Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

z powództwa (...) spółka z o.o. w W.

przeciwko B. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 2256/18

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 roku powód (...) spółka z o.o. w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanej B. M. powództwo o zapłatę kwoty 1.666,72 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot i dat wskazanych w pozwie oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że dochodzoną pozwem wierzytelność nabył na podstawie umowy przelewu z dnia 31 lipca 2015 r. zwartej z (...) spółka z o.o. sp. k., która z kolei nabyła wierzytelność na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 8 października 2014 r. z (...) bon ton spółka z o.o. sp. k. Dalej strona powodowa wyjaśniła, że dochodzona wierzytelność wynika z zawartej przez pozwaną w dniu 19 stycznia 2014 r. z (...) bon ton spółka z o.o. sp. k. umowy sprzedaży nr (...), na podstawie której pozwana nabyła towar za kwotę 3.000 zł. Cenę zakupu pozwana zobowiązała się zapłacić w 36 równych ratach począwszy od dnia 28 lutego 2014 r. Do zapłaty pozostała pozwanej kwota objęta pozwem w wysokości 1.666,72 zł, na którą składa się 20 rat.

(pozew k. 2- 5)

Postanowieniem z dnia 9 lipca 2018 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w W. stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

(postanowienie k. 14)

Na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2019 roku w imieniu powoda jego pełnomocnik nie stawił się – został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Pozwana nie stawiła się na termin rozprawy, pomimo prawidłowego wezwania, nie żądała przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złożyła w sprawie żadnych wyjaśnień, w tym odpowiedzi na pozew. W związku z powyższym Sąd wydał wyrok zaoczny.

(protokół do wyroku zaocznego k. 29)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 stycznia 2014 r. B. M. zawarła z (...) bon ton spółka z o.o. sp. k. w P. umowę kupna- sprzedaży nr (...) koca oraz noża za kwotę 2.200 zł. Cenę zakupu pozwana zobowiązała się zapłacić w 36 równych ratach w wysokości 79 zł.

( umowa kupna- sprzedaży k. 6)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie powód (...) spółka z o.o. w W. nie wykazał, że przysługuje mu wierzytelność w stosunku do pozwanej B. M. wynikająca z zawartej przez nią z pierwotnym wierzycielem umowy kupna- sprzedaży. Powód w żaden sposób nie udowodnił, że przysługuje mu wierzytelność w stosunku do B. M. wynikająca z umowy kupna- sprzedaży nr (...) w wysokości dochodzonej przedmiotowym powództwem. Powód nie udowodnił, że skutecznie nabył wierzytelność względem pozwanej od (...) spółka z o.o. sp. k., jak również tego, że wskazana spółka nabyła dochodzoną wierzytelność od pożyczkodawcy. Powód poprzestał wyłącznie na złożeniu umowy kupna- sprzedaży nr (...) zawartej przez B. M. w dniu 19 stycznia 2014 r. z (...) bon ton spółka z o.o. sp. k. w P.. Natomiast strona powodowa nie złożyła umowy sprzedaży wierzytelności zawartej pomiędzy (...) bon ton spółka z o.o. sp. k. w P., a (...) spółka z o.o. sp. k., jak również umowy cesji wierzytelności zawartej pomiędzy (...) spółka z o.o. sp. k., a (...) spółka z o.o. w W..

W konsekwencji uznać należy, że powód, od początku postępowania reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, w żaden sposób nie wykazał, że nabył wierzytelność względem pozwanej. Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że nabył ze skutkiem prawnym wierzytelność względem pozwanej wynikającą z przedmiotowej umowy kupna- sprzedaży, i że pozwana powinna zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie). Już zatem w treści pozwu powód winien niezwłocznie przedstawić wszelkie wnioski dowodowe i dowody na uzasadnienie swoich twierdzeń faktycznych (B. K., Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. S. P.. (...)-148). Wskazać bowiem należy, że § 2 art. 217 k.p.c. jasno wskazuje, że fakty i dowody winny być przytaczane „we właściwym czasie” pod rygorem ich pominięcia jako spóźnionych (por. Komentarz do art. 217 Kodeksu postępowania karnego: P. Telenga i inni, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. WKP, 2012; T. Żyznowski i inni, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366. Lex, 2013; B. Karolczyk, Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. St.Prawn. 2012/1/123-148). Z opisanych powyżej przyczyn uznać należy, że powód nie udowodnił, że pozwana ma obowiązek zapłaty na jego rzecz jako cesjonariusza kwoty dochodzonej pozwem.

W przedmiotowej sprawie Sąd wydał wyrok zaoczny, z uwagi na spełnienie przesłanek z art. 339 § 1 k.p.c. i art. 340 k.p.c. Wydanie wyroku zaocznego nie przesądzało jednak o uwzględnieniu powództwa. Z przepisu art. 339 § 2 k.p.c. wynika bowiem, że sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie
lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w przepisie art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda zastępuje postępowanie dowodowe tylko wówczas, gdy twierdzenia te nie budzą uzasadnionych wątpliwości. W przedmiotowej sprawie twierdzenia faktyczne powoda budziły jednak uzasadnione wątpliwości Sądu w świetle dokumentów załączonych do pozwu.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd wydając w sprawie wyrok zaoczny oddalił powództwo w całości.