Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Janusz Beim

SSO Bożena Cincio – Podbiera

SSO Agata Pierożyńska

protokolant: asystent sędziego Agata Irla – Łuczyńska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 marca 2014 r.

sprawy z urzędu

przy uczestnictwie (...)w W.

o przymuszenie

na skutek zażalenia I. A. na pkt V postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie Wydział XI Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 16 grudnia 2013 r., sygn. akt KR XI Ns Rej. KRS 9055/12/256

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem wydanym dnia 16 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie, Sąd Rejestrowy oddalił w pkt I – IV wnioski I. A. z dnia 4 października 2013 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skarg na orzeczenia referendarza sądowego z dnia: 22 kwietnia 2012 r. (o nałożeniu grzywny), 4 czerwca 2012 r. (o nadaniu klauzuli wykonalności postanowieniu z dnia 22 kwietnia 2012 r.), 19 czerwca 2012 r. (o nałożeniu grzywny), w pkt V Sąd odrzucił skargi I. A. z dnia 4 października 2013 r. na orzeczenia referendarza sądowego z dnia 4 czerwca 2013 r., 22 kwietnia 2013 r. i 19 czerwca 2012 r., w pkt VI umorzył postępowanie przymuszające wobec I. A. i w pkt VII odpisał nałożone na I. A. grzywny orzeczeniem z dnia 19 czerwca 2012 r. oraz orzeczeniem z dnia 22 kwietnia 2013 r. w części w jakiej nie zostały wyegzekwowane.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że ukarana karą porządkową członek zarządu I. A. we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skarg na orzeczenia referendarza sądowego nie uprawdopodobniła, że uchybiła terminom do wniesienia skarg nie ze swej winy. W ocenie Sądu rejestrowego odpisy orzeczeń referendarza sądowego był skutecznie doręczane wnioskodawczyni na podany przez nią we wniosku o rejestrację stowarzyszenia adres (ul. (...), (...)-(...) K.), a wnioskodawczyni nie poinformowała należycie Sądu o zmianie adresu zamieszkania ujawnionego w oświadczeniu założycielskim. Zdaniem Sądu nie wywołało takiego skutku złożenie przez wnioskodawczynię w 2008 r. pisma procesowego zawierającego nowy adres (ul. (...), (...)-(...) K.), ponieważ było to jednorazowe wskazanie, do konkretnej sprawy rejestrowej o sygn. KR XI Ns rej. KRS (...). Zatem wnioskodawczyni nie aktualizując swojego adresu zamieszkania, a jedynie podając adres do korespondencji w konkretnej sprawie rejestrowej, dopuściła się zaniedbania, co dyskwalifikuje złożony przez nią wniosek o przywrócenie terminu i skutkuje odrzuceniem skarg na orzeczenie referendarza sądowego jako wniesionych po upływie ustawowego terminu. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał Sąd art. 186 k.p.c. w zakresie pkt I – IV, art. 398 ²² § 5 k.p.c. w zakresie pkt V, art. 355 k.p.c. co do pkt VI i art. 1052 k.p.c. odnośnie do pkt VI.

Powyższe postanowienie w zakresie pkt V zaskarżyła zażaleniem I. A. i wniosła o uchylenie zaskarżonego pkt V postanowienia, na podstawie art. 380 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. o rozpoznanie pkt I – IV postanowienia i ich zmianę poprzez przywrócenie terminu do wniesienia skarg na orzeczenia referendarza sądowego i ich merytoryczne rozpoznanie, a także o rozpoznanie pkt VII postanowienia w zakresie w jakim Sąd nie odpisał grzywien nałożonych orzeczeniami z dnia 19 czerwca 2012 r. i 22 kwietnia 2013 r.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:

- sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych Sądu z treścią materiału dowodowego zalegającego w aktach rejestrowych poprzez pominięcie dokumentu z k. 166 akt obejmującego „Wniosek o zmianę danych podmiotu w KRS” z dnia 8 października 2008 r., w którym zamieszczono aktualny adres zamieszkania wnioskodawczyni

- naruszenie prawa procesowego:

* art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej oceny dowodów, w szczególności pominięcie w/w wniosku z dnia 8 października 2008 r., nieuwzględnienie, że wniosek ten został złożony na urzędowym formularzu, pominięcie, że nowy adres podawany był także w kolejnych, późniejszych pismach procesowych, a w konsekwencji bezzasadne przyjęcie, że Sąd nie został zawiadomiony o zmianie miejsca zamieszkania i adresu

* art. 168 § 1 k.p.c. przez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że niezłożenie skarg w terminie było zawinione przez skarżącą, pomimo, że w 2008 r. zgłaszała FAT zmiany adresu

* art. 169 § 4 k.p.c. przez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że nie zachodzi wyjątkowy przypadek uzasadniający przywrócenie terminu w sytuacji, gdy wyłączną przyczyną niewniesienia w terminie skarg na orzeczenia referendarza sądowego było skierowanie korespondencji na nieaktualny adres, mimo, że Sądowi znany był nowy adres zamieszkania

* art. 136 § 2 k.p.c. przez jego niezastosowanie i pominięcie faktu, że Sądowi znany był aktualny adres zamieszkania, na który powinna być kierowana korespondencja

* art. 139 § 1 k.p.c. przez jego błędną wykładnię i stwierdzenie, że tzw. doręczenie zastępcze było skuteczne mimo wysłania korespondencji na nieaktualny adres

W uzasadnieniu zażalenia skarżąca podniosła, że w dniu 8 października 2008 r. złożyła na urzędowym formularzu „Wniosek o zmianę danych podmiotu w KRS” w treści którego podała swój aktualny adres zamieszkania, nadto adres ten wskazywała w innych pismach procesowych składanych w toku postępowania przymuszającego. Zatem, w ocenie skarżącej, Sąd powinien był dokonywać doręczeń na nowy adres, a nie bazować na danych ujawnionych w liście założycieli złożonej w 2002 r. Żaląca podkreśliła, że podając nowy adres zamieszkania dochowała należytej staranności, a we wniosku o przywrócenie terminu obaliła domniemanie skuteczności doręczenia zastępczego w trybie art. 139 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest uzasadnione i zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie brak podstaw do uznania, że skarżąca nie dochowała należytej staranności nie poinformowała Sądu rejestrowego o zmianie swojego adresu, a w konsekwencji brak podstaw do uznania za skuteczne doręczenia skarżącej korespondencji sądowej (odpisów orzeczeń referendarza sądowego) w trybie art. 139 § 1 k.p.c. na adres ujawniony we wniosku o rejestrację stowarzyszenia (ul. (...), (...)-(...) K.). Wnioskodawczyni bowiem, w ocenie Sądu Okręgowego, należycie zawiadomiła Sąd rejestrowy o zmianie adresu. Już w dniu 20 maja 2008 r. I. A. złożyła (za pośrednictwem poczty – k. 125) pismo procesowe, w którym podała nowy adres (ul. (...), (...)-(...) K.; adres ten zamieszczony został także na kopercie zawierającej korespondencję skierowaną do Sądu). Jak wynika z akt sprawy Sąd dalszą korespondencję wysyłał na nowy adres podany przez I. A. (k. 135, 144, 149, 150, 158). Również wszystkie pisma procesowe składane przez I. A. zwierały nowy adres, tj. ul. (...) (...) K.. Nadto w dniu 8 października 2008 r. I. A. złożyła w Sądzie rejestrowym wniosek na formularzu KRS-Z20, w którym w rubryce B.2 podała adres do korespondencji, tożsamy z adresem wskazanym w swoich pismach procesowych z 2008 r. Wniosek o wpis zmian w KRS dotyczył wprawdzie ujawnienia nr NIP stowarzyszenia, ale skoro wnioskodawczyni podała adres inny niż ujawniony w liście założycieli, a jednocześnie pokrywający się z adresem podawanym w ostatnich pismach procesowych, to należy uznać, że skutecznie zawiadomiła Sąd o zmianie swego adresu. Nie może również uchodzić uwadze, że odpis postanowienia o wpisaniu nr NIP stowarzyszenia został wysłany wnioskodawczyni na adres ul. (...), (...)-(...) K.. Także kolejne pisma procesowe I. A. (z dnia 2 października 2013 r. i 25 listopada 2013 r.) składane do niniejszych akt rejestrowych zawierały w/w adres. Zauważyć też trzeba, że w zarządzeniu o doręczeniu wnioskodawczyni odpisu postanowienia referendarza sądowego z dnia 4 grudnia 2013 r. wskazano adres przy ul. (...) w K., w aktach brak jednakże zwrotnego potwierdzenia odbioru tej korespondencji.

Przedstawione powyżej okoliczności prowadzą do wniosku, że I. A. skutecznie zawiadomiła Sąd rejestrowy o zmianie swojego adresu, spełniła więc obowiązek wynikający z art. 136 § 1 k.p.c. Dlatego wysłanie odpisów postanowień referendarza sądowego z dnia 19 czerwca 2012 r., 22 kwietnia 2013 r. i 4 czerwca 2013 r. na adres przy ul. (...) w K. nie mogło być skuteczne w świetle przepisów k.p.c. o doręczeniach. Wszak nowy adres był Sądowi znany. Zaznaczyć tu trzeba, że zgodnie ze stanowiskiem judykatury z art. 136 § 1 i 2 k.p.c. ani też z innych przepisów dotyczących sposobu zawiadamiania sądu o zmianie adresu lub informowania o innych okolicznościach nie wynika obowiązek dokonania tego w określonej formie, np. w formie pisemnej bądź w sposób sygnalizujący z góry treść pisma (np. „zawiadomienie o zmianie adresu”). Strona czyni więc zadość wymienionemu obowiązkowi, gdy zawiadamia o zmianie adresu zarówno na piśmie, jak i ustnie (wyrok SN z dnia 18 grudnia 2003 r., I PK 117/03, LEX nr 108206). Nie sposób zatem przyjąć, że wskazywanie w kilku kolejnych pismach procesowych nowego adresu nie stanowiło skutecznej informacji dla Sądu o zmianie adresu.

Nie można wobec tego zgodzić się ze stanowiskiem Sądu rejestrowego, że wnioskodawczyni nie dochowała należytej staranności i nie zaktualizowała swoich danych adresowych. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skarg na orzeczenia referendarza sądowego zasługiwał na uwzględnienie, a uchybienia Sądu rejestrowego w zakresie doręczeń uzasadniają uwzględnienie tego wniosku mimo upływu rocznego terminu do jego złożenia w odniesieni do postanowienia z dnia 19 czerwca 2012 r. (doręczonego skarżącej w dniu 10 lipca 2012 r.). Zażalenie zatem na pkt V postanowienia z dnia 16 grudnia 2013 r. było uzasadnione, a wobec wniosku skarżącej zawartego w zażaleniu o rozpoznanie w trybie art. 380 k.p.c. także pkt I – IV Sąd Okręgowy dokonał oceny prawidłowości rozstrzygnięcia w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia skarg na orzeczenia referendarza sądowego. W tym kontekście należy również rozważyć prawidłowość orzeczenia zawartego w pkt VII postanowienia z dnia 16 grudnia 2013 r.

Będzie wobec tego rzeczą Sądu Rejonowego nadanie sprawie biegu z pominięciem zaistniałych uchybień.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

s.ref. SSR M. Szmudzińska