Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 28 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Gospodarczy XX Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.;

przeciwko (...) sp. z o.o. w W.;

o zapłatę

orzeka:

I.  powództwo oddala;-----------------------------------------------------------------------

II.  zasądza od powoda B. S. na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w W., kwotę 7.217,00 (siedem tysięcy, dwieście siedemnaście) złotych kosztów procesu, w tym kwotę 7.200,00 (siedem tysięcy, dwieście) złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.-------------------------------------

III.  obciąża powoda B. S. wydatkami w sprawie poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa, zaś ich szczegółowe wyliczenie na podstawie art.108§1 kpc pozostawia referendarzowi sądowemu.-------------

SSO Mariusz Solka

XX GC 74/11

UZASADNIENIE

W dniu 21.07.2010 roku, powód B. S. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...), wniósł przeciwko pozwanej (...) sp. z o.o. w W., pozew o zasądzenie kwoty 251.392,42 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia następnego po dniu wymagalności kolejnych kwot wynikających z utraconego przez pozwanego zarobku do dnia zapłaty tj:

⚫

od kwoty 10.095,07 złotych od dnia 01.09.2008 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.10.2008 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.11.2008 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.12.2008 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.01.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.02.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.03.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.04.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.05.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.06.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.07.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.08.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.09.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.10.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.12.2009 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 16.086,49 złotych od dnia 01.01.2010 roku do dnia zapłaty.

Ponadto pełnomocnik wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadził Agencję (...). W prowadzonej przez siebie placówce zajmował się zawieraniem umów w imieniu Banku z klientami, za co otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne w zależności od ilości zawartych umów i wysokości zobowiązań klientów na rzecz Banku. W związku z rozwojem prowadzonej działalności gospodarczej, powód wynajął lokal użytkowy na terenie pasażu hipermarketu w C. przy ulicy (...). Dnia 30.04.2007 roku zostało podpisane trójstronne porozumienie w wyniku którego powód stał się najemcą lokalu użytkowego w miejsce dotychczasowego najemcy M. Z.. Wynajmujący lokal użytkowy (...) sp. z o.o. zmieniła nazwę na (...) sp. z o.o., która to spółka oddała następnie w najem cześć pasażową centrum handlowego w której znajdował się lokal użytkowany przez powoda na rzecz (...) sp. z o. o. w C.. Następnie (...) sp. z o.o. pismem z dnia 26.06.2008 roku wypowiedziała powodowi umowę najmu lokalu z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia. Jak wskazał powód wypowiedzenie umowy odebrał osobiście w siedzibie spółki (...) dopiero w sierpniu 2008 roku po powzięciu informacji o możliwej zmianie właściciela. W czerwcu 2008 roku w pasażu centrum handlowego rozpoczął się remont. Powód nie został formalnie o tym fakcie przez nikogo poinformowany ani nie uprzedzony. Zdaniem powoda, prowadzony remont prawie całkowicie uniemożliwił potencjalnym klientom dostęp do punku usługowego Powoda tym samym mając bezpośredni wpływ na spadek obrotów a co za tym idzie uzyskiwanych przez Powoda dochodów. Następnie (...) sp. z o.o. zbyła całą nieruchomość na rzecz obecnego Pozwanego, jednakże zdaniem Powoda nie został on powiadomiony prawidłowo o zmianie wynajmującego. Remont prowadzony był przez całe wakacje aż do października 2009 roku. Następnie Pozwany w nocy z 30/31.10.2008 roku dokonał samoistnej likwidacji punktu finansowego Powoda, wywożąc je przy pomocy firmy przeprowadzkowej, pozbawiając Powoda narzędzi do prowadzenia działalności gospodarczej. Zajęte przez Pozwaną ruchomości, Powód odzyskał dopiero 11.01.2010 roku. Zdaniem Powoda, wskutek działań Pozwanej polegających na kontynuowaniu rozpoczętego przez poprzedniego właściciela nieruchomości remontu, uniemożliwił dostęp do punku finansowego Powoda w okresie 07-09.2008 roku, od połowy 10.2008 roku wskutek odłączenia prądu, zaś od 30/31.10.2008 roku wskutek zaboru mienia należącego do Powoda, Powód nie miał możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przez co utracił możliwe korzyści za okres od 08.2008 do 11.01.2010 roku. Powód oszacował swoje spodziewane zyski na podstawie faktur sprzedaży za miesiące poprzednie, przyjmując średnią miesięczną stopę wzrostu sprzedaży na 159,35%. Jak wskazał Powód swoje roszczenie opiera o art.471 kc w zw. z art.361 k.c.

W odpowiedzi na pozew z dnia 05.11.2010 roku (k.288-295), Pozwany reprezentowany przez pełnomocnika wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od Powoda kosztów procesu według norm przypisanych. Jednocześnie Pozwany podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu. W uzasadnieniu swojego stanowiska Pozwany wskazał, iż wbrew stanowisku Powoda w sprawie nie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej względem Powoda na jakiejkolwiek podstawie prawnej w tym również na podstawie odpowiedzialności za nienależyte wykonanie zobowiązania. Jak wskazał Pozwany, Powód miał informację o planowanym remoncie obiektu, który miał służyć zwiększeniu atrakcyjności handlowej centrum handlowego, a ponadto to pomimo prowadzonego remontu Powód mógł w jakimś zakresie działalność prowadzić, co było co najwyżej utrudnione. Jak podniósł Pozwany, umowa najmu został skutecznie wypowiedziana Powodowi przez jego poprzednika prawnego (...) sp. z o.o. i przesłane na adres wskazany przez samego Pozwanego w umowie i ujawniony w ewidencji działalności gospodarczej, i umowa ta rozwiązała się z dniem 01.10.2008 roku. Po dokonanym wypowiedzeniu, Pozwany realizując swoje uprawnienia, wezwał Powoda do opuszczenia bezprawnie zajmowanej powierzchni. Z uwagi na bezskuteczność w/w pisma, Pozwany prewencyjnie wyłączył dopływ prądu do lokalu użytkowego zajmowanego przez Powoda. Z uwagi na próby Powoda aby wprowadzić do centrum handlowego agregat prądotwórczy, po interwencji Policji, Pozwany podjął decyzję o likwidacji stoiska agencji finansowej Powoda co nastąpiło w dniu 30/31.10.2008 roku. Ruchomości zabezpieczone protokolarnie w obecności świadków zostały zdeponowane w dozorowanym magazynie. Z uwagi na fakt, iż Powód nie zapłacił Pozwanemu należnego czynszu z tytułu wynajmu i opłat eksploatacyjnych za 09.2008 roku, Pozwany zatrzymał zajęte ruchomości Powoda realizując ustawowe prawo zastawu z art.670§1 kc. Następnie kilkukrotnie Pozwany wzywał Powoda do odbioru zabezpieczonych ruchomomości przy czym wezwania te okazały się bezskuteczne. Ponadto Pozwany podniósł, iż Powód w najmniejszym zakresie nie udowodnił faktu i wysokości poniesionej szkody. Wyliczenie Powoda oparte jest na zaledwie 6 fakturach obejmujących okres kliku miesięcy, nie oddających całokształtu rynkowych tendencji w danej branży. Wskazał ponadto, iż wyliczenie Powoda oparte jest na dowolnym założeniu, cechującym się wysoką dozą optymizmu, iż działalność prowadzona przez Powoda przyniesie stopę sprzedaży na poziomie przeciętnie 159,35% i będzie utrzymywać tak wysoką wartość. Ponadto wyliczenie Powoda nie uwzględnia kosztów ponoszonych na działalność gospodarczą i danin publicznoprawnych. Ponadto jak wskazał Pozwany, nie istnieje adekwatny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy działaniami Pozwanego, z których Powód wywodzi swoje roszczenie, a szkodą Powoda z uwagi na brak bezprawności działań Pozwanego.

Postanowieniem z dnia 19.11.2010 roku, Sąd Okręgowy w Lublinie przekazał sprawę według właściwości miejscowej do tutejszego Sądu (k.324). Zażalenie powoda na w/w postanowienie zostało odrzucone (k.341).

Na rozprawie w dniu 20.02.2013 roku (k.463) poprzedzającej wydanie wyroku, obie strony podtrzymały dotychczas prezentowane stanowiska.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powód B. S. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...), w zakresie finansowej działalności usługowej. W ramach swojej działalności zawarł z Bankiem (...) SA umowę agencyjną w zakresie której wykonywał powierzone pośrednictwo w zakresie czynności bankowych i faktycznych związanych z zawieraniem niektórych umów bankowych, przyjmowaniem wpłat, dokonywaniem wypłat etc. Wysokość wynagrodzenia uzależniona była od liczby i rodzaju wykonanych czynności bankowych (dowód: zaświadczenie o wpisie k.56, umowa agencyjna k.18-40).

Umową z dnia 20.11.2000 roku, (...) sp. z o.o. w K. wynajął M. Z. wydzieloną część obiektu o pow. użyt. 6m2 w Centrum Handlowym w C. przy ulicy (...) (dowód: umowa najmu k.48-55, zeznania świadka M. Z. k.423).

Porozumieniem z dnia 30.04.2007 roku zawartym pomiędzy M. Z., (...) sp. z o.o. z dniem 01.05.2007 roku – M. Z. przelał na Powoda wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu powierzchni 6 m ² zlokalizowanej w pasażu supermarketu położonego w C. przy ulicy (...) (dowód: porozumienie k.62-63, zeznania świadka M. Z. k.423-423v).

Z dniem 02.10.2007 roku spółka (...) sp. z o.o. zmieniła nazwę i siedzibę na (...) sp. z o.o. w W. (dowód: pismo k.64-65).

Aneksem do umowy najmu lokalu z dnia 10.12.1999 roku z dnia 29.02.2008 roku, zawartym pomiędzy (...) sp. z o.o. w W. a (...) Sp. z o.o. w C., część pasażowa centrum handlowego w którym znajdował się lokal użytkowany przez Powoda, został oddany w najem (...) sp. z o.o. w C. (dowód: 66-70).

W czerwcu 2008 roku w centrum handlowym rozpoczął się remont, który trwał do września 2008 roku. W związku z prowadzonym remontem na przełomie lipca/sierpnia, centrum handlowe było zamknięte. O prowadzonym remoncie wszyscy najemcy byli informowani listami poleconymi jak również stosowne informacje były wywieszone na terenie centrum handlowego. Podczas remontu praca agencji była utrudniona i uciążliwa z uwagi na hałas i kurz. W związku z prowadzonym remontem spadały obroty agencji gdyż zdezorientowani klienci nie wiedzieli jak dostać się do agencji. W maju i czerwcu 2008 roku obroty agencji spadały (dowód: zeznania świadka A. B. k.392-393, M. M. k.393-394, M. Z. – k.423v, M. D. k.427, zeznania Powoda k.465).

Pismem z dnia 26.06.2008 roku, (...) sp. z o.o. wypowiedziała Powodowi umowę najmu powierzchni użytkowej o pow. 6m ² z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia. Przesłane wypowiedzenie zostało nieprawidłowo awizowane, zaś wypowiedzenie zostało faktycznie doręczone Powodowi dopiero w sierpniu 2008 roku, w związku z czym umowa najmu powierzchni użytkowej rozwiązała się z dniem 30.11.2008 roku (dowód: wypowiedzenie k.57, kopia awiza k.301, k.109 – twierdzenie powoda, zeznania Powoda – k.465).

Aktem notarialnym z dnia 08.08.2008 roku, (...) sp. z o.o. sprzedała całą nieruchomość na rzecz Pozwanej (...) sp. z o.o. w W. i powiadomiła o powyższym Powoda (dowód: akt notarialny k.72-87, zawiadomienie o sprzedaży nieruchomości – k.71, zeznania M. M. – k.393, zeznania Powoda k.465).

Powód zalegał z zapłatą czynszu i należności eksploatacyjnych za miesiąc 09.2008 roku z tytułu wynajmu zajmowanej powierzchni (dowód: faktury – k.307-308, okoliczność niezaprzeczona, zeznania świadka M. M. – k.393, A. K. – k.394, okoliczność przyznana przez Powoda k.466).

Pismem z dnia 01.10.2008 roku Pozwany wezwał Powoda do opuszczenia pomieszczenia zajmowanego na potrzeby agencji finansowej. Wezwanie zostało doręczone Powodowi w dniu 07.10.2008 roku pod adresem ul. (...) C. (dowód: pismo k.303-304, zwrotka – k.305).

Pismem z dnia 16.10.2008 roku – (...) sp. z o.o. działając z upoważnienia (...) sp. z o.o., powiadomił Policję, iż Powód nielegalnie zajmuje powierzchnię handlową i w związku z brakiem reakcji na wezwanie do opuszczenia lokalu zostały wobec niego podjęte działania a formie odłączenia od prądu, ponadto poproszono o pomoc w związku z zamiarem Powoda wprowadzenia agregatu prądotwórczego na teren centrum handlowego (dowód: pismo – k.306, zeznania świadka M. M. – k.394, zeznania Powoda k.466).

W dniu 30/31.10.2008 roku Pozwany zatrudnił firmę przeprowadzkową i zdemontował stoisko agencji prowadzone przez Powoda. Wszystkie ruchomości zostały spisane i zabezpieczone w magazynie (dowód: protokół k.59-61, zeznania świadka M. M. – k.394, M. B. k.463)

Przed wytoczeniem powództwa, Powód wezwał Pozwanego do zapłaty należności dochodzonych w przedmiotowym postępowaniu, wezwanie pozostało bez odpowiedzi (dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania k.96-97).

Pismami z dnia 03.11.2008 roku, 13.11.2008 roku, 27.11.2008 roku, 18.05.2009 roku, 04.06.2009 roku, Powód był wzywany przez Pozwanego do odbioru ruchomości zabezpieczonych podczas likwidacji stoiska agencji bankowej prowadzonej przez Powoda (dowód: pisma wraz ze zwrotkami – k.309-310, 311-314, 315-316, 317-318, 319, zeznania świadka M. M. – k.394, zeznania Powoda k.466).

W dniu 11 stycznia 2010 roku Powód odebrał swoje ruchomości zatrzymane przez Pozwanego, zaś strony rozliczyły wzajemne zobowiązania finansowe z tytułu nieuiszczonego przez Powoda czynszu oraz kosztów transportu i przechowywania ruchomości Powoda (dowód: zeznania świadka M. M. – k.394, A. K. – k.394, zeznania powoda – k.466).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie wskazanych dokumentów, które choć złożone zostały w kopiach, nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez strony.

Zeznania przesłuchanych świadków Sąd w całości obdarzył wiarygodnością z uwagi na ich wzajemne uzupełnianie się i niesprzeczność z innymi dowodami uznanymi przez Sąd.

Sąd pominął jako nieprzydane zeznania świadka A. O., które w żaden sposób nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego z uwagi na niepamięć świadka (k.424).

W związku z niewskazaniem adresu zamieszkania świadka J. L., Sąd pominął dowód z zeznań tegoż świadka (k.464).

Odmiennie natomiast niż strony Sąd ocenił kwestię wypowiedzenia umowy najmu dokonanego przez (...) sp. z o.o. pismem z dnia 26.06.2008 roku. Zgodnie z twierdzeniami Pozwanego umowa rozwiązała się z dniem 30.09.2008 roku, według twierdzeń Powoda, umowa została wypowiedziana z dniem 31.10.2008 roku, gdy tymczasem w ocenie Sądu umowa rozwiązała się z dniem 30.11.2008 roku. Wypowiedzenie umowy zostało przesłane na adres Powoda wskazany w ewidencji działalności gospodarczej (k.302), a także na adres jaki był wskazany w zawartym przez Powoda porozumieniu o przejęciu praw i obowiązków najemcy (k.62). W przypadku zatem gdy jak twierdzi Powód zmienił on adres zamieszkania powinien był powiadomić o powyższym Wynajmującego, zaś negatywne skutki niepowiadomienia winny obciążać właśnie jego. Okoliczność ta jednakże nie ma większego wpływu na skuteczność a w zasadzie nieskuteczność przedmiotowego wypowiedzenia z uwagi na nieprawidłowe awizowanie przesyłki pocztowej. Pierwsza awizacja miała miejsce w dniu 31.06.2008 roku (sic! – czerwiec zazwyczaj ma tylko 30 dni), zaś druga awizacja nastąpiła w dniu 07.07.2008 roku, brak adnotacji o dacie zwrotu przesyłki. Gdyby nawet założyć, iż pierwsze awizo miało miejsce w ostatnim dniu czerwca 2008 roku tj 30.06.2008 roku, to drugie awizo winno być wykonane najwcześniej w dniu 08.07.2008 roku a nie jak widnieje to na przesyłce w dniu 07.07.2008. Dodatkowo na przedstawionej kserokopii zwrotki brak jest daty w jakim nastąpił zwrot przesyłki co nie pozwala na kontrolę czy druga awizacja była prawidłowa. Niezachowanie warunków z §9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz.U. z 1999, nr 62 poz. 697), nie pozwalało na uznanie, iż przedmiotowe wypowiedzenie zostało doręczone Powodowi w sposób skuteczny. W związku z faktem, iż Pozwany nie udowodnił powyższej okoliczności i jednocześnie nie zaprzeczył, iż doręczono Powodowi przedmiotowe wypowiedzenie w sierpniu 2008 roku, umowa najmu rozwiązała się z upływem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia z dniem 30.11.2008 roku zgodnie z art.673§2 kc. Wypowiedzenie należy liczyć od początku następnego miesiąca w którym dokonano wypowiedzenia (dowód: wypowiedzenie k.57, kopia awiza k.301, k.109 – twierdzenie powoda, zeznania Powoda – k.465).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu w całości.

Powód domagał się od Pozwanego odszkodowania w kwocie 251.392,42 złotych z tytułu utraconych korzyści wynikających z zarobku jaki mógłby osiągnąć gdyby wskutek działań Pozwanego w sposób niezakłócony mógłby prowadzić działalność gospodarczą a także wskutek zajęcia ruchomości należących do Powoda przy pomocy, których prowadził działalność gospodarczą. Swoje żądanie Powód oparł o dyspozycję art.471 kc i art.361 kc.

Zgodnie z art.471 kc, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania można dochodzić jednak tylko wówczas, gdy strony łączył umowny stosunek zobowiązaniowy, czyli wtedy, gdy istniała ważna umowa, co nie było kwestionowane w przedmiotowej sprawie. Strony łączyła ważna umowa, która została wypowiedziana z dniem 30.11.2008 roku.

Odpowiedzialność kontraktowa znajduje zastosowanie w stosunkach między wierzycielem i dłużnikiem, którzy są stronami określonego stosunku zobowiązaniowego. Odpowiedzialność kontraktowa dłużnika powstaje, jeżeli spełnione zostaną następujące przesłanki: 1) szkoda wierzyciela w postaci uszczerbku majątkowego; 2) szkoda musi być spowodowana niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika; 3) związek przyczynowy między faktem nienależytego lub niewykonania zobowiązania a poniesioną szkodą.

Ciężar dowodu istnienia wyżej wymienionych przesłanek, faktu aktualizującego odpowiedzialność z art. 471 k.c., istnienia związku przyczynowego oraz powstania szkody, także w postaci utraconych korzyści, w świetle art. 6 k.c. spoczywa na wierzycielu, jako osobie, która z tychże faktów wywodzi skutki prawne.

Jeżeli chodzi o niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przez Pozwanego, w ocenie Sądu Powód częściowo udowodnił przedmiotowe okoliczności. W pierwszej kolejności podnieść należy, iż pomimo istnienia ważnej umowy, która rozwiązała się dopiero z dniem 30.11.2008 roku, Pozwany utrudniał Powodowi prowadzenie działalności gospodarczej i to nie przez prowadzony remont ale przez wezwanie do opuszczenia wynajmowanej powierzchni użytkowej a następnie likwidację i wywiezienie ruchomości Powoda przed zakończeniem umowy najmu. W ocenie Sądu powyższe okoliczności nie były kwestionowane przez obie strony i jako przyznane i poparte dowodami należy uznać za udowodnione. Pozwany pozostawał w błędnym przekonaniu, iż umowa najmu została z Powodem rozwiązana z końcem września 2008 roku, co opierało się na bardzo wątpliwych podstawach w sytuacji gdy Pozwany dysponował nieprawidłowym awizowanym poświadczeniem odbioru (k.301). Dodatkowo w przypadku awizowanego wypowiedzenia w miesiącu lipcu gdyby nawet uznać, iż było ono prawidłowe – umowa uległaby rozwiązaniu z końcem października 2008 roku. Za oczywiście nieuzasadnione należy zatem uznać, zajęcie i wywiezienie rzeczy Powoda które nastąpiło w nocy z 30/31.10.2008 roku w czasie trwania ważnej umowy najmu łączącej strony.

Odnosząc się natomiast do spowodowania szkody w postaci utraty korzyści związanych z prowadzonym remontem oraz niepowiadomieniem o powyższym Powoda, uznać należy te okoliczności za nieudowodnione. Obie strony w tym zakresie prezentowały odmienne stanowiska niepoparte żadnymi obiektywnymi dowodami, jednakże w ocenie Sądu, jest praktycznie niemożliwym aby Powód nie wiedział o planowanym remoncie centrum handlowego oraz utrudnieniach jak mogą w związku z tym nastąpić. Rzeczą powszechną jest w centrach handlowych udostępnianie takowych informacji publicznie poprzez stosowne ogłoszenia aby także klienci korzystający z centrum handlowego mogli się z taką informacją zapoznać. W związku z powyższym wydaje się niemal niemożliwym aby Powód przedmiotowej informacji nie uzyskał czy to w ten właśnie sposób czy też od innych najemców. Poza tym Powód na pewno zorientował się odnośnie prowadzonego remontu gdy remont ten się rozpoczął. Nie można czynić w ocenie Sądu zarzutu wobec Pozwanego (a w zasadzie jego poprzednika), iż rozpoczął remont mający na celu zwiększenie atrakcyjności handlowej centrum dla klientów, co przecież byłoby korzystne także dla Powoda. Naturalnym jest, iż w trakcie uciążliwego remontu na co wskazywali świadkowie, prowadzenie działalności gospodarczej było utrudnione, klienci mieli problem z dotarciem do punktu Powoda i obroty spadły, co mogło powodować utratę zysków.

Ustalenie szkody pod postacią utraconych korzyści ma zawsze charakter hipotetyczny, polega bowiem na przyjęciu, że zysk w okresie poprzednim zostałby osiągnięty. Jednakże utrata zysku musi być przez żądającego odszkodowania udowodniona. Chodzi w tym przypadku jednak nie tyle o wykazanie pewności jego wystąpienia, ale duże prawdopodobieństwo, że praktycznie w świetle doświadczenia życiowego można przyjąć, że utrata zysku rzeczywiście miała miejsce (wyrok SN z 26 listopada 2004 r., I CK 281/04, LEX nr 146366; wyrok SA w Poznaniu z 8 marca 2007 r., I ACa 29/07, LEX nr 370925). Można zatem powiedzieć, że bardziej prawdopodobne niż nie jest to, że gdyby zdarzenie zmieniające stan rzeczy nie miało miejsca, to spodziewany zysk by wystąpił. Nieterminowe wykonanie remontu, w wyniku którego opóźnia się możliwość rozpoczęcia działalności gospodarczej, a w konsekwencji następuje utrata zysku możliwego do osiągnięcia w wyniku aktywności gospodarczej, może być kwalifikowane jako szkoda. Za szkodę natomiast nie może być uznany sam fakt uiszczenia czynszu za remontowane pomieszczenia. Dopiero niemożność zrekompensowania tego wydatku przez przychody, które mogłyby być uzyskiwane w wyniku działalności gospodarczej, może usprawiedliwiać ocenę, że zlecający remont poniósł szkodę (wyrok SN z 30 października 2002 r., V CKN 1322/00, LEX nr 75279). W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, iż wskutek prowadzonego remontu wolumen obrotów agencji prowadzonej przez Powoda uległ zmniejszeniu zaś w przypadku wywiezienia ruchomości Powoda przez Pozwanego przed formalnym zakończeniem umowy najmu, Powód do zakończenia umowy najmu nie miał możliwości prowadzenia działalności gospodarczej wskutek pozbawienia go narzędzi do prowadzenia dzielności i miejsca w którym taka działalność mogłaby być prowadzona do końca umowy.

W przypadku zajęcia ruchomości Powoda, nie można tracić z pola widzenia okoliczności, iż Pozwany doprowadził do wywiezienia ruchomości Powoda jeszcze w trakcie trwania umowy a zatem można zasadnie mówić iż było to działanie bezprawne.

Pomimo bezprawności działania Pozwanego w tym zakresie i powoływania się na ustawowe prawo zastawu na rzeczach najemcy (art.670 kc), co należy ocenić w charakterze nadużycia prawa biorąc pod uwagę wysokość zaległości Powoda (k.307-308 – ok. 400 zł) i bałagan związany z zawiadamianiem najemców o zmianach po stronie wynajmującego, nie można tracić z pola widzenia okoliczności, iż Pozwany kilkukrotnie wzywał Powoda do odbioru zajętych ruchomości (dowód: pisma wraz ze zwrotkami – k.309-310, 311-314, 315-316, 317-318, 319, zeznania świadka M. M. – k.394, zeznania Powoda k.466). Pierwsze wezwanie do odbioru ruchomości było z dnia 03.11.2008 roku i zostało doręczone Powodowi w dniu 10.11.2008 roku (k.310). Twierdzenia Powoda, iż Pozwany uzależniał wydanie ruchomości od pokrycia kosztów transportu i kosztów przechowania ruchomości nie zostały w żadnym zakresie udowodnione. Zatem w ocenie Sądu gdyby Powód rzeczywiście chciał w innym miejscu prowadzić podobną działalność z wykorzystaniem zajętych ruchomości, nic nie stało na przeszkodzie ażeby skontaktował się z Pozwanym i te ruchomości po prostu odebrał.

W zakresie w jakim Powód opiera swoje żądanie utraconych korzyści po rozwiązaniu umowy najmu łącząc je z samym zajęciem ruchomości przez Pozwanego, poza brakiem udowodnienia wysokości utraconych korzyści, brak jest także stosownego adekwatnego związku przyczynowego albowiem pozwany umożliwiał Powodowi odebranie zajętych ruchomości z czego Powód nie chciał skorzystać. W takiej sytuacji nie można zasadnie mówić o tym, iż Pozwany przyczynił się do powstania szkody skoro to od Powoda zależało odebranie przedmiotowych ruchomości.

Powód nie wykazał wysokości szkody w postaci utraconych korzyści których nie osiągnął w związku z prowadzonym remontem a także w zakresie w jakim został pozbawiony narzędzi do prowadzenia działalności gospodarczej przed zakończeniem umowy. Wartość szkody Powód określi na podstawie złożonych faktur z poprzednich kilku miesięcy działalności agencji i założył optymistyczny stały wzrost przychodów w wysokości 159,35% miesięcznie (vide k.111-112,41-46, 47). Gdy tymczasem w ocenie Sądu wyliczenie utraconych korzyści wymaga wiadomości specjalnych i koniecznym w tym zakresie było zgłoszenie wniosku o powołanie dowodu z opinii biegłego który takowe dochody mógłby wyliczyć z uwzględnieniem wielu czynników takich jak usytuowanie punktu handlowego, zainteresowanie klientów, obroty w poprzednich miesiącach, koniunktura rynkowa etc. W sytuacji gdy Pozwany zakwestionował wyliczenie szkody dokonane samodzielnie przez Powoda z założeniem dość wysokiego wskaźnika wzrostu estymowanego na kilku poprzedzających fakturach, zgłoszenie takowego wniosku dowodowego było konieczne do tego aby w prawidłowy sposób wykazać wysokość utraconych korzyści czyli takich których osiągnięcie było prawie pewne. W sytuacji gdy Powód takowego wniosku nie złożył i nie udowodnił wysokości utraconych korzyści w sposób obiektywny, nie można zasadnie mówić o udowodnieniu wysokości szkody.

Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) (wyrok SN z dnia 17.12.1997 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76). A więc ewentualne ujemne skutki nieprzedstawienia dowodu obciążają stronę, która nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku.

W związku z niewykazaniem wszystkich przesłanek odpowiedzialności kontraktowej z art.471 kc a w szczególności wskutek nieudowodnienia wysokości szkody, Sąd oddalił powództwo w całości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając od powoda na rzecz pozwanego, kwotę 7.217 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28.09.2002 roku (Dz.U. z 2002 roku nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz kwotę 17 zł tytułem opłaty za pełnomocnictwo.

W pkt. III wyroku, zgodnie z odpowiedzialnością za wynik procesu w oparciu o art.98 kpc, Sąd obciążył powoda w całości wydatkami w sprawie poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa, zaś ich szczegółowe wyliczenie na podstawie art.108§1 kpc pozostawił referendarzowi sądowemu. Na przedmiotowe wydatki składają się wynagrodzenia za utracony zarobek świadków przesłuchiwanych w sprawie, którzy takowe wnioski złożyli oraz uzasadnione koszty związane ze stawiennictwem świadków na wezwania Sądu. Z uwagi na fakt, iż wnioski te nie zostały do momentu wydania wyroku rozpoznane, Sąd orzekł jedynie o zasadzie poniesienia odpowiedzialności za nie – obciążając nimi w całości Powoda jako podmiot który przegrał sprawę w całości, zaś ich szczegółowe wyliczenie i przyznanie pozostawił do decyzji referendarza sądowego.

Mając na uwadze powyższe sąd orzekł jak w sentencji wyroku.---

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)