Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Łój

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 r. w Zielonej Górze

odwołania C. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych

z dnia 20.07.2018 r. znak (...)

o wypłatę emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że podjęcie wypłaty emerytury wnioskodawcy C. S. w wysokości objętej tą decyzją następuje
z dniem 01.01.2017 r.

SSO Bogusław Łój

Sygn. akt IV U 1309/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.07.2018 r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych (ZUS-IO/W-awa-WRUM) na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 z późn. Zm.) z uwzględnieniem postanowień i rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16.09.2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L nr 284 z dnia 30.10.2009 r.)- wydał decyzję w sprawie odwołującego C. S., ur. (...), którą podjął wypłatę polskiej emerytury kapitałowej od dnia 01.07.2018 r.

Odwołaniem z dnia 30.08.2018 r. C. S. zaskarżył tę decyzję domagając się wypłaty polskiej emerytury od dnia 01.01.2017 r.

W odpowiedzi na odwołanie od decyzji z dnia 20.07.2018 r. w sprawie polskiej emerytury, pozwany organ rentowy wniósł o jej oddalenie i podniósł, że zgodnie z art. 103 a ustawy z dnia 17.12.1998 r. „Prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego”.

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. „Postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej”.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych „W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu, z uwzględnieniem ust. 2”.

W odwołaniu od tej decyzji wnioskodawca C. S. domagał się jej zmiany i podjęcie wypłaty świadczenia od 01.01.2017 r., bowiem zawarta przez niego umowa o pracę ustała z dniem 31.12.2016 r. w związku z wpływem okresu na który była zawarta, natomiast kolejna umowa o pracę była zawarta od 02.01.2017 r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, że wniosek o podjęcie wypłaty polskiej emerytury został złożony przez odwołującego C. S. do ZUS w dniu 09.07.2018 r., a zatem organ rentowy zasadnie w zaskarżonej decyzji podjął wypłatę świadczenia od dnia 01.07.2018 r.

Pozwany podniósł ponadto, że w ramach postępowania sprowadzającego po wpływie do organu rentowego odwołanie C. S., uzyskano potwierdzenie z systemu informatycznego KSI, że zatrudnienie trwało nieprzerwanie od dnia 05.10.2015 r. do dnia 06.07.2018 r. i brak jest wyrejestrowania odwołującego z ubezpieczenia społecznego przed tą datą końcową.

Sąd okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02.06.2016 r. odwołujący C. S. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniosek o przyznanie emerytury w związku z pracą w szczególnych warunkach. Przedmiotowy wniosek celem rozpoznania został przekazany do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. I Oddziału, Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych w W..

Decyzją z dnia 08.07.2016 r. (Znak: (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. odmówił odwołującemu C. S. prawa do emerytury wobec nieudowodnienia 15- letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od ww. decyzji skierowanym do Sądu Okręgowego w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20.10.2016 r. (sygn. akt IV U 2477/16) zmieniono zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznano ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 02.06.2016 r.

Apelację od wskazanego wyroku wniósł organ rentowy, domagając się zamiany zaskarżonego wyroku i oddalenia odwołania.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 01.03.2018 r. (syn akt III AUa 2513/16) oddalił apelację pozwanego organu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych w W. decyzją z dnia 06.06.2018 r. w przedmiocie przyznania emerytury w kwocie zaliczkowej (Znak: (...)) wykonując ww. wyrok Sądu, przyznał odwołującemu C. S. emeryturę od dnia 02.06.2016 r., tj. od daty określonej w wyroku Sądu.

Jednocześnie w przedmiocie decyzji wskazano, iż wypłata emerytury podlega zawieszeniu, gdyż odwołujący kontynuuje zatrudnienie. Celem podjęcia wypłaty emerytury zalecono odwołującemu przedłożenie w oddziale ZUS świadectwa pracy lub zaświadczenia potwierdzającego fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury oraz wniosek o podcięcie wypłaty emerytury.

Na powyższą decyzję w przedmiocie przyznania emerytury w kwocie zaliczkowej odwołującemu C. S. odwołanie nie przysługiwało.

W dniu 09.07.2018 r. odwołujący dostarczył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych świadectwo pracy z dnia 06.07.2018 r., z którego wynikało, iż był on zatrudniony w zakładzie: Handel Ogólny- R. B. z siedzibą w S. w okresie od dnia 05.10.2015 r. do 06.07.2018 r.

Decyzją z dnia 20.07.2018 r. (Znak: (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych w W. ustalił dla odwołującego C. S. wysokość i podjął wypłatę emerytury „od dnia 01 lipca 2018 r., tj. od miesiąca w którym odwołujący zakończył zatrudnienie”.

dowód: akta organu rentowego, okoliczności niesporne

Przedłożone przez wnioskodawcę świadectwo pracy nie odzwierciedlało jednak rzeczywistego przebiegu zatrudnienia wnioskodawcy.

Okres zatrudnienia wnioskodawcy C. S. u pracodawcy Handel Ogólny – R. B. przedstawiał się następująco:

1.  umowa o pracę z dnia 05.10.2015 r. zawarta na okres próbny od 05.10.2015 r. do 31.12.2015 r. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 1750 zł na stanowisku masarza;

2.  umowa o pracę na czas określony zawarta w dniu 01.01.2016 r. na czas określony od 01.01.2016 r. do 31.12.2016 r. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 1850 zł na stanowisku masarza;

3.  umowa o pracę na czas nieokreślony zawarta w dniu 02.01.2017 r. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 2000 zł na stanowisku masarza.

dowód: umowy o pracę w aktach osobowych wnioskodawcy, zeznania świadka R. B.-

k. 39 v akt, zeznania wnioskodawcy – k. 29 v akt.

Świadectwo pracy przedstawione przez odwołującego pozwanemu organowi rentowemu w dniu 09.07.2018 r. a stanowiąca podstawę wydania zaskarżonej decyzji zostało sprostowane przez pracodawcę wnioskodawcy i zostało wydane nowe świadectwo pracy w dniu 30.08.2018 r. w którym uwzględniono okres zatrudnienia do 31.12.2016 r. i od 02.01.2017 r. do 06.07.2018 r.

dowód: - świadectwo pracy w aktach osobowych wnioskodawcy

- wniosek o sprostowanie świadectwa pracy – w aktach osobowych wnioskodawcy

- sprostowane świadectwo pracy

- zeznania świadka R. B.– k. 39 v akt

- zeznania odwołującego – k. 29 v akt

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy okazało się uzasadnione.

Ustalony przez Sąd stan faktyczny sprawy w sposób jednoznaczny dał podstawy do przyjęcia, że zatrudnienie wnioskodawcy zostało przerwane z dniem 31.12.2016 r. i podjęte na nowo z dniem 02.01.2017 r.

Wskazują na to umowy o pracę znajdujące się w aktach osobowych wnioskodawcy, jak również zeznania pracodawcy wnioskodawcy R. B. jak i zeznania samego wnioskodawcy.

Okoliczności dotyczące ustania w dniu 31.12.2016 r. z upływem okresu zatrudnieni na który była zawarta umowa o pracę oraz okoliczności podjęcia samego zatrudnienia w dniu 02.01.2017 r. nie budzą wątpliwości.

Dowodów tych nie podważał w toku postępowania pozwany organ rentowy. Pozwany nie wskazał również na żadne okoliczności, które miały na celu podważenie tych dowodów.

Sam fakt, iż pracodawca wnioskodawcy nie wyrejestrował wnioskodawcy z systemu z dniem 31.01.2016 r. i nie zarejestrował wnioskodawcy na nowo z dniem 02.01.2017 r. nie może przesądzać o tym, że zatrudnienie wnioskodawcy trwało nieprzerwanie od 08.10.2015 r. Zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego, czy też wyrejestrowanie z systemu nie jest warunkiem niezbędnym do uznania, że stosunek pracy pozostał lub ustał. Okoliczność ta jest jednym z dowodów, które Sąd brał pod uwagę przy ocenie zeznań świadka i odwołującego oraz przedłożonych akt osobowych wnioskodawcy.

W ocenie Sądu Okręgowego osobne źródła dowodowe, tj. zeznania świadka i odwołującego w świetle dokumentów zawartych w aktach osobowych stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy.

W świetle wskazanych okoliczności sprawy w ocenie Sądu Okręgowego stosunek pracy wnioskodawcy ustał z dniem 31.12.2016 r. i został zawarty ponownie w dniu 02.01.2017 r., co musiało skutkować zmianą zaskarżonej decyzji

Biorąc pod uwagę powyższe należało na mocy art. 477 ¹⁴§2 kpc orzec jak w wyroku.