Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Tadeusz Węglarek (spr.)

Sędziowie SO Ireneusz Grodek

SO Tomasz Ignaczak

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Janusza Omyły

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2014 roku

sprawy P. D.

oskarżonego z art.286§1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 14 listopada 2013 roku sygn. akt II K 481/13

na podstawie art. 437 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 i 3 kpk uchyla w całości zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 25/14

UZASADNIENIE

P. D.oskarżony został o to, że w maju 2012 roku w P.woj. łodzkie , prowadząc działalność gospodarczą O. z siedzibą w P.przy ul. (...)działając z góry powziętym zamiarem uzyskania korzyści majątkowej , doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.000 zł. , mając świadomość , że nie wywiąże się z warunków umowy czym działał na szkodę P. M.zam. L. (...)gm. G.pow. (...)woj. (...), tj. o czyn z art. 286§1 kk.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb wyrokiem z dnia 14 listopada 2013 r., wydanym w sprawie o sygn akt II K 481/13 uniewinnił oskarżonego P. D. od popełnienia zarzucanego mu czynu i poniesionymi wydatkami obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego zaskarżył Prokurator Rejonowy w Piotrkowie Tryb., który z podstawy art. 438 pkt 3 k.p.k. wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał istotny wpływ na jego treść, a wyrażający się w przekroczeniu przez Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów , polegający na dowolnej, a nie swobodnej , z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego, ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz wybiórczego jego potraktowania poprzez odstąpienie od przesłuchania świadków J. D. i P. T. , bez należytego uwzględnienia całokształtu okoliczności ujawnionych w postępowaniu i uznaniu, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu co w konsekwencji doprowadziło do uniewinnienia oskarżonego , podczas gdy prawidłowe ustalenia stanu faktycznego prowadzą do odmiennego wniosku

W konkluzji skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Tryb. do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratora jest zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia zaskarżony wyrok należało uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Tryb.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz przebiegu dotychczasowego postępowania rozpoznawczego prowadzi do wniosku, iż sąd meriti dopuścił się w procedowaniu obrazy przepisów postępowania mogących mieć wpływ na treść wydanego przezeń rozstrzygnięcia.

Przede wszystkim zgodzić się należy z zarzutami oskarżyciela , że sąd I instancji nie przeprowadził wszelkich możliwych dowodów , które w sposób prawidłowy pozwoliłyby na ustalenie, czy w chwili pobrania przez oskarżonego od pokrzywdzonej P. M. kwoty 1.000 zł., miał on rzeczywistą możliwość przeprowadzenia w pełnym zakresie programowego szkolenia w/w jako kandydata na kierowcę, które umożliwiłoby jej przystąpienie do egzaminu wewnętrznego , a następnie państwowego /poza sporem , w ocenie sądu odwoławczego , jest to, że takie było zamierzenie pokrzywdzonej, która zgłosiła się na kurs prawa jazdy. kat B do oskarżonego, co jednoznacznie wynika z jej zeznań/, czy też kilka jazd przeprowadzonych przez oskarżonego było pozorowanym zachowaniem oskarżonego, aby doprowadzić pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w celu ratowania własnej, bardzo złej w tym okresie sytuacji finansowej, która w praktyce wykluczała możliwość przeprowadzenia szkolenia pokrzywdzonej.

Sąd odwoławczy w pełni podziela zarzuty oskarżyciela o pochopnym oddaleniu przez sąd meriti wnioskowanych dowodów o przesłuchanie wskazanych świadków , których zeznania mogłyby być pomocne we wskazanym powyżej zakresie.

Budzi nadto zastrzeżenia ocena dowodów dokonana przez sąd I instancji, którą określić należy jako wybiórczą, a przez to zastrzeżenia muszą budzić ustalenia faktyczne poczynione w oparciu o tak dokonaną ocenę dowodów.

Sąd meriti opierając się na wyjaśnieniach oskarżonego konstatuje, iż kłopoty finansowe, w jakie popadł oskarżony / przeinwestowanie, kilka kredytów i brak odpowiednich dochodów/ nie były też przenoszone na jego klientów. P. M. była jedyną osobą, w stosunku do której oskarżony nie wywiązał się w pełni z umowy, z kilku osób, z którymi w tym czasie prowadził kurs.

Sąd pomija zupełnie wyjaśnienia oskarżonego ( k. 98v ) , w których stwierdza on , iż w tym czasie tylko z pokrzywdzoną prowadził kurs prawa jazdy.

Nie odniósł się sąd w swoich rozważaniach w ogóle do zeznań pokrzywdzonej, która akcentuje problemy z uzyskaniem pokwitowania za przekazane oskarżonemu pieniądze , a nadto wskazuje na to, że dziwnym wydało jej się, że nie dostała do wypełnienia i podpisania żadnych dokumentów i nie otrzymała żadnych materiałów do nauki, że oskarżony nie wspomniał nic o lekarzu i egzaminie wewnętrznym. Wskazał natomiast na konieczność przeprowadzenia jazd do końca miesiąca czerwca z uwagi na zawieszenie działalności w okresie wakacji.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że zaskarżony wyrok zapadł z obrazą przepisów prawa procesowego , które rzutują na poczynione w sprawie ustalenia faktyczne i mogły mieć istotne znaczenie dla treści merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie.

Nieprawidłowości te powodują , że zaskarżony wyrok należało uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim.

Przy ponownym rozpoznaniu sąd I instancji powinien w szczególności:

- przeprowadzić ponownie postępowanie dowodowe, również w zakresie dowodów wnioskowanych przez prokuratora -chyba, że J. D. skorzysta z przysługującego jej prawa do odmowy zeznań ( art. 182 § 1 kpk )

- dokona wnikliwej i wszechstronnej oceny dowodów, kierując się wskazaniami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego przy jednoczesnym uwzględnieniu przepisów wykonawczych regulujących wymagania /w okresie zarzutu/ w stosunku do podmiotów prowadzących szkolenia kandydatów na kierowców w zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do szkolenia, prowadzenia ewidencji osób szkolonych , a także innej obowiązkowej dokumentacji jak np. karta prowadzenia zajęć teoretycznych i praktycznych , uwzględniając także powyżej przedstawione rozważania sądu odwoławczego

- w ewentualnym pisemnym uzasadnieniu wyroku , które winno odpowiadać wymogom art. 424 § 1 ,2 kpk., sąd winien przedstawić tok rozumowania w taki sposób, żeby można było skontrolować słuszność tego rozumowania i jego zgodność z materiałem dowodowym, odpowiadającym wymogom z art. 7 kpk.