Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2018 r. w Gliwicach

sprawy R. A. (A.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania R. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 12 marca 2018 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od R. A. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. VIII U 1760 /18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 marca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił R. A. prawa do ponownego przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przyczyną odmowy przeliczenia podstawy wymiaru był fakt, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest mniejszy niż 250 %. Odmówiono również prawa do przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 110 ustawy o emeryturach i rentach.

Ubezpieczony w odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji, obciążenia organu rentowego kosztami postępowania ,w tym kosztami zastępstwa procesowego. Domagał się dopuszczenia dowodu z legitymacji ubezpieczeniowej odwołującego na okoliczność wysokości zarobków i rozbieżności pomiędzy kwotą zarobków ujawnionych w legitymacji oraz zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. Domagał się do s zwrócenia do Spółki (...) w B. o wyjaśnienie przyczyn tych rozbieżności. Odwołujący zakwestionował treść zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu w oparciu o które organ rentowy ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru i wydał zaskarżoną decyzję.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania przytaczając treść art. 110 i 110 a ustawy emerytalnej. Wskazał, że ubezpieczony od dnia 1 października 1997 roku jest uprawniony do emerytury górniczej. W kopalni był zatrudniony do 31 stycznia 1998 roku. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z ośmiu lat kalendarzowych to jest z lat 1982 - 1989 . Wówczas wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 227,73 % . W 2016 roku ubezpieczony po raz pierwszy wystąpił z wnioskiem o przeliczenie wysokości świadczenia na podstawie art. 110 i 110 a ustawy emerytalnej i wnioski zostały załatwione odmownie decyzjami z 22 kwietnia 2016 roku i 26 kwietnia 2016 roku.

W styczniu 2018 roku pełnomocnik ubezpieczonego złożył kolejny wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury przedkładając legitymację ubezpieczeniową zawierającą wynagrodzenia za lata od 1995 -1997. Decyzją z dnia 12 marca 2018 roku organ odmówił ubezpieczonemu ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110 a, ponieważ nowo ustalony wskaźnik jest niższy niż 250 % a na podstawie artykułu 110, ponieważ nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 216,04 % i jest niższy od dotychczasowego wskaźnika podstawy wymiaru wynoszącego 227,73 %. Organ rentowy wskazał ,że do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru za lata 1973 - 1997 przyjął wynagrodzenie zgodne z zaświadczeniami o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionymi przez pracodawcę .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. A. urodził się (...). Od (...)jest uprawniony do emerytury górniczej. Zatrudnienie kontynuował do dnia 31 stycznia 1998 roku. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto dochód, który stanowił podstawę wymiaru składek z ośmiu lat kalendarzowych to jest od 1982 do 1989. Tak ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł początkowo 224,14 %, a po przedłożeniu nowego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 14 sierpnia 2003 roku dokonano przeliczenia emerytury ustalając wwpw w wysokości 227,73 %. W aktach emerytalnych znajdują się druki RP -7 zawierające dane o wynagrodzeniu za lata od 1982 do 1989 z dnia 28 października 1997 roku, z lat od 1973 do 1990 z dnia 9 maja 2001 roku i ponownie z lat od 1980 do 1996 roku z dnia 8 sierpnia 2003 roku r. Różnica wynagrodzeniu pomiędzy krokwiami RP -7 sprzed 8 sierpnia 2003 roku a drukiem przedłożonym w tym dniu wynikają z tego, że w tym ostatnim poddano większą wartość węgla. Pozostałe składniki nie uległy zmianie .

W dniu (...) ubezpieczony przedłożył kolejne zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzenia obejmującej inne okresy niż praca na kopalni , ale dokumenty te pozostały bez wpływu na ustaloną wartość wskaźnika wysokości podstawy wymiaru. Wyliczony wskaźnik podstawy wymiaru na podstawie przedłożonych zarobków z okresu dwudziestu lat wyniósł 216,04 %. W stycznia 2018 roku pełnomocnik ubezpieczonego przedłożył legitymację ubezpieczeniową , w które zawarte są wpisy a osiągniętym wynagrodzeniu z od 1995 roku do 1997 roku i za styczeń 1998 roku. Z legitymacji wynika, że ubezpieczony:

w roku 1995 osiągnął zarobek w wysokości 23 376 ,97 zł,a z druku RP 7 wynika że zarobek ten wynosił 21 802 , 60 zł

. roku 1996 odpowiednio się 28 142,11 zł, i 27 448 ,53 zł .

- w roku 1997 (...), 78 ( legitymacja ) i 31466, 85 zł

- w styczniu 1998 roku 2753 , 72 zł.

Spółka (...) SA Oddział w D. w piśmie z dnia 17 września 2018 roku wyjaśniła, że druki Rp- 7 zostały wystawione poprawnie i obejmują one wyłącznie te składniki, od których były odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne. Archiwum nie posiada wiedzy jakie składniki wynagrodzenia zostały ujęte i wpisane do zarobku w legitymacji ubezpieczeniowej .( pismo k.24 a.s.)

Organ rentowy ustalił , że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z dwudziestu najkorzystniejszych lat wyniósł 216,04 %. Jedynie w latach 1986, 1995 i 1993 ubezpieczony osiągnął zarobek w wysokości przekraczającej 250 % (najwięcej zarobił w stosunku do średniego wynagrodzenia w roku 1986 to jest a 277,37 %). Ubezpieczony przedstawił wykazy zarobków za lata od 1973 do 1997 roku. Zdaniem Sądu wystawione przez pracodawcę i (...) zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzenia nie budzą wątpliwości. Zawierają one tożsame dane, za wyjątkiem wartości deputatu węglowego. Pracodawca wyjaśnił , że dane w tym zakresie zostały uległy zmianie , ponieważ z zarobków potrącano wartość deputatu węglowego w wysokości trzech ton od roku 1974. Właściwą wartość deputatu podano w druku Rp- 7 z 2003 roku.

Ubezpieczony posiada pełny druk Rp- 7 obejmujący zatrudnienie w KWK (...). Faktem jest, że pracę podjął od 1 września 1968 roku, a od 1971 roku pracował pod ziemią jednak że zarobki z lat poprzedzających rok 1974 pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem ubezpieczony musiałby wykazać że w tych latach jego zarobek znacznie przekraczał kwotę 250% średniego rocznego wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę, że był młodym pracownikiem, bez doświadczenia i wykonywał pracę fizyczną nie mógł otrzymywać tak wysokiego wynagrodzenia w pierwszych latach pracy. Wynagrodzenie to znacznie odbiegałoby od wynagrodzenia osiąganego w latach późniejszych. Jak uczy doświadczenie życiowe i jak wiadomo Sądowi z urzędu w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku zarobki górników rosły sukcesywnie ze stażem pracy pod ziemią i wykluczony jest wypadek, aby zarobki zmalały.

Ubezpieczony zakwestionował ujawnione dane w drukach RP 7. Nie podniósł logicznych argumentów uzasadniających stanowisko jakoby nie odzwierciedlały one faktycznie otrzymanego zarobku. Zwrócić należy uwagę, że ubezpieczony od 1997 roku przedkładał zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu i nigdy nie kwestionował ujawnionych w nich danych. Przedłożone w roku 2016 zaświadczenie o zarobkach zawiera praktycznie takie same dane jak wcześniejsze druki Rp- 7. Sąd wskazuje, że wpisy w legitymacji ubezpieczeniowej stanowiły potwierdzenie faktycznie otrzymanego zarobku, ale nie wszystkie składniki wynagrodzenia podlegał oskładkowaniu.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie akt organu rentowego, wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej, informacji Spółki (...) z dnia 17 września 2018 roku. Powyższym dowodom dał wiarę. Uznał, że wpisy legitymacji ubezpieczeniowej mogły obrazować wyższą wartość otrzymanego zarobku z uwagi na to, że obejmowały całość wynagrodzenia. Nadto dane zawarte w legitymacji nie miały wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczony zakwestionował decyzję w całości. Dotyczyła ona przeliczenia emerytury na podstawie art. 110 i 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych.

Art. 110 ustawy stanowi :

1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%.

3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.

W niniejszej sprawie ust. 2 powołanego przepisu nie ma zastosowania, bowiem R. A. od 1997 roku pobiera emreyturę. Ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie emerytury w roku 2018, więc do zastosowania ust. 3 trzeba przyjąć zarobki z lat od 1998 do 2017 roku. Z tego okresu ubezpieczony nie posiada żadnych dochodów podlegających oskładkowaniu. Wysokość emerytury ustalono z uwzględnieniem wwpw z 8 lat w wysokości 227,83 %, a najkorzystniejszy wwpw z 20 lat wyliczony przez organ rentowy wynosi 216,04 % Brak jest podstaw do przeliczenia emerytury na podstawie art. 110 ustawy emerytalnej.

Zgodnie z art. 110a. ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS 1. Wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Skoro ubezpieczony nie spełnił przesłanek z art. 110, to tym bardziej brak jest podstaw do zastosowania przeliczenia emerytury na podstawie art. 110a. R. A. nigdy nie wykazał i nie wykaże, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%. Sąd przyjął, ze druki Rp-7 składane przez odwołującego od 1997 roku kilkakrotnie zawierają takie same dane odnośnie skalników wynagrodzenia podlegających składkowaniu, to odzwierciedlają one faktyczną wysokość podstawy wymiaru składek. Ubezpieczony nigdy nie osiągnął wwpw w wysokości ponad 250% , nawet w dacie przejścia na emeryturę, kiedy wskaźnik ten był ustalany na podstawie najkorzystniejszych zarobków z 8 lat.

Odwołanie jako bezpodstawne oddalono w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd nie znalazł podstaw doz stosowania art. 102 k.p.c. Ubezpieczony otrzymuje emeryturę w wysokości 2800 złotych miesięcznie i obciążenie go kosztami zastępstwa procesowego w wysokości 180 złotych nie stanowi nadmiernego obciążenia finansowego.

(-) SSO Teresa Kalinka