Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 9 lipca 2019 r.

sprawy przeciwko:

K. C. (1), s. K. i M. z d. B., ur. (...) w S.

obwinionemu o to, że:

w okresie od dnia 16 lutego 2019 roku do dnia 16 kwietnia 2019 roku w S. przy ulicy (...), pow. (...), woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...), będąc obowiązanym do udzielenia Miejskiemu Rzecznikowi Konsumentów w O. pisemnej odpowiedzi na wystąpienie w przedmiocie reklamacji telefonu komórkowego marki M. (...) obowiązku tego nie wykonał

tj. za wykroczenie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 2006 roku o ochronie konkurencji i konsumentów

I.  obwinionego K. C. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z ustaleniem, że wyczerpuje on znamiona z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2006 roku o ochronie konkurencji i konsumentów i za to z mocy art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2006 roku o ochronie konkurencji i konsumentów wymierza mu karę grzywny w kwocie 2000 (dwóch tysięcy) złotych,

II.  na podstawie art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Obwiniony K. C. (1) prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...), między innymi w salonie sprzedaży w centrum handlowym (...) przy ul. (...) w O.. W dniu 15 grudnia 2018r. jeden z klientów, C. W., złożył pisemną reklamację z uwagi na wadliwość nabytego telefonu, domagając się jego wymiany lub zwrotu ceny. Po upływie ponad dwóch miesięcy, w związku z brakiem reakcji na złożoną reklamację i późniejsze ponaglenie, zwrócił się o interwencję do Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O..

Pismem z dnia 13 lutego 2019r. w sprawie (...)Miejski Rzecznik Konsumentów w O. J. U. wezwała obwinionego do udzielenia pisemnych wyjaśnień, ustosunkowania się do wszystkich żądań zarzutów konsumenta, poinformowania o podjętej decyzji, a także do wydania w terminie 7 dni warunków gwarancji sprzedanego urządzenia, których dotychczas C. W. nie otrzymał. Pouczyła także o treści art. 42 ust.4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Odbiór pisma pokwitował w dniu 15 lutego 2019r. ojciec obwinionego K. C. (2).

Po otrzymaniu pisma K. C. (1) skontaktował się telefonicznie z Miejskim Rzecznikiem Konsumentów w O. informując o uznaniu roszczenia konsumenta, zobowiązując się do nieodpłatnej wymiany telefonu na nowy oraz do udzielenia pisemnej odpowiedzi na wystąpienie rzecznika. W dniu 23 lutego 2019r. wysłał do J. U. pocztą elektroniczną wiadomość o treści: „informuję, iż w przedmiotowej sprawie zwłoka trwa zbyt długo. Klient w powyższej sprawie otrzyma zwrot gotówki. Celem zrealizowania zapraszam do punktu (...)w O. do dnia 28.02 gdyż z tym dniem punkt kończy swoją działalność”

W kolejnym piśmie z dnia 03 kwietnia 2019r. Miejski Rzecznik Konsumentów w O. poinformowała obwinionego, iż pomimo ponaglenia z dnia 06 marca 2019r. nie zrealizował on deklarowanej wymiany nabytego przez konsumenta urządzenia i nie ustosunkował się pisemnie do wystąpienia z 13 lutego 2019r., zakreśliła dodatkowy pięciodniowy termin na dokonanie wymiany telefonu oraz udzielenie pisemnych wyjaśnień, pod rygorem grzywny z art. 42 ust.2 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Pismo to K. C. (1) odebrał osobiście w dniu 11 kwietnia 2019r. i do dnia 26 kwietnia 2019r. nie ustosunkował się do wezwania Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O.. Tego dnia J. U. zawiadomiła KPP w S. o popełnieniu wykroczenia z art. 114 w zw. z art. 42 ust. 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego K. C. (1) na k. 13 i na k. 38 – 38v za wyjątkiem fragmentu od słów „ja uważam” do słów „wskazanej przez panią rzecznik”, pisma Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O. na k. 2, 4,6, pokwitowania odbioru pism na k. 3 – 3v, 5 – 5v, 7 – 7v, wydruk korespondencji przesłanej pocztą elektroniczną na k. 26, dokumentacja dotycząca działalności gospodarczej na k. 32 – 33).

Obwiniony K. C. (1) początkowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, tłumacząc, że przez nadmiar obowiązków i roztargnienie zapomniał udzielić odpowiedzi Rzecznikowi Konsumentów w O.. Zaznaczył zarazem, iż pan W. w połowie kwietnia 2019r. otrzymał od niego zwrot pełnej kwoty za zakupiony telefon komórkowy. Wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze (vide wyjaśnienia obwinionego na k. 13).

W odmienny sposób obwiniony przedstawił wersję zdarzeń na rozprawie głównej, wyjaśniając, że nie zignorował pisma rzecznika, gdyż pierwszej odpowiedzi udzielił pocztą elektroniczną w dniu 23 lutego 2019r., a następnie w dniu 20 marca, kontaktował się także z panią rzecznik telefonicznie. Dodał, że nadto korespondencja była kierowana do zlikwidowanego punktu obsługi w centrum handlowym (...) i przekazywana mu z opóźnieniem. Zaznaczył, że klient nie został oszukany, otrzymał zwrot gotówki, o czym rzecznik konsumentów został poinformowany, zdaniem obwinionego we właściwej treści i formie. (vide wyjaśnienia obwinionego na k. 38 – 38v).

Sąd zważył, co następuje:

Przytoczone wyjaśnienia obwinionego w zakresie kwestionującym zasadność stawianego mu zarzutu nie zasługują na podzielenie.

Mieć bowiem na uwadze należy jasną i jednoznaczną treść wystąpień Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O., kierowanych na adres siedziby działalności gospodarczej K. C. (1), kwitowanej bądź przez niego samego, bądź jego ojca, nie zaś pracowników likwidowanego punktu sprzedaży w Centrum Handlowym (...), jak wywodził obwiniony (vide pisma Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O. na k. 2, 4,6, pokwitowania odbioru pism na k. 3 – 3v, 5 – 5v, 7 – 7v). Z wystąpień tych wynika w sposób bezsporny, jakiej treści informacji i w jakiej formie K. C. (1) był zobowiązany udzielić, został on ponadto pouczony o następstwach ewentualnego zaniechania, zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt kolejnego wezwania do udzielenia pisemnej odpowiedzi na wcześniejsze wystąpienie rzecznika i poinformowania o sposobie załatwienia reklamacji w dniu 03 kwietnia 2019r. (vide k. 4), pismo to obwiniony odebrał osobiście w dniu 11 kwietnia 2019r. (vide k. 5 – 5v), musiał zatem zdawać sobie sprawę, iż lakoniczna wiadomość wysłana pocztą elektroniczną w dniu 23 lutego 2019r., sprowadzająca się do stwierdzenia oczywistej okoliczności zbyt długotrwałego załatwiania sprawy i deklaracji zwrotu pieniędzy konsumentowi (vide k. 26), nie może być potraktowana jako spełniająca kryteria udzielenia rzecznikowi wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia oraz ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika, zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 2006r. o ochronie konkurencji i konsumentów, nie została też za taką uznana przez organ wzywający.

Zgodnie z utrwaloną w piśmiennictwie i judykaturze wykładnią przytoczonej normy prawnej stanowiącej podstawę obowiązku przedsiębiorcy, Strona przedmiotowa wykroczenia polega na zaniechaniu, czyli uchyleniu się od udzielenia rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia rzecznika lub obowiązku ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika, albo na działaniu polegającym na nienależytym wykonaniu obowiązku udzielenia rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia rzecznika lub obowiązku ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika . Nienależyte wykonanie obowiązku może zachodzić w sytuacji, gdy zobowiązany odpowiada na wezwanie rzecznika, jednak odpowiada nie na temat lub w znacznym stopniu nie na temat. Innymi słowy jego odpowiedź nie jest odpowiedzią na wystąpienie rzecznika. Obowiązek przekazania informacji i ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika oznacza zatem, że przedsiębiorca ma przedstawić odpowiedź kompletną i rzetelną (czyli prawdziwą i niewprowadzającą w błąd ^{( 3647 )}). Nienależytym wykonaniem obowiązku jest także wykonanie obowiązku po terminie zakreślonym przez rzecznika w wystąpieniu ^{( 3648 )}. Jak wskazał SA w wyroku z dnia 16 grudnia 1998 r. ^{( 3649 )}, nieudzielanie danych i informacji ma miejsce także wtedy, gdy zobowiązany nie wykonał obowiązku do terminu zakreślonego przez organ. Inna wykładnia prowadziłaby do zgody na bezkarne blokowanie przez zobowiązanego zadań organu. Wyrok ten odnosi się do uprawnień Prezesa UOKiK, jednak można go zastosować do uprawnień rzecznika konsumentów. Nie jest jednak nienależytym wykonaniem obowiązku zajęcie przez zobowiązanego innego stanowiska niż stanowisko prezentowane przez rzecznika czy też odmowa uwzględnienia argumentów rzecznika czy konsumenta. Przedsiębiorca ma prawo mieć inne stanowisko niż konsument czy też rzecznik konsumentów. (vide Marek Radwański. Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Komentarz.)

Podsumowując powyższe rozważania, stwierdzić należy, iż K. C. (1) będąc obowiązanym do udzielenia odpowiedzi Miejskiemu Rzecznikowi Konsumentów w O. pisemnej odpowiedzi na wystąpienie w sprawie reklamacji sprzedanego telefonu komórkowego, w zakreślonym terminie od doręczenia trzykrotnych kolejnych wezwań, w okresie od 16 lutego do 16 kwietnia 2019r. nie wywiązał się z tego obowiązku, jego zachowanie wyczerpuje tym samym znamiona wykroczenia stypizowanego w art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2006r. o ochronie konkurencji i konsumentów.

Obwiniony działał umyślnie, zdając sobie sprawę z konsekwencji swego zaniechania i co najmniej się na nie godząc, stopień jego winy uznać tym samym należy za wyższy niż nieznaczny.

Analogicznie potraktowano stopień społecznej szkodliwości przypisanego K. C. (1) czynu. Mieć na uwadze należy brak wymaganej reakcji ze strony wymienionego na trzy kolejne wystąpienia rzecznika ochrony konsumentów, przez okres kilku miesięcy, a także świadczącą o lekceważącym stosunku do powyższego zobowiązania treść odpowiedzi udzielonej w formie elektronicznej, nie zawierającej żadnych konkretnych informacji. Uwzględnienia zarazem wymaga, iż obwiniony nawiązał kontakt z organem wzywającym, rozpoznał ostatecznie reklamację klienta i zwrócił mu cenę zakupu, nie był także dotychczas karany za podobne czyny.

Z uwagi na powyższe okoliczności, wymierzoną K. C. (1) karę grzywny uznać należy za adekwatną do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Odpowiadając minimalnej granicy ustawowego zagrożenia, nie może być oceniona jako rażąco surowa, poprzez swą realną dolegliwość spełnia cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Uwzględniając obecną sytuację finansową obwinionego, nie prowadzącego punktu sprzedaży, mającego na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci, zwolniono go do zapłaty kosztów sądowych, na podstawie art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk.