Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Eliza Skotnicka

Protokolant: sekr. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2019 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 16219,31 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda J. K. 13580,51 zł (trzynaście tysięcy pięćset osiemdziesiąt złotych 51/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 19 maja 2018 roku do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 4161,63 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  zwraca powodowi od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku 284,72 zł tytułem nadpłaconej zaliczki zdeponowanej pod pozycją (...).

UZASADNIENIE

Powód J. K. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 16 219,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 19 maja 2018 r. oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 3600,- zł i 17,- zł tytułem poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu podano, że 19 stycznia 2018r. miała miejsce kolizja drogowa, podczas której uszkodzeniu uległ pojazd powoda marki B. o nr rej. (...). Za spowodowanie szkody odpowiedzialność ponosi kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej przez stronę pozwaną. Strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym w oparciu o wycenę wykonaną na zlecenie (...) S.A. określiła wysokość szkody na 7936,02 zł z VAT. Kwota ta została powodowi wypłacona. Na podstawie ekspertyzy wykonanej na zlecenie powoda ustalono, że koszt naprawy pojazdu wynosi 23 905,33 zł. Stąd strona pozwana powinna powodowi dopłacić tytułem odszkodowania 15969,31 zł. Powód pismem z dnia 4 maja 2018r. odwołał się od decyzji ubezpieczyciela i wezwał pozwaną do zapłaty dalszej kwoty 15969,31 zł oraz 250 zł tytułem poniesionych kosztów sporządzenia opinii rzeczoznawcy w terminie do 18 maja 2018r. Pozwana pismem z 17 maja 2018r., po przeanalizowaniu opinii przedłożonej przez powoda odmówiła zmiany dotychczasowej decyzji.

Strona pozwana (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Strona pozwana przyznała, że przyjęła odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie i wypłaciła powodowi należne odszkodowanie, które odpowiadało kosztom naprawy wyliczonym według przeciętnych cen części zamiennych i robocizny.

Zdaniem pozwanej koszty naprawy wyliczone przez powoda są zawyżone, a ponadto nie należy mu się zwrot kosztów wykonania prywatnej ekspertyzy. Pozwana wskazała, że gdyby powód naprawił pojazd i przedstawił rachunki, wyliczenie rzeczywiście poniesionej szkody byłoby możliwe, bez potrzeby zlecania wykonania ekspertyz.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Powód J. K. był właścicielem samochodu osobowego marki B. (...) o nr rej. (...), rok prod. 2013r. 19 stycznia 2018r. pojazd powoda został uszkodzony z winy sprawcy ubezpieczonego z tytułu OC u strony pozwanej. Strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym ustaliła, że naprawa pojazdu jest uzasadniona, a koszt naprawy ustalono na 7936,02 zł, którą to kwotę pozwana wypłaciła powodowi tytułem odszkodowania. Powód zlecił wykonanie prywatnej ekspertyzy mgr inż. M. K., który ustalił koszt naprawy pojazdu na 23905,33 zł z VAT.

Powód sprzedał pojazd w stanie uszkodzonym.

Bezsporne

Koszt naprawy pojazdu powoda w autoryzowanym warsztacie, z zastosowaniem technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych klasy O dostępnych w sieci dealerskiej B. i średniej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach autoryzowanych tj. 150 zł/1 rbg wynosi 24795,15 zł brutto (wariant I).

Koszt naprawy pojazdu powoda w warsztacie rzemieślniczym, z zastosowaniem technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych klasy O dostępnych w sieci dealerskiej B. i średniej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych tj. 100 zł/1rbg wynosi 24000,78 zł brutto (wariant II).

Koszt naprawy pojazdu powoda w warsztacie rzemieślniczym, z zastosowaniem technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych klasy O dostępnych w sieci dealerskiej B. oraz części zamiennych w jakości (...) i średniej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych tj. 100 zł/1 rbg wynosi 21266,53 zł brutto (wariant III).

Koszt naprawy pojazdu powoda w warsztacie rzemieślniczym, z zastosowaniem technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych klasy O dostępnych w sieci dealerskiej B. oraz części zamiennych w jakości (...) oraz jakości P i średniej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych tj. 100 zł/1 rbg wynosi 15517,14 zł brutto (wariant IV).

Dowód:

-

opinia biegłego sądowego mgr inż. T. G. z dnia 4 kwietnia 2019 r. k. 62 – 97;

Powód pismem z dnia 4 maja 2018r. wezwał pozwaną do zapłaty dalszej kwoty 15969,31 zł oraz 250 zł tytułem poniesionych kosztów sporządzenia opinii rzeczoznawcy w terminie do 18 maja 2018r. Pozwana pismem z 17 maja 2018r., po przeanalizowaniu opinii przedłożonej przez powoda odmówiła zmiany dotychczasowej decyzji.

Dowód:

- pismo powoda skierowane do pozwanej k. 29 – 31;

- pismo pozwanej skierowane do powoda k. 32.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części tj. co do 13580,51 zł. Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty w tym przede wszystkim wyceny dokonane na zlecenie powoda oraz przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego szkodę.

Podstawa i zasada odpowiedzialności strony pozwanej były bezsporne. Spór między stronami dotyczył wysokości szkody poniesionej przez powoda, w tym przede wszystkim kosztów naprawy pojazdu powoda. Zakres naprawy był między stronami bezsporny.

Według art. 822 § 1 k.c., powstanie obowiązku zapłaty przez zakład ubezpieczeń (ubezpieczyciela) odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakłada powstanie odpowiedzialności ubezpieczonego, czyli samego ubezpieczającego lub osoby, na której rzecz ubezpieczający zawarł umowę ubezpieczenia, za szkody wyrządzone osobom trzecim. Zobowiązanie do zapłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma więc ze swej istoty charakter akcesoryjny, tylko zatem wtedy, gdy ubezpieczony stanie się zgodnie z przepisami prawa cywilnego odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, dochodzi do powstania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec tej osoby z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczonego wobec osoby trzeciej wyznacza co do zasady zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (por. np. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04, OSNC 2005, nr 10, poz. 166 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 353/99, nie publ.). Akcesoryjny, wynikający z art. 822 § 1 k.c., charakter zobowiązania ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej potwierdzają w odniesieniu do obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przepisy art. 23, 34, 35 i 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm. - dalej: "ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych" lub "u.u.o."). W myśl tych przepisów, na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, do której zawarcia obowiązany jest posiadacz bezpośrednio eksploatujący pojazd (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04), zakład ubezpieczeń jest zobowiązany, w granicach ustalonej sumy gwarancyjnej, do zapłaty odszkodowania za szkodę na osobie lub w mieniu wyrządzoną w związku z ruchem pojazdu, objętą odpowiedzialnością posiadacza (art. 436 § 1 zdanie pierwsze lub art. 436 § 1 zdanie drugie k.c.). Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich pojazdów mechanicznych oparta została na zasadzie ryzyka (art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c.). Uzasadnieniem tej zaostrzonej odpowiedzialności jest przede wszystkim szczególne i wzmożone niebezpieczeństwo jakie wiąże się z użyciem tych środków komunikacji.

W tak ukształtowanej odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego przesłanki stanowią powstanie szkody w mieniu lub na osobie, spowodowanie szkody przez ruch mechanicznego środka komunikacji, oraz związek przyczynowy między szkodą a ruchem pojazdu. Szkoda wywołująca odpowiedzialność z tytułu ryzyka musi być wyrządzona przez ruch mechanicznego środka komunikacji. Ponadto pomiędzy działaniem sprawcy szkody a skutkiem tego działania musi zachodzić związek przyczynowy (opisany w art. 361 kc). W Świetle tego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa swojego działania.

Szkodą w mieniu jest wszelki uszczerbek majątkowy. Przy ustaleniu wysokości szkody należy posługiwać się przyjętą w piśmiennictwie i orzecznictwie teorią różnicy. Oznacza to, że dla ustalenia wysokości szkody zestawia się obecną wartość samochodu z tą, jaką by on przedstawiał gdyby nie było wypadku (tak, G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006 str.140). Zasada pełnego odszkodowania w ujęciu kodeksu cywilnego przejawia się w tym, że naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści które mógł osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła.

Ustalenie kosztów naprawy pojazdu powoda wymagało wiedzy specjalnej, co obligowało Sąd na mocy art. 278§1 k.p.c. do dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki pojazdów samochodowych i kalkulacji kosztów naprawy mgr inż. T. G.. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim opinia biegłego sądowego pozwoliły na ustalenie szkody poniesionej przez powoda wskutek zdarzenia z 19 stycznia 2018r. Biegły ustalił koszt naprawy pojazdu w czterech wariantach, w tym dwa pierwsze warianty obejmowały koszt naprawy pojazdu z użyciem wyłącznie części oryginalnych, z tym że w wariancie pierwszym naprawa odbywać się miała w warsztacie autoryzowanym, a w wariancie drugim w warsztacie rzemieślniczym. Wariant trzeci przewidywał naprawę pojazdu w warsztacie rzemieślniczym z użyciem części oryginalnych oraz części zamiennych wyłącznie o jakości (...), zaś wariant ostatni przewidywał naprawę w warsztacie rzemieślniczym, z użyciem części zamiennych o jakości (...) i P.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski z opinii biegłego, która nie była kwestionowana przez strony postępowania. Sąd przyjął, że podstawą ustalenia należnego powodowi odszkodowania powinna być wycena dokonana w wariancie III. Zdaniem Sądu stosując kosztorysowy sposób ustalenia kosztów naprawy pojazdu, do przywrócenia pojazdowi powoda stanu technicznego sprzed wypadku, wystarczające było przeprowadzenie prac naprawczych w warsztacie rzemieślniczym i zastosowanie części oryginalnych oraz zamiennych o jakości (...). Nie ulega wątpliwości, że gdyby powód dokonał naprawy w warsztacie autoryzowanym z użyciem wyłącznie części oryginalnych i wykazałby poniesione koszty tej naprawy fakturami czy innymi rachunkami, strona pozwana zobowiązana byłaby pokryć te koszty w całości. Skoro jednak powód zdecydował się na sprzedaż pojazdu w stanie uszkodzonym, w ocenie Sądu należne odszkodowanie należy ustalić według średnich stawek obowiązujących z warsztatach rzemieślniczych i przy naprawie z użyciem części oryginalnych oraz zamiennych jakości (...). Naprawa na takim poziomie umożliwiłaby powodowi przywrócenie stanu technicznego pojazdu sprzed wypadku i zgodnie z zaleceniami producenta. W ocenie Sądu, w sytuacji, gdy brak było jakichkolwiek dowodów, że pojazd powoda był wyposażony części zamienne jakości niższej niż (...), nie było zasadne stosowanie kalkulacji zakładającej naprawę z zastosowaniem części zamiennych o jakości P. Z tego też względu w niniejszej sprawie zastosowanie powinna mieć kalkulacja zakładająca naprawę pojazdu w warsztacie rzemieślniczym, przy użyciu części oryginalnych oraz części zamiennych, ale wyłącznie w jakości (...). Stąd koszt naprawy pojazdu powinien być ustalony na 21266,53 zł, a skoro strona pozwana wypłaciła powodowi z tytułu częściowej szkody w pojeździe 7936,02 zł do zapłaty pozostało 13330,51 zł.

W ocenie Sądu prawo pełnej rekompensaty szkody, obejmuje zarówno szkodę w pojeździe będącą bezpośrednim skutkiem kolizji, jak i wszelkie dalsze koszty ściśle związane z tym zdarzeniem, w tym poniesione koszty wykonania prywatnej opinii rzeczoznawcy. Powód wykazał, posługując się fakturą VAT, że za wykonanie opinii zapłacił rzeczoznawcy M. K. 250, - zł. Niewątpliwie konieczność zlecenia wykonania prywatnej opinii pozostaje w ścisłym związku doznaną przez powoda szkodą i wynika z potrzeby uzyskania miarodajnych i specjalistycznych informacji odnośnie zasadności jego roszczeń względem strony pozwanej.

W tych okolicznościach Sąd uwzględnił powództwo w części co do roszczenia głównego w kwocie 13580,51zł (13330,51 zł + 250 zł), oddalając dalej idące żądanie pozwu.

O odsetkach orzekając zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 k.c. i art. 455 k.c. Szkoda została zgłoszona już 20 stycznia 2018 r., a zgodnie z art. 14 ust 1 u.u.o ubezpieczyciel zobowiązany jest wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, czyli najpóźniej do 20 lutego 2018r. Powód jednak pismem z 4 maja 2018r. wezwał stronę pozwaną do dopłaty odszkodowania w łącznej kwocie 16 219,31 zł, w tym 250 zł z tytułu kosztów zlecenia prywatnej opinii i 15969,31zł z tytułu kosztów holowania w terminie do 18 maja 2018r. Zatem co do dalszej kwoty odszkodowania wymagalność roszczenia wynika z art. 455 k.c. Strona pozwana powinna więc wypłacić te świadczenia w wyznaczonym terminie wyznaczonym tj. do dnia 18 maja 2018r., a zatem w opóźnieniu pozostawała od 19 maja 2018r. Stąd roszczenie o odsetki za opóźnienie zostało prawidłowo sformułowane przez powoda.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 k.p.c, dokonując stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania. Powód wygrał proces w 84 %, zaś pełne koszty postępowania wyniosły 9260,28 zł. Zgodnie z wynikiem postępowania powoda obciążały te koszty do kwoty 1481,65 zł, a stronę pozwaną do kwoty 7778,63 zł. Powód pokrył koszty do kwoty 5643,28 zł, w tym koszty zastępstwa procesowego 3617, opłatę sądową od pozwu 811 zł, zaliczka na wydatki związane z opinią biegłego 1215,28 zł. Strona pozwana poniosła koszty w łącznej kwocie 3617 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego. Skoro powoda zgodnie z wynikiem procesu obciążały koszty w łącznej wysokości 1481,65 zł, a poniósł koszty w wysokości 5643,28 zł, to strona pozwana zobowiązany jest zwrócić powodów różnicę między tymi kwotami tj. 4161,63 zł.

Ponadto Sąd zwrócił powodowi od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku 284,72 zł tytułem nadpłaconej zaliczki zdeponowanej pod poz. (...).