Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. W.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda J. W. kwotę 2592,15 zł (dwa tysiące pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote piętnaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017r. do dnia zapłaty;

II w pozostałej części oddala powództwo;

III zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1050 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VGC 689/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 września 2017r. powód J. B. żądał zasądzenia od (...) Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 2650 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in., że poszkodowana przeniosła w drodze cesji wierzytelność jaka przysługiwała jej względem pozwanego Towarzystwa, z tytułu szkody na pojeździe. I choć strona pozwana przyjęła na siebie odpowiedzialność za szkodę, to jednak zaniżyła zdaniem pozwanego wypłacone odszkodowanie.

Niniejszym pozwem powód dochodzi różnicy pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego a tym które zdaniem pozwanego faktycznie należało się poszkodowanej.

W dniu 25 stycznia 2018 r. Sąd Rejonowy w Toruniu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisanym prawem terminie pozwany wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości i żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.,

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził m.in. , że wypłacone odszkodowanie w całości pokryło zaistniałą szkodę, a pozwany nie ma obowiązku wypłacenia odszkodowania wyższego niż rzeczywista szkoda. W dalszej części uzasadnienia sprzeciwu pozwany powołał szereg orzeczeń sądowych dotyczących spraw odszkodowawczych.

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 19 maja 2017 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do K. J. (1).

Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym Towarzystwie, które co do zasady przyjęło na siebie odpowiedzialność za zaistniałą szkodę i wypłacił poszkodowanej z tego tytułu kwotę 1016,02 zł. W wyniku zdarzenia z dnia 19 maja 2017r. doszło do uszkodzenia lewej strony pojazdu, w tym lewego koła zderzaka i błotnika. Poszkodowana zażądała naprawy pojazdu nowymi oryginalnymi częściami zamiennymi, co też miało miejsce.

Uzasadniony i konieczny koszt naprawy samochodu wynikający ze szkody jaka miała miejsce 19 maja 2017r. powinien wynieść 3608,17 zł. Naprawa wykonana z zastosowaniem części nieoryginalnych pozwoliłaby na przywrócenie pierwotnego komfortu jazdy i jej bezpieczeństwa lecz nie przywróciłaby walorów estetycznych pojazdu. Naprawa z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych nie zwiększyłaby wartości pojazdu.

Do zapłaty pozostała zatem kwota 2591,15 zł. jako różnica pomiędzy kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela w wysokości 1016,02 zł., a kwotą faktycznie należną tj. 3608,17 zł.

W dniu 3 czerwca 2017r. powód nabył od pozwanej wierzytelność z tytułu niezapłaconej przez pozwanego części odszkodowania , a uczynił to na podstawie umowy cesji wierzytelności (dowód: wezwanie do zapłaty K.9, pismo powoda do pozwanego K.10, umowa cesji K.12, prywatna opinia wraz z kalkulacją naprawy K.13 do 24., faktura za wykonanie prywatnej opinii K.25, kserokopia akt szkody K.52 do 202, zeznania świadka K. J. K.222 do 222f, opinia biegłego mgr inż. S. D. K.229 do 248, zeznania biegłego K.261 akt).

Sąd zważył co następuje:

Przedstawiony wyżej stanc faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadka K. J., opinii i zeznań biegłego sądowego mgr inż. S. (...).

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości, gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie.

Podkreślenia wymaga przy tym to, że czym innym jest przyznanie dowodom z dokumentów waloru prawdziwości tj. uznanie, że nie zostały one podrobione czy przerobione, a czym innym są wnioski jakie z dokumentów tych się wyciąga.

Sąd dał również wiarę w całości dowodowi z zeznań świadka K. J., gdyż zeznania te były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie z pozostałymi dowodami, którym przyznano walor wiarygodności.

Sąd dał także w całości wiarę dowodowi z opinii jak i z zeznań biegłego sądowego mgr inż. S. D., gdyż opinia w sposób jednoznaczny wyjaśniła wątpliwości co do wysokości szkody jaka powstała w pojeździe marki R. (...) na skutek kolizji drogowej z dnia 19 maja 2019r.

Dodatkowego waloru nabierają tak opinia jak i zeznania biegłego w szczególności dlatego, że żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie, a także nie podważyła choćby w najmniejszym stopniu.

Podkreślenia wymaga przy tym i to, że mgr inż. S. D. jest długoletnim biegłym sądowym, który na potrzeby tutejszego Wydziału sporządził bardzo dużo opinii, a wszystkie opinie tego biegłego charakteryzują się fachowością, wnikliwością, rzetelnością, a przede wszystkim bezstronnością. Taką była opinia wydana w niniejszej sprawie.

Jedyną okolicznością sporną w niniejszej sprawie była wysokość dochodzonego pozwem odszkodowania. Zasada żądania pozostawała bezsporna, gdyż pozwany uznał roszczenie co do zasady i wypłacił częściowo należne odszkodowanie.

W świetle tak opinii jak i zeznań biegłego Sąd przyjął, że uzasadniony i konieczny koszt naprawy uszkodzonego na skutek kolizji z dnia 19 maja 2017 r. pojazdu wynosił 3.608,17 zł.

Wbrew twierdzeniom pozwanego koszt ten nie był zawyżony tym bardziej, że jak zeznał biegły do naprawy pojazdu powinny zostać użyte oryginalne części zamienne i takie części zostały użyte. Zdaniem Sądu nie było podstaw do użycia do naprawy pojazdu części nieoryginalnych, a to z uwagi na fakt, że nie pozwalałyby one na przywrócenie walorów estetycznych samochodu. Walory takie mają bowiem, jak wynika z zasad doświadczenia życiowego, zasadnicze znaczenie przy ewentualnej odsprzedaży pojazdu i wpływają bezpośrednio na cenę takiego pojazdu. Nie było zatem w ocenie Sądu podstaw do tego aby pozbawić poszkodowaną możliwości korzystania z pojazdu w pełni estetycznego.

Wobec poczynionych ustaleń i rozważań Sąd przyjął, że zasadną kwotą jaką powinien zostać obciążony powód jest kwota 2,592,15 zł. stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą wypłaconą przez pozwanego tj. 1.016,02 zł. a kwotą faktycznie należną tj. 3.608,17 zł. i tę kwotę na podstawie art. 822 k.c. w związku z art. 481 par.1 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda o czym orzekł w pkt I wyroku.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa mając na względzie to , że w skład odszkodowania nie wchodzi kwota 75 zł. z tytułu prywatnej opinii sporządzonej na zlecenie powoda, ani kwota 10 zł. z tytułu zwrotu kosztów dostarczenia korespondencji.

Co się tyczy kosztów prywatnej opinii to ich zwrot , zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem Sądu Najwyższego, należy się osobie poszkodowanej. Powód, który zlecił wykonanie prywatnej ekspertyzy nie jest poszkodowanym, a jedynie nabywcą wierzytelności wynikającej ze szkody, któremu zwrot takich kosztów się nie należy. Powyższy pogląd podzielił także w swoim orzecznictwie Sąd Okręgowy w Toruniu.

Jeżeli chodzi o zwrot kosztów korespondencji, to nie tylko nie mieszczą się one w pojęciu szkody, ale wręcz kwota ta nie została przez powoda w ogóle wykazana. Innymi słowy powód nie udowodnił, że wydatkował jakąkolwiek kwotę z tytułu kosztów dostarczenia pozwanemu korespondencji.

Z tych wszystkich względów, na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa orzeczono jak w pkt II wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. Na koszty składają się : kwota 133 zł tytułem wpisu od pozwu, kwota 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa i kwota 900 zł. z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem.

Pomimo tego, że powód nie wygrał żądania pozwu w całości to jednak kwota, co do której uległ była tak nieznaczna, że Sąd nie znalazł przesłanek do stosunkowego rozdzielenia kosztów niniejszego procesu.

Jedynie na marginesie należy zauważyć, że koszty opinii biegłego pokryto w całości z zaliczki uiszczonej przez stronę pozwaną, jako że przegrała ona niniejszy proces, a wnosiła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Zaliczka nie wykorzystana, a uiszczona przez stronę powodową zostanie zwrócona powodowi po uprawomocnieniu się orzeczenie kończącego sprawę w instancji, z urzędu.