stycznia 2016 roku, a różnica zużycia za okres postoju wg średniego wskazania wynosi 1.423,49 m ³.

Powód wskazywał na brak możliwości określenia dokładnego dnia wystąpienia postoju licznika, lecz także brak informacji o znacznym spadku zużycia wody w porównaniu do okresów analogicznych. Miesięczne zużycie wody przy ul. (...) wynosiło 8.200-8.600 m ³. Pozwany, nie przedłożył powodowi dziennych odczytów wodomierzy, mimo iż powód zwracał się o nie.

Powód informował pozwanego także o dokonanej w dniu 19 lipca 2016 roku wymianie wodomierza przy ul. (...), który również uległ zatrzymaniu, a także, iż faktura z dnia2 sierpnia 2016 roku obejmuje okres niesprawności wodomierza od 31 maja do 18 lipca 2016 roku oraz zużycie po wymianie, które wynoszą odpowiednio 1.740,49 m ³ oraz 1.047,27 m ³, tj. łącznie 2.787,76 m ³. Zużycie w okresie niesprawności stanowiło różnicę pomiędzy średnim zużyciem w ilości 4.324,40 m ³ oraz zużyciem w ilości 1.740,49 m ³ ujętym w innej fakturze.

Pozwany kwestionował rozliczenie wodomierza przy ul. (...) podając, iż w dniu 30 czerwca 2016 roku wodomierz był sprawny i prezentował prawidłowy odczyt na 2.583,91 m ³, a zużycie za okres postoju od 30 czerwca do 18 lipca 2016 roku wynosi 1.571,076 m ³. Łączne zużycie za okres od 30 czerwca do 31 lipca 2016 roku powinno wynosić 2.618,346 m ³.

Powód wskazywał na brak informacji o znacznym spadku zużycia wody w porównaniu do okresów analogicznych. Miesięczne zużycie wody przy ul. (...) wynosiło 2.700-2.900 m ³. (dowód: korespondencja stron z odczytami stanu wodomierzy k.41-49, 72-87)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy z pozwanym, której przedmiotem było dostarczanie wody do obiektów pozwanej i odprowadzanie z nich ścieków. Wynagrodzenia za wykonanie tej umowy miało być co do zasady wyliczane w oparciu o wskazania wodomierza. Jednakże, w § 10 ust. 5 umowy strony zastrzegły, iż w przypadku niesprawności wodomierza lub niemożności odczytu z winy pozwanej faktura będzie wystawiona wg średniego zużycia wody z ostatnich 3 miesięcy lub na podstawie średniego zużycia wody w analogicznym okresie ubiegłego roku.

Z uwagi na powoływanie się przez powoda na średnie wyliczenie zużycia z powodu niesprawności wodomierza bez znaczenia pozostawała przyczyna niesprawności, a w szczególności, czy pozwany ponosi winę za tę niesprawność. Wykładnia § 10 ust. 5 umowy prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż przesłanka winy pozwanego musi być spełniona jedynie w przypadku niemożności odczytu stanu wodomierza z powodów innych, niż jego niesprawność. Taka interpretacja jest bowiem zgodna z dyspozycją § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz.U. Nr 127, poz. 886). Awaria urządzenia upoważniała zatem powoda do zastosowania alternatywnej metody wyliczenia należności niezależnie od źródła tej awarii.

Co do 3-miesięcznych okresów do ustalenia średniego odczytu wodomierza, powód prawidłowo przyjął, iż niesprawność wodomierza przy ul. (...) nastąpiła już w listopadzie 2015 roku, a przy ul. (...) w czerwcu 2016 roku. Odczyty dokonane w tych miesiącach ujawniły stan licznika znacząco niższy od zużycia, jakie przeważnie występuje w tych lokalizacjach. Przy ul. (...) odnotowano 7.514,30 m ³ przy zwyczajnym miesięcznym zużyciu wody na poziomie 8.200-8.600 m ³. Natomiast przy ul. (...) odnotowano 2.583,91 m ³ przy zwyczajnym miesięcznym zużyciu wody 2.700-2.900 m ³. Twierdzenia o nagłym spadku zużycia wody przy braku jakichkolwiek informacji uzasadniających taki spadek są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. W budynkach wielorodzinnych (a takimi zarządza pozwany) wahania zużycia mediów w porównaniu do poszczególnych miesięcy są nieznaczne. Potwierdza to także odmowa pozwanej przedstawienia powodowi dziennych odczytów wodomierzy indywidualnych, które pozwoliłyby na ustalenie rzeczywistego zużycia wody. Tym samym, powód w sposób uzasadniony przyjął, iż niesprawność wodomierzy przy ul. (...) i ul. (...) nastąpiła odpowiednio w listopadzie 2015 roku i czerwca 2016 roku, a nie w terminie późniejszym.

W konsekwencji wystawione przez powódkę faktury z dnia 13 stycznia i 02 sierpnia 2016 roku uznać należy w całości za prawidłowe. Pozwany uregulował faktury jedynie w części, wobec czego winien zaspokoić pozostałe należności w kwocie odpowiednio 15.744,76 zł oraz 2.492,08 zł. Co do faktury z dnia 25 stycznia 2016 roku pozwany podnosiła, iż uregulował ją w całości. Jednakże, nie przedstawił żadnego dowodu na potwierdzenie dokonanej zapłaty, w tym na potwierdzenie zapłaty kwoty 1.635,30 zł dochodzonej przez powódkę.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu urządzeń pomiarowych w celu ustalenia daty awarii wodomierzy jako spóźniony (zgłoszony na drugim terminie rozprawy mimo braku przeszkód by uczynić to wcześniej), którego uwzględnienie spowodowałoby konieczność kolejnego odroczenia rozprawy (art. 207 § 7 k.p.c.).

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne oraz rozważania prawne, na podstawie przywołanych przepisów, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 19.872,14 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 15.744,76 zł od dnia 06 lutego 2016 roku, od kwoty 1.635,30 zł od dnia 18 lutego 2016 roku i od kwoty 2.492,08 zł od dnia 27 sierpnia 2016 roku, przy czym o odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażoną w art. 98 k.p.c. Pozwany przegrała spór z powodem i obowiązany był do zwrotu na jego rzecz kosztów procesu w kwocie 4.611,00 zł, na którą składały się: kwota 994,00 zł tytułem opłaty stosunkowej od pozwu, kwota 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez powódkę (zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania) oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.