Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XXVII Ca 2854/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

SSO Ewa Cylc

Sędziowie:

SO Ada Sędrowska (spr.)

SR del. Miłosz Konieczny

Protokolant:

protokolant Magdalena Duda

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2017r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa I. O.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 24 listopada 2015 r., sygn. akt II C 2716/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od I. O. na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów w instancji odwoławczej.

SSR del. Miłosz Konieczny SSO Ewa Cylc SSO Ada Sędrowska

Sygn. akt XXVII Ca 2854/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 czerwca 2015 r. I. O. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1678 zł stanowiącej równowartość 400 euro wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty z tytułu zryczałtowanego odszkodowania za opóźniony lot.

W sprzeciwie z dnia 28 sierpnia 2015 roku od wydanego przez Sąd nakazu zapłaty z dnia 9 lipca 2015 roku pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu Spółka podniosła zarzut przedawniania roszczenia.

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2015 roku r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie oddalił powództwo w całości i zasądził od I. O. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 617 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego

Wyrok apelacją zaskarżyła powódka, zarzucając mu naruszenie:

1.  art.118 k.c. poprzez niezastosowanie oraz błędne uznanie, że roszczenie o zryczałtowane odszkodowanie, o którym mowa w art. 7 ust 1 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów przedawniają się z upływem lat 2, podczas gdy właściwy termin przedawnienia przedmiotowego roszczenia to 10 lat;

2.  art. 442 1 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie oraz błędne uwzględnienie zarzutu przedawnienia roszczenia, w związku z deliktowym charakterem roszczenia gdy termin przedawnienia dla roszczeń wynikających z powołanego rozporządzenia wynosi 10 lat.

Wskazując na powyższe zarzuty powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, podobnie jak podniesionej w niej zarzuty. Wyrok Sądu Rejonowego oddalający powództwo odpowiada prawu, bowiem roszczenie powódki jest przedawnione, przy czym termin przedawnienia wyniósł rok, a nie jak przyjął Sąd Rejonowy trzy lata.

Powódka powołując się na Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, dochodziła odszkodowania za spóźniony lot z dnia 9 września 2010 roku z G. do H..

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podniósł zarzut – przedawnienia roszczenia, powołując się na art. 778 k.c.

W dniu 17 marca 2017 r. Sąd Najwyższy rozstrzygając pytanie prawne zadane przez tutejszy Sąd, Sąd Okręgowy w Warszawie, podjął uchwałę, stwierdzając, że „roszczenie o odszkodowanie przewidziane w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, przedawnia się w terminie rocznym na podstawie art. 778 KC (vide: uchwała SN z dn. 17 marca 2017 r., sygn. akt III CZP 111/16).

Powołując się cytowaną uchwałę Sądu Najwyższego oraz stanowisko doktryny Sąd Okręgowy uznał, że roszczenie powódki o zryczałtowane odszkodowanie za spóźniony lot regulowane powołanym rozporządzeniem przedawniło się z dniem 9 września 2011 roku tj. z upływem roku od dnia wykonania przewozu.

Jak wynika z niekwestionowanych w apelacji ustaleń faktycznych powódka dochodziła odszkodowania za opóźnienie lotu, który miał miejsce w dniu 9 września 2010 r. Natomiast, z powództwem o jego zasądzenie wystąpiła w dniu 30 czerwca 2015 r., a więc prawie 5 lat po upływie terminu przedawnienia.

Zdaniem Sądu Okręgowego okoliczności faktyczne wskazane przez stronę powodową nie uzasadniały zastosowania art. 5 k.c. i uznania podniesionego zarzutu przedawnienia za nadużycia prawa przez przeciwnika. Z twierdzeń pozwu nie wynika, by zaistniały wyjątkowe okoliczności, które niweczyłyby skutki zgłoszenia zarzutu przedawnienia, takie jak charakter uszczerbku jakiego doznała pozwana, przyczyna opóźnienia i czas trwania tego opóźnienia. Ocena, czy doszło do nadużycia prawa przy podniesieniu zarzutu przedawnienia, powinna być dokonywana w oparciu o obiektywne kryteria. W przedmiotowej sprawie istotną okolicznością jest fakt, że postępowanie o odszkodowania za opóźniony lot dochodzone na podstawie wskazanego rozporządzenia jest odformalizowane dowodowo. Strona dochodząca zryczałtowanego odszkodowania nie musi wykazywać przesłanek jakie konieczne są do dochodzenia odszkodowania na podstawie art. 471 k.c. Nie bez znaczenia jest też charakter roszczenia, w rozważanym wypadku mającego postać swoistej kary ustawowej, przysługującej w ściśle określonej kwocie i jak wskazano nieobciążającej uprawnionego poważnymi obowiązkami dowodowymi. W tym stanie rzeczy wniesienie pozwu z dokumentami potwierdzającymi lot i jego opóźnienie nie nastręcza trudności i możliwe jest do wykonania w terminie jednego roku.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał, że roszczenie powódki przedawniło się stosownie do art. 778 k.c. z upływem roku od dnia wykonania przewozu. W konsekwencji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił, o kosztach orzekając na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015. 1804)

SSR (del) Miłosz Konieczny SSO Ewa Cylc SSO Ada Sędrowska