Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2018 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i W. w P. Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym :

Przewodniczący SSR Eugeniusz Bosacki

Protokolant Monika Smocikowska

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2018 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa

R. K.

przeciwko

małoletniemu M. K. działającemu przez matkę J. K.

o obniżenie alimentów

1.  Powództwo oddala;

2.  Uiszczonymi kosztami opłaty sądowej obciąża powoda a koszty działania swoich pełnomocników strony poniosą we własnym zakresie.

SSR Eugeniusz Bosacki

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 18 stycznia 2018 r. powód R. K. wniósł o obniżenie alimentów wobec małoletniego syna M. K., działającego przez matkę J. K., z kwoty po 600 zł do kwoty po 300 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podniósł, że w postepowaniu rozwodowym ustalono alimenty zabezpieczeniem na kwotę 700 zł miesięcznie. Powód wtedy utrzymywał się z renty inwalidzkiej 1200 zł, dodatku pielęgnacyjnego 209 zł miesięcznie i wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę. Prace tę jednak stracił od lipca 2017 r. Mimo tego SO Poznań ustalił alimenty na kwotę 600 zł miesięcznie. W tej sytuacji powód nie jest w stanie płacić ustalonych alimentów.

W dniu 25.01.18 r. sprawę przekazano do SO Poznań celem łącznego rozpoznania ze sprawą rozwodową ( nie była ona zakończona z powodu nieprawomocnego odrzucenia apelacji ). Jednak postanowienie o odrzuceniu apelacji się uprawomocniło i wobec prawomocności wyroku rozwodowego od 9.11.17 r. ( wniesienie niniejszej sprawy 18.01.18 r. ) sprawa został zwrócona do rozpoznania przez sąd rejonowy.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 maja 2018 r. strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz małoletnich pozwanych kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że powództwo jest niezasadne. Powód wydaje na papierosy 300 zł miesięcznie, może prowadzić samochód, stan jego zdrowia nie uległ zmianie od czasu sprawy rozwodowej. To matka dziecka zaspokaja jego wszystkie potrzeby. Wydatki zaś na dziecko to kwota około 2200 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód z zawodu jest witrażystą. Obecnie nie pracuje. Pracował do zeszłego roku. W dniu 26.07.17 r. wypowiedziano mu umowę o pracę ze skutkiem na koniec sierpnia 2017 r. Po utracie pracy powód nie zarejestrował się w PUP jako poszukujący pracy.

Powód ma orzeczoną całkowita niezdolność do pracy związaną z wypadkiem z 2002 r. Aktualne orzeczenie obowiązuje do 30.11.20 r. Mimo tego orzeczenia powód do zeszłego roku pracował i to od wielu lat. Sam zresztą deklaruje , że chce pracować. Ostatnio pracował jako portier. Jeździ też samochodem. Z opinii sądowo – lekarskiej z 29.02.16 r. wynika, że powód jest osoba całkowicie niezdolną do pracy i do samodzielnej egzystencji.

Obecnie dochodem powoda jest renta w kwocie około 1200 zł miesięcznie z dodatkiem pielęgnacyjnym w kwocie około 200 zł miesięcznie. Z tej kwoty potrącane jest na alimenty na pozwanego 529 zł miesięcznie.

R. K. zamieszkuje z rodzicami, z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Użytkuje samochód ojca. Samochód ten był zakupiony także ze środków powoda – na ten cel zaciągnął on w dniu 24.03.17 r. kredyt w (...) w kwocie ponad 21 000 zł i spłaca do miesięcznie 650 zł. Część pieniędzy z pożyczki przeznaczył na wakacje z rodziną i spłatę wcześniejszego kredytu. Po spłaceniu raty właściwie nic mu nie pozostaje i muszą utrzymywać go rodzice.

Powód nie poszukuje intensywnie pracy. Nie zarejestrował się w PUP. Nie składał do zakładów pracy podań o pracę.

Powód w związku ze stanem zdrowia jeździ na rehabilitację i do sanatorium. Obecnie nie pali już papierosów.

Czynsz w mieszkaniu rodziców powoda wynosi 320 zł miesięcznie. Do tego dochodzą opłaty miesięczne: telefon 150 zł, telewizja 120 zł, prąd średnio 90 zł, gaz średnio 100 zł . Łącznie opłaty to około 800 zł miesięcznie więc na powoda przypada około 260 zł. Oprócz tego powód miesięcznie musi wydawać 100 zł za telefon, 200 zł na paliwo, 50 zł na środki chemiczne, 50 zł na odzież, około 500 zł na wyżywienie, średnio 100 zł na leki. Daje to kwotę około 1260 zł z części opłaty mieszkaniowej przypadającej na powoda. Do tego powód spłaca kredyt 650 zł miesięcznie i ma alimenty 600 zł miesięcznie.

Obecnie powód nie ma kontaktu z synem. W ciągu ostatniego roku nie przekazał mu żadnych prezentów.

Przychód brutto powoda za 2016 r. to kwota 31 842 zł ( średnio miesięcznie 2650 zł ) a za 2017 r. to kwota 32 944 zł ( średnio 2740 zł miesięcznie ).

Matka powoda utrzymuje się z emerytury w kwocie 1700 zł netto miesięcznie a ojciec powoda otrzymuje emeryturę w kwocie 2000 zł miesięcznie.

R. K. w czasie orzekania w sprawie o rozwód także mieszkał wspólnie z rodzicami, z którymi prowadził wspólne gospodarstwo domowe. Także wtedy już nie pracował. Jego sytuacja zdrowotna, dochodowa i rodzinna była praktycznie taka sama jak obecnie. Taka sam była także jego struktura wydatków na utrzymanie i ich wysokość. Nie ma więc potrzeby ich ponownego opisywania.

Matka pozwanych J. K. pracuje jako fryzjerka w zakładzie fryzjerskim swojej matki . Pracuje na ½ etatu z pensją 770 zł miesięcznie. Obecnie mieszka wraz z dzieckiem u rodziców i wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe. Do opłat mieszkaniowych dokłada 200 zł miesięcznie. Wspólnie z rodzicami dokonuje zakupów żywności i środków czystości.

Matka J. K. utrzymuje się z emerytury w kwocie 1800 zł netto a z prowadzenia zakładu ma jeszcze 2000 zł netto miesięcznie a jej ojciec otrzymuje emeryturę w kwocie 1800 zł i pracuje za 2000 zł miesięcznie.

Opłaty w mieszkaniu matki pozwanego wynoszą- 860 zł czynsz, 200 zł energia elektryczna, 58 gaz. Matka pozwanego dodatkowo płaci na siebie : 50 zł na środki czystości, 400 zł na wyżywienie, 50 zł na kosmetyki. 50 zł na leki i lekarza .

Jak wynika z zeznania podatkowego J. K. za rok 2017 uzyskała dochód w wysokości 12 000 zł, czyli miesięcznie średnio 1000 zł brutto. Za rok 2016 uzyskała dochód w wysokości 11 100 zł, czyli miesięcznie średnio 925 zł brutto.

J. K. w czasie orzekania w sprawie o rozwód także mieszkała wspólnie z rodzicami, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe. Także wtedy pracował jak obecnie. Jej sytuacja zdrowotna, dochodowa i rodzinna była praktycznie taka sama jak obecnie. Taka sam była także jej struktura wydatków na utrzymanie i ich wysokość. Nie ma więc potrzeby ich ponownego opisywania.

Małoletni M. K. ur. (...) uczęszcza do I klasy technikum. Nie uczęszcza na zajęcia dodatkowe. Wyżywienie dziecka to kwota 500 zł miesięcznie . Po 100 zł trzeba wydawać na odzież i obuwie dla dziecka miesięcznie a 100 zł na środki czystości. Po 50 zł matka dziecka wydaje na leki i lekarzy miesięcznie. Miesięcznie 50 zł trzeba płacić za telefon dziecka , 150 zł odłożyć na wakacje i ferie, 50 zł na wydatki szkolne, 50 zł na kartę P. . Na dziecko przypada też kwota około 300 zł tytułem opłat mieszkaniowych.

Łączny miesięczny koszt utrzymania małoletnich wynosi około 1350 zł.

Sytuacja małoletniego M. K. w czasie orzekania w sprawie o rozwód był taka sama jak obecnie. Jego sytuacja zdrowotna, dochodowa i rodzinna była praktycznie taka sama jak obecnie. Taka sam była także struktura wydatków na jego utrzymanie i ich wysokość. Nie ma więc potrzeby ich ponownego opisywania.

Z pisma PUP P. z 10.07.18 r. wynika, że są oferty dla kobiet w zawodzie fryzjer z wynagrodzeniem 2700 brutto ( netto około 1900 zł ). Dla osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności, bez określenia jego stopnia, są oferty pracy dla pracownika ochrony z wynagrodzeniem 2100 brutto ( netto około 1470 zł ).

Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie o sygn. akt XII C 1861/16 wyrokiem z dnia 28 września 2017 r. ustalił alimenty na rzecz małoletniego powoda na kwotę po 600 zł miesięcznie. Wyrok uprawomocnił się 9.11.17 r.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na postawie zeznań powoda R. K. (k. 209 w zw. k. 157 – 158 akt ) i częściowo przedstawiciela ustawowego pozwanych J. K. (k. 209 – 209v w zw. k. 158 – 158v) oraz częściowo świadka S. K. ( k 208 – 208 v akt ) akt sprawy SO w Poznaniu XII C 1861/16.

Nadto sąd uwzględnił kopie dokumentów: pisma egzekucyjne (k. 9-12) wypowiedzenia (k. 8), decyzji ZUS (k. 7, 92, 163 - 166), orzeczenia SO (k. 6, 13, 94), dowody wpłat (k. 56 – 61, 66 – 73, 87 – 90, 169 - 195), potwierdzenia przelewów (k. 132 - 146), wydruki SMS (k. 147 - 150), zaświadczenie o dochodach (k. 130), oświadczenie (k. 155), I strony umowy (k. 197), paragony (k. 131), faktury (k. 62 – 65, 74 – 86, 202 - 207), ksero zeznań podatkowych (k. 47 – 54, 115 – 129 ) , ofert pracy ( k. 109 – 111 ), opinii ( k. 14 – 18, 98 – 97 ), gwarancji ( k. 55 ), pisma (...) ( k. 91 ), świadectwa czeladniczego ( k. 98 – 99 ), dokumentacji lekarskiej ( k. 156, 167 – 168 ), pisma PUP ( k. 201 ) oraz akta SO Poznań akt XII C 1861/16 .

Na podstawie ustalonego stanu faktycznego Sąd dokonał następujących ocen i rozważań:

Zeznaniom powoda Sąd dał wiarę w całości. Powód przesłuchiwany ostatecznie w dniu 3.10.18 r. sprostował swoje wyjaśnienia z dnia 20.06.18 r. w zakresie ponoszenie wydatków na swoje utrzymanie. W ocenie Sądu R. K. rzetelnie przestawił swoją aktualną sytuację osobistą i majątkową. Poza tym Sąd nie znalazł żadnych podstaw podważania treści tych zeznań, a nadto strona powodowa nie kwestionowała również ich treści, w zakresie uznanym przez Sąd.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania matki pozwanego J. K. za wyjątkiem informacji o pracy powoda w U.. W tym zakresie matka pozwanego tego twierdzenia nie udowodniła. Jest to jej gołosłowne twierdzenie niczym niepoparte. Nie mogło być zatem uwzględnione przez sąd. Poza tym jej zeznania są logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Składała ona zeznania na temat sytuacji życiowej i materialnej swojej oraz sytuacji pozwanego. Sąd uwzględnił jej zeznania co do jej wydatków i ich kosztów w tym zakresie, w jakim opisano to w powyższym stanie faktycznym. Jednakże w świetle własnego, jak i zawodowego doświadczenia Sąd uznał, że kwota 500 zł miesięcznie ( jak to przyjęto w sprawie rozwodowej ), a nie 600 zł, jak to wskazuje matka pozwanego, na wyżywienie małoletniego jest wystarczająca, mając na uwadze to, że w większości spraw dla dorosłego takie koszty wyżywienia uznaje się za zasadne. Podobnie w ocenie Sądu kwota po 150 zł miesięcznie na zakup odzieży na dziecko jest usprawiedliwiona i wystarczająca, a nie jak podała matka dziecka po 300 zł miesięcznie. Taka kwota zdaniem sądu jest nieusprawiedliwiona, a przede wszystkim nieudowodniona przez stronę.

Sąd nie uwzględnił zeznań świadka S. K. w zakresie w jakim zeznał, że powód nie dołożył własnych środków do zakupu samochodu ojca. Powód jasno, w czasie obu przesłuchań, potwierdził, że część kredytu z (...) przeznaczył na samochód ojca. W pozostałym zakresie sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne i uwzględnił je przy rozstrzyganiu sprawy. Zeznawała ona na okoliczność sytuacji materialnej powoda. Zeznania te korelowały one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i nie było podstaw do ich podważania

Dokumentom złożonym w sprawie sąd dał wiarę w całości z uwagi na ich pochodzenie lub urzędowy charakter. Dotyczyły on sytuacji obu stron postępowania i w tym zakresie zostały uwzględnione przez sąd. Żadna zresztą ze stron nie kwestionowała tych dokumentów sąd więc nie znalazł z urzędu podstaw by podważać fakty, które stwierdzały te dokumenty.

W pewnym zakresie ustalenia Sądu oparte zostały na zasadach doświadczenia życiowego. Zgodnie z utrwalonym poglądem ustalenia Sądu dotyczące sytuacji materialnej stron, jeżeli nie odbiega ona od standardowej, mogą zostać poczynione w oparciu o same zasady doświadczenia życiowego (podobnie: orz. SN z dnia 29 listopada 1949 roku, Wa.C. 167/49, NP 1951 r., nr 2, s. 52). Zasadę tę Sąd zastosował uzupełniająco dla określenia wydatków stron, a w szczególności stałych opłat i innych kosztów.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą prawą niniejszego powództwa jest art. 138 kro w związku z art. 135 kro.

Zgodnie z dyspozycją art. 138 kro, który stanowi, iż zmiana orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego jest dopuszczalna w razie zmiany stosunków od ostatniego ustalenia wysokości renty alimentacyjnej. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie się lub ustanie możliwości zarobkowych lub majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo też istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie lub zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zatem wysokość świadczenia alimentacyjnego pozostaje zawsze w ścisłej zależności od wagi potrzeb uprawnionego oraz możliwości płatniczych zobowiązanego. Art. 135 § 2 kro stanowi, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane na podstawie wieku, stanu zdrowia, wykształcenia, miejsca pobytu dziecka, jego wymagań żywieniowych oraz innych potrzeb konsumpcyjnych, warunków mieszkaniowych, możliwości zarobkowych dziecka oraz osób zobowiązanych do jego utrzymania, mając na względzie treść art. 96 kro oraz przede wszystkim okoliczności konkretnego przypadku. Jednocześnie wysokość alimentów powinna zaś być określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić do niedostatku zobowiązanego.

Dokonując subsumcji prawnej ustalonego powyżej stanu faktycznego, Sąd orzekający miał na uwadze wskazania Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987r. zawierający trafne wskazania dotyczące modyfikacji orzeczonego obowiązku alimentacyjnego. „ Podwyższenie alimentów następuje wówczas, gdy zwiększeniu uległy potrzeby uprawnionego albo wzrosły możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Obniżenie alimentów uzasadnia zmniejszenie się potrzeb uprawnionego lub pogorszenie sytuacji majątkowej i materialnej zobowiązanego” ( Uchwała SN, M.P. z (...). Nr 6, poz. 60).

Z powyższych rozważań wynika zatem, iż orzekając w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego, Sąd winien badać sytuację majątkową i osobistą obu stron: zarówno uprawnionych jak i zobowiązanego.

Na wstępie należy wskazać, że sprawę powód wniósł do sądu rejonowego po upływie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, w którym ustalono alimenty.

W przedmiotowej sprawie Sąd uznał, iż po stronie powodowej nie doszło od ostatniego postępowania o alimenty do „istotnej” zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 kro na jego niekorzyść, stąd powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Zresztą taka zmiana nie zaszła też po stronie pozwanej.

Po stronie pozwanej nadal istnieje stan uzasadniający utrzymanie alimentów w dotychczasowej wysokości . Matka pozwanego nadal pracuje i otrzymuje wynagrodzenie. Jest ono co prawda zbyt niskie biorąc ( 770 netto ) pod uwagę pismo z PUP co do ofert pracy dla fryzjerek ( 2700 brutto ) ale nie zmieniło się od poprzedniej sprawy. Struktura potrzeb i wydatków pozwanego jest też zbliżona do tej z czasu poprzedniej sprawy. Sąd ustalił, iż zakres usprawiedliwionych bieżących potrzeb pozwanego nie uległ takim istotnym zmianom, które uzasadniałyby zmniejszenie obowiązku alimentacyjnego ich ojca R. K.. Małoletni pozwany nadal jest w fazie wzrostu, rozwoju fizycznego i emocjonalnego, zatem jego potrzeby żywieniowe, edukacyjne, zdrowotne, kulturalne, związane z zakupem odzieży, środków higieny itp. w sposób naturalny stale rosną i niewątpliwie nie zmniejszyły się od czasu ostatniego ustalania wysokości alimentów na jego rzecz. Matka pozwanego ze swoich własnych dochodów opłaca pozostałą część niezbędnego utrzymania dziecka ( alimenty nie pokrywają połowy potrzeb dziecka) , a zważyć należy, że znaczną część swojego obowiązku alimentacyjnego realizuje poprzez sprawowanie bieżącej pieczy nad pozwanym i osobiste starania o jego wychowanie, pielęgnację, zdrowie, edukację, właściwe warunki domowe – art. 135 § 2 kro. minęło 5 lat i znacznie wzrosły potrzeby małoletnich z uwagi na ten upływ czasu.

Z kolei ocena sytuacji majątkowej i osobistej powoda prowadzi do wniosku, iż od czasu zakończenia ostatniego postępowania, w którym ustalono alimenty sytuacja jego nie ulega istotnej zmianie na niekorzyść, a tylko zmiana „istotna, a zatem rzucająca się w oczy, łatwo zauważalna, o charakterze zasadniczym jest podstawą do zmodyfikowania orzeczenia ustalającego wysokości obowiązku alimentacyjnego.” Wręcz przeciwnie powód ma dochody takie same jak w czasie poprzedniej sprawy alimentacyjnej. Jego zaś wydatki też nie są większe niż w czasie poprzedniej sprawy. Oscylują one w granicach 1860 zł miesięcznie ( z alimentami ). Do tego dochodzą koszty kredytu na samochód ale trzeba tu wskazać że kredytu tego powód nie musiał zaciągać. Trudno sobie wyobrazić, że sąd obniży alimenty bo powód ma kredyt na samochód i to samochód nie będący jego własnością. Samochód być może jest powodowi potrzebny ale mógł korzystać z poprzedniego samochodu ojca ( trudno uznać, że ojciec by mu go nie pożyczył ). Powód mając na utrzymaniu dziecko winien zastanowić się nad zaciąganiem kredytów niekonieczne mu potrzebnych. Tego więc wydatku powoda sąd nie uznał za usprawiedliwionego.

Trzeba jednak podkreślić, że potrzeby dziecka wynoszą około 1350 zł miesięcznie . Są to koszty ponoszone także przez matkę dziecka. Matka dzieci i tak pokrywa większość tych kosztów. Ojciec dzieci musi także pokrywać część tych kosztów.

Powód powoływał się w sprawie na swój stan zdrowia i utratę pracy. Jednak trzeba wskazać, że powód ma taki a nie inny stan zdrowia już o wielu lat. Od wielu lat także pracuje. Sąd rozwodowy orzekając co do jego obowiązku alimentacyjnego znał jego sytuacje zdrowotną i uwzględnił ja przy rozstrzyganiu sprawy. Nie jest to więc okoliczność, która pojawiła się po ostatnim ustaleniu alimentów. Także fakt utraty pracy przez powoda był znany w chwili orzekania o poprzednich alimentach. Mimo tego sąd uznał w tamtym czasie, że to nie wpłynęło na ocenę możliwości zarobkowych powoda. Uznano wtedy, że może on pracę podjąć. Taki pogląd podzieli i sąd obecnie orzekający. Powód od wielu lat pracuje. Mimo orzeczenie o niezdolności do pracy pracował. Zdaniem sąd u może i obecnie pracować. Obowiązujące przepisy pozwalają powodowi pracować na specjalnie przystosowanym stanowisku pracy, co powód od lat czynił. W niniejszej sprawie powód nie wykazał, że szuka pracy. Nie złożył żadnych podań o pracę. Nie zarejestrował się w PUP a w PUP są oferty pracy dla osób z niepełnosprawnością. Trzeba zauważyć, że z rozliczeń podatkowych powoda za 2016 i 2107 r. jasno wynika, że jego dochód miesięczny kształtował się na poziomie około 2650 – 2740 zł brutto tj. 1850 – 1920 zł netto. Taki dochód, zdaniem sądu powód mógłby osiągać i dziś. Taki dochód pozwoliłby powodowi się utrzymać i płacić alimenty ( zaciągnięcie kredytu sąd uznał za nieusprawiedliwione w sytuacji powoda ). Powód jednak pracy nie podejmuje mimo tego, że wcześniej wiele lat pracował . Powód nie przedstawił żadnych dokumentów związanych z poszukiwaniem pracy. Brak zatem podstaw do uznania , że powód czyni wszystko by prace znaleźć. Tak samo uznano przy orzekaniu w poprzedniej sprawie.

Podsumowując dotychczasowe rozważania – powództwo o zmianę orzeczenia alimentacyjnego może zostać uwzględnione, jedynie gdy w grę wchodzi istotna zmiana stosunków. Sąd dokonując ustaleń jest zobowiązany porównać sytuacje stron istniejącą w dacie wydania orzeczenia ( w tym przypadku 28.09.17 r. - data orzeczenia SO) z sytuacją istniejącą obecnie. W niniejszej sprawie sąd stwierdził, iż sytuacja powoda nie uległa zmianie w takim zakresie, aby orzec o obniżeniu obowiązku alimentacyjnego. Można wręcz uznać, że ta sytuacja nie zmieniła się w żadnym zakresie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku i powództwo oddalił.

O kosztach postępowania Sąd rzekł jak w pkt 2 wyroku. Wobec tego, iż powód przegrał sprawę w całości, Sąd na podstawie art. 98 kpc, obciążył go kosztami postępowania – uiszczoną opłatą sądową. O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 i 102 kpc. Sąd uznał że każda ze stron winna ponieść swoje koszty działania w sprawie, w tym koszty zastępstwa adwokackiego. Za taki rozstrzygnięciem przemawia też zasada słuszności z art. 102 kpc. Powód nie ze złej woli złożył niniejsze powództwo. Jest osobą z orzeczona niepełnosprawnością i dlatego skorzystał z pomocy pełnomocnika. Art. 98 § 1 kpc mówi o zwrocie kosztów niezbędnych do celowej obrony i celowego dochodzenia swoich praw. W sprawach takich jak niniejsza, zdaniem sądu, nie musiała strona pozwana korzystać z pomocy fachowego pełnomocnika. To był jej wybór i obciążenie powoda obowiązkiem zwrotu tych kosztów, w jego sytuacji materialnej i zdrowotnej, nie byłoby sprawiedliwe.

SSR Eugeniusz Bosacki