Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 27 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 roku w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

przeciwko – M. G.

o zapłatę

1. oddala powództwo,

2. kosztami postępowania obciąża powoda w zakresie poniesionym.

SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Sygn. akt V GC 388/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. pozwem z dnia 19 maja 2015r. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. G. prowadzącego gospodarstwo rolne nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 11.884,43 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 703,50 zł od dnia 29 października 2014r. do dnia zapłaty, od kwoty 10.730,93 zł od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia zapłaty i od kwoty 450 zł od dnia 1 listopada 2014r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że strony zawarły umowę o tucz hodowlany. Pozwany zobowiązał się do dalszego chowu i tuczu warchlaków dostarczonych przez powoda w liczbie 399 sztuk przez okres 120 dni. Powód zobowiązał się odebrać zwierzęta od pozwanego po zakończeniu okresu obowiązywania umowy i zapłacić cenę ustaloną zgodnie z § 5 umowy, z zastrzeżeniem postanowień § 4. Strony dopuściły możliwość upadku żywca przez cały okres trwania umowy w liczbie nie przekraczającej 3% z liczby 399. W przypadku przekroczenia umownego wskaźnika pozwany był zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda kary umownej w wysokości 450 zł za każdą sztukę. Strony przewidziały również zużycie paszy na poziomie do 2,9 kg za 1 kg przyrostu. W przypadku większego zużycia pozwany zobowiązany był do pokrycia nadwyżki wg ustalonej ceny za 1 tonę paszy, tj. 950 zł netto. Roszczenia powoda wynikające z umowy zabezpieczono podpisanym przez pozwanego wekslem in blanco. Powód wykonał obowiązki umowne. Pozwany odpowiada z tytułu umowy za zużycie paszy powyżej norm wynikających z umowy o 0,29 kg na kilogram przyrostu tj. w kwocie 10.730,93 zł, za ubój z konieczności tj. w kwocie 703,50 zł i za upadek ponad normę 3% tj. w kwocie 450 zł. Pozwany przedstawił rozliczenie tuczu usługowego świń dla firmy (...) za okres 26.06.2014r. – 6.10.2014r. W rozliczeniu pozwany przyjął błędną wagę początkową tuczników – 11.000 kg. Rozliczenie pozwanego potwierdza fakt dokonanego uboju z konieczności gdzie pozwany przyjmuje kwotę należną powodowi w wysokości 910 zł. Pozwany potwierdził fakt upadku 1 sztuki tucznika, gdzie przyjmuje kwotę należną powodowi w wysokości 450 zł. W odpowiedzi na rozliczenie pozwanego powód przedstawił prawidłowe rozliczenie oparte na wadze początkowej tuczników – 14.790 kg, co wynika z treści dokumentu CMR.

Do pozwu powód załączył weksel in blanco na kwotę 12.454,33 zł płatną dnia 14 maja 2015r., umowę o tucz hodowlany z dnia 26 czerwca 2014r., fakturę VAT nr (...) wystawioną przez pozwanego względem powoda na kwotę 703,50 zł, Notę Obciążeniową za upadki trzody na kwotę 450 zł, dokument handlowy przy przewozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, fakturę VAT (...) z tytułu obciążenia za stratę za zużycie pasz zgodnie z umową o tucz kontraktowy na kwotę 10.730,93 zł, międzynarodowy list przewozowy, dokumenty RW przekazania paszy, rozliczenie tuczu usługowego świń sporządzone przez pozwanego, niepodpisane pismo bez daty, bez wskazania adresata z rozliczeniem N. z 29.10.2014r., deklarację wekslową, przedstawienie weksla do zapłaty z wezwaniem do zapłaty.

W sprawie nie było podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie weksla ponieważ powód nie sformułował takiego wniosku, a ponadto z weksla wynikał inny termin płatności niż terminy wskazane w pozwie.

W dniu 29 czerwca 2015r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu.

Nakaz zapłaty stracił moc w wyniku wniesienia przez pozwanego w ustawowym terminie sprzeciwu od nakazu zapłaty wraz z powództwem wzajemnym.

Sprzeciw został wniesiony co do całości nakazu. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania W uzasadnieniu sprzeciwu wskazał, że to nie pozwany a powód jest dłużnikiem albowiem nie uregulował swoich zobowiązań wynikających z objętej sporem umowy tuczu kontraktacyjnego. Przez 120 dni pracował w swoim gospodarstwie tucząc 399 świń powoda i z tego tytułu ma jeszcze zapłacić kwotę ponad 11.000 zł. Poza swoją pracą świnie musiał jeszcze poić i zapewnić im ściółkę, czego w ogóle, co rodziło dodatkowe koszty w ogóle nie rozliczone w umowie. Roszczenie powoda opiera się na dokumencie, którego wiarygodność kwestionuje i którego nie otrzymał w momencie dostarczenia prosiąt, a mianowicie na liście CMR, a w zasadzie na jednej jego stronie z którego wynika, że (...) rzekomo dostarczyło prosięta o masie 14.790kg. Masa prosiąt wskazana w tym dokumencie jest niewiarygodna, sprzeczna z oficjalnym dokumentem wystawionym w D. w związku z eksportem tych prosiąt do Polski, a mianowicie ze świadectwem zdrowia dla zwierząt w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz z dziennikiem podróży. Z dokumentów tych wynikaj jednoznacznie, że w chwili wysyłki dostarczone pozwanemu prosięta miały masę około 11.000 kg. Średnia masa prosiaka wynosiła zatem 27 kg. Dania eksportuje prosię o masie wyłącznie 25 kg albo 30 kg. Prosięta większe nie są eksportowane. Odstępstwa od tej zasady mogą mieć tylko nieznaczny charakter. W momencie dostarczenia prosiąt nie były one ważone. W czasie transportu prosięta nie były żywione i nie mogły przybrać na wadze. Najprawdopodobniej masa prosiąt, które zostały dostarczone była jeszcze niższa aniżeli masa stwierdzona w miejscu wysyłki. W transporcie, w którym dostarczono prosiaki do jego gospodarstwa przewożono również dodatkowo 200 sztuk, które były przewożone jeszcze do innego gospodarstwa, w sumie przewożono w tym transporcie 599 sztuk prosiaków. Gdyby przyjąć, że prosięta miały taką masę jak wskazano w dokumencie CMR, tj. 37,57 kg na sztukę to całkowita masa transportu wynosiłaby 22.500 kg, czyli przekraczałaby maksymalną masę pojazdu, która wynosi 20 ton. W związku z przyjęciem zawyżonej wagi dostarczonych prosiąt powód w swoich rozliczeniach niesłusznie przyjął, że pozwany przekroczył normy żywienia poszczególnych prosiąt. Pozwany nie zakwestionował faktu, że padło jedno zwierzę ponad normę. Okoliczność tę uwzględnił w rozliczeniu wartości swojej usługi, którą o wartość tego zwierzęcia obniżył. Dokonał też w stosunku do jednego zwierzęcia uboju z konieczności i fakt ten uwzględnił w rozliczeniach. Do zapłaty przez powoda na jego rzecz pozostaje kwota 3.800,52 zł. Ponadto pozwany wskazał, że uwzględnienie roszczeń powoda byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Do sprzeciwu załączono fakturę VAT nr (...) z 8.10.2014r. na kwotę 3.800,52 zł, świadectwo zdrowia dla zwierząt w handlu wewnątrzwspólnotowym, dziennik podróży, rozliczenie tuczu usługowego dokonane przez pozwanego, wypowiedzenie umowy dokonane przez pozwanego w dniu 14 października 2014r., odpowiedź pozwanego na pismo powoda z dnia 22 października 2014r. wraz z wezwaniem do zapłaty przez powoda kwoty 3.800 zł, pismo pozwanego z 11 listopada 2014r., 21 stycznia 2013r., 11 maja 2015r., rozliczenie wiceprezesa zarządu pozwanego S. B. (1) z 29 października 2014r. i kopie dokumentu CMR.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje stanowisko, podnosząc że pozwany potwierdził na dokumencie CMR odbiór 399 sztuk prosiąt o wadze 14.790 kg. Na fakturze zakupowej od (...) nr (...) z 26.06.2014r. wskazano, że pozycja 1 faktury i uwagi do faktury opisują dostawę 499 sztuk prosiąt, z czego 100 sztuk pojechało do innego rolnika. Podzielenia wagi 18.490 kg przez 499 sztuk wskazuje na 37,05 kg średniej wagi jednej sztuki. Suma wagi z załączonych pokwitowań obejmuje ilość 125.120 kg, a nawet 148.570 kg, gdy powód w rozliczeniach ujął tylko 114.810 kg paszy, przyjmując że reszta objęta była zwrotem. Pozwany otrzymał 399 sztuk prosiąt, a skutecznie wychował 383 sztuki x 40 zł wynagrodzenie brutto 15.320 zł. Pozwany powinien wystawić fakturę na kwotę 4.520 zł, a nie nieprawidłowo na kwotę 3.800 zł.

W odpowiedzi na pismo powoda pozwany zaprzeczył ponownie aby podpisał dokument CMR. Zakwestionował również fakturę sprzedażową (...) z dnia 26.06.2014r. wystawioną wobec powoda albowiem w dokumencie tym podano trzy partie prosiąt o niejasnym przyporządkowaniu numeru stada, niezgodnie ze świadectwem zdrowia i dziennikiem podróży wystawionym w D., w których wskazano 399 sztuk prosiąt, przeznaczonych docelowo do pozwanego. Nie ma natomiast partii prosiąt wielkości 499 sztuk wskazanej na fakturze.

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2015r. Sąd wyłączył powództwo wzajemne wniesione wraz ze sprzeciwem od nakazu zapłaty do odrębnego rozpoznania.

Ze względu na otwarcie wobec powoda, postanowieniem z dnia 14 października 2016r. postępowania sanacyjnego, Sąd postanowieniem z dnia 26 maja 2017r. zawiesił na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c. postępowanie w sprawie, a postanowieniem z dnia 5 lutego 2018r. na podstawie art. 180 § 1 pkt.5 lit. d k.p.c. postępowanie podjął z udziałem zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. w osobie A. P..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przed zawarciem umowy rozmowy z przedstawicielem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prowadził w imieniu pozwanego jego ojciec W. G.. Wiele czynności wykonywał sam. Pozwany podpisywał jedynie dokumenty. Zgodził się podpisać umowę, w której ustalono wynagrodzenie 40 zł za sztukę tucznika za cały okres trwania umowy.

Dowód: zeznania świadka W. G. (00:15:34 – 00:17:29

minuta rozprawy z dnia 18.04.2018r.)

W dniu 26 czerwca 2014r. BM K. Spółka z ograniczoną 0dpowiedzialnością w Z. zwany kontraktującym oraz pozwany, zwany producentem, zawarli umowę o tucz hodowlany, w ramach której pozwany oświadczył, że jest właścicielem nieruchomości zabudowanej, położonej w N., w którym prowadzi działalność w zakresie hodowli zwierząt. Pozwany zobowiązał się do dalszego chowu i tuczu warchlaków dostarczonych przez kontraktującego w ilości 399 sztuk przez okres 120 dni z możliwością wydłużenia tuczu, jeżeli waga odbieranego żywca będzie niższa niż 120 kg. Do obowiązków pozwanego należało karmienie, pojenie, ścielenie słomą i bieżąca opieka zdrowotna. Kontraktujący zobowiązał się do odbioru zwierząt z zagrody producenta po ukończeniu okresu obowiązywania umowy i zapłacić za nie umówioną cenę. Bydło przygotowane do odbioru miało być zdrowe, czyste i bez uszkodzeń, o masie nie mniejszej niż 120 - 130 kg sztuka. O każdym upadku żywca producent zobowiązał się powiadomić kontraktującego, podając przypuszczalną przyczynę. Strony dopuściły możliwość upadku przez cały okres trwania umowy w liczbie nie przekraczającej 3% ilości sztuk przekazanych do dalszego chowu. W przypadku przekroczenia tego wskaźnika z winy producenta , zobowiązał się on do zapłaty na rzecz kontraktującego kary umownej w wysokości 450 zł za każdą sztukę. Wartość każdej wstawionej sztuki wyceniono na 900 zł w momencie nie udokumentowania upadku bądź braku sztuk z przyczyn niewyjaśnionych. Zużycie paszy przewidziano na poziomie do 2,9 kg na 1 kg przyrostu. W przypadku większego zużycia kontraktujący zobowiązał się do pokrycia nadwyżki wg ustalonej ceny za tonę paszy – 950 zł netto.

Wynagrodzenie pozwanego ustalono w wysokości 40 zł brutto za sztukę tucznika za cały okres trwania umowy, płatne na podstawie wystawionego rachunku/faktury VAT w terminie 7 dni od dnia odbioru.

W § 7 umowy wskazano, że producent ma prawo skontrolować jakość dostarczanej paszy, wglądu do dokumentacji wagowej towaru dostarczonego przez kontraktującego (waga duńska producenta) i kontrolować każdorazowo wagę dostarczanej paszy oraz odbieranego żywca.

Umowa została zawarta na okres tuczu.

Dowód: umowa o tucz hodowlany z dnia 26.06.2014r. (k. 22 – 25 akt)

W dniu 26 czerwca 2014r. pracownik duńskiej administracji weterynaryjnej wystawił świadectwo zdrowia trzody chlewnej przeznaczonej dla pozwanego. Wystawiono również Dziennik podróży, z którego wynika, że do przewozu przeznaczono 399 żywych świń o przewidywanym całkowitym ciężarze partii 11.000 kg.

Dowód: świadectwo zdrowia dla zwierząt w handlu

wewnątrzwspólnotowym (k.79 – 80 akt), Dziennik podróży (k. 81

akt)

K. M. był w 2014r. przedstawicielem handlowym (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.. Do jego obowiązków należała obsługa gospodarstwa pozwanego. Był przy odbiorze tych warchlaków przez pozwanego. Zostały one wtedy policzone, ale nie były zważone, bo pozwany nie miał wagi. Był również przy odbiorze po okresie tuczu. Wtedy warchlaki zostały policzone i zważone.

Dowód: zeznania świadka K. M. (k. 153 akt)

K. M. potwierdził w liście przewozowym wskazującym jako odbiorcę pozwanego, że w K. w dniu 26 czerwca 2014r. nastąpił odbiór przewożonego towaru w postaci 399 sztuk prosiaków. Wagę brutto wskazano na 14.790 kg.

Dowód: dokument CMR (k. 106, 195 akt)

Pozwany nie podpisywał dokumentu CMR. Gdy świnie przyjechały, to K. M. był obecny w gospodarstwie pozwanego.

Dowód: zeznania pozwanego (01:05:58 – 01:06:37 minuta rozprawy z dnia

18.04.2018r.)

W samochodzie jechało 499 sztuk zwierząt, tj. 399 sztuk jechało do pozwanego, a 100 sztuk jechało do M. D.. Były też wystawione dwa odrębne świadectwa zdrowia. Samochód było czteropokładowy i na trzech pokładach była partia zwierząt dla pozwanego, a na jednym dla pana D..

Dowód: zeznania świadka A. F. (k. 152 akt)

W dniu 26 czerwca 2014r. (...) z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wystawił wobec (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. fakturę VAT nr (...) na kwotę 91.055,19 euro z tytułu sprzedaży prosiaków w ilościach 499, 580 i 100 sztuk. Cena prosiąt ustalona była za sztukę, a nie za kilogram masy ciała prosiąt. W uwagach do dokumentu wskazano, że waga 499 sztuk wyniosła 18.490 kg.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 122 akt)

W dniu 26 czerwca 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 23,5 tony paszy V. Starter.

Dowód: dokument RW z 26.06.2014r. (k. 31 akt)

W dniu 9 lipca 2014r. pozwany wystawił wobec (...) Sp. z o.o. w Z. fakturę VAT nr (...) z tytułu tuczu kontraktowego na kwotę 10.800 zł.

Dowód: Faktura VAT nr (...) z 9.07.2014r. (k. 121 akt)

Prawie 9.000 zł z zaliczki w kwocie 10.800 zł pozwany przeznaczył na zakup paśników od (...) Sp. z o.o.

Dowód: zeznania świadka W. G. (00:31:44 – 00:33:18

minuta rozprawy z dnia 18.04.2018r.)

W dniu 18 lipca 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 21,38 tony paszy P. G..

Dowód: dokument RW z 18.07.2014r. (k. 32 akt)

W dniu 11 sierpnia 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 23,16 tony paszy V. G..

Dowód: dokument RW z 11.08.2014r. (k. 33 akt)

W dniu 5 września 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 10,81 tony paszy V. F..

Dowód: dokument RW z 5.09.2014r. (k. 34 akt)

W dniu 11 września 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 22,82 tony paszy V. F..

Dowód: dokument RW z 11.09.2014r. (k. 35 akt)

W dniu 19 września 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 12,10 tony paszy V. F..

Dowód: dokument RW z 19.09.2014r. (k. 36 akt)

W dniu 26 września 2014r. pozwany odebrał od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. 11,35 tony paszy P. F..

Dowód: dokument RW z 26.09.2014r. (k. 37 akt)

P. przywoził (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z., przeważnie w ilości powyżej 20 ton. Świnie zjadały po jakimś czasie tonę paszy dziennie. Wcześniej zjadały mniej. P. była przywożona luźno, nie można było sprawdzić ile ważyła. Połowę ciężarówki wyrzucano u pozwanego, połowę u innego hodowcy. Pozwany przyjmował paszę podpisując dokumenty, ale nie sprawdzał wagi. Cała pasza była przeznaczana dla świń. Innych zwierząt w gospodarstwie pozwany nie miał. Powód trzy razy przyjeżdżał po świnie. Były one ważone po 10 sztuk na samochodach. Po zważeniu wszystkich świń średnia waga wyniosła 129 kg. Niektóre świnie mogły mieć nawet do 150 kg.

Dowód: zeznania świadka W. G. (00:25:12 – 00:31:21

minuta rozprawy z dnia 18.04.2018r.)

W dniu 3 października 2014r. pozwany przekazał zwłoki jednej sztuki tucznika S2 nabywcy zwłok zwierzęcych (...) Sp. z o.o. w W..

Dowód: dokument zbycia zwłok z dnia 3.10.2014r. (k. 28 akt)

W dniu 8 października 2014r. pozwany dokonał rozliczenia finansowego wskazując kwotę 15.960 zł (40 zł x 399 sztuk), od której odjął kwotę 910 zł za ubój, kwotę 450 zł za upadek powyżej 3%, zaliczkę w kwocie 10.800 zł. Do zapłaty pozostała na rzecz pozwanego kwota 3.800 zł.

Dowód: rozliczenie tuczu usługowego świń dokonane przez pozwanego (k. 38

- 85 akt)

W dniu 8 października 2014r. pozwany wystawił wobec (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością fakturę VAT nr (...) z tytułu tuczu usługowego świń – rozliczenie na kwotę 3.800,52 zł płatną w terminie 14 dni.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 8.10.2014r. (k. 78 akt)

W dniu 14 października 2014r. pozwany, nie widząc możliwości współpracy w związku z dużymi rozbieżnościami w rozliczeniu pierwszej partii świń wypowiedział powodowi umowę z 26 czerwca 2014r.

Dowód: wypowiedzenie umowy z 14.10.2014r. (k. 86 akt)

W dniu 14 października 2014r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT (...) z tytułu „tucznik II” na kwotę 703,50 zł, płatną w terminie 14 dni, do dnia 28 października 2014r.

Dowód: faktura VAT (...) z 14.10.2014r. (k. 26 akt)

W dniu 17 października 2014r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. wystawił wobec pozwanego fakturę Notę Obciążeniową (...) stanowiącą obciążenie zgodnie z umową o tucz kontraktowy za upadki trzody na kwotę 450 zł, płatną w terminie 14 dni, do dnia 31 października 2014r.

Dowód: Nota Obciążeniowa (...) z 17.10.2014r. (k. 27 akt)

W dniu 17 października 2014r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT (...) z tytułu obciążenia za stratę za zużycie paszy zgodnie z umową o tucz kontraktowy na kwotę 10.730,93 zł, płatną w terminie 14 dni, do dnia 31 października 2014r.

Dowód: faktura VAT (...) z 17.10.2014r. (k. 29 akt)

W dniu 29 października 2014r. wiceprezes zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. S. B. (2) sporządził rozliczenie umowy z pozwanym, w którym wyliczył, że do zapłaty przez rolnika pozostaje kwota 6.994,05 zł. W załączniku do rozliczenia powołał Notę obciążeniową (...), FV (...), FV (...), list przewozowy CMR, umowa o tucz kontraktowy i świadectwo zdrowia. Rozliczenie stanowiło załącznik do nie podpisanego pisma, w którym nie wskazano adresata

Dowód: rozliczenie N. (k. 105 akt), niepodpisane pismo bez daty i

adresata (k. 40 akt)

W piśmie z dnia 16 listopada 2014r. pozwany zakwestionował stanowisko powoda odnośnie wagi dostarczonych do tuczu prosiąt. Zanegował twierdzenia powoda o wadze prosiąt wynoszącej 14.790 kg, uznając je za całkowicie niewiarygodne, podobnie jak dokument CMR, który nie został podpisany przez pozwanego i doręczony mu po zakończeniu tuczu. Zakwestionował również pozostałe dokumenty w postaci faktur VAT i noty obciążeniowej.

Dowód: pismo pozwanego z 16.11.2014r. (k. 97 – 99 akt)

W dniu 30 marca 2015r. pełnomocnik (...) Sp. z o.o. w Z. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 12.360,56 zł. Do wezwania załączono faktury nr (...) z 14.10.2014r., FV (...) z 17.10.2014r. i notę obciążeniową (...) z 17.10.2014r.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z 30.03.2015r. (k. 52 – 55 akt)

W dniu 5 maja 2015r. pełnomocnik (...) Sp. z o.o. przedstawił wobec pozwanego wypełniony w dniu 5 maja 2015r. weksel własny „in blanco”, płatny w dniu 14 maja 2015r. poprzez zapłacenie kwoty 11.884,43 zł.

Dowód: przedstawienie weksla do zapłaty oraz wezwanie do zapłaty z dnia

5.05.2015r. (k. 46- 49 akt)

Pismem z dnia 11 maja 2015r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko, nie uznając roszczeń (...) Sp. z o.o.

Dowód: pismo pozwanego z 11.05.2015r. (k. 104 akt)

W dniu 14 października 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu otworzył postępowanie sanacyjne (...) Spółki z o.o. w Z., sygn. akt V GR 11/16.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z 14.10.2016r. (k. 218 –

219 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów zeznań świadka W. G., częściowo zeznań świadków K. M. i A. F. oraz zeznań pozwanego.

Sąd nie dał wiary, że dokument przewozowy CMR, będący podstawą rozliczenia pozwanego został wystawiony rzetelnie, w celu potwierdzenia prawidłowości przewozu i odbioru prosiąt przez pozwanego oraz potwierdzenia wagi prosiąt przez pozwanego. Ze słabo czytelnej kopii dokumentu CMR wynika natomiast, że został on sporządzony w języku polskim. Brak na nim podpisu i stempla nadawcy – hodowcy w D., u którego rzekomo dokonano ważenia prosiąt. Brak na nim również podpisu odbiorcy – pozwanego. Jako odbiorca dokumentu podpisał się K. M., który również błędnie wskazał miejscowość, w której znajduje się gospodarstwo rolne pozwanego i gdzie miał nastąpić odbiór prosiąt. Przewoźnik wystawił ten list przewozowy na 399 sztuk prosiąt rozdzielając w ten sposób liczbę wszystkich przewożonych prosiąt ale nie dał go do podpisu pozwanemu. Na fakturze sprzedażowej ujął natomiast partię 499 prosiąt w jednej pozycji i wskazał ich łączną wagę. Zdaniem Sądu dokument ten został sporządzony jedynie w celu dokonania przez (...) Sp. z o.o. rozliczenia zawartej z pozwanym umowy w sposób pozwalający na uniknięcie wypłaty umówionego wynagrodzenia. Ujęty w liście przewozowym, słabo czytelny, ręcznie sporządzony dopisek o wadze prosiąt nie został potwierdzony żadnym dokumentem, żadnym kwitem wagowym. Pozwany nie podpisał tego dokumentu. Ponadto w dniu odbioru prosiąt nie miał wagi i nie mógł sprawdzić ile ważą prosięta.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. F., że w liście przewozowym wpisano wagę 399 sztuk prosiąt po zważeniu, a następnie zważono kolejną partię prosiąt i wpisano do drugiego listu przewozowego do pana D.. Skoro partia prosiąt dla pozwanego i prosięta dla pana D. były osobno ważone to niekonsekwencją było wpisanie w fakturze VAT z 26 czerwca 2014r. w uwagach, łącznej wagi 499 sztuk i nie rozdzielenie wagi osobno dla każdego z odbiorców prosiąt. Również do faktury nie załączono dokumentów z ważenia.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka K. M., że pozwany nie miał żadnych wątpliwości do wagi prosiaków wskazanej w dokumencie CMR. Pozwany nie podpisywał tego dokumentu i nie wiedział że jest w nim wpisana waga prosiaków. Z tego względu nie mógł więc mieć zastrzeżeń do jego treści.

Sąd na podstawie art. 302 § 1 k.p.c. ograniczył dowód z zeznań stron do przesłuchania pozwanego albowiem, powód nie stawił się na rozprawie mimo prawidłowego wezwania.

Sąd zważył co następuje:

(...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. oraz pozwanego łączyła umowa kontraktacji, przez którą producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odebrać w terminie umówionym, zapłacić umówioną cenę oraz spełnić określone świadczenie dodatkowe, jeżeli umowa lub przepisy szczególne przewidują obowiązek spełnienia takiego świadczenia (art.613. §1 kodeksu cywilnego).

Wobec otwarcia wobec (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością postępowania sanacyjnego postępowanie niniejsze, jako dotyczące masy sanacyjnej mogło być prowadzone wyłącznie przez zarządcę, zgodnie z art. 311 ustawy z dnia 15 maja 2015r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. 2015, poz.978).

Zobowiązanie powoda do zapłaty wynagrodzenia pozwanemu wynikało wprost z umowy pisemnej z dnia 26 czerwca 2014r. Postępowanie dowodowe wykazało, że pozwany wykonał powierzone mu prace prawidłowo, zgodnie z zakresem określonym w umowie. Znalazło to potwierdzenie w załączonych dokumentach. Obowiązkiem powoda była więc zapłata pozwanemu umówionego wynagrodzenia. Powód dążył jednak do uniknięcia zapłaty pozwanemu wynagrodzenia, a w oparciu o treść umowy, ze względu na rzekome zbyt duże zużycie paszy przez pozwanego obciążył go dodatkowo karami umownymi, które znacznie przekroczyły pozostałe do zapłaty wynagrodzenie i stały się niezależnym roszczeniem dochodzonym w niniejszym postępowaniu.

Zdaniem Sądu roszczenie powoda nie zostało jednak udowodnione, a zgodnie z art. 6 kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne.

Możliwość obciążenia pozwanego karą za nadmierne zużycie paszy wynikała z udowodnienia, że do takiego nadmiernego zużycia doszło. Aby można było natomiast przyjąć, że doszło do nadmiernego zużycia paszy powód miał obowiązek udowodnić, że waga prosiąt była wyższa niż wynikająca ze świadectwa zdrowia waga 11.000 kg.

Nie ma jednak w sprawie żadnych dokumentów z ważenia. Jedyny dokument, na którym oparł się powód domagając się zasądzenia kary umownej za nadmierne zużycie paszy to dokument CMR, w którym wpisano ręcznie korzystną dla powoda z tego względu wagę prosiąt. Sąd podzielił jednak zarzuty pozwanego co do jego wiarygodności. Rzetelność dokumentu CMR nie budziłaby zastrzeżeń, gdyby ustalona i wpisana w nim rzekoma waga prosiąt została potwierdzona przez pozwanego i ujęta w umowie stron, zwłaszcza że wszystkie te dokumenty wystawione były rzekomo w tym samym dniu 26 czerwca 2014r. Do tego jednak nie doszło.

Powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano więc na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik postepowania i obciążono nimi w całości przegrywającego spór powoda.

/-/SSR Magdalena Berczyńska-Bruś