Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Aleksander Ostrowski

Protokolant Jowita Sierańska

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2014r.

sprawy A. K.

obwinionego z art. 51 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżyciela posiłkowego M. K. oraz jego pełnomocnika

od wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy

z dnia 28 czerwca 2013 roku sygn. akt II W 669/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego M. K. na rzecz obwinionego A. K. kwotę 504 zł, tytułem zwrotu kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym;

III.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego M. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę w kwocie 240 zł.

Sygn.akt IV Ka 1154/13

UZASADNIENIE

A. K. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art.51§1 kw polegającego na tym,iż w okresie czasu od 23 maja 2012r. do 26 lipca 2012r. o różnych porach dnia i w godzinach wieczorno-nocnych zakłócił odpoczynek oraz ciszę nocną sąsiadowi M. K. zam.O. ul.(...) poprzez stukanie różnymi przedmiotami o podłogę,przesuwanie mebli,chodzenie w butach na twardej podeszwie po mieszkaniu.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 28 czerwca 2013r. sygn.akt II W 669/12 uniewinniono obwinionego A. K.,zaś kosztami procesu obciążono Skarb Państwa,w tym kosztami należnymi z tytułu obrony samego obwinionego.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez oskarżyciela posiłkowego M. K. oraz jego pełnomocnika.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił wyrokowi:

1.dowolną,nie zaś swobodną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego,a polegająca na:

a)bezpodstawnej odmowie wiarygodności zeznaniom oskarżyciela posiłkowego M. K. oraz jego narzeczonej A. Ż.,jak również członkom jego rodziny:K. K. i J. K.,podczas gdy wnikliwa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego;

b)bezzasadnym przydaniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego,podczas gdy wnikliwa analiza zebranych w sprawie dowodów w pełni uzasadnia przyjęcie,iż relacja A. K. była w znacznej części niewiarygodna

i w konsekwencji dopuszczenie się przez Sąd

2.błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego rozstrzygnięcia,a polegającego na uznaniu,iż w sprawie brak jest obiektywnych dowodów,aby czyny opisane w zarzucie były efektem celowego działania obwinionego,co w konsekwencji doprowadziło Sąd do przyjęcia ,iż obwiniony zarzucanych mu czynów się nie dopuścił.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie obwinionego winnym zarzucanych mu czynów i wymierzenie stosownej kary;

2.zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego wedle złożonego przed Sądem I instancji wniosku i w podanej tam wysokości ewentualnie o

3.uchylenie wyroku do ponownego rozpoznania.

Oskarżyciel posiłkowy M. K. w osobistej apelacji zarzucił Sądowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i rażącą niewspółmierność kary wnosząc o zmianę wyroku Sądu I instancji ,uznanie obwinionego winnym zarzucanego mu czynu i orzeczenie kary grzywny w wysokości 500 zł ewentualnie uchylenie tegoż wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu celem ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Obie wniesione apelacje nie zasługują na uwzględnienie albowiem są one całkowicie bezzasadne.

Ustosunkowując się w pierwszej kolejności do apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego należy już na wstępie podnieść,iż po zapoznaniu się z treścią tego środka odwoławczego Sąd Okręgowy powziął wątpliwości,czy rzeczywiście został on sporządzony przez podmiot fachowy jakim niewątpliwie powinien być adwokat.

Już bowiem w treści zarzutów apelacyjnych odnotować należy swoisty chaos prawny, sprzeczny z wymogami art.438 kpk zaś całkowitym nieporozumieniem jest jeden z wniosków tego apelującego, a mianowicie żądanie zmiany zaskarżonego wyroku i skazanie obwinionego w postępowaniu odwoławczym, co z oczywistych powodów wynikających z treści art.454§1 kpk było z mocy prawa wykluczone.

Ten sam błąd zawarł również w swojej osobistej apelacji oskarżyciel posiłkowy,nie mniej jednak uwzględnić tu należy brak po jego stronie stosownego przygotowania prawniczego w tej dziedzinie co stanowi usprawiedliwienie tego błędu, jakkolwiek podniesienie w apelacji M. K. również .zarzutu rażącej niewspółmierności kary ,mimo iż zapadł wyrok uniewinniający pozostaje już tylko w sprzeczności z zasadami logiki .

Wprawdzie pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zmodyfikował ostatecznie zarówno swoje wnioski apelacji jak i też wnioski apelacji oskarżyciela posiłkowego i ograniczył je do żądania uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania,to jednak nastąpiło to dopiero w toku rozprawy odwoławczej i to nie bez sygnalizacji błędu ze strony Sądu.

Przechodząc do meritum obu apelacji stwierdzić należy,iż sprowadzają się one do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych będących podstawą zaskarżonego rozstrzygnięcia jako wynik dowolności w ocenie materiału dowodowego,a więc naruszenia zasady określonej w art.7 kpk.

Sąd Okręgowy nie podzielił tych zarzutów albowiem dokonanie przez Sąd Rejonowy oceny materiału dowodowego w sposób odmienny od oczekiwań strony nie stanowi oczywistego naruszenia art. 7 i art. 410 k.p.k ,a powoduje jedynie konieczność wnikliwego zbadania toku rozumowania Sądu Orzekającego w odniesieniu do stawianego zarzutu ,jego argumentacji w kwestii wiarygodności czy też niewiarygodności poszczególnych dowodów i wpływu tych dowodów na ocenę prawną działań lub zaniechań oskarżonego (obwinionego).

Jeśli zatem uzasadnienie zaskarżonego wyroku sporządzone przez Sąd Orzekający pozostaje w zgodności z logiczną oceną dowodów i zasadami doświadczenia życiowego,zaś teza o braku w sprawie ustawowych znamion czynu zabronionego lub też występujących i nie dających się usunąć wątpliwościach – nie budzi zastrzeżeń i wynika wprost z akt sprawy,to zarzut dowolności w ocenie dowodów nie może się ostać i należy zdecydowanie go odrzucić.Konsekwencją takiego stanowiska jest także wykluczenie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych .

Odnosząc powyższe rozważania do sprawy obwinionego A. K. stwierdzić należy,iż Sąd Rejonowy dochował należytej staranności w przeprowadzeniu niezbędnych dla rozstrzygnięcia dowodów osobowych i trafnie przyjął,iż po stronie obwinionego A. K. brak jest dostatecznych podstaw do przypisania mu umyślnego lekceważenia norm współżycia społecznego przez celowe i świadome zakłócanie spokoju domowego oskarżycielowi posiłkowemu M. K..

W szczególności Sąd Rejonowy odniósł się w swoich wywodach do obciążających obwinionego zeznań oskarżyciela posiłkowego oraz związanych z nim niektórych innych świadków opisujących naganne – ich zdaniem – postępowanie A. K. i w ramach swoich ustawowych uprawnień wynikających z art.7 kpk w sposób logiczny i obiektywny uzasadnił dlaczego dowody te nie mogły stanowić podstawy do uznania sprawstwa i winy tego obwinionego.

Równocześnie bowiem ,Sąd Rejonowy trafnie podniósł,iż w sprawie przesłuchano wielu innych ,obiektywnych i niezaangażowanych w sąsiedzki konflikt mieszkańców przedmiotowego domu przy ulicy (...) w O. - którzy z kolei podważyli zarzut aktu oskarżenia przypisując obwinionemu cechy człowieka spokojnego,niekonfliktowego i pozbawionego złośliwości w sąsiedzkich kontaktach.

Jeśli do tego dodać wątpliwości wynikające z potwierdzonej przez szereg mieszkańców tegoż budynku dużej akustyczności poszczególnych mieszkań wynikającej z techniki budowlanej,to uniewinniające obwinionego rozstrzygnięcie Sądu I instancji jawi się jako jedynie i w pełni zgodne nie tylko z materiałem dowodowym ale i zasadą określoną w art.5§2 kpk.

Obie wniesione apelacje nie wnoszą do sprawy żadnych nowych,istotnych dla rozstrzygnięcia dowodów,stanowiąc de facto li tylko polemikę z argumentacją Sądu Rejonowego ,przy czym zarzuty jakoby w sprawie niezbędne było dodatkowe uzyskanie ekspertyz biegłych z zakresu akustyki na okoliczność właściwości budowlanych domu stron konfliktu ,Sąd Okręgowy traktuje jako oczywiście bezzasadne i zmierzające w kierunku przewlekłości postępowania.

Utrzymując w mocy zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy zgodnie z art.636§1 kpk w zw. z art.616§1 pkt.2 kpk zasądził od oskarżyciela posiłkowego M. K. na rzecz obwinionego A. K. kwotę 504 zł tytułem zwrotu kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym ( kwota bez (...)) oraz na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławczym,w tym z mocy art.13 ust.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych – opłatę w kwocie 240 zł.