Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Sanoku – Wydział IV Pracy w składzie

Przewodniczący: SSR Elżbieta Domańska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Wójcik

po rozpoznaniu w dniu 04 października 2018 r. w Sanoku

sprawy z powództwa M. B. PESEL (...);

przeciwko pozwanemu S. P. (...)w Ł. NIP (...)

o ustalenie prawa do równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania;

I. u s t a l a, że powódce M. B. przysługuje równoważnik pieniężny z tytułu braku mieszkania;

II. z a s ą d z a od pozwanego S. P. (...) w Ł. na rzecz powódki M. B. kwotę 240 zł. (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem kosztów procesu;

Sygn. akt IV P 53/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 października 2018 r.

Powódka M. B. w żądaniu pozwu z dnia 19 czerwca 2018 r. przeciwko pozwanemu S. P. (...) w Ł. wniosła o ustalenie, iż przysługuje jej prawo do pobierania równoważnika pieniężnego z tytułu braku lokalu mieszkalnego oraz zasądzenie koszów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż decyzją nr (...) z dnia 29 maja 2018 r. Dyrektor (...)w Ł. odmówił jej przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania z powodu nie spełnienia warunków do otrzymania takiego równoważnika. Zdaniem powódki, spełnia ona wszystkie przesłanki, by taki równoważnik pieniężny z tytułu braku mieszkania otrzymać.

Pozwany S. P. (...)w Ł. w odpowiedzi na pozew z dnia 20 lipca 2018 r. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu, podnosząc, iż powódka nie spełnia przesłanek do przyznania jej równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania. Nie posiada ona w miejscu pełnienia służby jak i w miejscowości pobliskiej tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego podobnie jak jej mąż funkcjonariusz (...) w Ł.. Decyzją Dyrektora (...)w Ł. z dnia 15 lutego 2008 r. jej mężowi K. B., jeszcze gdy był kawalerem, przyznano lokal mieszkalny w miejscowości pełnienia służby Ł.. Lokal powyższy mąż wnioskodawczyni nabył w dniu 9 września 2009 r., który następnie zbył w dniu 5 września 2016 r. Powódka z K. B. zawarła związek małżeński w dniu 11 czerwca 2011 r. Zdaniem pozwanego, z przepisów rozdziału 18 ustawy zatytułowanego „Mieszkania funkcjonariuszy” wynika, że funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej (art. 170 ust. 1.) Prawo to realizowane jest przez przydział lokalu albo przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (art. 171 pkt. 1 i 2) Lokal mieszkalny przydziela się decyzją administracyjną przy uwzględnieniu okoliczności, o których mowa w art. 172. Prawem podstawowym każdego funkcjonariusza w służbie stałej, a zatem również przeniesionego z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, jest uprawnienie do uzyskania lokalu, a dopiero gdy nie można tego uprawnienia zrealizować, może wchodzić w grę przyznanie innej pomocy, w tym prawa do równoważnika za brak lokalu.” Prawo do lokalu mieszkalnego zostało zrealizowane w stosunku do małżonka wnioskodawczyni poprzez przyznanie mu go decyzją Dyrektora(...) w Ł. w dniu 15 lutego 2008 r., czyli spełniona została przesłanka wynikająca z art. 178 ust. 1 pkt. 2 ustawy o służbie więziennej. Dyrektor (...)w Ł. z dnia 8 listopada 2016 r. odmówił przyznania równoważnika za brak mieszkania małżonkowi wnioskodawczyni K. B., który wystąpił z takim wnioskiem w dniu 7 września 2016 r. w związku z faktem zaspokojenia jego potrzeb mieszkaniowych poprzez przydział mu lokalu w miejscowości pełnienia służby w 2008 r. Fakt ten był również podstawą odmowy powódce przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku lokalu mieszkalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. B. ma 37 lat. W dniu 16 czerwca 2005 r. uzyskała tytuł magistra resocjalizacji. Z dniem 20 października 2008 r. została przyjęta do Służby Więziennej i mianowana na stanowisko służbowe młodszego wychowawcy (...)w Ł.. Z dniem 20 października 2010 r. została mianowana przez Dyrektora(...)w Ł. na stałe na stanowisko służbowe młodszy wychowawca w dziale penitencjarnym w (...)w Ł.. Z dniem 1 czerwca 2016 r. została przeniesiona na wniosek przez Dyrektora O. W.w R. do pełnienia służby w A. Ś.w S. na stanowisku młodszego wychowawcy działu penitencjarnego. Zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 stycznia 2018 r. w sprawie zniesienia z dniem 31 marca 2018 r. A. Ś.w S. (Dz. Urz. Min. Sprawiedliwości z 2018 r., poz. 63) został zniesiony A. Ś.w S. co skutkowało likwidacją wszystkich stanowisk pracy i stanowisk służbowych i z dniem 1 kwietnia 2018 r. przeniesieniem powódki z urzędu do pełnienia służby w (...)w Ł. na stanowisku młodszego wychowawcy działu penitencjarnego.

Powódka M. B. zawarła związek małżeński z K. B. w dniu 11 czerwca 2011 r.

Powódka M. B. mieszka od urodzenia w domu jednorodzinnym w S. przy ulicy (...). Jest to jej dom rodzinny, którego jest wyłączną właścicielką od dnia 29 listopada 2007 r. W domu tym powódka M. B. mieszkała i mieszka od zawsze z matką J. W., wcześniej również, gdy żył z ojcem i rodzeństwem. Matka powódki ma 78 lat, jest osobą schorowaną z orzeczonym w dniu 19 maja 2006 r. znacznym trwałym stopniem niepełnosprawności. Jej niepełnosprawność wymaga zapewnienia jej stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji i korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji. Niepełnosprawność matki powódki wymaga również zamieszkania przez nią w oddzielnym pokoju. Od momentu wyjścia za mąż za K. B. również funkcjonariusza służby więziennej w służbie stałej w dni 6 czerwca 2011 r. w domu tym zamieszkał również jej mąż K. B..

Funkcjonariuszowi służby więziennej K. B. przydzielono decyzją Dyrektora (...)w Ł. nr (...) z dnia 14 maja 2007 r. na okres od dnia 1 czerwca 2007 r. do dnia 29 lutego 2008 r. kwaterę tymczasową w Ł. nr (...)o powierzchni 40,4 m ^{( 2 )}i powierzchni mieszkalnej 19,3 m ^{( 2)}, który następnie w wyniku decyzji nr (...) Dyrektora (...)w Ł. mu przydzielono jako lokal mieszkalny. Lokal ten położony był w budynku wielomieszkaniowym na drugim piętrze i składał się z jednego pokoju, kuchni i łazienki. Mieszkanie to znajdowało się na poddaszu i miało skosy. W dniu 9 września 2009 r. K. B. kupił powyższy lokal od Skarbu Państwa. W dniu 5 września 2016 r. K. B. sprzedał powyższy lokal i zameldował się na pobyt stały w domu rodzinnym powódki w S. przy ulicy (...). W dniu 7 września 2016 r. złożył wniosek do Dyrektora(...)w Ł. o przyznanie mu równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania. Decyzją nr (...) Dyrektora (...)w Ł. z dnia 8 listopada 2016 r. odmówiono mu przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania z powodu nie spełnienia warunków do otrzymania takiego równoważnika wynikających z przepisów ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej.

W dniu 24 kwietnia 2018 r. powódka M. B. złożyła wniosek do Dyrektora (...)w Ł. o przyznanie równoważnika pieniężnego przysługującego funkcjonariuszowi w służbie stałej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości z tytułu braku mieszkania w miejscowości pełnienia przez nią służby lub w miejscowości pobliskiej. Decyzją nr (...) Dyrektora (...)w Ł. z dnia 29 maja 2018 r. odmówiono powódce przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania z powodu nie spełnienia warunków do otrzymania takiego równoważnika wynikających z przepisów ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2017 r. poz. 631)

(dowód: dyplom (...) w R. z dnia 16 czerwca 2005 r., decyzja personalna nr (...) dyrektora (...)w Ł. z dnia 20 października 2008 r., pismo Dyrektora O. W.w R. z dnia 11 maja 2016 r. (...). 120.38.2016. MŁ, Decyzja personalna nr (...) z dnia 8 marca 2018 r. Dyrektora O. W.w R. (...), akt mianowania na stałe z dnia 5 października 2010 r. – teczka A i B akt osobowych powódki, akta spraw mieszkaniowych D. (...), kat. B5 K. B., akta spraw mieszkaniowych D. (...) kat. B5 M. B., orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 19 maja 2006 r. – k. 12, zeznania powódki – k. 36, akta spraw mieszkaniowych A. D. (...) )

Dokonane w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne Sąd oparł na podstawie zebranego w toku postępowania materiału dowodowego, uznając go za wystarczający do poczynienia stosownych ustaleń i rozstrzygnięcia na tej podstawie przedmiotowej sprawy.

Przede wszystkim Sąd dał wiarę przedłożonym do akt sprawy dokumentom, dotyczącym informacji na temat podstaw do przyznania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania funkcjonariuszowi Służby Więziennej. Dokumenty te były sporządzone przez uprawnione do tego organy i w przypisanej formie, nadto żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a jedynie odmiennie interpretowała treści w nich zawarte. Wskazana dokumentacja pozwoliła Sądowi na bezsporne ustalenie wraz z zeznaniami stron, czy zachodzą podstawy prawne do stwierdzenia braku prawa do pobierania równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania przez powódkę.

Zeznanie powódki uzupełnia zgromadzony materiał dowodowy. Każda ze stron inaczej go interpretuje i wyciąga odmienne dla siebie z niego skutki prawne.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powódki należy uznać za zasadne.

Zgodnie z art. 220 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o służbie więziennej (Dz. U. z 2010 r., nr 79, poz. 523 z późn. zm.) spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy w sprawach nie wymienionych w art. 218 ust. 1 i art. 219 ust. 1 i 2 powyższej ustawy, rozpatruje Sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy. Roszczenie funkcjonariusza o prawo do równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania, którego dotyczy omawiana sprawa, nie zostało wymienione we wskazanych wyżej artykułach, w związku z powyższym, należy do właściwości sądu pracy. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2012 r., sygn. akt I OSK 84/12)

Funkcjonariuszowi Służby Więziennej w służbie stałej, a takim funkcjonariuszem jest powódka M. B., przysługuje zgodnie z art. 170 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszowi uwzględnia się jego stan rodzinny, gdyż członkom jego rodziny takim jak małżonkowie, dzieci (własnym, małżonka, przysposobionym lub przyjętym na wychowanie w ramach rodziny zastępczej) wspólnie zamieszkującym z funkcjonariuszem i pozostającym na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia, rodzicom funkcjonariusza lub jego małżonka wspólnie zamieszkującym z nim i pozostającym na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo będącym niezdolnymi do wykonywania zatrudnienia, przysługuje prawo do zamieszkania w przydzielonym funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnym. Przy ustaleniu powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszowi uwzględnia się ten właśnie stan rodzinny oraz stopień służbowy lub zajmowane stanowisko (art. 170 ust. 2 i 3 w zw. Z art. 176). Zgodnie z art. 173 ust. 1 i ust. 2 pkt. 2 powyższej ustawy jednostkowa norma powierzchni mieszkalnej, zwana dalej „normą”, wynosi od 7 m ^{( 2 )} do 10 m ^{( 2 )}. Funkcjonariuszowi w służbie stałej posiadającemu rodzinę przysługuje – po jednej normie dla funkcjonariusza i każdego członka rodziny, czyli norma powierzchni mieszkalnej przysługująca powódce wynosi minimum 21 m ^{( 2 )}, gdyż od 6 czerwca 2011 r. jej rodzina jest trzyosobowa. To już z tych względów lokal mieszkalny przyznany jej mężowi K. B. w 2008 r., gdy był jeszcze kawalerem, czyli osobą samotną o powierzchni mieszkalnej 19 m ^{( 2 )}nawet, gdyby nie został przez niego sprzedany w 2016 r. nie mógłby być obecnie uznany za lokal mieszkalny przez, który realizuje się prawo do lokalu mieszkalnego powódki jako funkcjonariusza służby więziennej w służbie stałej. Prawo do lokalu mieszkalnego zgodnie z art. 171 pkt 1 i 2 powyższej ustawy realizuje się przez przydział lokalu lub przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Przydział tego lokalu następuje w drodze decyzji administracyjnej przy uwzględnieniu okoliczności, jaką jest brak lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni funkcjonariusz służbę, lub w miejscowości pobliskiej. Przy czym za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliżej miejsca pełnienia służby, do stacji (przystanku) najbliżej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu „do” i „od” stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe. Kierując się tą definicją zawartą w art. 170 ust. 4 ustawy o Służbie Więziennej, miejscowość, w której powódka mieszka w S., którego nie można uznać za taką miejscowość. Kolejną okolicznością, którą należy brać pod uwagę przy przydziale funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnego jest przydatność do służby, kwalifikacje zawodowe oraz staż pracy w służbie więziennej, przeniesienie z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, nie będącej miejscowością pobliską, zajmowanie kwatery tymczasowej w budynku jednostki organizacyjnej przeznaczonym na cele służbowe lub znajdującym się na terenie zamkniętym (art. 172 pkt 1 – 4). W przypadku powódki M. B. podstawą do domagania się przez nią ustalenia prawa do równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania jest podnoszona przez nią okoliczność nie posiadania przez nią, a jest ona osobą, której rodzina jest trzyosobowa (powódka, mąż i matka powódki), w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego lub domu i nie przyznania jej pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej w sytuacji, gdy spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a lokalu tego nie otrzymała na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale. Przy czym przepisy ustawy o Służbie Więziennej określają również o jakiej powierzchni mieszkalnej może być funkcjonariuszowi przyznania pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Zgodnie z nimi funkcjonariuszowi przydziela się lokal mieszkalny o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej licznie przysługujących mu norm, przy czym powierzchnią mieszkalną jest powierzchnia pokoi. W przypadku powódki kierując się treścią art. 173 ust. 1 i 2 pkt. 2 powołanego wyżej, przysługiwało w dniu 24 kwietnia 2018 r., czyli w dzień składania przez nią wniosku do pozwanego o przyznanie równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania, prawo do przydziału lokalu mieszkalnego o powierzchni co najmniej 21 m ^{( 2)}, gdyż jest osobą, której rodzina liczy trzy osoby, ona, mąż i jej matka. Zgodnie z tym przepisem przysługują jej trzy normy, a norma powierzchni mieszkalnej wynosi od 7 m ^{( 2 )}do 10 m ^{( 2)}. Powierzchnia pokoi w mieszkaniu przydzielonym jej mężowi w 2008 r., gdy był jeszcze kawalerem, decyzją Dyrektora (...)w Ł. spełniała jego normę powierzchni mieszkalnej, ale obecnie, gdy ożenił się i tworzy rodzinę z powódką i jej matką nawet, gdyby lokalu tego K. B. nie sprzedał obecnie nie spełniałaby wymagania norm powierzchni mieszkalnej. To daje podstawy do ubieganie się przez powódkę równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania.

Pozwany nie wywiązał się względem niej z obowiązku jaki nakłada na niego ustawa o Służbie Więziennej zapewnienia lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, co oczywiście skutkuje brakiem potrzeby udzielania takiemu funkcjonariuszowi pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, ale również w przypadku badania zasadności prawa funkcjonariusza służby więziennej do równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania, stanowi podstawę do przyznania tego równoważnika. Lokal mieszkalny, który przyznano jej mężowi również funkcjonariuszowi służby więziennej w czasie gdy był jeszcze kawalerem nie spełnia warunku powierzchni mieszkalnej jaka przysługuje obecnie powódce będącej członkiem trzyosobowej rodziny, dlatego fakt, iż wcześniej K. B. otrzymał lokal mieszkalny w Ł. nr (...) o powierzchni mieszkalnej 19,3 m ^{( 2 )}, a następie go zbył już w trakcie małżeństwa z powódką nie może być przeszkodą do ubiegania się przez powódkę przyznania jej równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania, gdyż nigdy nie dysponowała i następnie wyzbyła się, ani nie dysponuje obecnie lokalem mieszkalnym o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej normom jej jako funkcjonariuszowi służby więziennej przysługującym.

Świadczenie przyznane w art. 178 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy o Służbie Więziennej funkcjonariuszowi służby więziennej jakim jest równoważnik pieniężny z tytułu braku mieszkania stanowi formę pomocy dla funkcjonariusza, który nie uzyskał miejsca zamieszkania spełniającego jego potrzeby, nie zaś dodatkową gratyfikacją, czy też środkiem mający prowadzić do wzbogacenia się funkcjonariusza. W przypadku powódki tak nie jest. Powyższy równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego ma zastępczy charakter w tym sensie, że dopiero gdy w stosunku do funkcjonariusza Służby Więziennej nie zrealizowano uprawnienia podstawowego, należy mu przyznać i wypłacać określoną kwotę pieniężną na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Ma on, więc charakter ekwiwalentu z powodu niezaspokojenia w drodze decyzji potrzeb mieszkaniowych poprzez przyznanie prawa do lokalu mieszkalnego i jest prawem pochodnym do prawa wynikającego z art. 170 ustawy o Służbie Więziennej. Skoro uprawnienie do równoważnika pieniężnego za brak lokalu powiązane jest z przesłanką niezaspokojonych potrzeb mieszkaniowych w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, to warunek ten podlega rozważeniu także przy ocenie subsydiarnego uprawnienia do równoważnika pieniężnego za brak lokalu. W konsekwencji należy przyjąć, jak zostało uczynione to wyżej, że funkcjonariuszowi Służby Więziennej przyznaje się przedmiotowego równoważnika z tytułu braku lokalu mieszkalnego, jeżeli przysługuje mu prawo do uzyskania przydziału lokalu mieszkalnego w drodze decyzji administracyjnej z uwagi na nie wystąpienie jednej z przesłanek negatywnych przewidzianych w art. 178 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy o Służbie Więziennej. To dodatkowo potwierdza i uzasadnia, iż powódce w tym stanie faktycznym prawo do tego świadczenia przysługiwało zarówno na dzień składania wniosku o jego przyznanie, jak i na dzień dzisiejszy, kiedy ustalono jej prawo do niego. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Bd 60/10, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 1 grudnia 2011 r., II SA/Lu 592/11, wyrok Sądu najwyższego z dnia 13 grudnia 2016 r., III PK 36/16)

Na koniec należy zauważyć, iż zgodnie z art. 174 ust. 5 ustawy o służbie więziennej „Funkcjonariuszowi za jego pisemną zgodą lub na jego pisemny wniosek może być przydzielony lokal mieszkalny o powierzchni mieszkalnej mniejszej od przysługującej mu zgodnie z normami. A jak stanowi ustęp 6 tego artykułu przydział lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 5, nie pozbawia funkcjonariusza prawa do uzyskania lokalu mieszkalnego o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej normom mu przysługującym. To dodatkowo potwierdza zasadność powództwa i prawa powódki do ubiegania się o przyznanie jej równoważnika pieniężnego z tytułu braku lokalu mieszkalnego, gdyż nawet fakt przydzielenia lokalu mieszkalnego o powierzchni mniejszej od przysługującej funkcjonariuszowi zgodnie z normami, nie pozbawia go prawa do uzyskania lokalu mieszkalnego o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej normom mu przysługującym.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak wyżej.

W pkt. II wyroku Sąd obciążył pozwanego kosztami procesu należnymi na rzecz powódki na zasadzie art. 98 § 1 i 2 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, na które składają się w tym przypadku koszty zastępstwa procesowego fachowego pełnomocnika w kwocie 240 zł. Wysokość opłaty za czynności radcy prawnego Sąd określił w oparciu o przepisy § 9 ust. 1 pkt. 3 w związku z § 15 ust. 1 - 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia pozwu.