Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2017r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w (...) Sekcja ds. Ubezpieczeń Społecznych w VI Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2017 r. w G.

na rozprawie

sprawy B. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o zasiłek chorobowy

z odwołania od decyzji z dnia 22 marca 2016 7 kwietnia 2016 r., znak (...)

Oddala odwołania.

VI1U 508/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 marca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. znak:(...) - powołując się na art. 8 i 9 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2014r., poz. 159, ze zm.) - odmówił wnioskodawczyni B. B. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 lutego 2016r. do dnia 25 lutego 2016r. z uzasadnieniem takim, że niezdolność do pracy wnioskodawczyni trwała od dnia 16 lipca 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. i od 7 stycznia 2016r. do dnia 25 lutego 2016r., a z dniem 19 stycznia 2016r. został wyczerpany pełny okres zasiłku chorobowego 182 dni.

Kolejną decyzją z dnia 7 kwietnia 2016r. znak: (...) powołując się na tą samą podstawę j/w Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił B. B. prawa do zasiłku chorobowego za kolejny okres od dnia 26 lutego 2016r. do dnia 8 kwietnia 2016r. wskazując, że pełny okres zasiłkowy został wyczerpany z dniem 19 stycznia 2016r.

/decyzje w aktach ZUS/

Od obu powyższych decyzji odwołała się powódka B. B. i wniosła o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego.

W uzasadnieniu powódka zarzuciła, że w spornym okresie była niezdolna do pracy z powodu różnych chorób.

/k. 2-3 odwołanie, k.32 e-protokół rozprawy z dnia 27 lipca 2016r./

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie obu odwołań podtrzymując zaskarżone decyzje i zawartą w nich argumentację.

/22 odpowiedź na odwołanie/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezspornym jest w sprawie, że powódka B. B. jest objęta ubezpieczeniem chorobowym z tytułu zatrudnienia u płatnika C. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G..

W okresie od dnia 16 lipca 2015r. nieprzerwanie do dnia 31 grudnia 2015r. i następnie od dnia 7 stycznia 2016r. nieprzerwanie do dnia 8 kwietnia 2016r. powódka była niezdolna do pracy.

/bezsporne/

W okresie od dnia 16 lipca 2015r. do dnia 7 grudnia 2015r. powódka była niezdolna do pracy z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego z objawami rwy kulszowej lewostronnej.

W okresie od dnia 8 grudnia 2015r. do 31 grudnia 2015r. powódka była niezdolna do pracy z powodu zapalenia układu moczowego.

Następnie po przerwie w okresie od dnia 7 stycznia 2016r. do dnia 17 marca 2016r. powódka ponownie była niezdolna do pracy z powodu nawrotu objawów zapalenia dróg moczowych oraz od dnia 18 marca 2016r. do dnia 8 kwietnia 2016r. powódka była niezdolna do pracy ponownie z powodu schorzeń kręgosłupa.

W powyższych okresach powódka była niezdolna do pracy z powodu dwóch niezależnych schorzeń.

W okresie od dnia 16 lipca 2015r. do dnia 7 grudnia 2015r. oraz od dnia 18 marca 2016r. do dnia 8 kwietnia 2016r. niezdolność do pracy powódki powodowało to samo schorzenie - schorzenie kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego.

Natomiast w okresie od dnia 8 grudnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. i następnie od dnia 7 stycznia 2016r. do dnia 17 marca 2016r. niezdolność do pracy powódki powodowało to samo schorzenie - zapalenie dróg moczowych.

/dowód: k. 41-43 opinia biegłego sądowego neurologa/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych oraz dowodu w postaci opinii biegłego sądowego.

Oceniając materiał dowodowy Sąd miał na uwadze, że okoliczności bezsporne nie budziły wątpliwości Sądu znajdując dodatkowe potwierdzenie w dokumentach zawartych w aktach pozwanego.

Oceniając opinię biegłego sądowego neurologa J. K. Sąd podzielił jej wnioski w całości, bowiem opinia została sporządzona przez biegłego sądowego lekarza specjalistę neurologa dysponującego wiedzą specjalną adekwatną do schorzenia powódki, nadto wiedzą popartą doświadczeniem zawodowym. Biegły logicznie i przekonująco uzasadnił opinię i jej wnioski. Wiedza biegłego była wystarczająca do stwierdzenia rodzaju schorzeń powódki w poszczególnych okresach, gdzie biegły określił kiedy powódka była niezdolna do pracy z powodu schorzenia kręgosłupa a kiedy z powodu zapalenia układu moczowego. Powódka sama wskazywała, że była niezdolna do pracy z powodu zarówno schorzenia kręgosłupa jak i zapalenia nerek, co biegły rozpoznał jako zapalenie układu moczowego. Powódka podawała spójne z opinią biegłego okresy tych schorzeń. Ostatecznie żadna ze stron nie wniosła zarzutów czy zastrzeżeń do opinii biegłego, a Sąd także nie znalazł podstaw do jej zakwestionowania z urzędu. Skoro opinia biegłego odpowiadała na pytanie odnośnie schorzeń powódki w spornym okresie i była w tym zakresie miarodajna (strony jej nie zakwestionowały), to zbędnym było kontynuowanie postępowania i przeprowadzenie dodatkowo na te same - dostatecznie już wyjaśnione - okoliczności opinii biegłego sądowego urologa zgodnie z postanowieniem dowodowym z dnia 28 lipca 2016r. Mając powyższe na uwadze Sąd postanowieniem z dnia 27 lutego 2017r. pominął dowód z opinii biegłego urologa.

Oceniając zaś żądanie powódki Sąd miał na uwadze, że nie było sporne między stronami prawo powódki do zasiłku chorobowego jako osoby ubezpieczonej, ani nie były sporne okresy jej niezdolności do pracy. W zasadzie spór stron sprowadzał się do sposobu obliczania okresu zasiłkowego powódki.

W tej mierze Sąd miał na uwadze, że zasady przyznawania prawa do zasiłku chorobowego - w tym sposobu jego obliczania - reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z.U. 2014.159, ze zm. - zwana dalej ustawą zasiłkową).

Ponieważ prawo do zasiłku chorobowego powódki wynika z jej niezdolności do pracy, która nie występuje w trakcie ciąży ani nie została spowodowana gruźlicą, to zgodnie z art. 8 ustawy zasiłkowej okres zasiłku chorobowego należnego powódce wynosi 182 dni. Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy zasiłkowej do okresu tych 182 dni - zwanego okresem zasiłkowym - wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Analizując zatem powyższą zasadę, należy podkreślić, że znaczenie ma wliczanie okresu ciągłej niezdolności do pracy niezależnie od rodzaju schorzeń, jakie ją powodują. W konsekwencji ubezpieczony może być niezdolny do pracy z powodu wielu różnych schorzeń, ale dopóki powodują one nieprzerwany okres tej niezdolności do pracy, to cały ten okres nieprzerwany (właśnie z powodu swej ciągłości) jest zaliczany do okresu zasiłkowego.

Odnosząc powyższe do powódki uznać zatem należy, że skoro powódka była niezdolna do pracy od dnia 16 lipca 2015r., to od tego dnia należy rozpocząć liczenie jej okresu zasiłkowego aż do pierwszego momentu odzyskania zdolności do pracy i to przypadło na dzień 31 grudnia 2015r., co wyniosło 169 dni. Zatem powódce pozostało jeszcze ewentualnie 13 dni do wyczerpania pełnego okresu zasiłkowego (182 - 169 = 13).

Ponieważ - co bezsporne - w okresie od 1 stycznia 2016r. do 6 stycznia 2016r. powódka odzyskała zdolność do pracy, a stała się niezdolna do pracy ponownie od dnia 7 stycznia 2016r. w sposób nieprzerwany do dnia 8 kwietnia 2016r., to należało zbadać, czy przerwa ta (okres 1-6 stycznia 2016r.) spowodowała naliczanie okresu zasiłkowego powódki od nowa, czy też zachodziły podstawy do pominięcia tej przerwy i kontynuowania zliczania kolejnych okresów niezdolności do pracy od dnia 7 stycznia 2016r. do dotychczasowego okresu zasiłkowego już wyczerpanego do poziomu 169 dni.

Taką sytuację reguluje art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej stanowiąc, że do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Zatem zasada ta oznacza, że jeżeli nawet doszło do przerwy w niezdolności do pracy, to nie spowoduje to naliczania od nowa okresu zasiłkowego, jeżeli niezdolność do pracy przed przerwą i po przerwie była spowodowana tą samą chorobą a jednocześnie przerwa między tymi okresami niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Uznać zaś należy a contrario, że okres zasiłku chorobowego będzie liczony od nowa, jeżeli ubezpieczony odzyskując zdolność do pracy choćby na 1 dzień, ponownie - po tej przerwie -stanie się niezdolny do pracy, ale z powodu zupełnie innej - nowej choroby, niż taka, która powodowała jego niezdolność do pracy w okresie 60 dni przed tym ponownym zachorowaniem.

Odnosząc powyższe do sytuacji powódki, należało zatem udzielić odpowiedzi na pytanie jaka choroba spowodowała jej niezdolność do pracy od 7 stycznia 2016r. i czy była to choroba, która już w okresie wcześniejszym - tj. 60 dni wstecz - powodowała jej niezdolność do pracy. Jak wynika z opinii biegłego - w ramach pierwszego nieprzerwanego okresu niezdolności do pracy tj. do 31 grudnia 2015r. - powódka była niezdolna do pracy z powodu dwóch schorzeń, najpierw kręgosłupa do dnia 7 grudnia 2015r. i następnie zapalenia układu moczowego od 8 do 31 grudnia 2015r. Natomiast od 7 stycznia 2016r. powódka zachorowała ponownie na zapalenie układu moczowego, zatem na to samo schorzenie co w okresie 8-31 grudnia 2015r. W konsekwencji należało zbadać, czy przerwa pomiędzy poprzednim a ponownym zachorowaniem na zapalenie układu moczowego przekraczała 60 dni. Skoro poprzednia niezdolność do pracy z powodu zapalenia układu moczowego zakończyła się 31 grudnia 2015r. i ponownie powstała 7 stycznia 2016r., to tym samym przerwa nie przekraczała 60 dni, a zatem okres tej ponownej od 7 stycznia 2016r. niezdolności do pracy z powodu zapalenia układu moczowego nie spowodował naliczania okresu zasiłkowego od nowa, ale należy ten okres wliczyć do poprzedniego okresu zasiłkowego, z którego pozostało powódce do wyczerpania 13 dni. Zatem ustalenie ostatniego dnia z pełnego okresu zasiłkowego na 19 stycznia 2016r. było prawidłowe (13 dni liczone od 7 stycznia 2016r. = 19 stycznia 2016r.). Skoro powódka po 19 stycznia 2016r. była nadal niezdolna do pracy, to na dalszy okres tej niezdolności do pracy, mogła na mocy art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej ubiegać się o prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, ale nie o zasiłek chorobowy, bo ten już wyczerpała z dniem 19 stycznia 2016r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołania.