Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2019 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) S.C.A. z siedzibą w Luksemburgu Rejestr Handlowy i Spółek (...)

przeciwko H. O. (1)

o zapłatę

o r z e k a

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 69/19 upr

UZASADNIENIE

(...) S.C.A. z siedzibą w L. wytoczyła powództwo przeciwko H. O. (1) o zapłatę kwoty 750 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym liczonymi od dnia 7 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym ale nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 7 października 2015 roku pozwana zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę pożyczki gotówkowej o numerze (...), na podstawie której pozwanej przyznana została kwota 750 złotych, z której, po potrąceniu prowizji w kwocie 150 złotych, wypłacona została kwota 600 złotych. Pozwana zobowiązała się zwrócić udzieloną jej kwotę pożyczki do dnia 6 grudnia 2015 roku, czego jednak nie uczyniła, co spowodowało powstanie wymagalnego zadłużenia. Na podstawie umowy cesji z dnia 28 grudnia 2016 roku wierzyciel pierwotny zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która to spółka na podstawie umowy cesji z 27 czerwca 2017 roku zbyła ją na rzecz powódki. Powódka zawiadomiła pozwaną o przelewie wierzytelności i wezwała pozwaną do zapłaty. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

Pozwana H. O. (1), mimo należytego powiadomienia jej o terminie, nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożyła żadnych wyjaśnień i nie żądała przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W związku z niestawieniem się pozwaną H. O. (2) na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę i brakiem jakichkolwiek wyjaśnień, Sąd zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego (art. 339 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 k.p.c., w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Twierdzenia pozwu uznaje się za budzące uzasadnione wątpliwości, m.in. w sytuacji, gdy dowody i twierdzenia przedstawione przez powoda są niekompletne, pozostawiają wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, nie przedstawiają pełnego obrazu rzeczywistości. W takiej sytuacji wydając wyrok sąd nie może oprzeć się wyłącznie na twierdzeniach powoda i należy przeprowadzić postępowanie dowodowe celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1972 r. w sprawie III CR 153/72).

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie to na powodzie spoczywał więc ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy czy też do uzupełnienia postępowania dowodowego o dowody, na których istnienie wskazują strony, lecz których nie przedstawiły. Obowiązek dowodzenia spoczywa bowiem na stronach.

Powódka nie dowiodła istnienia wierzytelności żądanej w pozwie.

Należy podkreślić, iż powódka nie przedłożyła Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że pozwaną i wierzyciela pierwotnego łączyła powołana w pozwie umowa pożyczki, z której warunków pozwana się nie wywiązała, ani też dokumentów wykazujących legitymację procesową powódki. Brak jest też jakichkolwiek dowodów na podjęcie wobec pozwanej działań windykacyjnych przed złożeniem pozwu. Do zamknięcia rozprawy pełnomocnik powódki ograniczył się jedynie do wykazania swojego umocowania zgodnie z art. 68 k.p.c. oraz przedłożenia pełnomocnictwa, który to dokument nie dowodzi wskazanych na wstępie okoliczności.

Brak jakichkolwiek dowodów uniemożliwia poczynienie przez Sąd ustaleń co do legitymacji procesowej powódki oraz co do treści ewentualnej umowy zawartej przez pozwaną, ustalenia daty początkowej odsetek, wysokości odsetek, charakteru roszczeń i ich wymagalności.

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powódka nie dowiodła swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.