Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa D. A. (1)

przeciwko A. C.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanej A. C. na rzecz powoda D. A. (1) kwotę 9 000 zł (słownie: dziewięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

– 8 000 zł od dnia 27 grudnia 2017r.,

– 1 000 zł od dnia 12 lutego 2018r.

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2 117 zł (słownie: dwa tysiące sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XC 2152/18

UZASADNIENIE

Powód D. A. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanej A. C. kwoty 9 000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty, tytułem zwrotu części kredytu bankowego, który powód zaciągnął faktycznie dla pozwanej, która zobowiązała się wobec powoda do spłaty tego zobowiązania wobec banku.

Pozwana A. C. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym oraz na rozprawie nie kwestionowała istnienia zobowiązania. Podniosła jednak, iż powód jest jedynie częściowo legitymowany w sprawie, albowiem większość spłat dokonywana była z rachunku bankowego małżonki powoda.

Sąd ustalił, co następuje

Pozwana A. C. była decydującym wspólnikiem trzech spółek prawa handlowego, prowadzących działalność w postaci produkcji i montażu ogrodzeń. Z pozwaną współpracowała i działała w zarządzie jednej ze spółek jej siostra a zarazem teściowa powoda A. J..

W spółkach tych narastały problemy finansowe, pojawiło się zadłużenie, w tym z tytułu wynagrodzeń pracowników, składek na ZUS i podatków. W 2017 roku jedna ze spółek ogłosiła upadłość.

W tej sytuacji A. J., na prośbę pozwanej zwróciła się do powoda wpierw o poręczenie kredytu, który był załatwiany przez pośrednika kredytowego. Dopiero w chwili podpisywania umowy i pozostałych dokumentów kredytowych powód dowiedział się, iż jest kredytobiorcą, a nie poręczycielem. Pomimo tego, ze względu na teściową zgodził się na podpisanie umowy kredytowej. Powód wiedział, iż cała kwota kredytu tj. 55 459,42 złote zostanie przeznaczona dla spółek w których działała pozwana.

W dniu 29 czerwca 2015 roku powód zawarł z bankiem (...) SA umowę kredytu gotówkowego na kwotę 73 867,10 złotych. Kwota kredytu faktycznie wypłacona powodowi wyniosła 55 459,42 złote. Pozostałą część kredytu stanowiła prowizja oraz inne koszty. Powód został obciążony spłatą kredytu w kwocie po około 1 000 zł miesięcznie przez okres 10 lat.

Umową z dnia 8 lipca 2015 roku, zawartą na żądanie powoda pozwana oraz teściowa powoda zobowiązały się do solidarnie spłacać kredyt za powoda, jak również do solidarnej odpowiedzialności wobec niego za to zobowiązanie, w trybie art. 392 kodeksu cywilnego.

Początkowo kredyt był spłacany przez stronę zobowiązaną, zgodnie z umową stron. Pod koniec 2017 roku kredyt przestał być spłacany. Wobec wezwania banku powód sam zaczął spłacać zobowiązanie wobec (...) Bank SA, jako dłużnik banku. W okresie od grudnia 2017 roku do sierpnia 2018 roku powód spłacił na rzecz banku kwotę 9 000 zł miesięcznie, w comiesięcznych ratach po 1 000 złotych. Powód spłaca kredyt do dzisiaj, bez zwrotu jakichkolwiek kwot ze strony teściowej oraz pozwanej. Powód dokonuje spłat ze wspólnego rachunku bankowego, który prowadzony jest na jego małżonkę w banku (...) SA. Środki do spłaty kredytu pochodzą z dochodów powoda.

Powód wzywał pozwaną bezskutecznie do zwrotu spłaconych bankowi rat pożyczki, wysyłając pisemne wezwanie do zapłaty, które pozwana odebrała osobiście w miejscu zamieszkania w dniu 12 grudnia 2017 roku.

/ Dowód:

-zeznania świadków:

A. J.-k.83-84 akt, D. A. (2)-k.84-85 akt

-przesłuchanie powoda D. A. (1)-k.85 akt,

-dokumenty:

umowa kredytu bankowego z załącznikami - k.11-18 akt, umowa stron-k.19-20 akt, dowody wpłat w formie przelewów bankowych - k. 23-31 akt wezwanie do zapłaty z dowodem jego doręczenia-k.32-34 akt, opinia bankowa - k. 35-36 akt, harmonogram spłat kredytu-k.37-42 akt/.

Sąd zważył, co następuje

Sąd uznał za wiarygodne zeznania obojga świadków: D. A. (2) oraz A. J.. Ich zeznania są spójne, logiczne i korespondują w swojej treści z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie, w tym treścią zeznań powoda oraz dowodów z dokumentów, zawartych w aktach sprawy.

Sąd w pełni dał wiarę także zeznaniom powoda złożone w charakterze strony na rozprawie. Jego zeznania pozostają w całkowitej zgodności z całym pozostałym materiałem dowodowym w sprawie.

Sąd dał wiarę dowodom z postaci dokumentów, zawartych w aktach sprawy, których autentyczności i wiarygodności strony nie zakwestionowały.

Powództwo jest całkowicie zasadne.

Jedyny zarzut strony pozwanej sprowadzał się do kwestionowania faktu, iż to powód faktycznie spłacał raty kredytu, objęte roszczeniem w przedmiotowej sprawie, a więc że nie jest on legitymowany czynnie do wystąpienia z roszczeniem całości kwoty dochodzonej pozwem. Pozwana nie zakwestionowała natomiast ustaleń umownych z powodem i wynikającej z nich solidarnej odpowiedzialności wobec powoda z A. J. za spłatę przedmiotowego kredytu.

Zarzut pozwanej jest całkowicie chybiony.

Jest bezspornym w przedmiotowej sprawie, iż pozwana zobowiązała się do solidarnej spłaty zobowiązania jedynie wobec powoda, a nie jego małżonki. Jest przy tym obojętne, z czyjego rachunku bankowego następuje spłata zobowiązania, zwłaszcza, iż jak wyjaśnił powód oraz świadek D. A. (2), rachunek bankowy z którego powód spłaca kredyt jest wprawdzie prowadzony przez bank na rzecz D. A. (2), jednak jest wspólnym rachunkiem obojga małżonków, na którym gromadzone są środki powoda, a małżonkowie A. pozostają w ustroju wspólności majątkowej. W tej sytuacji należy jednoznacznie przyjąć, iż to powód spłaca kredyt osobiście.

Na marginesie godzi się jedynie zauważyć, iż gdyby nawet spłata kredytu nie następowała ze środków powoda, to nie ma to znaczenia dla współodpowiedzialności solidarnej wobec powoda, albowiem pozwana zobowiązała się jedynie względem niego, sam powód jest z kolei jedyną osobą odpowiedzialną wobec banku.

Wobec solidarnego charakteru zobowiązania w przedmiotowej sprawie, powód był uprawniony do dochodzenia całego roszczenia pozwu od pozwanej, zgodnie z dyspozycją art. 366 § 1 kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem, obejmującą już spłacone przez niego raty kredytu bankowego, na mocy art. 353§ 1 w związku z art. 392 kodeksu cywilnego. Pozwana zobowiązała się bowiem przez umowę z powodem solidarnie z A. J. do zwolnienia go z obowiązku świadczenia wobec banku, poprzez dokonywanie spłat rat kredytu za niego. Z obowiązku tego pozwana nie wywiązała się.

O odsetkach w wysokości ustawowej za opóźnienie Sąd orzekł po myśli art. 481§ 1 kodeksu cywilnego, zgodnie z żądaniem pozwu. Pozwana w dniach od których powód domagał się tych odsetek, była już w zwłoce wobec powoda.

Wobec treści rozstrzygnięcia, Sąd obciążył pozwanej kosztami procesu strony powodowej, po myśli art. 98 § 1-3 kodeksu postępowania cywilnego. Koszty te obejmowały opłatę sądową od pozwu oraz koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłatę skarbową od złożonego dokumentu pełnomocnictwa procesowego.