Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Emilia Racięcka

Protokolant: st. sekr. sąd. Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 roku w Łodzi

sprawy z powództwa W. J., B. K., K. K. (1), T. L.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę:

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów następujące kwoty:

a.  na rzecz W. J. (1):

- 5.255,83 złotych (pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt pięć 83/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4.583,33 (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt trzy 33/100) od dnia 4 lutego 2017 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 672,50 złote (sześćset siedemdziesiąt dwa 50/100) od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 330,77 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

b.  na rzecz B. K. 4.083,16 złotych (cztery tysiące osiemdziesiąt trzy 16/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 3.560,71 złotych (trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt 71/100) od dnia 4 lutego 2017 roku do dna zapłaty oraz od kwoty 522,45 złote (pięćset dwadzieścia dwa 45/100) od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

c.  na rzecz K. K. (1):

- 1.172,67 złotych (tysiąc sto siedemdziesiąt dwa 67/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 1.022,62 złote (tysiąc dwadzieścia dwa 62/100) od dnia 4 lutego 2017 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 522,45 złote (pięćset dwadzieścia dwa 45/100) od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 604,68 złote (sześćset cztery 68/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 843,48 złotych (osiemset czterdzieści trzy 48/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

d.  na rzecz T. L.:

- 866,55 złotych (osiemset sześćdziesiąt sześć 55/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 755,67 złotych (siedemset pięćdziesiąt pięć 67/100) od dnia 4 lutego 2017 roku do dna zapłaty oraz od kwoty 110,88 (sto dziesięć 88/100) od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 3.748,76 (trzy tysiące siedemset czterdzieści osiem) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 3.373,92 złote (trzy tysiące trzysta siedemdziesiąt trzy 92/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwoty po 976,69 złote (dziewięćset siedemdziesiąt sześć 69/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 53/17

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 9 stycznia 2017 r. powodowie – W. J. (1), B. K., K. K. (2) i T. L., reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, wnieśli o zasądzenie na podstawie art. 230 w zw. z art. 224 § 2 i 225 k.c. na swoją rzecz od strony pozwanej – (...) S.A. następujących kwot:

a)  kwoty 4.583,33 zł na rzecz W. J. (1) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty;

b)  kwoty 3.560,71 zł na rzecz B. K. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty;

c)  kwoty 1.022,62 zł na rzecz K. K. (1) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty;

d)  kwoty 755,67 zł na rzecz T. L. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty

tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości powodów przez pozwanego

oraz zasądzenie kosztów procesu od pozwanego na rzecz powodów, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przepisanych.

/pozew k. 2-9/

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 lutego 2017 r. strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym, uznała powództwo co do kwot:

a)  295 zł na rzecz W. J. (1);

b)  229,18 zł na rzecz B. K.;

c)  65,82 zł na rzecz K. K. (1);

d)  48,64 zł na rzecz T. L.

oraz wniosła o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, iż jest właścicielem urządzeń służących do przesyłu energii cieplnej zlokalizowanych na nieruchomości powodów położonej w Ł. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). Pozwany podniósł, iż wysokość roszczenia dochodzona przez powodów jest znacznie zawyżona i nie znajduje żadnego oparcia w okolicznościach sprawy. Strona pozwana podniosła, iż powodowie wystąpili z roszczeniem o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie za różne okresy czasu. Ponadto pozwany wskazał, iż brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla twierdzenia, iż urządzenia ciepłownicze stoją na przeszkodzie wybudowaniu jakichkolwiek budynków na nieruchomości.

/odpowiedź na pozew k. 55-56/

W dniu 13 marca 2017 r. pełnomocnik powodów złożył replikę na odpowiedź na pozew, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie. W uzasadnieniu strona powodowa podniosła, że pozwany uznał powództwo co do zasady i zaproponował powodom łącznie kwotę 638,64 zł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości stanowiącej własność powodów w zakresie służebności przesyłu przez okres 10 lat. Spór w niniejszej sprawie dotyczy zatem jedynie wysokości dochodzonego przez powodów roszczenia. Powodowie nie zaakceptowali bowiem zaproponowanych przez pozwanego kwot w łącznej wysokości 638,64 zł. Zdaniem powodów kwota ta jest rażąco zaniżona, odbiega od wartości czynszu rynkowego dla zajmowanej przez pozwanego części nieruchomości, możliwego do uzyskania na lokalnym rynku. Powodowie zakwestionowali sposób i wysokość wyliczeń wskazanych w dokumencie załączonym do odpowiedzi na pozew. Dokument pt. „Warunki lokalizacji obiektów w pobliżu czynnych sieci ciepłowniczych” uprawdopodobnia fakt, iż w strefie ochronnej sieci ciepłowniczej nie jest możliwym posadowienie jakichkolwiek budynków, co powoduje istotne ograniczenie uprawnień właścicielskich, w tym także w zakresie możliwego do uzyskania z tej nieruchomości zysku. Strona powodowa zaprzeczyła twierdzeniom pozwanego, zgodnie z którymi powodowie nie podjęli działań zmierzających do wybudowania na nieruchomości infrastruktury, która może przynosić zysk. Dla obszaru, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość brak planu zagospodarowania przestrzennego.

/replika na odpowiedź na pozew k. 69-73/

Na rozprawie w dniu 24 maja 2017 r. pełnomocnik powodów poparł powództwo.

/protokół rozprawy z dnia 24.05.2017 r. k. 82/

W piśmie procesowym z dnia 29 września 2017 r. pełnomocnik powodów w nawiązaniu do pisma procesowego strony powodowej z dnia 19 września 2017 r., wobec oczywistej omyłki rachunkowej w treści pisma procesowego z 19 września 2017 r., sprecyzował żądanie dochodzone w pozwie oraz wskazał, że w zakresie należnego od pozwanego roszczenia za okres dalszy tj. od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 września 2017 r. powodowie wnieśli o zasądzenie następujących kwot:

a)  dla W. J. (1) dalszej kwoty 330,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia niniejszego pisma do dnia zapłaty,

b)  dla K. K. (1) dalszej kwoty 604,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia niniejszego pisma do dnia zapłaty,

c)  dla T. L. dalszej kwoty 3.748,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od daty doręczenia niniejszego pisma do dna zapłaty.

/pismo procesowe z 29.09.2017 r. k. 158-160/

Pismem procesowym z dnia 22 maja 2018 r. pełnomocnik pozwanych podniósł zarzut zasiedzenia służebności przesyłu w zakresie urządzeń ciepłowniczych zlokalizowanych na nieruchomości powodów, które w ocenie strony pozwanej nastąpiło z dniem 20 września 2015 r. i w związku z tym wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że w zakresie urządzeń ciepłowniczych, korzystała z nieruchomości przy ul. (...) w dobrej wierze, ponieważ ingerencja we własność tej nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu rozpoczęła się w okolicznościach, usprawiedliwiających przekonanie pozwanego, że nie naruszała ona prawa właścicieli tej nieruchomości.

/pismo przygotowawcze z dnia 22.05.2018 r. k. 195-196v/

Na rozprawie w dniu 23 maja 2018 r. pełnomocnik powodów poparł powództwo w rozszerzonej części zgodnie z pismami z 19 i 29 września 2017 r. Pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości, cofnął oświadczenie w przedmiocie częściowego uznania powództwa i poparł zarzut zasiedzenia służebności przesyłu. Pełnomocnik powodów wniósł o nieuwzględnienie zarzutu zasiedzenia.

/protokół rozprawy z dnia 23.05.2018 r. k. 209-210/

Pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. pełnomocnik powodów wskazał, że popiera dotychczasowe stanowisko i zgłoszone wnioski dowodowe oraz rozszerzył powództwo w zakresie dochodzonego roszczenia za dalszy czasookres tj. od dnia 1 października 2017 r. do dnia 31 maja 2018 r. i wniósł o:

a)  zasądzenie na rzecz powoda K. K. (1) dalszej kwoty odszkodowania w wysokości 843,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty,

b)  zasądzenie na rzecz powoda T. L. dalszej kwoty odszkodowania w wysokości 3.373,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty,

c)  w zakresie podniesionego przez pozwanego zarzutu zasiedzenia służebności przesyłu wniósł o jego nieuwzględnienie.

W uzasadnieniu pełnomocnik powodów podniósł, że wobec zmian w przysługującym powodom prawie własności w chwili obecnej powód K. K. (1) posiada 1/6 udziału we własności, a powód T. L. 4/6 udziału we własności nieruchomości. Powodowie B. K. i W. J. (1) dochodzą od pozwanego zapłaty do chwili posiadania udziału w prawie własności nieruchomości przy ul. (...) w Ł..

Ostatecznie powodowie dochodzą od pozwanego zapłaty odszkodowania w następujących wysokościach:

1.  w zakresie powództwa tj. od dnia 1.11.2007 r. do 31.12.2016 r. zasądzenie od pozwanego na rzecz:

a)  W. J. (1) kwoty 5.255,83 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 4.583,33 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 672,50 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty,

b)  B. K. kwoty 4.083,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 3.560,71 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 522,45 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty,

c)  K. K. (1) kwoty 1.172,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi w ten sposób, ze:

- w zakresie kwoty 1.022,62 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 150,05 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty,

d)  T. L. kwoty 866,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 755,67 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 110,88 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty.

2.  w zakresie roszczenia za dalszy okres tj. od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 września 2017 r. zasądzenie na rzecz:

a)  W. J. (1) dalszej kwoty 330,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 29 września 2017 r. do dnia zapłaty,

b)  K. K. (1) dalszej kwoty 604,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 29 września 2017 r. do dnia zapłaty,

c)  T. L. dalszej kwoty 3.748,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 29 września 2017 r. do dnia zapłaty,

3.  w zakresie roszczenia za dalszy okres tj. od dnia 1 października 2017 r. do dnia 31 maja 2018 r. zasądzenie na rzecz:

a)  K. K. (1) dalszej kwoty odszkodowania w wysokości 843,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty,

b)  T. L. dalszej kwoty odszkodowania w wysokości 3.373,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty.

Powodowie podnieśli, że wskazany przez pozwanego zarzut zasiedzenia jest bezpodstawny, a wobec długoletniej wiedzy pozwanego o tym, kto jest właścicielem nieruchomości i sprzeciwu właścicieli nieruchomości względem urządzeń ciepłowniczych posadowionych na nieruchomości brak jest podstaw do przyjęcia oceny charakteru posiadania pozwanego tych urządzeń ciepłowniczych w dobrej wierze.

/pismo procesowe z rozszerzeniem powództwa z dnia 11.06.2018 r. k. 215-222/

Na rozprawie w dniu 10 grudnia 2018 r. pełnomocnik powodów poparł powództwo i stanowisko wyrażone w piśmie z 11 czerwca 2018 r. Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa i podtrzymał zgłoszony zarzut zasiedzenia w dobrej wierze.

/protokół rozprawy z dnia 10.12.2018 r. k. 234/

Do końca rozprawy strony pozostawały przy swoich stanowiskach.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Obecnie J. J. w 1/6 części, powód K. K. (1) w 1/6 części oraz powód T. L. w 4/6 części są współwłaścicielami nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą pod numerem (...).

/wydruk księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, XVI Wydział Ksiąg Wieczystych za nr (...)/

W 1978 r. został wybudowany ciepłociąg, który nie przebiegał przez nieruchomość powodów. W 1995 r. został przebudowany zgodnie z obecnym przebiegiem tj. poprzez wybudowanie nowego ciepłociągu i wyłączenie z eksploatacji ciepłociągu z 1978 r. Powodowie ani ich poprzednicy prawni nie wyrażali zgody na wybudowanie ciepłociągu, ani na jego nowy przebieg. Nikt nie zwracał się do powodów o wyrażenie zgody. Powodowie nie korzystają z ciepłociągu. Przebiega on przez ich nieruchomość od 1995 r.

/okoliczność niesporna, akta sprawy I C 497/06/

W 1995 r. Zespół Elektrociepłowni w (...) S.A. dokonał remontu sieci ciepłowniczej, która w 1976 r. wybudował Zakład (...). Prace remontowe wykonano zgodnie z opracowaną i uzgodnioną z właściwymi instytucjami i organami administracji państwowej dokumentacją techniczną, a wejście na teren przedmiotowej posesji powodów odbyło się za zgodą ówczesnego (...) – B., Wydział Handlu i Usług.

/umowa z 12.05.1995 r. k. 197-204/

Pismem z dnia 20 lipca 1995 r. ZGM Ł. ROM O/VI wyraził zgodę na przejście ciepłociągu przez teren posesji położonej w Ł. przy ul. (...). W treści pisma zaznaczono, iż zgodnie z oświadczeniem Z. S.C. (...) ul. (...), przedmiotowe prace związane są z wymianą sieci cieplnej zasilającej Spółdzielnię (...) przy ul. (...).

/kopia pisma k. 205/

W 2004 r. poprzednicy prawni powodów przejęli przedmiotową nieruchomość od ZGM Ł. ROM O/VI.

/decyzja z dnia 22.06.2004 r. k. 224/

W dniu 19 października 2004 r. J. G. (1) w swoim imieniu oraz ówczesnych współwłaścicieli J. P. oraz L. J. zwróciła się do poprzednika prawnego pozwanego o wyjaśnienie na jakiej podstawie prawnej przez nieruchomość przy ul. (...) przeprowadzono ciepłociąg, tym samym zostało wskazane, iż poprzednicy prawni nie uzyskali zgody właścicieli nieruchomości na przeprowadzenie ciepłociągu. Pozwem z dnia 25 sierpnia 2006 r. ówcześni współwłaściciele nieruchomości wystąpili o zasądzenie na ich rzecz kwot tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez Zespół Elektrociepłowni w Ł., następnie nazwany (...) S.A.

/bezsporne, akta sprawy I C 497/06/

Pozwana Spółka poprzednio nosiła nazwę Zespół Elektrociepłowni w (...) S.A. W dniu 11 sierpnia 2005 r. sprzedano 85% akcji na rzecz inwestora francuskiego, co spowodowało zmianę firmy Spółki Zespołu Elektrociepłowni w (...) Spółka Akcyjna na (...) Spółka Akcyjna, zaś od stycznia 2015 r. Spółka kontynuuje swoją działalność pod nową marką V..

/bezsporne, dane ze strony internetowej: (...)lata-1990-obecnie /

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2007 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził solidarnie na rzecz B. K., W. J. (1), J. G. (2), J. J. i J. P. od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. kwotę 19.952,50 zł wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości z ustawowymi odsetkami: od kwoty 18.850 zł od dnia 26 października 2006 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1.102,50 zł od dnia 31 października 2007 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.269,60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz oddalił powództwo w pozostałej części.

/wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny z dnia 14 listopada 2007 r., sygn. akt I C 497/06 wraz z uzasadnieniem akt sprawy I C 479/06 k. 136-151/

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2008 r. Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił apelację pozwanej – (...) S.A. – poprzednika prawnego pozwanego, utrzymując w mocy wyrok pierwszoinstancyjny.

W sprawie o sygn. akt I C 497/06 ustalono, że powierzchnia nieruchomości zajęta przez pozwaną spółkę na poczet ciepłociągu, z której pozwany bezumownie korzysta zajmuje powierzchnię 52,5 m ², przy określeniu dokładnej długości rurociągu na wartość 17,5 mb, zaś strefy ochronnej na 3 m.

/wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi, III Wydział Cywilny Odwoławczy, sygn. akt III Ca 27/08 akt sprawy I C 497/06 k. 174-182/

B. K. była współwłaścicielem w 1/12 części nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...), stanowiącej zabudowaną działkę gruntu nr (...) o obszarze 0,0494 ha, dla której w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XVI Wydziale Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta nr (...). Udział w przedmiotowej nieruchomości stanowił majątek osobisty B. K., który nabyła na podstawie dziedziczenia po matce L. J. stosownie do postanowienia Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi II Wydział Cywilny sygn. akt II Ns 77/06. Na mocy umowy darowizny z dnia 16 grudnia 2014 r. B. K. cały należący do niej udział wynoszący 1/12 części darowała swojemu synowi K. K. (1), który oświadczył, że darowiznę przyjmuje.

/umowa darowizny z dnia 16.12.2014 r. Rep. A Nr 341/2014 k. 22-23v/

W dniu 28 września 2016 r. J. G. (1) przysługujący jej udział w wysokości 2/6 części we współwłasności zabudowanej nieruchomości, oznaczonej jako działka gruntu nr (...), położonej w Ł., przy ul. (...) pod nr 75, uregulowanej w księdze wieczystej (...) sprzedała za cenę w kwocie 30.000 zł – T. L., a T. L. oświadczył, że wskazany udział we współwłasności zabudowanej nieruchomości, za podaną cenę kupuje.

/umowa sprzedaży z dnia 28.09.2016 r. Rep. A Nr 4158/2016 k. 24-26v/

W dniu 17 listopada 2016 r. J. P. przysługujący mu udział w wysokości 2/6 części we współwłasności nieruchomości, położonej w Ł., przy ul. (...) pod nr 75, stanowiącej zabudowaną działkę gruntu, objętej księgą wieczystą nr (...) sprzedał T. L. – za cenę w kwocie 25.000 zł, a T. L. oświadczył, że wskazany udział we współwłasności zabudowanej nieruchomości, za podaną cenę kupuje.

/umowa sprzedaży z dnia 17.11.2016 r. Rep. A 4362/2016 k. 27-31/

W dniu 16 czerwca 2016 r. pełnomocnik powodów wystosował przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym wezwał (...) S.A. – następcę prawnego (...) S.A. do zapłaty na rzecz współwłaścicieli nieruchomości kwoty łącznie 39.000 zł z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z części nieruchomości przy ul. (...) w Ł. w okresie od 1 listopada 2007 r. do 30 czerwca 2016 r., w ten sposób, że wniósł o zapłatę:

1.  na rzecz J. G. (1) kwotę 26.000 zł za cały okres sporny,

2.  na rzecz W. J. (1) kwotę 6.500 zł za cały okres sporny,

3.  na rzecz B. K. kwotę 5.348,79 zł za okres od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 16 grudnia 2014 r.,

4.  na rzecz K. K. (1) kwotę 1.151,21 zł za okres od dnia 17 grudnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r.

w terminie 7 dni od doręczenia przedmiotowego wezwania.

/przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 32-33/

W dniu 16 sierpnia 2016 r. pełnomocnik powodów wystosował ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym wezwał (...) S.A. – następcę prawnego (...) S.A. do zapłaty na rzecz współwłaścicieli nieruchomości, których reprezentuje kwoty łącznie 39.375 zł z tytułu bezumownego korzystania z części nieruchomości przy ul . (...) w Ł. w okresie od 1 listopada 2007 r. do 31 lipca 2016 r., w ten sposób, że wniósł o zapłatę:

1.  na rzecz J. G. (1) kwotę 26.250 zł za cały okres sporny,

2.  na rzecz W. J. (1) kwotę 6.562,50 zł za cały okres sporny,

3.  na rzecz B. K. kwotę 5.348,79 zł za okres od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 16 grudnia 2014 r.,

4.  na rzecz K. K. (1) kwotę 1.213,71 zł za okres od dnia 17 grudnia 2014 r. do dnia 31 lipca 2016 r.

w terminie 7 dni od doręczenia przedmiotowego wezwania.

/ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 36-36v/

K. K. (1) zajmuje się przedmiotową nieruchomością. Jego prace polegają na administrowaniu oraz na zlecaniu prac związanych z uporządkowaniem tej nieruchomości. Po nabyciu praw do nieruchomości wraz z ojczymem T. L. miał plan zagospodarować cześć nieruchomości, która była niezagospodarowana. Miał dwa pomysły. Część placu miała być wykorzystana pod budowę garaży, bo w tej lokalizacji jest zapotrzebowanie dla tego typu miejsca. Drugi plan zakładał wybudowanie tam domu wolno stojącego. Okazało się, że dom o planowanych gabarytach wchodziłoby właściwie w okna stojącej na placu kamienicy. Budowa garaży także nie była możliwa, bo weszłaby w strefę ochronną sieci cieplnej przebiegającą przez nieruchomość pod ziemią. Te garaże miały być pod wynajem. Brama wjazdowa na nieruchomości znajduje się po lewej stronie, węzeł znajduje się ok. 10-15 m od bramy w prawo na dłuższym boku od nieruchomości od frontu. Węzeł przebiega od frontu prostopadle do ul. (...) przez całą działkę. Gdyby nie było węzła, to na terenie zajmowanym przez węzeł ze strefą ochronną mogłoby powstać 5 garaży o powierzchni 10 m2 każdy przy stawce 100 zł miesięcznie. Ze względu na przebieg węzła i w obawie przed jego uszkodzeniem, na nieruchomość nie można wjeżdżać sprzętem ciężkim. Wszystkie prace muszą być wykonywane ręcznie.

/protokół rozprawy z 24.05.2017 r. k. 82-83/

Działka o numerze (...), w obrębie B-49 w północno-zachodniej części jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym z zabudową towarzyszącą – komórkami. Działka jest uzbrojona – posiada dostęp do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, sieci elektroenergetycznej, ciepłowniczej oraz telefonicznej. Pierwotnie na działce zabudowa towarzysząca – komórki posadowione były przy wschodniej granicy działki nr (...). W roku 2017 komórki te rozebrano i posadowiono w południowo – zachodnim rogu działki. Przez teren działki przebieg sieć ciepłownicza wybudowana w roku 1995. Sieć ciepłownicza wykonana została z rur 2x114,3x200 oraz 2x98x600. Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie dla powierzchni 52,5 m2 (przy założeniu, że sieć ciepłownicza ma długość 17,5 m, zaś szerokość strefy ochronnej wynosi 3 m) wynosi 57.000 zł, a dla powierzchni 63,9 m2 (przy założeniu, że sieć ciepłownicza ma łącznie długość 22 m, tj. suma 17,5 m i 4,5 m, zaś szerokość strefy ochronnej dla sieci o długości 17,5 m wynosi 3,55 m, zaś dla odcinka 4,5 m wynosi od 0,4 m do 1 m) wynosi 63.070 zł. Wartość rynkowa stawki czynszu za 1 m2 miejsca parkingowego wynosi 11 zł.

/opinia biegłego k. 107-121/

W dniu 12 lipca 2017 r. W. J. (1) przysługujący mu udział w wysokości 1/12 części we współwłasności nieruchomości, położonej w Ł., przy ul. (...) pod nr 75, stanowiącej zabudowaną działkę gruntu, objętej księgą wieczystą nr (...) darował K. K. (2), a K. K. (2) oświadczył, że wskazany udział we współwłasności zabudowanej nieruchomości przyjmuje.

/umowa darowizny z dnia 12.07.2017 r. k. 154-155v/

Roczna wysokość nominalnego czynszu wynosi 7.591,32 zł, zatem miesięczna wysokość czynszu wynosi 632,91 zł.

Wartość bezumownego korzystania z działki w 1/12 części stanowiąca własność W. J. (2) w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 12 lipca 2017 r. (tj. 6 miesięcy i 12 dni) wynosi w zaokrągleniu 337 zł: W1 = 1/12 x (6 + 12/31) x 632,61 = 336,71.

Wartość bezumownego korzystania z działki w 1/12 części, która w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 30 września 2017 r. (tj. 9 miesięcy) stanowiła własność K. K. (2) oraz części 1/12, która w okresie od 13 lipca 2017 r. do 30 września 2017 r. (tj. 2 miesiące i 19 dni) stanowiła własność K. K. (2) wynosi w zaokrągleniu 612 zł.

Wartość bezumownego korzystania z działki w 4/6 części, która w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 30 września 2017 r. (tj. 9 miesięcy) stanowiąca własność T. L. wynosi w zaokrągleniu 3.796 zł.

/opinia uzupełniająca k. 174-176/

Wartość bezumownego korzystania z działki w 2/12, która w okresie od 1 października 2017 r. do 31 maja 2015 r. (tj. 8 miesięcy) stanowiąca własność K. K. (2) wynosiła w zaokrągleniu 843 zł.

Wartość bezumownego korzystania z działki w 4/6, która w okresie od 1 października 2017 r. do 31 maja 2015 r. (tj. 8 miesięcy) stanowiąca własność T. L. wynosiła w zaokrągleniu 3.374 zł.

/opinia uzupełniająca k. 241-243/

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd oparł na podstawie powołanych dowodów w postaci załączonych do akt sprawy dokumentów, nie zakwestionowanych przez strony postępowania, których treść i autentyczność nie budziła żadnych wątpliwości, opinii pisemnej i uzupełniającej biegłej J. R. oraz na zeznaniach powodów W. J. (1), B. K., K. K. (2) i T. L.. Wnioski opinii biegłego Sąd przyjął za własne ustalenia i ocenił, że opinia była pełna, spójna i rzetelna.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego zapłaty odszkodowania w następujących wysokościach:

1.  w zakresie powództwa tj. od dnia 1.11.2007 r. do 31.12.2016 r. zasądzenie od pozwanego na rzecz:

a)  W. J. (1) kwoty 5.255,83 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 4.583,33 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 672,50 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty,

b)  B. K. kwoty 4.083,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 3.560,71 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 522,45 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty,

c)  K. K. (1) kwoty 1.172,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 1.022,62 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 150,05 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty,

d)  T. L. kwoty 866,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi w ten sposób, że:

- w zakresie kwoty 755,67 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- w zakresie kwoty 110,88 zł od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 19 września 2017 r. do dnia zapłaty.

2.  w zakresie roszczenia za dalszy okres tj. od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 września 2017 r. zasądzenie na rzecz:

a)  W. J. (1) dalszej kwoty 330,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 29 września 2017 r. do dnia zapłaty,

b)  K. K. (1) dalszej kwoty 604,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 29 września 2017 r. do dnia zapłaty,

c)  T. L. dalszej kwoty 3.748,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pisma powodów z dnia 29 września 2017 r. do dnia zapłaty,

3.  w zakresie roszczenia za dalszy okres tj. od dnia 1 października 2017 r. do dnia 31 maja 2018 r. zasądzenie na rzecz:

a)  K. K. (1) dalszej kwoty odszkodowania w wysokości 843,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty,

b)  T. L. dalszej kwoty odszkodowania w wysokości 3.373,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty.

Podstawę roszczenia powoda stanowi przepis art. 225 k.c. w zw. z art. 230 k.c. Zgodnie z treścią art. 225 k.c. w zw. z art. 224 § 2 k.c. samoistny posiadacz w złej wierze jest obowiązany względem właściciela rzeczy do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego. Posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić pobrane pożytki, jak również uiścić wartości tych, których nie zużył.

Rozpatrywanie w postępowaniu o zapłatę z tytułu bezumownego korzystania musi być poprzedzoną oceną czy pomiot, przeciwko któremu kierowane jest roszczenie, nie posiada tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości.

Pozwany podniósł zarzut zasiedzenia służebności przesyłu.

Służebność przesyłu jest prawem związanym z urządzeniami będącymi rzeczą ruchomą lub zbiorem rzeczy, co oznacza, że nie może być oddzielnym przedmiotem obrotu. Przepis art. 305 ³ § 1 k.c. przewiduje przejście z mocy prawa służebności przesyłu na rzecz nabywcy przedsiębiorstwa lub urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 k.c. Nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Służebność przesyłu może być jednak też nabyta przez przedsiębiorcę przesyłowego w drodze zasiedzenia. Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma zatem wszechstronne wyjaśnienie okoliczności faktycznych dotyczących rozważenia czy istnieją przesłanki utwierdzające twierdzenie, że doszło do nabycia służebności w drodze zasiedzenia.

Zasiedzenie jest instytucją prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu. Umożliwia ono, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Na skutek zasiedzenia, które następuje ex lege, dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je niezależnie od niego; jest więc ono pierwotnym sposobem nabycia prawa.

Zgodnie z art. 352 § 1 k.c.: "Kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności, jest posiadaczem służebności". Warunkiem zasiedzenia służebności przesyłu jest korzystanie przez przedsiębiorcę przesyłowego z trwałego i widocznego urządzenia. Nie ma więc przeszkód do uznania przedsiębiorcy, który korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności przesyłu, a nie ma tytułu prawnego do władania tą nieruchomością, za posiadacza takiej służebności.

Przesłankami zasiedzenia służebności na podstawie art. 292 w związku z art. 172 k.c. są: posiadanie samoistne trwałego i widocznego urządzenia, służącego do wykonywania służebności, nieprzerwane posiadanie trwające przez czas potrzebny do zasiedzenia, który to czas jest zależny od dobrej lub złej wiary posiadacza i wynosi albo 10 lub 20 lat, albo 20 lub 30 lat, zależnie od stanu prawnego w chwili zasiedzenia.

Zgodnie z art. 292 k.c. służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio.

Ciepłociąg wybudowany w 1978 roku w 1995 roku został przebudowany zgodnie z obecnym przebiegiem tj. poprzez wybudowanie nowego ciepłociągu i wyłączenie z eksploatacji ciepłociągu z 1978 roku. Powierzchnia zajęta przez pozwaną spółkę na poczet ciepłociągu, z której pozwana bezumownie korzysta zajmuje powierzchnię 52,5 m ², przy określeniu dokładnej długości rurociągu na wartość 17,5 mb, zaś strefy ochronnej na 3 m. Przedmiotowy ciepłociąg stanowi trwałe urządzenie w rozumieniu art. 292 k.c. Urządzenie to nie jest jednak widoczne, gdyż znajduje się pod ziemią.

Posiadanie samoistne przedmiotu podlegającego zasiedzeniu rozumiane jako sprawowanie władztwa nad rzeczą wyrażone w sposób subiektywny i obiektywny (corpus i animus). Stosownie do treści art. 336 k.c., posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażany jest pogląd, który Sąd Rejonowy akceptuje, zgodnie z którym posiadanie samoistne może mieć miejsce nie tylko wtedy, gdy posiadacz jest przekonany o swoich uprawnieniach właściciela, ale także wtedy gdy wie, że nie jest właścicielem, ale chce posiadać rzecz tak, jakby nim był (tak między innymi Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 kwietnia 1994 r., III CRN 18/94 za S. Rudnicki, Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga druga, Własność i inne prawa rzeczowe, Warszawa 2003, str. 203).

Posiadanie prowadzące do zasiedzenia musi mieć charakter posiadania samoistnego, którego konstytutywne cechy stanowią: wola posiadania nieruchomości dla siebie oraz faktyczne władanie rzeczą.

Dla posiadania samoistnego podstawowe znaczenie ma intelektualny element zamiaru (animus) władania rzeczą dla siebie. Przy czym, przy ustalaniu charakteru posiadania należy mieć na uwadze manifestowane na zewnątrz wobec otoczenia zachowanie posiadacza. Natomiast zakres faktycznego władztwa nad rzeczą przy posiadaniu samoistnym odpowiadający prawu własności, sprowadza się do korzystania z rzeczy i rozporządzania nią w sposób jak najbardziej pełny, czyli do postępowania z rzeczą jak właściciel.

Sama deklaracja wnioskodawcy nie może wystarczyć dla przyjęcia istnienia po jego stronie woli władania rzeczą jak właściciel. Istotne są jej zewnętrzne przejawy.

Zgodnie z art. 339 k.c., domniemywa się, że ten, kto rzeczą faktycznie włada, jest posiadaczem samoistnym.

Kolejną obok posiadania przesłanką zasiedzenia jest upływ czasu.

Dobra lub zła wiara posiadacza nieruchomości wpływa na długość okresu czasu niezbędną do nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Przy dokonywaniu oceny dobrej lub złej wiary posiadacza uwzględnia się moment objęcia przez niego nieruchomości w posiadanie samoistne. Wymaganiem ustawowym do nabycia własności przez zasiedzenie jest by posiadanie samoistne trwało przez określony okres czasu - 20 lat w przypadku uzyskania posiadania w dobrej wierze i 30 lat w przypadku uzyskania posiadania w złej wierze.

Posiadaczem w dobrej wierze jest ten, kto posiada usprawiedliwione okolicznościami przekonanie, że posiada rzecz zgodnie z prawem, które mu przysługuje. Dobrą wiarę wyłącza nie tylko pozytywna wiadomość o braku praw do rzeczy, ale także brak wiadomości spowodowany niedbalstwem, polegającym na przykład na nie sprawdzeniu stanu prawnego nieruchomości posiadającej księgę wieczystą. W orzecznictwie sądowym (tak np. postanowienie SN z 05.12.2000 r., sygn. akt IV CKN 180/00, LEX nr 52506) wskazuje się, że dla przyjęcia posiadania w dobrej wierze niezbędne jest wykazanie, że samoistny posiadacz rzeczy nie tylko pozostaje w przekonaniu, że niczyjego prawa nie narusza, ale że ma on przeświadczenie, iż jest właścicielem rzeczy i że to jego przeświadczenie znajduje w danych okolicznościach obiektywne uzasadnienie. Przyjmuje się też, że dobra wiara polega na błędnym, ale w danych okolicznościach usprawiedliwionym przekonaniu posiadacza nieruchomości, że przysługuje mu wykonywane przez niego prawo, a w złej wierze jest ten, który wie albo powinien wiedzieć, że prawo własności nie przysługuje jemu, lecz innej osobie (tak postanowienie SN z 19.07.2000 r. sygn. akt II CKN 282/00, LEX nr 52565). W ostatnim orzecznictwie sądowym (tak m.in. postanowienie SN z 05.12.2007 r., sygn. akt I CSK 300/07, LEX 339709) dominuje też pogląd, że kryterium oceny charakteru posiadania z punktu widzenia dobrej lub złej wiary jako warunku nabycia własności w krótszym (20 lat) lub dłuższym (30 lat) terminie jest stan świadomości posiadacza w chwili uzyskania posiadania. Późniejsza zmiana posiadania w złej wierze na posiadanie w dobrej wierze (i odwrotnie) nie ma wpływu na długość okresu potrzebnego do nabycia własności przez zasiedzenie. Odnosząc się do kwestii dobrej wiary przedsiębiorstwa przesyłowego zauważyć należy, iż ustawodawca nakazuje w każdym przypadku przyjąć istnienie dobrej wiary. W tym celu wprowadził domniemanie prawne w art. 7 k.c. a zatem ciężar dowodu w zakresie posiadania służebności przesyłu w złej wierze spoczywa na stronie przeciwnej.

Poprzednik prawny pozwanego dokonując w 1995 r. montażu ciepłociągu na nieruchomości należącej do powodów był w złej wierze z kilku powodów. Nie dysponował żadną zgodą właścicieli na przeprowadzenie powyższych prac. Poprzednik pozwanej spółki uznał, iż skoro nieruchomość ma ustanowionego zarządcę, to wystarczającym jest zwrócenie się do niego o wyrażenie zgody na „przejście” ciepłociągu, bez konieczności poszukiwania właścicieli. Niejednoznaczność użytego w treści oświadczenia woli zarządcy z dnia 20 lipca 1995 r. pojęcia „zgody na przejście” ciepłociągu nakazuje sięgnięcie do reguł wykładni określonych w art. 65 k.c. Dyrektywy interpretacyjne wynikające z powołanego przepisu akcentują taki sposób rozumienia treści oświadczeń woli, jaki może być zrekonstruowany na podstawie zewnętrznych, weryfikowalnych reguł znaczeniowych związanych z kontekstem, w jakim dochodzi do złożenia oświadczenia woli. Nie przeczy temu stwierdzeniu dyrektywa interpretacyjna odnosząca się do umów (§ 2), ponieważ rekonstrukcja zgodnego zamiaru stron oraz celu umowy również powinna dokonywać się na podstawie kryteriów weryfikowanych, o znaczeniu zrozumiałym co najmniej dla drugiej strony, tj. kontrahenta, z którym zawierana jest umowa. Druga część oświadczenia zarządcy wskazuje zaś jednoznacznie, że zakładał dokonanie przez poprzednika prawnego skarżącej wymiany sieci cieplnej zasilającej budynek spółdzielni inwalidów przy ul. (...). Taka sieć istniała, zatem słowo „wymiana” należy tłumaczyć zgodnie z jego leksykalnym znaczeniem jako zastąpienie dotychczasowego ciepłociągu nowym, położonym w tym samym miejscu. W żadnym razie pojęcie wymiany nie oznacza prowadzenia nowej instalacji, obok już istniejącej. Celowe byłoby, w kontekście analizowanego dokumentu, przedłożenie pisma, do którego odwołuje się ZGM Ł. w treści oświadczenia z 20 lipca 1995 r., co zgodnie z art. 6 k.c. obciążało stronę pozwaną, lecz nie wykazała, jaka była faktyczna treść wniosku jej poprzednika. Dodać należy, że zgromadzony materiał dowodowy zdaje się wskazywać, że być może zamiarem zakładu sieci cieplnej była jedynie wymiana ciepłociągu i o zgodę na takie prace zwróciła się do władających nieruchomościami przy ul. (...). Wobec nieuzyskania zgody od właściciela drugiej z wymienionych posesji dokonała przeniesienia ciepłociągu, nie wystąpiła do zarządcy przedmiotowej nieruchomości o zezwolenie na nowy zakres prac. Z całą stanowczością wskazać jednak należy, że zebrany materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie ustalenia, że poprzednik pozwanego posiadał zgodę na przeprowadzenie nowego, spornego ciepłociągu przez posesje w 1995 r. Z całą stanowczością przyznać należy, że w tym zakresie strona pozwana nie dołożyła należytej staranności. Opierając się na treści pisma ZGM Ł. ROM O/VI z dnia 20 lipca 1995 r., trzeba jednoznacznie stwierdzić, iż strona pozwana uzyskała zgodę na wymianę sieci cieplnej (zamontowanej w 1978 r.), a nie na założenie nowego ciepłociągu przez nieruchomość powodów. Poprzednik prawny pozwanego nie podjął żadnych działań zmierzających do tego, aby ustalić i uzyskać zgodę właścicieli posesji nr (...).

Zdaniem Sądu, na tle ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego nie budzi wątpliwości, iż nie może zostać uwzględniony zarzut zasiedzenia, gdyż pozwany nie wykazał upływu czasu ( 30 lat od roku 1995), a dobra wiara została obalona, o czym mowa powyżej.

Zgodzić należy się tutaj ze stanowiskiem powodów, iż władztwo strony pozwanej związane z ciepłociągiem odpowiada posiadaniu służebności (art. 352 § 1 k.c.), do którego stosuje się odpowiednio przepisy o posiadaniu rzeczy (art. 352 § 2 k.c.), co z kolei stwarza możliwość zastosowania przepisów art. 230 k.c. w związku z art. 224 § 2 k.c. i 225 k.c., na podstawie których powodowie są uprawnieni do dochodzenia wynagrodzenia z tytułu korzystania przez stronę pozwaną z części nieruchomości bez podstawy prawnej oraz odszkodowania za zmniejszenie się wartości rynkowej nieruchomości. Przepisy powyższe stanowią samoistną podstawę dochodzenia roszczeń.

Przeciwko posiadaczowi w złej wierze właściciel może odrębnie dochodzić swego roszczenia o wynagrodzenie z rzeczy, nie wytaczając nawet powództwa o wydanie rzeczy. W kwestii wysokości należnego wynagrodzenia można przyjąć ogólną tezę, że właściwą będzie kwota, którą posiadacz musiałby zapłacić, gdyby jego posiadanie opierało się na prawie (tak wyrok SN z 23.05.1975 r. II CR 208/75 niepublik.). Konkretniej ujmując problem można stwierdzić, że wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy obejmuje to wszystko, co uzyskałby właściciel, gdyby ją wynajął, wydzierżawił lub oddał do odpłatnego korzystania na podstawie innego stosunku prawnego, przy zastosowaniu średniej stawki rynkowej. Przy czym wynagrodzenie należne właścicielowi obejmuje cały okres, przez który posiadacz korzystał z rzeczy i nie stanowi świadczenia okresowego. (tak SN w uzasadnieniu uchwały z 7.01.1998 III CZP 62/97 OSNC 1998 z. 6 poz. 91, wyrok SN z 23.05.1975 II CR 208/75 LEX nr 7707)

W związku z tym Sąd wyliczył na podstawie opinii biegłego wynagrodzenie za bezumowne korzystanie dla powierzchni 52,5 m2. Mając na względzie powyższe Sąd postanowił zasądził od pozwanego na rzecz powodów następujące kwoty:

1.  na rzecz W. J. (1):

- 5.255,83 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4.583,33 od dnia 4 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 672,50 zł od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 330,77 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  na rzecz B. K. 4.083,16 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 3.560,71 zł od dnia 4 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 522,45 zł od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

3.  na rzecz K. K. (1):

- 1.172,67 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 1.022,62 zł od dnia 4 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 522,45 zł od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 604,68 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 843,48 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

4.  na rzecz T. L.:

- 866,55 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 755,67 zł od dnia 4 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 110,88 od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 3.748,76 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

3.373,92 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c. i zasądził je od dnia następującego po dniu doręczenia pozwu pozwanemu, tj. 4 lutego 2017 r. do dnia zapłaty następująco:

⚫

od kwoty 4.583,33 zł dla W. J. (1),

⚫

od kwoty 3.560,71 zł dla B. K.,

⚫

od kwoty 1.022,62 dla K. K. (1),

⚫

od kwoty 755,67 zł dla T. L..

Natomiast odsetki od kwot z rozszerzonego powództwa od dnia doręczenia pisma procesowego pozwanemu, tj. od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty i zasądził je następująco:

⚫

od kwoty 672,50 zł i 330,77 zł dla W. J. (1),

⚫

od kwoty 522,45 zł, 604,68 zł i 843,48 zł dla B. K.,

⚫

od kwoty 110,88 zł, 3.748,76 zł i 3.373,92 zł dla T. L..

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo w zakresie odsetek.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty składają się: opłata od pozwu w łącznej wysokości 499 zł (230 + 179 + 52 + 38), zaliczka na biegłego w wysokości 500 zł uiszczona pod pozycją nr (...), zaliczka na biegłego w kwocie 481,58 zł zaksięgowana pod pozycją nr (...), opłata od rozszerzenia powództwa w wysokości 308 zł, zaliczka na biegłego w wysokości 107,17 zł zaksięgowana pod pozycją nr (...), opłata od rozszerzenia powództwa w kwocie 211 zł, w sumie 2106,75 zł. Po rozdzieleniu tej kwoty w częściach równych, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów odpowiednio po 976,69 zł.