Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia (...) roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Justyna Żbikowska

Protokolant – (...)

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniu (...) roku

sprawy (...)

córki (...) i (...)

ur. (...)

w (...)

oskarżonej o to, że:

w dniu (...) roku w miejscowości (...) przy ul. (...), powiat (...), województwo (...), prowadziła w ruchu lądowym na drodze publicznej pojazd mechaniczny marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości: I badanie - 0,27 mg/l; II badanie -0,25 mg/l alkoholu
w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

o r z e k a

I.  ustalając, że oskarżona (...) dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 178a § 1 kk oraz przyjmując, że wina oskarżonej i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne warunkowo umarza na okres 2 (dwa) lat próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonej świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości
5.000 (pięć tysięcy) złotych;

III.  na podstawie art. 629 kpk w zw. z art. 627 kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych, w tym kwotę 100 sto złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 190/19

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody zgromadzone w toku postępowania sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu (...) roku w rejonie miejscowości (...) sierż. (...) i post. (...) pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. Funkcjonariusze patronując miejscowość (...) na ul. (...) zatrzymali do kontroli drogowej za pomocą sygnałów świetlnych oraz dźwiękowych pojazd marki (...) koloru srebrnego o nr rej. (...). Po wylegitymowaniu kierującą okazała się (...), którą poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem kontrolno pomiarowym alko-sensor IV z wynikiem I badania 0,27 mg/l, II badania 0,25 mg/l. W związku ze stwierdzeniem prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości funkcjonariusze policji zatrzymali kierującej prawo jazdy.

Oskarżona (...) nie była (...). Oskarżona ma (...) (...), (...).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody osobowe w postaci wyjaśnień oskarżonej (...) (k 21-22, 46-47) i zeznania świadka (...) (k. 9), a ponadto dokumenty w postaci notatki urzędowej (k.1, 5-6), protokołu użycia urządzenia do pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (k.2), karty karnej (k.15), świadectwo wzorcowania (k.3), kopia (...) (33-37), karta informacyjna (k. 38).

Oskarżona (...) zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i sądowego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśnił, że to był jej słaby dzień w którym dowiedziała się o kolejnym nowotworze swojego ojca oraz o tym, że terapie jej autystycznego syna nie przynoszą oczekiwanych efektów, przechodzi on regres i brak postępów w rozwoju dziecka. Wskazała, że po powrocie do domu wypiła jedno piwo, bowiem nie zamierzała już tego dnia wychodzić, a tym bardziej wyjeżdżać z domu. Oskarżona wyjaśniła, że przed godziną 19 przypomniała sobie, że nie kupiła pojemników niezbędnych do wykonania dnia następnego badań synowi. Wskazała, że męża nie było w domu, bo jest kierowcą i ciągle jest w trasie, więc postanowiła pojechać, tym bardziej, że czuła się dobrze, nie odczuwała żadnych skutków wypitego piwa. Wsiadła do samochodu i wracając z apteki została zatrzymana przez policję i w czasie kontroli przeprowadzone badanie wykazało, że jest nietrzeźwa. Oskarżona wyjaśniła, że biorąc pod uwagę chorobę syna i taty nieposiadanie prawa jazdy w sposób niezmiernie uciążliwy przekłada się na jakość życia jej rodziny. Wskazała, że syn wymaga ciągłych terapii na które wożony jest do (...), a do szkoły chodzi w (...), ona zaś pracuje w (...). Także tata wymaga częstych wizyt u lekarzy i obecnie pogodzenie tych obowiązków stało się prawie niewykonalne.

Oskarżona wskazała, że bardzo się wstydzi tego co zrobiła, żałuje swego czynu i wie, że największą karę jej nieodpowiedzialności ponoszą członkowie jej rodziny.

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej. Znajdują one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym, w tym dokumentacji sporządzonej przez funkcjonariuszy policji (...) i (...). Policjanci ci w ramach wykonywanych czynności służbowych dokonali kontroli drogowej pojazdu prowadzonego przez oskarżoną, na okoliczności tego sporządzając stosowną dokumentację, która potwierdziła fakt prowadzenia przez oskarżoną pojazdem w stanie nietrzeźwości. W tym zatem zakresie wyjaśnienia oskarżonej zostały potwierdzone przez dowody obciążające, którym sąd dał wiarę. Także okoliczności wskazane przez oskarżoną dotyczące jej sytuacji rodzinnej potwierdzone zostały złożonymi przez nią na rozprawie stosownymi dowodami.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.

W świetle powyższych dowodów i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonej została w pełni udowodniona.

Przystępując do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonej sąd uznał, że zachowanie (...) prawidłowo zostało zakwalifikowane z art. 178 a § 1 kk. Oskarżona w dniu (...) roku w miejscowości (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,27 mg/l i 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) kierowała w ruchu lądowym po drodze publicznej samochodem (...) nr rej. (...). Złamała tym samym powszechnie obowiązujący zakaz kierowania pojazdami w stanie nietrzeźwości, w tym wypadku kierując samochodem zachowaniem swoim wyczerpała znamiona występku stypizowanego w art. 178 a § 1 kk.

Wina oskarżonej (...) nie budzi w ocenie sądu żadnych wątpliwości, jednakże stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest na tyle znaczny, aby konieczne było stosowanie wobec oskarżonej represji karnej w postaci wyroku skazującego i wymierzenia kary. Naturalnie jazda samochodem w stanie nietrzeźwości winna być piętnowana, niemniej w okolicznościach sprawy niniejszej należy zwrócić uwagę na to, że (...) została zatrzymana do kontroli i poddania badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu a wyniki tego badania wskazały, że w sposób minimalny przekroczyła ona próg od którego jej zachowanie jest kwalifikowane jako przestępstwo. Oskarżona przechodziła trudny okres, przedmiotowego dnia dotarły do niej same złe wiadomości dotyczące jej najbliższej rodziny i dla rozładowania stresu wypiła jedno piwo. Zauważyć należy, że przeprowadzone badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wskazują, że stężenie alkoholu malało, drugie badanie przeprowadzone po 15 minutach od pierwszego, a więc także od zatrzymania oskarżonej było już na poziomie 0,25 mg/l, który to wynik zostałby uznany za prowadzenie pojazdu po spożyciu alkoholu, a więc zachowanie (...) wyczerpywałoby znamiona wykroczenia z art. 87 § 1 kw.

Oskarżona jak wynika z karty karnej (k.15) dotychczas nie była karana, a ma 35 lat, co wskazuje na to, że było to zdarzenie incydentalne, wywołane jej złą kondycją psychiczną, co ma wpływ na ocenę stopnia szkodliwości społecznej czynu którego się dopuściła. Oskarżona wyraziła skruchę, wskazała, że to zdarzenie, jej błąd spowodował, że jej najbliżsi ponoszą tego w sposób niezawiniony skutki. Oskarżona wskazała, że jest to dla niej duże przeżycie. Czyn którego się dopuściła zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

Z tych względów sąd uznał, że zachodzą przesłanki by postępowanie karne wobec (...) na podstawie art. 66 § 1 kk warunkowo umorzyć, uwzględniając tym samym wniosek oskarżonej złożony w tym przedmiocie. Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim to, że oskarżona prowadzi ustabilizowany tryb życia, a jej warunki osobiste pozwalają na przyjęcie co do niej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania było incydentem w dotychczasowym życiu oskarżonej, które w ocenie sądu nie może położyć się cieniem na jej dotychczasowej postawie. W ocenie sądu instytucja warunkowego umorzenia postępowania, ograniczona do określonej kategorii przestępstw wyznaczonej granicą grożącej kary, przewidziana została w przypadkach kiedy sprawca zbłądzi i jego, co należy szczególnie podkreślić, jednorazowa nierozwaga, nie powinna i nie może zaważyć na dalszym życiu.

Mając na uwadze wyżej przytoczone okoliczności sąd na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec (...) warunkowo umorzył na okres 2 lat próby, gdzie oskarżona udowodni w tym czasie swoją postawą czy decyzja sądu była słuszną.

Jednocześnie sąd nie orzekł wobec niej środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych uznając, że okoliczności tego zdarzenia, fakt, że nie spowodowała ona żadnego zagrożenia na drodze, w sposób minimalny przekroczyła dopuszczalny ustawą próg alkoholu, a w powiązaniu z tym jej bardzo trudna sytuacja rodzinna uzasadniają taką decyzję. Wszelkie okoliczności tej sprawy wskazują na to, że był to absolutnie incydentalny punkt w życiorysie oskarżonej wywołany kumulacją negatywnych zdarzeń. W ocenie Sądu właśnie taki przypadek uzasadnia przewidzianą przez ustawodawcę możliwość odstąpienia od wymierzania tego środka karnego.

Mając na względzie to, że niezależnie od powyżej wskazanych okoliczności czyn oskarżonej zasługuje na potępienie i poniesienie odczuwalnych w jakiś zakresie jego konsekwencji orzekł obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 5 000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonej sąd obciążył oskarżoną kosztami postępowania w łącznej kwocie 190 zł.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.