Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Małgorzata Andrzejkowicz

Protokolant : Weronika Piwowarska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2018 r. w S.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko K. B.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz pozwanej K. B. kwotę 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu.

SSR Małgorzata Andrzejkowicz

Sygn. akt I C 410/18

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniósł o zasądzenie od pozwanej K. B. kwoty 1.176 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 20 września 2017 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług prawniczych i w dniu 8 października 2015 roku zawarł z pozwaną umowę współpracy. Wyjaśnił, że pozwana zleciła mu dochodzenie w jej imieniu roszczeń wobec Towarzystwa (...) Spółka z siedzibą w W. z tytułu uszkodzenia należącego do niej pojazdu mechanicznego marki F. (...) o nr rej. (...) przez działalność Grupy (...) Spółką Akcyjna z siedzibą w P.. Powód podkreślił, że na mocy zawartej umowy zobowiązał się do podjęcia wszelkich czynności faktycznych i prawnych, w tym do tymczasowego pokrycia w imieniu K. B. wszelkich kosztów z tym związanych, mających na celu uzyskanie na jej rzecz odszkodowania, a ona natomiast zobowiązała się do zapłaty na jego rzecz wynagrodzenia w wysokości 20% netto uzyskanej kwoty, jak również do niezbędnego współdziałania. Powód wyjaśnił, że w toku prowadzonych czynności zlecił biegłemu rzeczoznawcy samochodowemu sporządzenie ekspertyzy prywatnej uszkodzonego pojazdu, za której sporządzenie uiścił kwotę 492 zł brutto. Dodał, że poniósł również w imieniu i na rzecz pozwanej koszt opłaty od pozwu w wysokości 267 zł, koszt opłaty od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszt zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego w wysokości 400 zł. Strona powodowa wskazała, że w toku toczącego się postępowania sądowego K. B. dokonała sprzedaży pojazdu marki F. (...) o nr rej.: (...) po cenie niższej niż wartość przysługującego jej roszczenia od ubezpieczyciela, na skutek czego wytoczone powództwo okazało się bezzasadne i oddalone przez Sąd. Dodał, że wskutek powyższego utracił możliwość skutecznego dochodzenia i zwrotu poniesionych przez niego tymczasowo w imieniu i na rzecz K. B. kosztów. Powołując się na § 5 ust. 3 wiążącej strony umowy z dnia 8 października 2015 r. wskazał, że pozwana jako zleceniodawca zobowiązana jest do zwrotu na jego rzecz kosztów, jakie w jej zastępstwie tymczasowo poniósł, jeżeli niemożność uzyskania roszczenia, w całości lub w części, wynika z winy pozwanej, w tym z powodu braku wymaganego współdziałania. Powód wskazał, że wystosowane do pozwanej wezwanie do zapłaty nie spowodowało zaspokojenia jego roszczeń. Wskazał również, że w zakresie odsetek ustawowych domaga się zasądzenia ich od dnia 20 września 2017 roku, tj. od dnia następnego po odebraniu przez pozwaną wezwania do zapłaty. W piśmie z dnia 15 listopada 2017 roku wskazał, że domaga się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. I Nc 3156/17 w dniu 13 lutego 2018 roku powództwo zostało zasądzone w całości.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2018 roku pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty. W uzasadnieniu przyznała, że w dniu 8 października 2015 roku zawarła umowę z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., która w jej imieniu miała dochodzić odszkodowania z tytułu uszkodzenia samochodu. Wskazała, że podczas podpisywania umowy reprezentujący powoda T. C. zapewnił ją, że w związku ze sprawą nie poniesie żadnych kosztów, a że uzyskanie odszkodowania na drodze sądowej od pozwanej ubezpieczalni jest pewne. Pozwana wskazała, że przed podpisaniem umowy poinformowała T. C., iż nosi się z zamiarem sprzedaży auta, w odpowiedzi na co otrzymała zapewnienie, że nie stanowi to żadnego problemu dla wyegzekwowania należnej kwoty odszkodowania. K. B. dodała, że dokonała sprzedaży samochodu, o czym w dniu 25 kwietnia 2016 roku poinformowała telefonicznie T. C.. Podkreśliła, że ani pełnomocnicy z Kancelarii ani T. C. nie poinformowali jej, że wskutek dokonania sprzedaży auta o wartości jak w fakturze sprzedażowej jej roszczenie stało się bezzasadne. Wskazała, że oczywistym jest, iż nie zdecydowałaby się na kontynuowanie postępowania, gdyby miało narazić ją tylko na straty. Dodała, że nie została również poinformowana o możliwości cofnięcia powództwa. Pozwana wskazała, że w sprawie o sygn. III C 751/16 na dwóch ostatnich terminach rozpraw nie był obecny żaden z prawników wybranej Kancelarii i żaden z nich nie poinformował jej, że powództwo jest bezzasadne. Wskazała, że gdyby miała tego świadomość to wnosiłaby o jego cofnięcie, a nie narażałaby się na ponoszenie dalszych kosztów. Dodała, że rozstrzygnięciem Sądu I instancji była zaskoczona zarówno ona jak i prawnicy z reprezentującej ją Kancelarii. Wskazała, że powódka uiściła zaliczkę na poczet biegłego sądowego w dniu 25 października 2016 roku, a zatem 6 miesięcy po dokonaniu sprzedaży, a 2 miesiące od przedłożenia faktury przez adwokata do akt sprawy. Pozwana dodała, że została wprowadzona w błąd przez powódkę, iż sprawa mimo sprzedaży auta będzie wygrana, a nierzetelne działanie powódki naraziło ją jedynie na szkodę w postaci konieczności uiszczenia kosztów zastępstwa procesowego strony przeciwnej oraz opłat sądowych na skutek przegranego postępowania. Zaprzeczyła twierdzeniom powoda, że nie wywiązała się z umowy i podkreśliła, że w jej działaniach nie ma żadnej winy, bowiem współpracowała z powodem i z prawnikami z wybranej przez nią Kancelarii. Dodała, że powód i prawnicy z wybranej przez nią Kancelarii po uzyskaniu pisemnego uzasadnienia do wyroku, oświadczyli, iż składanie apelacji jest bezcelowe, bowiem orzeczenie Sądu było w ich opinii trafne.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 października 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., w imieniu której działał prezes zarządu – T. C.- oraz K. B. zawarły umowę o współpracy w zakresie dochodzenia roszczeń. K. B. zleciła spółce uzyskanie odszkodowania przysługującej jej od Grupy (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w P. z tytułu szkody na pojeździe.

Zgodnie z § 2 ust. 2 zawartej pomiędzy stronami umowy zleceniodawca zobowiązał się do współdziałania w realizacji zlecenia, o którym mowa w ust.1, w szczególności poprzez swój udział w wymagających tego czynnościach (poddanie się badaniom lekarskim, stawienie się do sądu w celu złożenia wyjaśnień itp.), udzielenie wszelkich potrzebnych wyjaśnień oraz przekazanie posiadanych dokumentów, nośników informacji i innych materiałów przydatnych dla wykonania zlecenia. Zgodnie z § 2 ust. 3 zleceniodawca odpowiada za prawdziwość informacji i materiałów przekazywanych LS Lex (...) w związku z realizacją niniejszego zlecenia. Ponadto, zleceniobiorca zobowiązał się do informowania LS Lex (...) o negocjacjach podejmowanych samodzielnie z dłużnikiem oraz o spłatach dokonywanych przez niego bezpośrednio zleceniodawcy w terminie 3 dni od daty wystąpienia tych okoliczności. Zgodnie z § 3 ust. 1 prowadzenie sprawy powierzono adw. P. P., a zgodnie z § 2 ust. 2 w celu realizacji zlecenia LS Lex (...) zobowiązał się tymczasowo pokryć koszty procesu, koszty zastępstwa procesowego, koszty sporządzenia opinii przez biegłego, koszty postępowania egzekucyjnego i pozostałe. W myśl § 4 umowy tytułem wynagrodzenia za wykonywanie zlecenia zleceniodawca zobowiązał się uiścić na rzecz LS Lex (...) wynagrodzenie w wysokości 20 % kwoty uzyskanej od dłużnika, niezależnie od formy rozliczenia, czy też sposobu płatności. Zleceniodawca w § 5 umowy upoważnił Lex (...) do odbioru od dłużnika całej kwoty uzyskanej tytułem wierzytelności, a środki te w terminie 14 dni od zaksięgowania wypłacone być powinny zleceniodawcy po potrąceniu wynagrodzenia. W § 5 ust. 2 uzgodniono, że zleceniodawca jest zobowiązany do zwrotu Lex (...) kosztów, jakie poniosła w zastępstwie, jeśli niemożność uzyskania roszczenia w całości lub w części wynika z winy zleceniodawcy, w tym z powodu braku wymaganego współdziałania.

Przy zawarciu umowy pomiędzy stronami obecny był mąż pozwanej T. B.. Pozwana w trakcie zawierania umowy poinformowała T. C., iż nosi się z zamiarem sprzedaży auta, w odpowiedzi na co otrzymała zapewnienie, że nie stanowi to żadnego problemu dla wyegzekwowania należnej kwoty odszkodowania, tym niemniej nie powinna dokonywać sprzedaży auta przed dokonaniem oględzin przez niezależnego rzeczoznawcę powołanego przez powoda.

dowód:

- umowa k. 9-10,

- zeznania świadka T. B. k. 67-68

- zeznania powoda k. 68-69 verte

- zeznania pozwanej k. 69 -70.

W dniu 14 kwietnia 2016 roku wybrany przez (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. zawodowy pełnomocnik złożył w imieniu K. B. pozew przeciwko Towarzystwu (...) Spółka z siedzibą w W., które prowadzono pod sygn. III C 751/16. W toku postępowania powód uiścił kwotę 267 zł tytułem opłaty od pozwu, kwotę 17 zł tytułem opłaty od udzielonego pełnomocnictwa, kwotę 492 zł za sporządzenie opinii rzeczoznawcy oraz kwotę 400 zł tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego.

dowód:

- pełnomocnictwo k. 9 akt o sygn. III C 751/16,

- faktura k. 11,

- potwierdzenia przelewów k. 12-15,

- protokół rozprawy z dnia 31 sierpnia 2018 r. k. 169-172 w aktach sprawy III C 751/16

W dniu 25 kwietnia 2016 roku K. B. sprzedała D. P. samochód osobowy marki F. (...) za kwotę 10.445 zł. Niezwłocznie po sprzedaży (przed majówką) pozwana poinformowała telefonicznie powoda o fakcie sprzedaży samochodu, zaś na początku maja 2016 r. pozwana udała się wraz z mężem do siedziby powoda i okazała fakturę sprzedaży dla T. C.. Fakturę tą następnie pozwana przekazała pełnomocnikowi którą reprezentował ja w sprawie III C 751/16. W sprawie III C 751/16 pełnomocnik pozwanej przedstawił ww. fakturę sprzedaży Sądowi na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2016 r.

dowód:

- faktura k. 163 akt o sygn. III C 751/16

- zeznania świadka T. B. k. 67-68

- zeznania pozwanej k. 69 -70.

Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny oddalił powództwo powódki i zasądził od niej na rzecz pozwanego koszty procesu oraz nakazał pobrać nieuiszczone koszty sądowe.

dowód:

- wyrok k. 236 akt o sygn. III C 751/16

Pismem z dnia 18 września 2017 roku prezes zarządu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. T. C. wezwał K. B. do uiszczenia kwoty 1.176 zł wraz z ustawowymi odsetkami w terminie 7 dni od jego otrzymania, wskazując, że z uwagi na dokonanie przez nią sprzedaży pojazdu marki F. (...) w toku postępowania sądowego po cenie wyższej niż wartość przysługującego roszczenia, powództwo okazało się niezasadne, w rezultacie czego spółka utraciła możliwość zwrotu poniesionych tymczasowo kosztów.

Pismem z dnia 5 października 2017 roku K. B. odmówiła dokonania zapłaty żądanej kwoty, wskazując że należności powstały z uwagi na niewłaściwe prowadzenie sprawy przez prawników ze zleconej kancelarii. Ponadto wezwała T. C. do zapłaty kwoty 2.882,11 zł do których uiszczenia była zobowiązana wskutek przegrania sprawy o sygn. III C 751/16, na dowód czego dołączyła potwierdzenia dokonania przelewów.

dowód:

- wezwanie wraz z potwierdzeniem nadania i zpo k. 16-18

- pismo z zpo k. 46-52

Sąd zważył, co następuje:

Wytoczone powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w przedmiotowym postępowaniu powód domagał się zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kwoty 1.176 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 20 września 2017 roku do dnia zapłaty. Żądana przez powoda kwota stanowiła uiszczone przez niego koszty postępowania w sprawie o sygn. III C 751/16, w której występował w imieniu i na rzecz K. B.. Na kwotę tą złożyła się kwota 267 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 17 zł tytułem opłaty od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 492 zł za sporządzenie opinii rzeczoznawcy oraz kwota 400 zł tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego. Podstawą do występowania w imieniu K. B. w postępowaniu sądowym była zawarta pomiędzy stronami w dniu 8 października 2015 roku umowa o współpracy w zakresie dochodzenia roszczeń.

W ocenie sądu mając na uwadze zgodne stanowiska stron dotyczące wzajemnych ustaleń należało zakwalifikować treść wiążącego strony zobowiązania jako umowę o świadczenie usług. Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Bezsporną w niniejszej sprawie była okoliczność, że strony wiązała umowa z dnia 8 października 2015 roku, na mocy której powód zobowiązał się do podjęcia wszelkich czynności faktycznych i prawnych, w tym do tymczasowego pokrycia wszelkich kosztów z tym związanych, mających na celu uzyskanie odszkodowania na rzecz pozwanej, a ona natomiast zobowiązała się do zapłaty na jego rzecz wynagrodzenia w wysokości 20% netto uzyskanej kwoty, jak również do niezbędnego współdziałania. Zgodnie z wiążącą strony umową powód za pośrednictwem zawodowego pełnomocnika wszczął postępowanie sądowe. Z uwagi na to, że powództwo K. B. zarejestrowane pod sygn. III C 751/16 zostało oddalone, powód nie uzyskał żadnego wynagrodzenia z tytułu podjętych czynności. Z uwagi na powyższe, powód wezwał pozwaną do uiszczenia poniesionych przez niego w jej imieniu kosztów i wskazał, że powódka w toku postępowania dokonała sprzedaży samochodu po cenie niższej niż wartość przysługującego jej roszczenia i dlatego powództwo zostało oddalone.

W rozpoznawanej sprawie strony postępowania pozostawały w sporze, co do tego kto powinien pokryć koszty w wysokości 1.176 zł uiszczone przez powoda. Zgodnie z przedłożoną do akt sprawy umową z dnia 8 października 2015 roku w § 4 strony uzgodniły, że wynagrodzenie LS Lex (...) wyniesie 20 % kwoty uzyskanej od dłużnika, niezależnie od formy rozliczenia, czy też sposobu płatności. W § 5 ust. 2 strony uzgodniły zaś, że zleceniodawca tj. K. B. jest zobowiązana do zwrotu Lex (...) kosztów, jakie poniósł w zastępstwie, jeśli niemożność uzyskania roszczenia w całości lub w części wynika z winy zleceniodawcy, w tym z powodu braku wymaganego współdziałania.

Powód w niniejszym postępowaniu podnosił, że roszczenie nie zostało uzyskane, bowiem w toku procesu pozwana sprzedała samochód, co wpłynęło na oddalenie powództwa. Z uwagi na powyższe wskazał, że niemożność uzyskania roszczenia nastąpiła z winy pozwanej z powodu braku wymaganego współdziałania i dlatego powinna ona zwrócić mu wyłożone przez niego koszty.

Pozwana zaś wskazywała, że już przy podpisaniu umowy informowała T. C., że zamierza sprzedać samochód. Dodała, że uzyskała od niego informację, że sprzedaż nie ma żadnego znaczenia dla postępowania, jednak koniecznym będzie okazanie go rzeczoznawcy. Podnosiła, że gdy w dniu 25 kwietnia 2016 roku sprzedała auto (pozew wniesiony w dniu 14 kwietnia 2016 roku) to niezwłocznie poinformowała o tym T. C..

Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił na podstawie przedstawionych przez strony dokumentów, których autentyczność i treść nie wzbudziły wątpliwości sądu, a ponadto zeznań świadków i pozwanej. Zeznania pozwanej i świadka T. B. legły u podstaw faktycznych w takim zakresie, w jakim znalazły one odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

W tym miejscu należy wskazać, że materialnoprawny ciężar rozkładu ciężaru dowodu reguluje norma art.6 k.c. stanowiący, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zwrot „wywodzi skutki prawne” odnosi się do strony postępowania i ma to znaczenie, że podkreśla zależność między kierunkiem aktywności dowodowej strony, a faktami prawnymi, które ma wykazać. Przedmiotem dowodu są fakty istotne dla rozstrzygnięcia, które można nazwać jako prawne (art. 227 k.p.c.), wśród których należy wyróżnić fakty, z których strona wywodzi skutki prawne i które są opisane w hipotezach norm prawa cywilnego materialnego. Dla potrzeb tego postępowania można podkreślić, iż przepis ten wskazuje kierunek aktywności dowodowej stron, określa więc – w połączeniu z normami prawa materialnego – które fakty podlegają dowodzeniu. Powód dochodząc roszczenia związany jest zatem ciężarem udowodnienia okoliczności uzasadniających żądanie, więc opisanych hipotezami norm prawa cywilnego materialnego znajdujących zastosowanie dla oceny stanu faktycznego. Są to fakty, z których strona wywodzi skutek prawny, a więc prawotwórcze.

W niniejszej sprawie strona powodowa winna była więc wykazać, że po stronie pozwanej doszło do braku wymaganego współdziałania, które aktualizowałoby uprawnienie powoda do żądania zapłaty.

W ocenie sądu powód w niniejszym postępowaniu nie wykazał, że pozwana nie dochowała aktu staranności w postaci braku wymaganego współdziałania czy też winy pozwanej. W tym zakresie powód ograniczył się jedynie do zaprzeczenia temu, aby pozwana poinformowała go o sprzedaży samochodu we właściwym czasie. Pozwana zaś wykazała, że już w trakcie zawarcia umowy o współpracy poinformowała powoda o zamiarze sprzedaży auta, następnie zaś poinformowała powoda o fakcie sprzedaży samochodu i okazała mu fakturę. O powyższym świadczyły zarówno zeznania pozwanej jak i świadka T. B.. Dodać należy, iż faktura sprzedaży samochodu została przedłożona przez pełnomocnika pozwanej na rozprawie w sprawie III C 751/16 w dniu 31 sierpnia 2016 roku, co także uwiarygadnia twierdzenia pozwanej o tym, iż poinformowała o sprzedaży auta, a co za tym idzie - dopełniła obowiązku wymaganego współdziałania.

Z uwagi na powyższe powództwo zostało oddalone w całości, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3 k.p.c). Pozwana wygrała sprawę w całości, w konsekwencji należało w całości uwzględnić jej wniosek o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. Koszty procesu poniesione przez pozwaną objęły wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem (270 zł ustalonego na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie) oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa (17 zł).

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.

SSR Małgorzata Andrzejkowicz

Sygn. akt I C 410/18

ZARZĄDZENIE

Dnia 5 września 2018r.

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć powodowi z pouczeniem o apelacji,

3.  przedłożyć akta z apelacją, zażaleniem lub za 30 dni.

SSR Małgorzata Andrzejkowicz