Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 stycznia 2019 r. w Warszawie

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 2 listopada 2015 r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 października 2015 r. do dnia 26 maja 2018 r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz J. K. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

J. K. w dniu 24 listopada 2015 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 3 listopada 2015 r., znak: (...). Odwołujący w uzasadnieniu stanowiska wskazał, że jego stan zdrowia nie pozwala na wykonywanie pracy. Ubezpieczony podniósł, że od 30 lat choruje na cukrzycę,
a nadto w 2011 r. był operowany w wyniku nowotworu, którego skutkiem było usunięcie połowy dwunastnicy, dróg żółciowych i główki trzustki. Odwołujący stwierdził ponadto, że
w 2014 r. miał założone dwa stendy DSES z implantacją oraz, że ma problemy z wysiłkiem ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 grudnia 2015 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że odwołujący został uznany za zdolnego do pracy na podstawie badania wykonanego w dniu 29 października 2015 r. przez Komisję Lekarską ZUS.
W związku z tym Oddział odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 4 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. miał przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności
do pracy w okresie od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 30 września 2015 r. na mocz decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 20 kwietnia 2015 t., znak: I/407238485/10 ( k. 146 a. r.).

Odwołujący w dniu 17 września 2015 r. złożył wniosek do organu rentowego
o ponowne przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 156 a. r.).

W toku postępowania wyjaśniającego odwołujący został skierowany na badanie do lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 8 października 2015 r. wskazał, że nie jest on niezdolny do pracy. Następnie na skutek sprzeciwu ubezpieczonego sprawa trafiła do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 29 października 2015 r. również stwierdziła, że badany jest zdolny do pracy ( k. 164 i 170 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. po zakończeniu postępowania wyjaśniającego wydał zaskarżoną decyzję z dnia 2 listopada 2015 r., znak: (...), zgodnie z którą odmówił odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem
z dnia 29 października 2015 r. stwierdziła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, co skutkowało wydaniem przedmiotowej decyzji ( k. 172 a. s.).

Sąd na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u J. K. rozpoznano:

- w zakresie diabetologii cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, stan po resekcji głowy trzustki
i dwunastnicy z powodu raka brodawki (...) w 2011 r., stabilną chorobą niedokrwienną serca, stan po P. (...) z implantacją dwóch stendów DES w 2014 r. oraz samoistną małopłytkowość. Ubezpieczony wymaga systematycznego leczenia i okresowych dawek insuliny. Z powodu cukrzycy nie wymagał hospitalizacji. Rozpoznana choroba niedokrwienna serca będąca następstwem miażdżycy tętnic wieńcowych może pozostawać w związku przyczynowym ze stwierdzoną wcześniej cukrzycą. Odwołujący wymaga stałej kontroli diabetologicznej i okresowej weryfikacji dawek leków wraz z edukacją diabetologiczną. Przedstawione poziomy hemoglobiny glikowanej świadczą o dobrym wyrównaniu cukrzycy. Na podstawie nowo przedstawionych wyników badań stwierdzono, że pojedynczy odnotowany poziom glikemii wynoszący 2798mg% jest niewątpliwie wartością podwyższoną mogącą wynikać na przykład z błędu dietetycznego. Jednak powyższa wartość nie może decydować o niezdolności do pracy. W wykonanej analizie moczu nie stwierdzono cukru ani białka w moczu. Poziom kreatyniny wskazuje na prawidłową funkcję nerek. Wykonane zaś oznaczenia poziomu cholesterolu całkowitego praz frakcji HDL cholesterolu i trójglicerydów spełniając cele wyrównania gospodarki lipidowej. Celem ogólnym w leczeniu cukrzycy jest osiągnięcie poziomu HbA1C mniejszego lub równego niż 7%, ale celem szczegółowym
w przypadku chorych z powikłaniami o charakterze makroangiopatii i/lub licznymi chorobami towarzyszącymi poziom HbA1C powinien być mniejszy lub równy 8%. Tymczasem z dokumentacji oznaczenia są następujące: 6,25% w październiku 2012 r.,
6,4% w lipcu 2014 r., 6,25% w czerwcu 2015 r., 7,06% w czerwcu 2016 r. oraz 6,7%
w marcu 2017 r., co świadczy o dobrym wyrównaniu cukrzycy. Pomiar 60-99 mg/dl jest wartością referencyjną dla ubezpieczonego. Hemoglobina glikowana jest podstawowym wskaźnikiem długofalowego wyrównania cukrzycy. Poziom stężenia HbA1c informuje
o średnim stężeniu glukozy we krwi w ciągu 120 dni poprzedzających badanie, czyli
w okresie cyklu życia krwinki czerwonej. Badanie to wykorzystuje się głównie do kontroli wyrównania glikemii u chorych na cukrzycę, u których najważniejszym celem jest utrzymanie stężenia glukozy we krwi jak najbliżej prawidłowego poziomu. Pomaga to
w zapobieganiu późnym powikłaniom narządowym mikro i makroangiopatycznym, które spowodowane są przewlekłym podwyższonym stężeniem glukozy. Oznaczone
u ubezpieczonego poziomy hemoglobiny glikowanej HbA1C pozostają w normie na przestrzeni kilku lat i świadczą o stabilnym przebiegu cukrzycy oraz jej bardzo dobrym wyrównaniu. Odwołujący nie jest niezdolny do pracy z powodów diabetologicznych
z zastrzeżeniem wykonywania pracy kierowcy zawodowego, pracy na wysokości i przy maszynach w ruchu ( k. 18, 70-71, 107-108 i 129-130 a. s. – opinia główna i uzupełniające biegłego E. R. );

- w zakresie onkologicznym raka gruczołowego brodawki (...) oraz stan po zabiegu chirurgicznym w 2011 r. Jednocześnie nie rozpoznano u odwołującego jawnych objawów wznowy w zakresie onkologicznym. Zgłaszane przez niego dolegliwości są efektem innych schorzeń, a nie czynnej choroby nowotworowej. W przypadku pojawienia się nowych dolegliwości i objawów chorobowych mogących świadczyć o wznowie choroby onkologicznej wskazane jest ponowne badanie i ewentualnie zmiana kwalifikacji. Ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy w zakresie onkologicznym ( k. 29 a. s. – opinia biegłego J. B. );

- w zakresie kardiologicznym stabilną chorobę wieńcową, stan po angioplastyce gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej z implantacją dwóch stentów w 2014 r., nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu drugiego oraz stan po resekcji głowy trzustki
i dwunastnicy z powodu gruczolakoraka brodawki (...) w 2011 r. U odwołującego istnieje choroba wieńcowa jednonaczyniowa skutecznie leczona przed dwoma laty za pomocą angioplastyki zwężonej tętnicy. Choroba nie doprowadziła do strukturalnych
i czynnościowych zmian w sercu. Nie stwierdzono cech niewydolności wieńcowej, zaburzeń rytmu serca ani objawów niewydolności krążenia. Rozpoznawane nadciśnienie tętnicze jest dobrze kontrolowane przy pomocy leków hipotensyjnych i nie doprowadziło poza zmianami w tętnicach wieńcowych do innych istotnych powikłań narządowych. Współistniejąca cukrzyca wymaga specjalistycznego leczenia diabetologicznego, ponieważ źle leczona może modyfikowa

ć i przyśpieszać rozwój zmian miażdżycowych w naczyniach, a zwłaszcza wieńcowych. Ubezpieczony wymaga również stałego leczenia kardiologicznego, jednak nie jest on niezdolny do pracy. Nowa dokumentacja nie zmienia okoliczności, że odwołujący jest zdolny do pracy. Kontrolne badanie koronarograficzne nie wykazało istotnych zmian
w tętnicach wieńcowych a jednocześnie potwierdziło dobry efekt wcześniejszej angioplastyki. Choroba nie doprowadziła do istotnych strukturalnych i czynnościowych zmian w sercu
( k. 41-42 i 77-78 a. s. – opinia biegłego W. S. );

- ponownie w zakresie diabetologicznym cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, stabilną chorobę wieńcową, stan po angioplastyce gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej
z implantacją dwóch stentów w 2014 r., nadciśnienie tętnicze, stan po resekcji głowy trzustki
i dwunastnicy z powodu gruczolakoraka brodawki (...) w 2011 r. oraz hiperlipidemię. Stwierdzone schorzenia a zwłaszcza cukrzyca ma przebieg chwiejny. Występują duże wahania glikemii od wysokich wartości cukru do niedocukrzeń. Szczególnie niedocukrzenia są stanem zagrożenia życia. Wahania glikemii niekorzystnie wpływają na stan naczyń wieńcowych. Każda hipoglikemia jest dla organizmu stresem, ponieważ wydzielane są
w dużych ilościach cytokiny prozapalne. Dochodzi wówczas do aktywacji układu nerwowego i wydzielania hormonów kontr regulacyjnych, co ma na celu odwrócenie spadkowej tendencji glikemii. Długoterminowo produkowane w trakcie hipoglikemii cytokiny prozapalne sprzyjają budowie blaszek miażdżycowych i pogarszają się parametry serologiczne krwi. Zaś krótkoterminowo hormony kontr regulujące wydzielane w trakcie hipoglikemii mogą doprowadzić odwołującego z ograniczoną rezerwą wieńcową do epizodu niedokrwiennego, ciężkich zaburzeń rytmu serca i zanikania objawów zwiastujących o zbliżającej się hipoglikemii. W związku z tym może dojść do sytuacji, że odwołujący straci przytomność. Jako że ubezpieczony nie może wykonywać prac ciężkich fizycznie, na wysokości, przy maszynach w ruchu, kierowcy i w porze nocnej, jest częściowo niezdolny do pracy zarobkowej na stałe ( k. 179-182 a. s. – opinia biegłego E. P. );

- ponownie w zakresie diabetologicznym chwiejną cukrzycę typu 2 w trakcie insulinoterapii w schemacie G. R. 20+15+15 oraz Gensulin N15j wieczorem, hiperlipidemię w trakcie leczenia statyną, przewlekłą stabilną chorobę niedokrwienną mięśnia sercowego, stan po ostrym zespole wieńcowym z wykonaniem pierwotnej koronaroplastyki z implantacją stentów DES do gałęzi przedniej zstępującej we wrześniu 2014 r., nadciśnienie tętnicze oraz przebytą resekcję dwunastnicy i głowy trzustki w przebiegu nowotworu złośliwego brodawki (...)
w 2011 r. Ubezpieczony musi wykonywać wielokrotnie pomiary glikemii w ciągu doby, które powinien korygować insuliną. Cukrzyca jest chorobą nieuleczalną przewlekle postępującą szczególnie w przypadku cukrzycy wtórnej, bo taka obecnie dominuje u ubezpieczonego
z powodu resekcji części trzustki. Przebyta operacja determinuje znaczną chwiejność glikemii z powodu deficytów hormonalnych w zakresie wydzielania zarówno endogennej insuliny, jak i glukagonu, który jest niezbędny w regulacji glukostazy i stabilności glikemii. Częste wartości graniczne stanowią duże obciążenie dla organizmu i ograniczają lub wyłączają funkcjonowanie odwołującego. Niskie wartości HbA1c są dowodem na liczne niskie wartości cukrów u osoby prowadzonej ustabilizowany tryb życia. Wykonywanie pracy fizycznej przez ubezpieczonego groziłoby licznymi i ciężkimi niedocukrzeniami, a co się z tym wiąże stanami zagrożenia życia. Ubezpieczony ma rozpoznaną przewlekłą chorobę niedokrwienną
a wykonywanie z powodzeniem procedur kardiologii inwazyjnej jest tylko dowodem na udrożnienie jednego naczynia w miejscu krytycznego zwężenia. Naczynia wieńcowe są objęte procesem miażdżycowym, bo proces ten dotyczy całej długości naczyń organizmu, więc rezerwa wieńcowa u ubezpieczonego jest mniejsza niż u zdrowego człowieka. Odwołujący został uznany za częściowo trwale niezdolnego do pracy przy znacznym ograniczeniu zdolności w wykonywaniu pracy zarobkowej w związku ze znaczną chwiejnością cukrzycy na okres trzech lat od daty ustania poprzedniego świadczenia rentowego ( k. 220-222 a. s. – opinia biegłego D. K. ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w tym aktach rentowych oraz opinii biegłych sądowych. Autentyczność zgromadzonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu
o obiektywne wyniki badań ubezpieczonego oraz o bezpośrednie badania przez lekarzy, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach. Jednakże Sąd nie wziął pod uwagę wniosków płynących ze wszystkich opinii biegłych sądowych. Sąd uznał za przekonujące opinie biegłych sądowych z zakresu diabetologii sporządzone przez E. P. i D. K.. Wyżej wymienione opinie były ze sobą spójne w zakresie ustalenia, że odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy i korespondowały wzajemnie oraz
z całością materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie. Jedynie w zakresie ustalenia daty końcowej częściowej niezdolności do pracy opinie różniły się. Tym niemniej z uwagi na przyznanie odwołującemu emerytury od dnia 27 maja 2018 r. data końcowa nie była istotna, ponieważ biegli wskazali tożsamo, że do tej daty badany był nadal częściowo niezdolny do pracy. Jednocześnie Sąd nie uznał za własną treści oraz wniosków płynących z opinii biegłego sądowego tej samej specjalności E. R., ponieważ stały one w opozycji do opinii biegłych sądowych E. P. i D. K. pozostających w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym i korelujących ze sobą wzajemnie. Ze wszystkich opinii jasno wynikało, że ubezpieczony wymaga systematycznego leczenia i okresowych dawek insuliny oraz stałej kontroli diabetologicznej i okresowej weryfikacji dawek leków wraz z edukacją diabetologiczną. Na podstawie nowo przedstawionych wyników badań stwierdzono, że pojedynczy odnotowany poziom glikemii wynoszący 2798mg% jest niewątpliwie wartością podwyższoną, co stało się elementem spornym w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu dwójka biegłych sądowych prawidłowo wskazała, że taka sytuacja w połączeniu z wykonywaniem pracy w zawodzie montera urządzeń elektronicznych może zagrażać życiu odwołującego. Z dokumentacji medycznej wynika, że występują duże wahania glikemii od wysokich wartości cukru do niedocukrzeń. Zdaniem Sądu fakt ten biegły sądowy E. R. został nie wystarczająco przeanalizowany a ewentualne negatywne skutki tych okoliczności zostały pominięte. Prawidłowo biegły wskazał, że dotychczasowe wynik badań ubezpieczony miał w normie, jednakże schorzenie,
z którym się zmaga ma to do siebie, że w każdej chwili może wystąpić niedocukrzenie organizmu. Należy ocenić, że w takiej sytuacji podczas wykonywania obowiązków pracowniczych odwołujący może stracić przytomność, co związane będzie z narażeniem własnej osoby oraz być może innych pracowników na utratę życia lub zdrowia. Ubezpieczony ma rozpoznaną przewlekłą chorobę niedokrwienną a wykonywanie z powodzeniem procedur kardiologii inwazyjnej jest tylko dowodem na udrożnienie jednego naczynia w miejscu krytycznego zwężenia. Zdaniem biegłego sądowego E. R. odwołujący nie jest
w stanie przy chorobie cukrzycowej do pracy wykonywania pracy kierowcy zawodowego, pracy na wysokości i przy maszynach w ruchu. Zdaniem Sądu do tych prac należało również włączyć ciężkie prace fizyczne, do których zalicza się świadczenie obowiązków na stanowisku montera urządzeń elektronicznych. Sąd ponadto nie wziął pod uwagę treści biegłych sądowych o innych specjalizacjach niż z zakresu diabetologicznego, tj. onkologicznego i kardiologcznego, gdyż ubezpieczony w głównej mierze chorował na schorzenia związane w obrębie diabetologicznym

Przy tym Sąd ustalił, że wprawdzie pełnomocnik organu rentowego zgłaszał wielokrotnie zastrzeżenia co do treści opinii sporządzonych przez biegłych z zakresu diabetologii, to jednak podniesione zarzuty nie były uzasadnione i nie dawały podstaw do kontynuowania postępowania dowodowego. Zdaniem Sądu opinie powołanych biegłych, którym nadano w pełni walor wiarygodności, dokładnie diagnozują stan zdrowia odwołującego, a zgłoszone zastrzeżenia stanowiły de facto luźną polemikę. Organ rentowy nie wykazał w sposób dostateczny, dlaczego opinie wydane przez biegłych sądowych miałyby być wykonane w sposób nieprawidłowy. Należy mieć na względzie, że biegli sądowi w oddzielnych i niezależnych opiniach wskazywali, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy. Zdaniem Sądu wnioski wyprowadzone przez biegłych w niezależnych opiniach nie stoją do siebie w opozycji a wobec ich zbieżności zasługują w całości na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy
za wystarczający do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 3 listopada 2015 r., znak: (...) jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’ renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W przedmiotowej sprawie z ustaleń stanu faktycznego wynika, że odwołujący zmaga się z wieloma schorzeniami. Jednak choroby powodujące u niego częściową niezdolność
do pracy zaliczają się do zakresu diabetologicznego. Sąd oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinie biegłych sądowych ustalił, że schorzenia
z zakresu onkologii i kardiologii należało uznać za poboczne, niemające istotnego znaczenia dla ustalenia niezdolności do pracy odwołującego. Obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, aby wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Opinie, którym Sąd dał wiarę w całości wskazywały,
że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy. Biegli sądowi prawidłowo wykonali swoje czynności, a treść i wnioski w sposób niebudzący wątpliwości Sądu zostały zredagowane. Biegli powołani w niniejszej sprawie są specjalistami w swoich dziedzinach
i posiadają wieloletnie doświadczenie w opiniowaniu spraw. Odnosząc się natomiast do zarzutów organu rentowego zgłoszonych co do w/w opinii, Sąd stwierdza, że były one nieuzasadnione. Zdaniem Sądu organ rentowy przedstawił subiektywne i lakoniczne zarzuty. Organ rentowy nie wykazał, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego możliwa była inna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego niż wynikająca z opinii biegłych sądowych powyższej specjalności. Oddział wskazywał w pismach procesowych na prawidłowe wyniki badań odwołującego, jednak nie mogły być one podstawą do orzeczenia wobec niego zdolności do wykonywania pracy. Z pozostałej dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania wynika, że u ubezpieczonego dochodzi do licznych wahań glikemii od wysokich wartości cukru po niedocukrzenia. Chwilowe dobre wyniki nie dają podstaw do stwierdzenia, że w trakcie pracy na skutek choroby cukrzycy odwołujący nie będzie narażony na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Na ten fakt zwrócili uwagę biegli sądowi, których opinie zostały uznane za wiarygodne w niniejszej sprawie. Sąd doszedł do przekonania, że powołanie kolejnych biegłych sądowych prowadziłoby do przedłużenia postępowania. Subiektywna negatywna ocena organu rentowego dotycząca sporządzonych przez biegłych opinii nie jest oparta na żadnych konstruktywnych wnioskach i nie może ostać się na gruncie niniejszej sprawy. Skoro organ rentowy nie wykazał, by w stanie zdrowia odwołującego nastąpiła poprawa, a kolejne zastrzeżenia organu rentowego stanowiły powtórzenie dotychczasowych, Sąd nie znalazł podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego.

Sąd ustalając termin początkowy prawa odwołującemu do pobierania przedmiotowego świadczenia, zastosował art. 129 pkt. 1 ustawy. Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa na wniosek zainteresowanego, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. W związku z ustalonym dla odwołującego prawem do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z upływającym terminem w dniu 30 września 2015 r., Sąd przyznał mu świadczenie od kolejnego dnia,
tj. od dnia 1 października 2015 r. Sąd zasądził na rzecz ubezpieczonego rentę do dnia 26 maja 2018 r., ponieważ od dnia 27 maja 2018 r. został uprawniony do pobierania emerytury.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził
od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego kwotę 180,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat
za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1804).

(...)

(...)