Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2019r.

Sąd Rejonowy w G. - II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Kucińska - Stanny

Protokolant: sekr. sąd. Anna Kulczyk

przy udziale Prokuratora asesor M. S.

po rozpoznaniu w dniach 29.01.2019 i 05.03.2019r. sprawy karnej

D. W. (1) – syna J. i M. zd. W., urodz. (...) w G., PESEL: (...), obywatelstwa polskiego, niekaranego, zam. G. ul. (...)

oskarżonego o to, że:

W dniu 15 czerwca 2018r. w G. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z osobami nieletnimi, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, dokonał umyślnego uszkodzenia mienia polegającego na podziurawieniu elewacji budynku od strony podwórza poprzez rzucenie w elewację odłamkami lepiku budowlanego, czyniąc straty w wysokości 3600 zł na szkodę Miejskiego Przedsiębiorstwa (...),

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

o r z e k a:

I.  Oskarżonego D. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z T. K. oraz z osobami nieletnimi, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, to jest występku z art. 288 § 1 kk i za to, na tej podstawie, przy zastosowaniu art. 37a kk, wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40(czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

II.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego w dniu 16.10.2018r. od godz. 11:10 do godz. 11:45, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

III.  Na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk zobowiązuje oskarżonego w okresie odbywania kary ograniczenia wolności do kontynuowania nauki lub wykonywania pracy zarobkowej.

IV.  Na mocy art. 46 § 2 kk zasądza oskarżonego D. W. (1) na rzecz pokrzywdzonego - Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) w G. nawiązkę w kwocie 900 zł (dziewięćset złotych).

V.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii radcy prawnego D. Z. (1) kwotę 504 zł (pięćset cztery) złote plus VAT – tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

VI.  Zwalnia oskarżonego od opłaty, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.

II K 1085/18

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2018r., na boisku szkolnym Szkoły Podstawowej nr (...) w G., mieszczącej się przy ul. (...), kilka osób grało w piłkę. W pewnej chwili piłka poleciała za ogrodzenie terenu szkoły, w pobliże budynku przy ul. (...). Oskarżony D. W. (1), który min. wówczas w nią grał, postanowił przejść przez płot po piłkę, a nie iść naokoło. Przy próbie przejścia okazało się, że płot został oblepiony jakąś lepiącą się substancją, tak że przechodzący ubrudzili sobie nią ręce i ubranie. To zezłościło oskarżonego tak, że wraz z innymi zaczął zdejmować z ogrodzenia lepką substancję i rzucać nią w elewację budynku przy ul. (...). Substancja przyklejała się do tynku i częściowo odpadała, a częściowo na nim pozostawała. W obrzucaniu ściany uczestniczyli uczniowie szkoły: D. Z. (2) i N. R., a także dorośli: T. K. i D. W. (1).

( dowód: wyjaśnienia D. W. (1) – 71-72, 156v

Protokół oględzin miejsca zdarzenia z dokumentacją fotograficzną –k.12-15

Zeznania E. K. – k.162v-163

Zeznania M. L. – k.54-55

Zeznania J. R. – k.163, 57-58

Pismo dyrektora szkoły z zapisem monitoringu – k. 17-18

Protokół odtworzenia zapisu monitoringu – k.22-50)

Właściciel budynku przy ul. (...) - Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w G. o zaistniałej szkodzie zostało powiadomione przez jedną z lokatorek budynku. Dokonało też wyceny strat w firmie, która w 2016r. wykonywała elewację kamienicy. Wykonawca koszty naprawy ocenił na kwotę 3600 zł.

(dowód: zeznania M. B. – k.162v

Zaświadczenie o kosztach naprawy – k.67

Pismo (...) k.161)

Oskarżony D. W. (1) nie był wcześniej karany sądownie.

( dowód: dane o karalności –k. 91)

D. W. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Stwierdził, że zaczął rzucać lepikiem w ścianę budynku, „ze złości, bo był wkurzony”. Podał, że podobnie robili też inni. Podtrzymał swoje stanowisko przed Sądem. Stwierdził, że działał pod wpływem emocji. Wyraził też chęć dobrowolnego poddania się karze. Jednakże nie zaakceptował propozycji oskarżyciela publicznego co do wymiaru proponowanej kary.

( dowód: wyjaśnienia D. W. (1) –k.71-72, 156v)

Sąd w pełni dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Są one zasadniczo zgodne i zbieżne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań nauczycieli Szkoły Podstawowej Nr (...), którzy rozmawiali z uczniami, którzy dopuścili się wspólnie zniszczenia ściany, tj. J. R., E. K. i M. L., a także pracownika pokrzywdzonego przedsiębiorstwa – (...). W rozmowie przeprowadzonej z nieletnim D. Z. (2), świadek J. R. uzyskał informacje co do dorosłych dokonujących zniszczeń budynku, min. co do D. W. (1). Zeznania nauczycieli z kolei korelują z zapisami monitoringu szkoły odnośnie zajścia, a także z protokołem oględzin miejsca zdarzenia i dołączoną dokumentacją fotograficzną. Łącznie z nimi, tworzą jasny, spójny i plastyczny obraz zaistniałych zdarzeń oraz powstałej w ich skutek szkody. Nie ma także wątpliwości co do wysokości powstałej szkody, którą to kwotę wyceniła firma prowadząca remont elewacji wcześniej.

Tym samym brak jest wątpliwości co do tego, że oskarżony w dniu 15 czerwca 2018r. w G. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z T. K. i osobami nieletnimi, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, dokonał umyślnego uszkodzenia mienia polegającego na podziurawieniu elewacji budynku od strony podwórza poprzez rzucenie w elewację odłamkami lepiku budowlanego, czyniąc straty w wysokości 3600 zł na szkodę Miejskiego Przedsiębiorstwa (...).

Zdaniem Sądu, nie ma wątpliwości, że oskarżony zachowaniem swym wyczerpał znamiona czynu z art. 288§1kk, dokonując zniszczeń działał bowiem w sposób umyślny, z zamiarem bezpośrednim uszkodzenia rzeczy.

W tej sytuacji, w ocenie Sądu, wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości.

Sąd wymierzył D. W. (1), na podstawie art. 288§1 kk i przy zastosowaniu art. 37a kk, karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył przyznanie się oskarżonego do winy i wyrażoną chęć dobrowolnego poddania się karze oraz uprzednią niekaralność. Sąd dopatrzył się okoliczności obciążających w lekceważącej postawie oskarżonego odnoszącej się do cudzej własności, braku panowania nad swoimi emocjami i dopuszczenia się czynu z niskich pobudek, w odwecie za ubrudzenie się przy próbie przechodzenia przez płot, co nie jest zasadniczo czynnością dozwoloną, a także wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w tym nieletnimi, dając im przez to negatywny przykład zachowania.

Zdaniem Sądu, zachowanie oskarżonego nie zasługiwało na wymierzenie mu kary pozbawienia wolności, stąd decyzja o skorzystaniu z dobrodziejstwa art. 37a kk. Sąd stanął też na stanowisku, że cele kary orzeczonej wobec oskarżonego D. W. zostaną osiągnięte wtedy, gdy kara ograniczenia wolności będzie wykonywana w maksymalnym wymiarze miesięcznym 40- tu godzin przez okres 6 miesięcy. Powinno to wpłynąć na zmianę lekceważącej postawy oskarżonego do cudzego mienia i wzbudzić w nim większe poszanowanie cudzej własności. Przemawia za tym dodatkowo fakt, że oskarżony w żadnym momencie postępowania nie wyraził skruchy ani żalu z powodu popełnionego występku, jedynie podał, że „kierował się emocjami”, co nie jest żadnym wytłumaczeniem przedsięwziętych przez niego działań, a jedynie wynikiem braku dojrzałości i nierozwiniętego poczucia odpowiedzialności. To też skłoniło Sąd do zobowiązania oskarżonego w okresie odbywania kary ograniczenia wolności do kontynuowania nauki lub wykonywania pracy zarobkowej, na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 16.10.2018r. od godz. 11:10 do godz. 11:45.

Oskarżony, mimo toczącego się od kilku miesięcy postępowania przed Sądem, nie skontaktował się z przedstawicielem pokrzywdzonego przedsiębiorstwa w kwestii ewentualnego naprawienia szkody. W tej sytuacji, zdaniem Sądu, koniecznym stało się zasądzenie na mocy art. 46 § 2 kk od oskarżonego D. W. (1) na rzecz pokrzywdzonego - Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) w G. nawiązki w kwocie 900 zł. Jej wartość został ustalona proporcjonalnie do wartości szkody i ilości osób uczestniczących w przestępczym procederze.

O kosztach postępowania orzeczono w myśl art. 624§1 kpk ze względu na fakt, że oskarżony nie posiada własnych dochodów, uczęszcza do szkoły i pozostaje na utrzymaniu rodziców.

O kosztach obrońcy, wyznaczonego oskarżonemu z urzędu, orzeczono w myśl §2, §17 i §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.