Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2019 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K. i A. K.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powodów J. K. i A. K. solidarnie na rzecz pozwanego (...) Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 287 złotych ( dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża powodów J. K. i A. K. uznając je za uiszczone.

Sygn. akt VI GC 438/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 listopada 2017 roku powodowie J. K. i A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...). K., A. (...) spółka cywilna domagali się zasądzenia od pozwanego (...) Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 723,24 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 30 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że w dniu 30 listopada 2016 roku doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z winy kierującego innym pojazdem, ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Poszkodowany M. K. zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu powodom, a na czas naprawy wynajął od nich pojazd zastępczy. Za usługę najmu tego pojazdu została wystawiona faktura o numerze (...) na kwotę 2 273,04 złotych brutto, przy czym pozwany przyznał z tego tytułu odszkodowanie w kwocie 1 549,80 złotych brutto dokonując weryfikacji stawki zastosowanej przez powodów w kwocie 162,36 złotych brutto do kwoty 110,70 złotych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 stycznia 2018 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 6412/17 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że pozwany uznał cały okres najmu pojazdu zastępczego wynoszący 14 dni zgodnie z przedłożoną fakturą, jednakże dokonał weryfikacji zastosowanej stawki do kwoty 110,70 złotych brutto zarzucając, że poszkodowany naruszył zasadę minimalizacji szkody. Pozwany wskazał bowiem, że w dniu 02 grudnia 2016 roku, a zatem jeszcze w tym samym dniu, w którym zgłoszono szkodę, na wskazany przez poszkodowanego adres mailowy (...) została wysłana informacja o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego udostępnionego przez pozwanego i że w przypadku najmu pojazdu od innej firmy pozwany pokryje tylko ekonomicznie uzasadnione koszty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 2016 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do M. K..

niesporne, a nadto: kserokopia dowodu rejestracyjnego pojazdu – k. 13-14 akt

Odpowiedzialność za powyższą szkodę ponosił właściciel pojazdu ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne

W dniu 02 grudnia 2016 roku poszkodowany M. K. zgłosił (...) Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. telefonicznie szkodę w pojeździe marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W czasie rozmowy telefonicznej wskazał on do kontaktu swój numer telefonu oraz swój adres mailowy, tj. (...) udzielając zgody na przekazywanie w ten sposób informacji dotyczących szkody.

Podczas rozmowy telefonicznej M. K. został zapytany przez przedstawiciela ubezpieczyciela, czy na czas naprawy pojazdu będzie chciał korzystać z pojazdu zastępczego. M. K. odpowiedział, że tak oraz że pojazd zastępczy został mu już zaproponowany przez zakład naprawczy, w którym będzie dokonywał naprawy, aczkolwiek nie ma jeszcze zawartej umowy najmu.

Na wskazany adres mailowy jeszcze w tym samym dniu, tj. w dniu 02 grudnia 2016 roku, (...) Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. przesłał poszkodowanemu M. K. informację, że w związku z brakiem możliwości korzystania z własnego pojazdu na czas likwidacji szkody istnieje możliwość zorganizowania przez ubezpieczyciela pojazdu zastępczego, w ramach którego zapewnione jest udostępnienie pojazdu zastępczego w ciągu 24 godzin od momentu otrzymania zgłoszenia i w miarę możliwości – uwzględniane są potrzeby związane z rodzajem i klasą pojazdu, zaś całość kosztu związanego z wynajmem pojazdu pokrywa ubezpieczyciel, a cały proces najmu pojazdu zastępczego nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi formalnościami.

Nadto poinformowano poszkodowanego, że w przypadku zdecydowania się na wynajem pojazdu zastępczego przez inną firmę, ubezpieczyciel pokrywa tylko ekonomicznie uzasadnione koszty stanowiące normalne następstwo zdarzenia, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu oraz zastrzeżono prawo weryfikacji – zgodnie z dołączonym cennikiem – stawek czynszu najmu, jak i okresu korzystania z pojazdu zastępczego.

Wskazano również dane kontaktowe (telefoniczne i mailowe).

nagranie zgłoszenia szkody – k. 88 akt, wydruk wiadomości mailowej wraz z potwierdzeniem jej nadania – k. 53-55 akt, zeznania świadka M. K. – protokół rozprawy z dnia 14 września 2018 roku (zapis obrazu i dźwięku 00:01:32-00:25:34)

M. K. po otrzymaniu powyższej informacji nie zapoznał się z nią wnikliwie oraz nie skontaktował się z (...) Towarzystwo (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. pod wskazanym numerem telefonu ani mailowo w celu ustalenia szczegółowych warunków najmu pojazdu zastępczego. Był przekonany, że najem pojazdu zastępczego będzie rozliczany bezgotówkowo i nie chciał angażować do tego innych osób.

zeznania świadka M. K. – protokół rozprawy z dnia 14 września 2018 roku (zapis obrazu i dźwięku 00:01:32-00:25:34)

Poszkodowany M. K. zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zakładowi naprawczemu prowadzonemu przez J. K. i A. K..

W dniu 06 grudnia 2016 roku poszkodowany M. K. wynajął od J. K. i A. K. pojazd zastępczy marki T. (...) oraz zawarł z nimi umowę przelewu wierzytelności z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Strony uzgodniły stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 132 złotych netto za dobę.

Pojazd zastępczy został zwrócony w dniu 19 grudnia 2016 roku.

umowa najmu samochodu zastępczego – k. 15 akt, umowa cesji wierzytelności z OC sprawcy – k. 11 akt

W dniu 23 grudnia 2016 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 06 grudnia 2016 roku do dnia 19 grudnia 2016 roku, tj. przez okres 14 dni J. K. i A. K. wystawili M. K. fakturę o numerze (...) na kwotę 2 273,04 złotych brutto.

faktura – k. 12 akt

(...) Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wypłacił J. K. i A. K. tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego kwotę 1 549,80 złotych brutto za 14 dni najmu pojazdu zastępczego przy stawce w kwocie 110,70 złotych brutto za dobę.

decyzja – k. 16-17 akt

Uszkodzony pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należy do pojazdów klasy B.

Wynajęty pojazd marki T. (...) należy do pojazdów klasy C.

Zakłady naprawcze i wypożyczalnie pojazdów w T. w okresie likwidacji szkody stosowały za najem pojazdów klasy porównywalnej do pojazdu uszkodzonego – marki F. (...) (klasy B) stawki w kwocie od 73,80 złotych brutto do 252,15 złotych brutto za dobę.

opinia biegłego sądowego M. T. – k. 125-130 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron.

Odnośnie cenników załączonych przez strony, to Sąd odmówił dania im wiary. Sąd zważył bowiem, że pochodzą one od wybranych przez strony podmiotów oferujących najem pojazdów zastępczych, co przemawia za przyjęciem, iż strony przedstawiły jedynie te cenniki, które stanowiły poparcie ich twierdzeń. Nie mogą one zatem stanowić obiektywnego dowodu na okoliczność wysokości stawek za najem pojazdów zastępczych stosowanych przez inne podmioty w okresie likwidacji przedmiotowej szkody.

Sąd uwzględnił pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty, w tym znajdujące się w aktach szkody, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, jak również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Sąd oparł się także – uznając je za wiarygodne i spójne – na zeznaniach świadka M. K. w szczególności w zakresie, w jakim świadek przyznał, że został poinformowany przez ubezpieczyciela o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, jak również w zakresie, w jakim wskazał, że podany adres mailowy jest adresem poprawnym, na który otrzymywał od pozwanego ubezpieczyciela dokumenty związane ze szkodą. Natomiast podnoszona przez świadka okoliczność, że nie kontaktował się z ubezpieczycielem w kwestii organizacji najmu pojazdu zastępczego, bo nie chciał angażować w to kolejnej osoby, czy też jego przeświadczenie o bezgotówkowym rozliczeniu najmu, a wreszcie okoliczność, że pozwany ubezpieczyciel nie zakazał mu wynajęcia pojazdu we własnym zakresie nie wpływa na obiektywną ocenę jego zachowania pod kątem ciążącego na nim obowiązku współdziałania z ubezpieczycielem i minimalizacji szkody, zwłaszcza w sytuacji, gdy jeszcze przed zawarciem umowy najmu otrzymał on od niego informację o akceptowanych stawkach najmu. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela przy tym pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 08 grudnia 2016 roku (sygn. akt XX III Ga 2060/17), w którym wskazano, że nie jest wymagane, aby ubezpieczyciel złożył poszkodowanemu ofertę najmu w rozumieniu art. 66 k.c., to jest zawierającą wszystkie opisane w tym przepisie warunki. Wystarczające jest bowiem przedstawienie tylko podstawowych zasad najmu przez ubezpieczyciela, a nawet sama propozycja takiego najmu, po której poszkodowany powinien podjąć inicjatywę zmierzającą do ustalenia interesujących go warunków najmu i w oparciu o nie podjąć decyzję, czy korzysta z propozycji ubezpieczyciela, czy poszukuje samochodu zastępczego na rynku będąc jednocześnie świadomym, że będzie zobowiązany do pokrycia kosztów wykraczających ponad te wynikające z propozycji ubezpieczyciela. Również wskazać należy, że przekazane dane, w tym w czasie rozmowy telefonicznej, także nie muszą wyczerpywać przesłanek, które pozwalałyby uznać je za ofertę w rozumieniu art. 66 k.c., wystarczające jest, że stanowią one informacje pozwalające poszkodowanemu powziąć wiedzę co do tego, że istnieje możliwość wypożyczenia pojazdu u ubezpieczyciela, a także co do tego, jaka jest orientacyjna stawka najmu. Na podstawie bowiem tych informacji poszkodowany może uzyskać przekonanie, że w istocie stawka ta jest znacznie niższa od tej, którą ustalono w umowie najmu zawartej z powodem (tak Sąd Okręgowy w Szczecinie w wyroku z dnia 08 grudnia 2017 roku, sygn. akt VIII Ga 422/17). Powyżej wskazane zachowanie poszkodowanego M. K. stanowiło zatem w ocenie Sądu naruszenie obowiązku minimalizacji szkody, o czym szerzej w poniższej części uzasadnienia.

Sąd przeprowadził również dowód z opinii biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej, kosztorysowania napraw pojazdów oraz wyceny wartości pojazdów M. T., który na podstawie akt sprawy ustalił klasę pojazdu uszkodzonego i wynajętego oraz stawki stosowane na lokalnym dla poszkodowanego rynku za najem pojazdu zastępczego. Jednocześnie z uwagi na uznanie, że w niniejszej sprawie poszkodowany naruszył zasadę minimalizacji szkody, Sąd dokonując rozstrzygnięcia sprawy, nie oparł się na powyższej opinii biegłego sądowego, na marginesie jedynie wskazując, że żadna ze stron co do zawartych w niej założeń i wniosków nie sformułowała żadnych zastrzeżeń.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powodowie J. K. i A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...). K., A. (...) spółka cywilna domagali się zasądzenia od pozwanego (...) Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 723,24 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 30 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu pozostałej części odszkodowania pokrywającego koszty najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wnosząc o oddalenie powództwa kwestionował żądanie pozwu w zakresie stawki za najem pojazdu zastępczego wskazując, że zaproponował poszkodowanemu najem pojazdu za pośrednictwem podmiotu współpracującego z pozwanym oraz zastrzegł możliwość weryfikacji stawki innego podmiotu do stawki stosowanej przez podmiot współpracujący z pozwanym. Tym samym poszkodowany decydując się na najem pojazdu zastępczego po wyższej stawce, naruszył zasadę minimalizacji szkody.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Natomiast przepis art. 361 § 2 k.c. statuuje zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanego.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanego M. K. powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 30 listopada 2016 roku. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

Odnośnie wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego, to wskazać należy, że powód domagał się refundacji przedmiotowych kosztów według stawki w wysokości 162,36 złotych brutto za dobę. Pozwany przyznając z tego tytułu odszkodowanie uwzględnił stawkę najmu w kwocie 110,70 złotych brutto za dobę wskazując, że zaproponował poszkodowanemu najem pojazdu za pośrednictwem podmiotu współpracującego z pozwanym oraz zastrzegł możliwość weryfikacji stawki innego podmiotu do stawki stosowanej przez podmiot współpracujący z pozwanym.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady poszkodowany ma prawo wyboru dowolnej wypożyczalni oferującej pojazdy zastępcze, o ile stawka najmu mieści się w kategoriach cen rynkowych występujących na rynku lokalnym. Poszkodowany ma jednakże także, na podstawie art. 362 k.c. oraz art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473), obowiązek minimalizacji szkody rozumiany jako zapobieżenie, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody. Jak nadto wskazał w uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Najwyższy (sygn. akt III CZP 5/11) nie wszystkie koszty, a więc nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszenia jej rozmiarów podnosząc, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu, objęte są odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione, tj. usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami i potrzebami poszkodowanego, co wyraźnie podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 roku (sygn. akt III CZP 20/17).

W niniejszej sprawie, jak wynika z nagrania rozmowy telefonicznej, już w czasie zgłaszania szkody w dniu 02 grudnia 2016 roku poszkodowany M. K. został zapytany przez przedstawiciela ubezpieczyciela, czy na czas naprawy pojazdu będzie chciał korzystać z pojazdu zastępczego. Poszkodowany odpowiedział twierdząco oraz wskazał, że pojazd zastępczy został mu już zaproponowany przez zakład naprawczy, w którym będzie dokonywał naprawy, aczkolwiek nie ma jeszcze zawartej z nim umowy najmu. Następnie na wskazany adres mailowy jeszcze tego samego dnia, tj. dnia 02 grudnia 2016 roku, pozwany (...) Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. przesłał poszkodowanemu informację, że w związku z brakiem możliwości korzystania z własnego pojazdu na czas likwidacji szkody istnieje możliwość zorganizowania przez ubezpieczyciela pojazdu zastępczego, w ramach którego zapewnione jest udostępnienie pojazdu zastępczego w ciągu 24 godzin od momentu otrzymania zgłoszenia i w miarę możliwości – uwzględniane są potrzeby związane z rodzajem i klasą pojazdu, zaś całość kosztu związanego z wynajmem pojazdu pokrywa ubezpieczyciel, a cały proces najmu pojazdu zastępczego nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi formalnościami. Nadto poinformowano, że w przypadku zdecydowania się na wynajem pojazdu zastępczego przez inną firmę, ubezpieczyciel pokrywa tylko ekonomicznie uzasadnione koszty stanowiące normalne następstwo zdarzenia, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu oraz zastrzeżono prawo weryfikacji stawek czynszu najmu, jak i okresu korzystania z pojazdu zastępczego, zgodnie ze wskazanym cennikiem. Wskazano również dane kontaktowe (telefoniczne i mailowe). Jednocześnie w ocenie Sądu wskazany cennik był wystarczający, by na podstawie tych informacji poszkodowany mógł uzyskać pewne rozeznanie i przekonanie, że w istocie stawka ta jest znacznie niższa od tej, którą ustalono w umowie najmu zawartej z powodem, a która została zawarta dopiero 4 dni później. Jak już również wskazano w powyższej części uzasadnienia przekonanie poszkodowanego, że rozliczenie najmu odbywa się z ubezpieczycielem bezgotówkowo nie oznacza, że jest to rozliczenie bezpłatne i że poszkodowany nie ma obowiązku dążenia do tego, by szkoda z tego wynikła była mniejsza. Jednocześnie Sąd zważył, że powód nie zdołał wykazać, że w sprawie zachodziły jakieś szczególne potrzeby po stronie poszkodowanego uzasadniające nieskorzystanie z propozycji pozwanego. Powyższe zaś w ocenie Sądu przesądza o naruszeniu przez poszkodowanego obowiązku minimalizacji szkody i powoduje, że wynajęcie pojazdu od powoda przy zastosowaniu wyższej stawki (w kwocie 162,36 złotych brutto) mimo, że stawka ta występuje na lokalnym rynku, nie może zostać uznane za zasadne. W sytuacji bowiem, gdy poszkodowany nie interesował się w żadnym stopniu propozycją zakładu ubezpieczeń dotyczącą wynajęcia pojazdu zastępczego we wskazanych wypożyczalniach albo w innych, ale za wskazaną przez ubezpieczyciela kwotę, a następnie wynajął pojazd za kwotę wyższą, to takie zachowanie poszkodowanego ocenić należy jako przyczynienie się do zwiększenia szkody (z uzasadnienia pytania prawnego w sprawie o sygn. akt III CZP 20/17). W sytuacji, gdy poszkodowany zdecydował się na naprawę pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji jakiś czas po jej zaistnieniu, a więc nie działał pod presją czasu, czy zdenerwowania zaistniałym zdarzeniem, nic nie stało na przeszkodzie, w ocenie Sądu, choćby próbie zainteresowania się ofertą pozwanego i ewentualnym ustaleniem zasad najmu. Powód nie wykazał przy tym, że poszkodowany podjął taką próbę ustalenia z pozwanym szczegółów i dokładnych warunków najmu pojazdu zastępczego. Dopiero ewentualnie po uzyskaniu informacji o warunkach najmu oferowanego przez pozwanego, gdyby warunki te mu nie odpowiadały, poszkodowany mógłby w ocenie Sądu, bez narażenia się na zarzut naruszenia obowiązku minimalizacji szkody, rozpocząć poszukiwania podmiotu oferującego najem na zasadach w pełni go satysfakcjonujących. Oczywiście możliwa jest sytuacja, że nie mógłby on skorzystać z najmu oferowanego przez ubezpieczyciela, bo np. zawarł już wcześniej (przed informacją od ubezpieczyciela) umowę najmu pojazdu zastępczego z innym podmiotem (nawet za wyższy czynsz niż oferowany przez ubezpieczyciela, co jednak nie dotyczy niniejszej sprawy), bądź proponowany pojazd nie spełniałby jakiś kryteriów istotnych dla poszkodowanego z uwagi na jego szczególne potrzeby, przy czym takie okoliczności w sprawie także nie zostały przez powoda wykazane.

W tej sytuacji roszczenie powodów o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego ustalonych według stawek wynikających z umowy zawartej z poszkodowanym M. K. w zakresie przekraczającym wysokość stawki najmu pojazdu zastępczego uznaną przez pozwanego, nie zasługuje na uwzględnienie, poszkodowany bowiem swoim zachowaniem, tj. zaniechaniem jakiejkolwiek inicjatywy w celu sprawdzenia warunków najmu oferowanego przez ubezpieczyciela, przyczynił się do powiększenia szkody wynikającej z tego zdarzenia w zakresie dochodzonym niniejszym pozwem.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż powodowie nie zdołali wykazać, ażeby pozwany (...) Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu ponad uznaną przez ubezpieczyciela kwotę 1 549,80 złotych (stanowiącą iloczyn 14 dni okresu najmu pojazdu zastępczego oraz stawki w kwocie 110,70 złotych brutto (wartość odszkodowania w kwocie brutto nie była w procesie sporna), a zatem żądanie pozwu podlegało oddaleniu.

Mając na względzie powyższe rozważania na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 362 k.c. w zw. z art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473) w zw. z art. 6 k.c. stosowanych a contrario, Sąd powództwo oddalił.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., zasądzając od powodów jako strony przegrywającej proces na rzecz pozwanego zwrot poniesionych przez niego kosztów procesu w kwocie 287 złotych (kwota 270 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej). Kosztami procesu w pozostałym zakresie Sąd obciążył także powodów uznając je za uiszczone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 26 kwietnia 2019 roku