Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2019r. w S.

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 18 października 2018 r. Nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo A. K. do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 01 maja 2018r. do
31 października 2021r.;

II.  wniosek A. K. o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy za okres 01 kwietnia 2017r. do 30 kwietnia 2018r. przekazać do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S..

Sygn. akt: IV U 817/18 UZASADNIENIE

Decyzją z (...)2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał A. K. od 1 maja 2018r. ,tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku, prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, na okres do 31 października 2019r. (decyzja z 18 października 2018r. k.21 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona A. K.. Z treści odwołania datowanego na 29 października 2019r. oraz pisma ubezpieczonej zatytułowanego (...) z 3 listopada 2018r. wynika, że ubezpieczona kwestionuje zaskarżoną decyzję w zakresie ustalenia, że przysługuje jej renta z tytułu częściowej, a nie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (odwołanie k.1-5 akt sprawy i pismo ubezpieczonej z 3 listopada 2018r. zatytułowane (...) wraz z załącznikami k.13-17 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 4 października 2018r., która uznała ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy do 31 października 2019r. stwierdzając jednocześnie, że niezdolność ta trwa nadal (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.21 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. K. w okresie od 2 marca 2015r. do 31 marca 2017r. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 8 kwietnia 2015r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 marca 2017r. k.36 akt rentowych za wnioskiem z 9 lutego 2015r.).

W dniu 15 maja 2018r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z nowym wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 24 lipca 2018r. ustalił, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 31 lipca 2021r., przy czym niezdolność ta powstała w dniu 2 września 2014r. (orzeczenie lekarza orzecznika z 24 lipca 2018r. k.10 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, w którym ubezpieczona zakwestionowała ustalenie, że jest częściowo, a nie całkowicie niezdolna do pracy, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 4 października 2018r. ustaliła, że ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy do 31 października 2019r. (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.27 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 4 października 2018r. k.12 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 18 października 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 maja 2018r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o rentę do 31 października 2019r. (decyzja z 18 października 2018r. k.21 akt rentowych za bieżącym wnioskiem z 15 maja 2018r.).

Ubezpieczona ma (...) lat i wykształcenie średnie ogólne. W przeszłości ubezpieczona była zatrudniona jako sprzedawca, pracownik biurowy, woźny sądowy i ponownie jako pracownik biurowy (świadectwa pracy k.9-11 i 23 akt rentowych za wnioskiem z 9 lutego 2015r.)

Ubezpieczona cierpi na (...)F20. W związku z tym schorzeniem jest leczona psychiatrycznie od 2014r. W okresie od 2 do 23 września 2014r. ubezpieczona była hospitalizowana psychiatrycznie, przy czym pierwsze objawy choroby prezentowała już na dwa lata przed pierwszą hospitalizacją. Po leczeniu szpitalnym nie uzyskano pełnej remisji i wpisy w historii choroby w (...) wskazują na to, że ubezpieczona była pod ciągłym wpływem doznań psychotycznych. Ubezpieczona nie współpracowała z procesie leczenia, co objawiało się niestosowaniem się do zaleceń lekarzy w zakresie stosowanych leków. W czasie badania psychiatryczno-psychologicznego na potrzeby wydania opinii sądowej, ubezpieczona prezentowała objawy psychotyczne wytwórcze, spontanicznie wypowiadała treści urojeniowe, głównie prześladowcze. Widoczne były u niej objawy negatywne procesu schizofrenicznego – była blada afektywnie i mimicznie, nieadekwatna w zachowaniu i wyglądzie. Ubezpieczona ujawniała brak wglądu i krytycyzmu chorobowego. Taki stan psychiczny ubezpieczonej świadczy o trwającym u niej pogłębionym procesie psychotycznym skutkującym całkowitą niezdolnością ubezpieczonej do pracy, przy czym przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 października 2021r. (opinia biegłych psychiatry i psychologa k.29-33 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej A. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, z wyjątkami określonymi w ustępie 2. powyższej regulacji. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej kwestionującej ustalenie organu rentowego, że jest częściowo niezdolna do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonej istnieje całkowita niezdolność. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu psychiatrii i psychologii. Sporządzona na tę okoliczność opinia zespołu biegłych dała podstawy do ustalenia, że wbrew ustaleniom organu rentowego ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy, a przewidywany termin trwania tej niezdolności to 31 października 2021r. W złożonej opinii biegli nie podzieli stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, która to komisja – jak wskazali biegli – oparła się na ustaleniu, że ubezpieczona przerwała leczenie psychiatryczne, natomiast nie uwzględniła stanu psychicznego ubezpieczonej i trwającego u ubezpieczonej pogłębionego procesu psychotycznego. W uzasadnieniu swojego stanowiska co do istnienia u ubezpieczonej całkowitej, a nie częściowej niezdolności do pracy, biegli wskazali na prezentowane przez ubezpieczoną objawy psychotyczne wytwórcze, na spontanicznie wypowiadane treści urojeniowe, głównie prześladowcze, na widoczne objawy negatywne procesu schizofrenicznego, na nieadekwatność zachowania, brak wglądu i krytycyzmu chorobowego. Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Mając na uwadze wnioski płynące z powyższej opinii Sąd stwierdził, że zachodzą podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że ubezpieczonej przysługuje prawo do całkowitej niezdolności do pracy od 1 maja 2018r. ,tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o rentę do 31 października 2021r. W złożonej opinii biegli wskazali jako datę powstania całkowitej niezdolności do pracy dzień 4 października 2018r. ,tj. datę wydania orzeczenia przez komisję lekarską ZUS. Jednocześnie w uzasadnieniu opinii biegli wskazali, że komisja lekarska ZUS wydając w dniu 4 października 2018r swoje orzeczenie nie uwzględniła trwającego już wówczas u ubezpieczonej pogłębionego, a zatem zaawansowanego procesu psychotycznego, wskazując na przerwanie przez ubezpieczoną leczenia psychiatrycznego (opinia k.33 akt sprawy). Okoliczności tych nie uwzględnił również lekarz orzecznik ZUS, który orzeczenie z 24 lipca 2018r. wydał zaocznie (vide: opinia lekarska z 24 lipca 2018r. k.26 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej). Mając na uwadze powyższe, a także opinię biegłych oraz przewlekły charakter schorzenia, na które cierpi ubezpieczona, Sąd przyjął, że istnieją podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji poczynając od miesiąca zgłoszenia przez ubezpieczoną wniosku o rentę ,tj. od 1 maja 2018r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Z uwagi na to, że w odwołaniu oraz w piśmie z 3 listopada 2018r. (na k.13-14 akt sprawy) ubezpieczona zgłosiła roszczenie o przyznanie prawa do renty za okres od 1 kwietnia 2017r. do 25 maja 2018r. (w rzeczywistości do 30 kwietnia 2018r., gdyż po tej dacie prawo do renty zostało ubezpieczonej przyznane), a roszczenie to nie było dotychczas przedmiotem rozpoznania przez organ rentowy, Sąd na podstawie art.477 ¹⁰§2 kpc przekazał to żądanie do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. – pkt II wyroku.